Tweet
Şizofreni cehennemim.
Öncelikle her kese iyi günler. Etrafta beni anlayan biri olmadığı için içimi dökmek istedim ve bir-birimizi anlarız diye düşündüm; eğer rahatsız etdiysem özür dilerim 
Bir kaç sene önce hayatım bir anda değişti. Hep içime kapanık bir çocuk olarak büyüdüm ve geçen yıla kadar tek arkadaşım bile olmadı. Okulda, sokakda hep yalnız gezdim; dolandım. Hep arkadaş edinmek istedim ama olmadı çünkü çok soğuk biriyim. Neyse. 2 sene önce tik bozukluğu ile başladı her şey. Kaşlarımı, ellerimi ve ayaklarımı her dakika 20 defa haraket ettiriyordum ve bunu yapmadığım zaman deliriyordum; ölücekmişim gibi oluyordu. Sokakta; evde her kes suratıma ellerime ve ayaklarıma bakarak neden bunları yaptığıma anlam veremiyordu. Zaman geçti bir ay iki ay falan ve bu rahatsızlığım geçti. Rahatladım derken obsesif-kompulsif rahatsızlık denilen illet başladı. Durmadan aynı ve farklı haraketli yapıyordum; sokakta yürürken adımlarımı sayıyordum. Aklımdan bir anda aile üyelerime ve sokakta gördüğüm insanlara ya da akrabalarıma küfürler geçiyordu. Onlara zarar vereceğimden ya da haraketlerimden korkuyordum. Hiç istemediğim haraketleri yapıyordum ama kendimi durduramıyordum. Geceler uyumadan ağlıyordum ve aileme bunları yaşadıklarımı söylemek utanç vericiydi. Hatta aklıma en kötü cinsel düşünceler geliyordu ve kafamı duvarlara vurunca geçiyordu ama sonra yine aklıma geliyordu. Durmadan deli gibi düşünceler aklımı kurcalıyordu. Acaba insanlar bana eşcinselmi diyor? Acaba benim manyak olduğumumu düşünüyor? Acaba banamı güldüler ya da bu aklıma gelen iğrenç şeyleri benmi düşünüyorum? Yolda yürürken acaba yanlış bir haraketmi yaptım diye düşünüyorum ya da birilerine zarar vere ve taciz ede ya da onları öldüre bilirmiyim diye düşünüyorum. En kötü her düşünce aklımdan geçti. Durduk yerde acaba eşcinselmiyim? Acaba aynada kendime çok baktım ve kendimden hoşlandımmı gibi saçma ve utanç dolu düşünceleri durduramıyordum. Internetten bunların hastalık olduğunu okuyordum ve rahatlıyordum ama obsesif işte beş dakikadan sonra yine aklıma takılıyordu. Bunlar hiç bitmedi ve artan tekrarlanan haraketlerle hep devam etti. Mesela hiç istemediğim yerlere gözüm kayıyordu ve hatta kafamı tutuyordum; gözümü kapıyordum ama yine kendimi durduramıyordum. Sokağa çıkmaz oldum. Insanlar beni manyak tacizci ya da hırsız; terörist sanacak diye deliriyordum. Bunlar yetmez gibi bir kaç ay sonra dahada kötüleştiğimi ve rahatsızlığımın sanki elbise değiştirdiğini anlamaya başladım. Artık büyüklük hezeyanları başlamıştı bile. Evet bir sabah kalktığımda ve dini bir söz ya da şarkı duyduğumda tüm bedenimi dünyayı kurtarmalısın çünkü sen peygambersin gibi bir duygu kaplıyordu ve buna inanarak saçma davranışlar yapıyordum. Sonra şeytan sonra uzun seneler önce ölmüş birinin ikinci bedeni sonrada gelecekten gelen biri olduğuma inanıyordum. Sonra dahada kötüleştim ve gök olaylarını ya da depremleri kontrol ettiğime inanmaya ve sonrada tüm dünyanın bana tapındığına inanmaya başladım. Bunlara inanıyordum ve hayatımı bu saçma fikirlere göre ayarlıyordum. Düşünsenize bir gün peygamber bir gün tanrı bir gün şeytan ve bir günde uzaylı oluyordum. Trafikten geçtiğim zaman bir araba durarak geç dediğinde bakın arabalar bile benim için duruyor diyordum ve etraftakiler şaka yaptığımı düşünüyordu. Sonra tüm olayların bana bağlı olduğuna inanmaya başladım. Ne duyduysam onun içinde ben vardım ve her kes yanlıştı ancak ben doğruydum ve her kes bana savaş açmıştı çünkü ben peygamberdim ama onlar şeytanın ordusundandı. Bunun gibi düşünceler şimdi bile gelip gidiyor. Sonra durumum dahada kritikleşti ve artık şüphecilik başlamıştı. Annem; babam beni