sosyal fobiden kurtulmak istiyorum

[porsuk]

Merhaba Arkadaşlar

Başlığa sosyal fobi yazdım ancak daha hastalığımın ne olduğunu bile bilmiyorum. Şu an tek diyebileceğim, aşırı derecede mutsuzum, ne yaparsam yapayım sürekli yalnız kalmak istiyorum.

Yaklaşık olarak 15-16 yıldır gereğinden fazla utangaç, sessiz sakin, hakkını savunamayacak kadar "ezik"(bu tabirden nefret ediyorum) birisi olarak yaşıyorum. Dünya benim gibi yaşayanlar için oldukça zor ve çekilmez bir yer. Kafamı yere eğerek yolda yürümek, insanlardan mümkün olduğunca kaçmak, insanların gözlerine bakamamak, geçmişteki kötü anıların sürekli gözümün önüne gelmesi benim bütün gün uğraştığım şeyler.

25 yaşındayım, mühendisim, iyi kötü bir işte çalışıyorum, evde tek başıma kalıyorum, yani kendi ayaklarımın üstünde durabiliyorum. Ama hayattan zerre kadar zevk almıyorum. O kadar mutsuzum ki sürekli içimden kendimi yere bırakıp ağlamak geliyor. İnsanlarla konuşmak, evden dışarıya çıkmak hiç içimden gelmiyor.

İlkokuldan beri ailemden ayrıyım. Bizim köyde doğru düzgün okul yoktu. Okumak için fedakarlık yapmam gerekiyordu. 2 sene başka bir ailenin yanında kaldım. Daha sonra 10 sene de yurtta kaldım. Bazı insanlar yalnız kaldıkça, herşeyle direk kendisi mücadele ettikçe daha da güçleniyor ama bende tam tersi oldu. Ben ilkokuldayken şu okulun popüler çocuklarından biriydim, hani şu hem derslerde başarılı hem de arkadaş çevresi geniş olan çocuklardan. O halden bu acınacak hale nasıl geldim, aklım almıyor.

Herşeyden önce, tescilli şekilde çirkinim. Tescilli şekilde diyorum çünkü birçok kez hiç tanımadığım insanların alay etmesine maruz kaldım. Örnek vermek gerekirse, bir keresinde iki sevgili yanımdan geçerken, adam yanındaki kız arkadaşına "şunun tipine bak" dedi. Bu cümleye çok sinirlenmiştim tam dönüp cevap verecekken, kızın şu cümlesi beni yıktı: "öyle deme yazık". Bunu duyduktan sonra öylece kaldım. Bu olaydan sonra 1 hafta intihar etsem mi diye çok düşündüm. Yanlış anlamayın, benim derdim yakışıklı olmak filan değil. İnsanoğlunun estetik anlayışı yerin dibine batsın! Benim tek dileğim, kendimle barışık olmak. Aynaya yanlışlıkla bakınca içimde bir burkulma olmasın istiyorum.

Tabi benim gibi bir adamın kız arkadaşı olması düşünülemez ki hiç olmadı da zaten. Görücü usülü evlenmek asla istemiyorum. Bu yüzden eğer iyileşemezsem, büyük olasılıkla evlenemiyeceğim. Çevrenizdeki insanlar, akrabalar, arkadaşlar evlenmeye başlayınca ortada bir yanlış var demeye başlıyorsunuz.

İş hayatı benim için tam bir işkence. Zam, terfi ve hatta izin istemek benim için imkansıza yakın şeyler. Masabaşı işim olduğu için, şu an insani ilişkilere gerek yok. Ama ileride illa ki daha sosyal olmam gerekecek. Ama nasıl yapcağımı hiç bilmiyorum. Benden 2-3 yaş küçük çalışanlar bu kadar rahatken, müdürlerle şakalaşırken, ben kendi köşemde hiç kimsenin dikkatini çekmemek için pusuyorum. Eğer tedavi olmazsam bütün ömrüm böyle geçecek sanırım.

