Sosyal fobi. Lütfen Yardım Edin

[nazlıdeniz]

merhaba. Bir foruma ilk kez üye oldum ve tanımadıgım birine ilk kez msg atıyorum. Çünkü buna çok ihtiyacım var. Bir süredir psikolojik sorunlar yaşadığımın farkındayım, bunun için destek aldım, ilaç kullandım ancak kesin halloldu, çözdüm diyemiyorum. Ailem de destek oldu ancak artık bu desteğe maddi açıdan artı bir yük olduğundan son vermek durumundayım ve kendime yardım arıyorum. Bunun için forumları okumaya, sormaya, konusmaya ihtiyacım var. Üniversite 2. sınıf öğrencisiyim. Sosyal fobi diye adlandırdıkları rahatsızlık tespitim yapıldı. Anlam veremediğim cevap aradığım çokşey, kafamda dönen birçok çelişki var. Ne doğru ne yanlış karıştırmış durumdayım ve insanların beni eleştireceklerinden, tepki vereceklerinden korkuyorum. Kendime güvenemiyorum. Aslında rahat davranıp içimden geldiği gibi yaşamak doğru sanırım? Bunu yapabilmeyi çok istiyorum ama yapamıyorm, hep engellerim var. Kendimi küçük görüyorum ve mükemmeliyetçiyim.Bu ve benzeri birçok sebeple erkek arkdasım la ilişkim bitti, hayatım alt üst oldu, kız arkadaslarımla görüşemiyorum, sosyal ortamlardan hep kaçınıyorum. Düşünce ve fikirlerime güvenip söyleyemiyorum, uygulayamıyorum. Bununla beraber de kendime işkence yapıyorum istemeden istemediğim şeyler yapıyorum, stresten sureklı yemek yıyorumi eskilere dönüp dönüp duruyorum. Ben çok yalnızım çok çaresizim. Birilerinin cevaplarına fikirlerine ihtiyacım var. Bu forumda cevaplar bulabilirsem ne mutlu bana. ÇOK teşekkür ediyorum şimdiden. Konuşmak dileğiyle..

[kılıç]

Bende seninle nerdeyse aynı sorunları yaşıyorum.Hiç psikoloğa gitmedim ama bendede s.f var hemde babası var.Minibüsde biri yüzüme bakınca kızarıyor,rahatsız oluyor ve heyecanlanıyorum. Kimsenin yüzüne bakamıyorum.Biraz özele kaçcak ama sınıfta kız arkadaşlarımla konuşamıyorum çok çekiniyorum ve bundan yararlanan kişiler bana gay diyip aklınca espiri yapıyorlar.Sınıfdaki herkez bu durumumu biliyor çekingenliğimden dalga konusu oluyorum dolayısıylada mutsuz ve tedirginKızlarda bu durum çok daha zor sanırım çünkü erkekler kızlara bakmak için nerdeyse fırsat kolluyor.Sakinleştirici hap falan veriyorlarmı acaba s.f için?

[nazlıdeniz]

belirtiler, doğal olmadığını hissettiğim davranışlarım bunlar : her insan değil, daha baskın ve kendine güvenen insanlar ( genelde eskiden tanıdıgım, eskiden yanlarında tereddütsüzce rahat olabildiğim ) yanında dünyaya, etrafıma kendi düşüncelerimle, kendi benliğimle olamıyorum, herkesi onaylamak, aksi fikir söylememek ve kimseyi kırmamak istercesine, herkesin annesiymiş gibi hoşgörü göstermek zorundaymısım gibi hep alttan alarak kendim gibi olmayan davranıslar sergiliyorum. Dünyaya karsımdakı insanın gözünden bakıp, hep onun ne hissedebilecegini düşünüyorum. Ben yokum, kendimden çok şey veriyorum. Kendimi saymıyorum. Bu durum ilerledi, aileme de yansıdı. Onlara karşı da böyle hissetmeye, rahat olamamaya ve kendime güvenmemeye başladım. Bu gerçekten inanılmaz zor bir durum. Okula gitmemi de etkiliyor. Evet eskiden bunlardan eser yoktu ve çok sosyal bir insandım. Umursamazdım bukadar ve insanlarla dışarda vakit geçirmekten çok hoşlanırdım. Keşke şuanda o halime dönebilsem. Ben olabilsem, bunu çok istiyorum. 22 yaşındayım, 19, 20 yaşında başladı.. ilerledi..evet içimden geldiği gibi doğal yaşayabilmeyi kastediyorum. Kendi kendime otururken de sürekli şuanda bunumu yapsam bunumu, biriyle konusurken nasıl konussan diye sacma sapan dusunuyorum.

[nazlıdeniz]

merhabalar..cevabınızdan bu konuyla ılgılı oldugunuzu anlayabılıyorum.. cunku uzun sure lık terapımın ardından psıkologun soyledıklerını ozetlemıssınız. ama bunları uygulayabılmem problem. sabahları uyandıgımda oyle tetıkte, oyle heyecanlı, oyle ne yapacagını bılmez telaslı bır halde uyanıyorumkı uyanmak ıstemıyorum. Ben sımdı ne yapıcam, nasıl davranıcam .. bu benım beynımı yedı bıtırdı.evet kendi içimızde butunluk saglamamız gerekıyormus. bu nasıl olucak bılmıyorum. ilacı bırakktım cunku ılerıde daha buyuk patlamalara sebep olabılırmıs. dogustan cekıngen degılım hayır, tam tersıne cok ta kımsenın ne soyledıgnı umursayan bır ınsan degıldım. kendımı yasamak ıstıyorum ben zaten sadece. tesekkur ederım mantıklı cevabınıza

[trustem]

ya ben de çok önemseyen birisi değildim insanları kafaya takmazdım ama ne olduysa birşey oldu ondan sonra ben ben olmaktan çıktım :S Bambaşka birisi oldum. Ben böyle yaşamak istemiyorum artık, insanlarla konuşurken sürekli onların gözünden düşünmek istemiyorum...

[Speechless]

Bende de sosyal fobi vardı ama kendimi her değersiz hissettiğimde karşımdakinin benden değerli olmadığını düşünüyorum. Ya da toplum içinde rahat ve kendim olamıyordum ama diğerlerinin benden üstün olmadığını düşünüp yendim. Zaten kısacık olan hayatımı kendimi küçümseyerek geçiremem.

[nazlıdeniz]

bu cozemedgım sorun yuzunden yemek duzenım alt ust oldu.. ıstemedıgım halde bıle madde bagımlısı gıbı .. ne bulursam cok cok hızlı hızlı yıyorum. sonra kusuyorum. cunku kılo almak ıstemıyrm. kendımle basım dertte nabıcaqm bnn

[architectgım]

hayatumzn bazı zmanlarında bıraz daha cekıngen olabılırız.bu normal benm de okula gıtmekten yana bazı sıkıntılarım warr....aama sanırım bunun kökü cocukluktan ve aile yapısından gelıyoooo