Tweet
arkadaşlar , son günlerde sosyal fobi ile ilgili açılmış forumları yazılanları söylenenleri inceliyorum . çünkü sf nin belirtileri arasında kendime yakın gördüğüm tepkiler var . ama yine de bu hastalıkla uğraşan insanlardan sfli olup olmadığımla ilgili bir onay almak istedim .
benim samimi olduğum uzun zamandır yakın ilişki içerisinde olduğum insanlarla iletişimimde hiçbir sorun yok diyebilirim . ilköğretimden beri görüştüğüm ve çok samimi olduğum 4-5 kişilik bir arkadaş grubum var . onlarla sohbetlerimde kendimi çok rahat hissediyorum ve keşke her ortamda böyle olabilsem diye düşünüyorum .. yani benim asıl sorunum yeni ortamlar ve samimi olmadığım kişiler . yeni ortamlara alışmak çok uzun zamanımı alıyor . hatta eğer uygun şartlar yoksa alışamıyorum diyebilirim . bu yeni çevreler arasına girdiğimde her ne kadar sohbetlere katılmak için uğraşsam da başarılı olamıyorum . sadece dinliyorum tabi ki insanlar daha sonra senin varlığını unutabiliyorlar ve ben kendimi iyice soyutlanmış hissediyorum . ortamdaki varlığımı hissettirmek için verdiğim çabadan yanıt alamayınca yoruluyorum ve bu savaşı bırakıyorum . arkadaşlık kuramadığım insanlar da benim kafamda bana uygun olmayan kişiler olarak damgalanıyor . belki de gerçekten öyledir :RpS_bored:
yeni ortamlar dışında samimi olmadığım fakat yıllardır aynı ortamı paylaştığım bazıları akrabam olan kişilerle de ilişkilerim oldukça sıkıntılı . Ayda 3-4 kere görüştüğüm amcalarım ya da sıkça görüşmeme rağmen pek fazla yakınlık göstermediğim akrabalarımla da konuşmakta zorlanıyorum . bu tür kişilerle bulunduğum ortamlardan bir an önce uzaklaşmak istiyorum. bazen nasılsın iyi misin gibi hal hatır sorma faslı bile benim için dayanılmaz hale gelebiliyor .
başka bir konuya değinirsek ; öğretmenlerim , bir büyüğüm ya da herhangi birisi tarafından azarlanmak benim en büyük korkularımdan biri . hatta bu korku beni okuldan bile soğuttu diyebilirim . lise öğrencisiyim ve hayatımda en fazla 5-6 kez küçük azarlar yemişimdir ama hepsini de hatırlayabilirim . çünkü azarlanmak benim için çok utanç verici unutulmaz bi olay . küçücük durumlarda bile . keşke ilkokul öğretmenimden çok azar yeseydim belki o zaman bu durum benim için bu kadar korkutucu olmazdı . bazen kendime diyorum öğretmenler azarlar en mükemmel öğrenci bile bazen azarlanır bu rezil bir durum değildir diye ama malesef ikna olamıyorum .
aslında korkak biri olduğumu söyleyebilirim . okullarda yaramaz belalı tipli herkese laf söyleyen öğrenciler vardır ya onların başıma musallat olmalarından çok korkuyorum . gayett de sakin ve sessiz biri olmama rağmen
. eğer birisi bir gün bi laf derse ben de muhtemelen bi şey diyemem ve bu da işte insana çok koyuyor . bilmiyorum belki aramızda bunu yaşayan vardır . seninle dalga geçiyor ya da sana sataşıyor ve sen öyle karşısında mal mal duruyorsun bu kendini çok ezik hissetmene neden oluyor .
şimdilik anlatacaklarım bu kadar . bana yardımcı olursanız sevinirim .
teşekkürler :103:
benim samimi olduğum uzun zamandır yakın ilişki içerisinde olduğum insanlarla iletişimimde hiçbir sorun yok diyebilirim . ilköğretimden beri görüştüğüm ve çok samimi olduğum 4-5 kişilik bir arkadaş grubum var . onlarla sohbetlerimde kendimi çok rahat hissediyorum ve keşke her ortamda böyle olabilsem diye düşünüyorum .. yani benim asıl sorunum yeni ortamlar ve samimi olmadığım kişiler . yeni ortamlara alışmak çok uzun zamanımı alıyor . hatta eğer uygun şartlar yoksa alışamıyorum diyebilirim . bu yeni çevreler arasına girdiğimde her ne kadar sohbetlere katılmak için uğraşsam da başarılı olamıyorum . sadece dinliyorum tabi ki insanlar daha sonra senin varlığını unutabiliyorlar ve ben kendimi iyice soyutlanmış hissediyorum . ortamdaki varlığımı hissettirmek için verdiğim çabadan yanıt alamayınca yoruluyorum ve bu savaşı bırakıyorum . arkadaşlık kuramadığım insanlar da benim kafamda bana uygun olmayan kişiler olarak damgalanıyor . belki de gerçekten öyledir :RpS_bored:
yeni ortamlar dışında samimi olmadığım fakat yıllardır aynı ortamı paylaştığım bazıları akrabam olan kişilerle de ilişkilerim oldukça sıkıntılı . Ayda 3-4 kere görüştüğüm amcalarım ya da sıkça görüşmeme rağmen pek fazla yakınlık göstermediğim akrabalarımla da konuşmakta zorlanıyorum . bu tür kişilerle bulunduğum ortamlardan bir an önce uzaklaşmak istiyorum. bazen nasılsın iyi misin gibi hal hatır sorma faslı bile benim için dayanılmaz hale gelebiliyor .
başka bir konuya değinirsek ; öğretmenlerim , bir büyüğüm ya da herhangi birisi tarafından azarlanmak benim en büyük korkularımdan biri . hatta bu korku beni okuldan bile soğuttu diyebilirim . lise öğrencisiyim ve hayatımda en fazla 5-6 kez küçük azarlar yemişimdir ama hepsini de hatırlayabilirim . çünkü azarlanmak benim için çok utanç verici unutulmaz bi olay . küçücük durumlarda bile . keşke ilkokul öğretmenimden çok azar yeseydim belki o zaman bu durum benim için bu kadar korkutucu olmazdı . bazen kendime diyorum öğretmenler azarlar en mükemmel öğrenci bile bazen azarlanır bu rezil bir durum değildir diye ama malesef ikna olamıyorum .
aslında korkak biri olduğumu söyleyebilirim . okullarda yaramaz belalı tipli herkese laf söyleyen öğrenciler vardır ya onların başıma musallat olmalarından çok korkuyorum . gayett de sakin ve sessiz biri olmama rağmen
. eğer birisi bir gün bi laf derse ben de muhtemelen bi şey diyemem ve bu da işte insana çok koyuyor . bilmiyorum belki aramızda bunu yaşayan vardır . seninle dalga geçiyor ya da sana sataşıyor ve sen öyle karşısında mal mal duruyorsun bu kendini çok ezik hissetmene neden oluyor .şimdilik anlatacaklarım bu kadar . bana yardımcı olursanız sevinirim .
teşekkürler :103:
Yorum