Bu hastalığı kendim tedavi etmeye çok uğraştım. Tek başıma tatille de gittim, hiç tanımadığım insanların olduğu kulüplere de katıldım ama olmadı bir türlü. Her defasında kendime "ne işim var benim burda, kendimi komik duruma düşürdüm" dedim. Kısacası kendi kendimi tedavi filan edemedim. Ve şu son zamanlarda bir başka tehlike daha ortaya çıktı: Alkolizm. 1-2 aydır evde sürekli alkol alıyorum. Alkol alınca daha rahat hissediyorum, daha az düşünüyorum, daha az utanıyorum. Ama tabi bu yol, yol değil; bunun da farkındayım.

Herneyse 1-2 yıldır bu kararı almak için cesaret topluyordum ve en sonunda başardım: Artık bu hastalıktan profesyonel yardım alarak kurtulmak istyorum! Ancak ne yapacağımı tam olarak bilemiyorum. Bunun için Ankara'da bana tavsiye edebileceğiniz herhangi bir psikolog var mı? Yardımcı olursanız sevinirim. Teşekkürler.

[Olric]

Ben de senin yaşadıklarını yaşayan bir kızım. Ben de artık çirkin olduğuma inanıyorum hele sınıfımdaki iğrenç erkekler ''Şunun yüzünün şekline bak. Çarpılmış gibi.'' diyerek eğlendiklerinde yanımdaki kız arkadaşımın bakışlarını yüzümde gezdirip gülmesi... Anlamıyorum neden bana yapıyorlar bunu. Kendileri benden güzel mi ya da ben miyim en çirkin. Hayır. Ama onlara bunu yapan hiçkimseye yok ve bana herkes yapıyor iken nasıl karşılık verebiliirm. Yaşıtlarımın, benden küçüklerin yanaklarımı sıkıp eğlenmesi, hiçkimsenin yaşıma inanmaması, herkesin görünüşümle eğlenmesi. Çok fazla. Öyle ki konuşma bozuklukları başladı. Bazen insanlarla konuşurken ağzım kasılıyor, kımıldamıyor gibi bir tuhaf. Gülmek istemiyorum, kimseyle göz göze gelmek istemiyorum, toplum içinde aynaya bakamıyorum, kendime güvenemiyorum. Dört yılı geçti; bu böyle...

Ne kadar çok fobik varmış ya...Umut yitirmek yok,arkadaşlar ne olursa olsun,birbirimize her türlü desteği sağlayalım...Biz toplumun Uyuyan Devleriyiz...Bir uyanabilsek...

[Anti-]

Ben de senin yaşadıklarını yaşayan bir kızım. Ben de artık çirkin olduğuma inanıyorum hele sınıfımdaki iğrenç erkekler ''Şunun yüzünün şekline bak. Çarpılmış gibi.'' diyerek eğlendiklerinde yanımdaki kız arkadaşımın bakışlarını yüzümde gezdirip gülmesi... Anlamıyorum neden bana yapıyorlar bunu. Kendileri benden güzel mi ya da ben miyim en çirkin. Hayır. Ama onlara bunu yapan hiçkimseye yok ve bana herkes yapıyor iken nasıl karşılık verebiliirm. Yaşıtlarımın, benden küçüklerin yanaklarımı sıkıp eğlenmesi, hiçkimsenin yaşıma inanmaması, herkesin görünüşümle eğlenmesi. Çok fazla. Öyle ki konuşma bozuklukları başladı. Bazen insanlarla konuşurken ağzım kasılıyor, kımıldamıyor gibi bir tuhaf. Gülmek istemiyorum, kimseyle göz göze gelmek istemiyorum, toplum içinde aynaya bakamıyorum, kendime güvenemiyorum. Dört yılı geçti; bu böyle...