öldürmek için plan kurmuştu guya. Ama neden? Banyoya girdiğimde sessizce beni ne zaman öldüreceklerini bekliyordum ve hatta kendimi korumak için havluyu banyonun kapısına atarak bununla onlardan korunduğumu düşünüyordum. Birileri beni öldürmek ya da yakalamk istiyordu ve çünkü çok önemli bir ajandım. Her şeyden bir anlam çıkara ve kendime bağlaya biliyordum. Mesela konşu apartmandan odama ışık geliyor. Peki neden? Normal adam ee ola bilir der geçerdi ama ben evet beni takip ediyorlar diye yorganın altında uyuyordum ya da penceleri kapatıyordum. Anne; baba her kes gözümde katildi ve ben sakin biri şimdi her kesle kavga etmeye ve hepiniz düşmansınlz demeye başlamıştım. Bazı zamanlar çok iyiydim ama bazı anlar çok kötü. Geceler sessiz kaldığımda ayak sesleri bile duymaya başladım bir kaç ay önceden. Bunları kabullenmek kolay oldu çünkü gelecek için iyi bir hayat planlayan biri olarak internetten; kitaplardan ve belgesellerden okuduğum zamanlarda bu hastalığın belirtilerini hatta aynı anda 5-6 psikolojik rahatsızlığın tüm belirtilerini en alevli halde kendimde buldum. Artık direnmemeliyim diye düşünüyorum ve iyileşmeli olduğumu daha şimdi anladım ve yarın doktora gitmeye karar verdim. Inanın anlattığım kimse bunlara inanmadı ve hepsi saçmalık dedi. Her kese garip geliyor bu yazdıklarım ve her kes neden en yakınlarından bile bu kadar uzaksın diye sorarak bunun nesinin hastalık olduöunu soruyordu bana. Düşünün aklıma durmadan sen manyaksın sen hırsızsın ve sen en kötü şeytansın sen eşcinselmisin ya da sen aileni öldüreceksin gibi istemediğim düşünceler geliyor ve durduramıyorum. Bunlarla aynı zamanda tekrarlanan saçma haraketler yapıyorum ve aynı zamanda en ağır şizofreni tanılarını yaşıyorum ve yine neden bu kadar ölü gibisin soruyorlar. Kalp rahatsızlığım bile başladı bu hastalıklarla boğuşmaktan. Teşekkürler okuduğunuz ya da amann bu kadar uzun dertmi olur diyerek geçtiğiniz için Hoşçakalın
Bir kaç sene önce hayatım bir anda değişti. Hep içime kapanık bir çocuk olarak büyüdüm ve geçen yıla kadar tek arkadaşım bile olmadı. Okulda, sokakda hep yalnız gezdim; dolandım. Hep arkadaş edinmek istedim ama olmadı çünkü çok soğuk biriyim. Neyse. 2 sene önce tik bozukluğu ile başladı her şey. Kaşlarımı, ellerimi ve ayaklarımı her dakika 20 defa haraket ettiriyordum ve bunu yapmadığım zaman deliriyordum; ölücekmişim gibi oluyordu. Sokakta; evde her kes suratıma ellerime ve ayaklarıma bakarak neden bunları yaptığıma anlam veremiyordu. Zaman geçti bir ay iki ay falan ve bu rahatsızlığım geçti. Rahatladım derken obsesif-kompulsif rahatsızlık denilen illet başladı. Durmadan aynı ve farklı haraketli yapıyordum; sokakta yürürken adımlarımı sayıyordum. Aklımdan bir anda aile üyelerime ve sokakta gördüğüm insanlara ya da akrabalarıma küfürler geçiyordu. Onlara zarar vereceğimden ya da haraketlerimden korkuyordum. Hiç istemediğim haraketleri yapıyordum ama kendimi durduramıyordum. Geceler uyumadan ağlıyordum ve aileme bunları yaşadıklarımı söylemek utanç vericiydi. Hatta aklıma en kötü cinsel düşünceler geliyordu ve kafamı duvarlara vurunca geçiyordu ama sonra yine aklıma geliyordu. Durmadan deli gibi düşünceler aklımı kurcalıyordu. Acaba insanlar bana eşcinselmi diyor? Acaba benim manyak olduğumumu düşünüyor? Acaba banamı güldüler ya da bu aklıma gelen iğrenç şeyleri benmi düşünüyorum? Yolda yürürken acaba yanlış bir haraketmi yaptım diye düşünüyorum ya da birilerine zarar vere ve taciz ede ya da onları öldüre bilirmiyim diye düşünüyorum. En kötü her düşünce aklımdan geçti. Durduk yerde acaba eşcinselmiyim? Acaba aynada kendime çok baktım ve kendimden hoşlandımmı gibi saçma ve utanç dolu düşünceleri