Tweet
Merhaba arkadaşlar. Uzun bir aradan sonra tekrar sizlerleyim.
Bende sosyal fobi vardı, paxil kullandım 7 ay boyunca, bir nebze olsun dindi ama paxili bir kaç nedenden dolayı bırakmak zorunda kaldım.
1- Ara sıra sabahları çok dinç, ara sıra da çok yorgun kalkıyordum. Hatta kalkamıyordum. Beynim sulanmış gibi oluyor, uyudukça uyuyor, saniye sürmeden uykuya dalıyor, bıraksalar 20-30 hatta 50 saat aralıksız uyuyacak gibi oluyordum. Bu da işimi aksatıyordu.
2- Ara sıra sabahları çok heyecanlı kalkıyordum, kalbim güm güm atıyordu. Sıkıntı olmuyordu ama heyecan oluyordu.
3- Çok patavatsız olmuştum. Olur olmaz konuşuyordum.
İşte bu nedenlerden dolayı bıraktım. Ama bıraktıktan 4 ay geçti, şöyle sıkıntılar başladı:
Beynim sanki geriye çekiliyor fizyolojik olarak. Gözlerim gergiye geliyor, bu da beni içine kapanık, sosyal fobik ediyor.
Yürürken herkes sanki bana bakıyor, adımlarım değişiyor, düşecek gibi oluyorum herkesin izlediğini düşündüğümden dolayı.
Ellerimi cebime koymadan ya da kollarımı bağlamadan bir yerde dinelemiyorum. Elleri serbest bırakamıyorum. Çok moron gibi durduğumu hissediyorum. Biriyle konuşurken ya kıravatımla oynuyor, ya başka şeylerle oynuyorum. Dinelip direk konuşamıyorum. Bir de konuşurken heyecan yapıp kelimeleri geveliyorum.
Yabancı biriyle konuştuktan sonra titreme oluyor hafif. Gergiye geliyor vücudum.
(Paxille, uyku sorunu hariç, mutluydum)
Bir de çok büyük bir problem: çok kaygılanıyorum. Her şeyde. Biri bana dese ki, "yarın git, şuraya, şu kişiden şu paketi al", gece uyuyamam. Hadi yarın o kişiyi bulamazsam? Hadi yarın geç kalırsam kişinin yanına giderken?
Ya da bilet alıyorum, hadi yanlış otobüse binersem? Hadi doğru otobüse bindim ama ya yetişemezsem? Gibisinden abuk subuk kaygılar oluyor.
Kaygıları en güzel şu şekilde açıklayayım: Bir yerde parti verilecek, davet edildim. Ama kaygı şu: parti mekanına gittiğimde eğlenmeye nasıl başlayacağım? Arkadaşlık nasıl kuracağım? vs.
Yaptığım her hareket yapmacık geliyor. Kendim için değil de insanlar için yaşıyormuşum gibi geliyor.
İşte, beynimin sağ ve sol ön taraflarının arkaya doğru gerilmesi problemi ve anlattığım durumlar, beni ümitsizliğe itiyor. İyice kendi kabuğuma çekiliyorum. Ne yapsam ne etsem bilemiyorum. Bu 10 günlü kurban tatili kendimi düzeltmem için fırsat. Ama psikiaytr ya da psikolog açık değil. Bugünden itibaren paxil alıp içmeye başlasam mı? Yoksa başka bir ilaç önerir misiniz? (Ama kafa yapsın, uyutmasın ama dinç etsin, mutlu etsin.)
Bende sosyal fobi vardı, paxil kullandım 7 ay boyunca, bir nebze olsun dindi ama paxili bir kaç nedenden dolayı bırakmak zorunda kaldım.
1- Ara sıra sabahları çok dinç, ara sıra da çok yorgun kalkıyordum. Hatta kalkamıyordum. Beynim sulanmış gibi oluyor, uyudukça uyuyor, saniye sürmeden uykuya dalıyor, bıraksalar 20-30 hatta 50 saat aralıksız uyuyacak gibi oluyordum. Bu da işimi aksatıyordu.
2- Ara sıra sabahları çok heyecanlı kalkıyordum, kalbim güm güm atıyordu. Sıkıntı olmuyordu ama heyecan oluyordu.
3- Çok patavatsız olmuştum. Olur olmaz konuşuyordum.
İşte bu nedenlerden dolayı bıraktım. Ama bıraktıktan 4 ay geçti, şöyle sıkıntılar başladı:
Beynim sanki geriye çekiliyor fizyolojik olarak. Gözlerim gergiye geliyor, bu da beni içine kapanık, sosyal fobik ediyor.
Yürürken herkes sanki bana bakıyor, adımlarım değişiyor, düşecek gibi oluyorum herkesin izlediğini düşündüğümden dolayı.
Ellerimi cebime koymadan ya da kollarımı bağlamadan bir yerde dinelemiyorum. Elleri serbest bırakamıyorum. Çok moron gibi durduğumu hissediyorum. Biriyle konuşurken ya kıravatımla oynuyor, ya başka şeylerle oynuyorum. Dinelip direk konuşamıyorum. Bir de konuşurken heyecan yapıp kelimeleri geveliyorum.
Yabancı biriyle konuştuktan sonra titreme oluyor hafif. Gergiye geliyor vücudum.
(Paxille, uyku sorunu hariç, mutluydum)
Bir de çok büyük bir problem: çok kaygılanıyorum. Her şeyde. Biri bana dese ki, "yarın git, şuraya, şu kişiden şu paketi al", gece uyuyamam. Hadi yarın o kişiyi bulamazsam? Hadi yarın geç kalırsam kişinin yanına giderken?
Ya da bilet alıyorum, hadi yanlış otobüse binersem? Hadi doğru otobüse bindim ama ya yetişemezsem? Gibisinden abuk subuk kaygılar oluyor.
Kaygıları en güzel şu şekilde açıklayayım: Bir yerde parti verilecek, davet edildim. Ama kaygı şu: parti mekanına gittiğimde eğlenmeye nasıl başlayacağım? Arkadaşlık nasıl kuracağım? vs.
Yaptığım her hareket yapmacık geliyor. Kendim için değil de insanlar için yaşıyormuşum gibi geliyor.
İşte, beynimin sağ ve sol ön taraflarının arkaya doğru gerilmesi problemi ve anlattığım durumlar, beni ümitsizliğe itiyor. İyice kendi kabuğuma çekiliyorum. Ne yapsam ne etsem bilemiyorum. Bu 10 günlü kurban tatili kendimi düzeltmem için fırsat. Ama psikiaytr ya da psikolog açık değil. Bugünden itibaren paxil alıp içmeye başlasam mı? Yoksa başka bir ilaç önerir misiniz? (Ama kafa yapsın, uyutmasın ama dinç etsin, mutlu etsin.)
Yorum