[themdx]

kim istemiyoki kurtulmak

[mecmuamma]

hafız bende 25 yaşında mühendisim diğer ayrıntılara girmiyorum kan grubumuz bile aynı olabilir.
sadece ben uzun zaman tedavi gördüm. emin ol içtenlikle insan rahatlıyor. öncelikle psikiyatri ve ilaç tedavisi. 6 aya kadar zaman alabilir sonuç alman ama sonuç alırsın emin ol.

sonrasında ise bu sorunlar değişecek mi ? hayır; ama artık senin umrunda olmayacak. en azından benim umrumda olmuyor. alkol mevzusu ilaçları bıraktıktan sonra aralıklı olarak devam edersen rahatlatıcı pozitif etkisini alırsın.

doktora gittiğin vakit teşhis ve ilaçlarını yazarsan memnun olurum en az benim kadar yardımcı olabilecek arkadaşlar çoğunlukta. sevgiler panpa.

[desperado54]

tokadan başka bişi takma kurtulursun...

[SİDAR]

ben sadece içinde bulundığm ortamda saygın bir birey olmak istyrm. ama onu bi türlü elde edmyrm. bu hoş sohbetli bir kişiliğimin olmadığını gösteryo.... örneğn şimdye kadar bi kız arkadaşım olmadı(yanlış anlamayın benım derdim bi sevgilim olsn değl) ama bi şekilde çevremle entegre sıkıntısı yaşyrm... bazen olayı kendi kendime çözeyim dyrm ama altında kalkamyrm. çünkü olay kök salmış. orta okul- lise hatta şimdi ünv. yıllarıma bakıyorum. hep bi sosyal entegre sıkıntısı var hep tek takılmışım. bu da beni aşırrı sıkıyor. fazla arkadaş sevdalısı değğilim ama bu hayat tek başına gitmez sonuçta sevsek de sevmesek de bu dünya ya bi şekilde gelmişiz bi şekilde yaşamak zorundayız. ben istyrm ki bu 'zorunlu hayatı' sevimli hale getirebilmek.... tek isteğm bu başka bi şi istemyrm bu hayattan... teşekrler...

[SİDAR]

slm arkadaşlar... bende de psikoljik problemler war ama gerçekte ne olduğunu bende isim veremyrm. çoğu zaman kendimi arkadaşlar ortamında ezik hssedyrm. bunun nedeni konuşulacak konu hakkında bilgi eksikliği nden kaynaklı mı? bilmyrm amma çk sklyrm. geneldde fazla arkadaşım olmuyor.. yani sasyal yönüm zayıftr bi ortamda hep dinleyici olmaktan aşırı deece de sklyrm. en çok istedğm şey kendi çevrem de saygın bi kişiliğim olsun ama bi türlü bunu beceremyrm genelde küçük düşürülüyrm dalga konusu oluyorum. mesela okula gidyr; gün oluyor kimseyle konuşamadan evime geliyorum bu da beni aşırı strese sokuyor... bu içim deki yara yıda genelde kimseye anlatmıyorum. da doğrusu anlatacak ciddi arkadaşım olduğuna inanmyrm çünkü bi süre sonra aleyhine koz olarak kullanılabiliniyor... yani dalga konusu olmaktan hep çekindğm için pek kimseyle paylaşmadım.. allah kısmet ederse seneye okul bitiyo yani öğrt. adayı olacaz amma bu ruh haliyle nasl olcak kara kara düşnyrm... yardımlarınız için teşekkürler...

[SİDAR]