durduramıyordum. Internetten bunların hastalık olduğunu okuyordum ve rahatlıyordum ama obsesif işte beş dakikadan sonra yine aklıma takılıyordu. Bunlar hiç bitmedi ve artan tekrarlanan haraketlerle hep devam etti. Mesela hiç istemediğim yerlere gözüm kayıyordu ve hatta kafamı tutuyordum; gözümü kapıyordum ama yine kendimi durduramıyordum. Sokağa çıkmaz oldum. Insanlar beni manyak tacizci ya da hırsız; terörist sanacak diye deliriyordum. Bunlar yetmez gibi bir kaç ay sonra dahada kötüleştiğimi ve rahatsızlığımın sanki elbise değiştirdiğini anlamaya başladım. Artık büyüklük hezeyanları başlamıştı bile. Evet bir sabah kalktığımda ve dini bir söz ya da şarkı duyduğumda tüm bedenimi dünyayı kurtarmalısın çünkü sen peygambersin gibi bir duygu kaplıyordu ve buna inanarak saçma davranışlar yapıyordum. Sonra şeytan sonra uzun seneler önce ölmüş birinin ikinci bedeni sonrada gelecekten gelen biri olduğuma inanıyordum. Sonra dahada kötüleştim ve gök olaylarını ya da depremleri kontrol ettiğime inanmaya ve sonrada tüm dünyanın bana tapındığına inanmaya başladım. Bunlara inanıyordum ve hayatımı bu saçma fikirlere göre ayarlıyordum. Düşünsenize bir gün peygamber bir gün tanrı bir gün şeytan ve bir günde uzaylı oluyordum. Trafikten geçtiğim zaman bir araba durarak geç dediğinde bakın arabalar bile benim için duruyor diyordum ve etraftakiler şaka yaptığımı düşünüyordu. Sonra tüm olayların bana bağlı olduğuna inanmaya başladım. Ne duyduysam onun içinde ben vardım ve her kes yanlıştı ancak ben doğruydum ve her kes bana savaş açmıştı çünkü ben peygamberdim ama onlar şeytanın ordusundandı. Bunun gibi düşünceler şimdi bile gelip gidiyor. Sonra durumum dahada kritikleşti ve artık şüphecilik başlamıştı. Annem; babam beni öldürmek için plan kurmuştu guya. Ama neden? Banyoya girdiğimde sessizce beni ne zaman öldüreceklerini bekliyordum ve hatta kendimi korumak için havluyu banyonun kapısına atarak bununla onlardan korunduğumu düşünüyordum. Birileri beni öldürmek ya da yakalamk istiyordu ve çünkü çok önemli bir ajandım. Her şeyden bir anlam çıkara ve kendime bağlaya biliyordum. Mesela konşu apartmandan odama ışık geliyor. Peki neden? Normal adam ee ola bilir der geçerdi ama ben evet beni takip ediyorlar diye yorganın altında uyuyordum ya da penceleri kapatıyordum. Anne; baba her kes gözümde katildi ve ben sakin biri şimdi her kesle kavga etmeye ve hepiniz düşmansınlz demeye başlamıştım. Bazı zamanlar çok iyiydim ama bazı anlar çok kötü. Geceler sessiz kaldığımda ayak sesleri bile duymaya başladım bir kaç ay önceden. Bunları kabullenmek kolay oldu çünkü gelecek için iyi bir hayat planlayan biri olarak internetten; kitaplardan ve belgesellerden okuduğum zamanlarda bu hastalığın belirtilerini hatta aynı anda 5-6 psikolojik rahatsızlığın tüm belirtilerini en alevli halde kendimde buldum. Artık direnmemeliyim diye düşünüyorum ve iyileşmeli olduğumu daha şimdi anladım ve yarın doktora gitmeye karar verdim. Inanın anlattığım kimse bunlara inanmadı ve hepsi saçmalık dedi. Her kese garip geliyor bu yazdıklarım ve her kes neden en yakınlarından bile bu kadar uzaksın diye sorarak bunun nesinin hastalık olduöunu soruyordu bana. Düşünün aklıma durmadan sen manyaksın sen hırsızsın ve sen en kötü şeytansın sen eşcinselmisin ya da sen aileni öldüreceksin gibi istemediğim düşünceler geliyor ve durduramıyorum. Bunlarla aynı zamanda tekrarlanan saçma haraketler yapıyorum ve aynı zamanda en ağır şizofreni tanılarını yaşıyorum ve yine neden bu kadar ölü gibisin soruyorlar. Kalp rahatsızlığım bile başladı bu hastalıklarla boğuşmaktan. Teşekkürler okuduğunuz ya da amann bu kadar uzun dertmi olur diyerek geçtiğiniz için Hoşçakalın
Yorum