slm arkadaşlar bende psikolojik sorunlar war ama işin kötü tarafı bazen bunun ismini koymakta zorlanyrm.bazen kendimi ifade etmede sıkıntı yaşyrm ama kimi çevrelerde. çünkü rahat olamyrm. biraz özgüven eksikliği. bazen kendimi hayatın acımasızzlığı karşısında çk güçsüz ve yanlız hissedym. yada bazen etrafıma bakyrm herkes in arkadaşları war ama benım gerçekten kankam dyebileceğim kimseyi yanımda bulamayışım beni bunalıma sokuyor. bi de bu sıkıntımı genelde arkadaşlarımdan saklyrm nye dyeceksiniz işte dyrm ya gerçek anlamda kendime yakın kimseyi bulamadığm için derdimi de anlatamyrm. yada belki dalga konusu olmaktan korktuğum için.... bazen psikolojik destek almayı düşünyrm ama bi türlü cesaretimi toplyamyrm... ve işinen ilginç yanı 1 sene snra mezun olacam yani allah kısmet ederse öğretmen olacağm amma bu ruh haliyle nasl olcm kara kara düşünyrm...yardımcı olursanız sevinirim... teşekkürler

[sfpac]

hoşgeldin kaderdaş...

hoşbulduk hocam.

[pesimistik]

ben artık ümidi kestim gibi bişey. sanalda bile rahat yok benim gibi zavallılara

hoşgeldin kaderdaş...

[sfpac]

ben artık ümidi kestim gibi bişey. sanalda bile rahat yok benim gibi zavallılara

[pesimistik]

hepimiz kurtulmak istiyoruz tabiki de,ama bunun için ne kadar çabaıyoruz ki,gerçi bizim suçumuz neydi ki fobili olduk,hiç çaba sarfetmeden kra gibi yaşayan adamın esprisi neydi ya da:S

[laksadvid]

ben doktora gitmeyi bir çare olarak görmüyorum.hiç gitmedim senn gibi hissettgm oldu ama gitmedm kendm çabaladm.dersen ki ne kadar başarılı oldun kendi çapımda ama kendm birşeyler yaptım ve iyiyim...öncelikle şunu bil her insan yalnızdır bence böyle düşün hele ki bu iş hayatıysa herkes birbirnin arkasından konuşmadığını bırakmaz bence o ortamdan uzak olman seni karakterli yapar.sende benm anladığım kadarıyla ego da var yani bir oramda ortaya cıkma isteği ve sen bulunduğun ortamda dikkat cekememnn verdği bi özgüğven eksikliği bunun yüzünden başka ortamlara giremiyorsun.insanların çeşitli olduğunu untmamalısın birşeyleri kabul etmek ve sen dinleyenlerden olmalısın.benm çok arkadşm var hiç konuşmadığı için dikkat çeken ve bu yüzden sevilen bu yüzden bi ortama girdiğinde kendini konuşmak zorundaymış gibi hissetme ne yapmak istiyosan onu yap dinle izle bu insanlar emin ol daha çok sevilir bu pasiflik eziklik değildir kesinlikle karakterdir.bi yerden başlamalısın korkma sen hayatın boyunca hep farklı ortamlara grmiş bunlar sna peynir ekmek gelmeli.ilaç çözüm degil alkolde bunlar senn özgüvenini getirir ama içinde ki huzursuzlk devam edecektr.rahat ol o çekingen davrandığın insanlar 5kuruş etmez.farklı ugraslar bulmayı unutma imkanların var inanki isteğin şeyler gerçekleşicek sen yeterki inancını kaybetme bunları degerlendir.güzellik çirkinliğinde göreceli bir kavram olduğunu unutma tanımadığın insanlarn dedikleri onlar bunu dedikleri içinde 5 kuruş etmezson olarak yaşın kaç olursa olsun ne olursan ol seni sen olduğun için seven tek insan ailen o yüzden yalnız değilsin...umarım saçmalamamışımdır.nedense hissettiklerin bana çok tanıdık geldi

['paramore]

Tek asosyallik değil sende özgüven sorunuda çok fazla bence.
Kendine güvenmiyorsun gibime geldi yazdığını okuduğumda, insan istese her şeyi aşıyor, kendimden biliyorum. :] sana bağlı, yani ' istemiyorum, yapamam, eziğim, hakkımı savunamıyorum diyosun zaten.
sen kendine bunları kural gibi koymuşsun, böyle olmamalı. Hakkımı ararım, arayacağım, ezik değilim gibi.