Tweet
Küçük harflerle yazdıklarım başka başlıklar altında açtığım yazıdır. Forumdan yazılar okudum kendini bir konuda geliştir diye ben zaten evde kendi imkanlarıyla body yapan bir insanım. 16 Yaşındayım ama 20 yaşında normal bir insandan daha iyi vucudum var baklava yok ama üçgen vucud gögüs kasları ve kol kaslarım belirgin.Okulda abilerimiz var tuvalette falan sigara içiyoruz. Diyo tutarmısın kardeşim giysiyi üstümü giyeyim falan. Bende niye tutmayayım diyorum tutuyorum kötü bir şey değil bu ama bakıyorum adam Amerikan güreşçileri gibi oda body ile ugrasıyormuş ama benden daha iyi diye triplere giriyorum.Yakışıklı buluyorum kendimi. Övünüyorum ama 
Kızlarda öyle buluyor. Sürekli aynı ortamda bulunduğum bir karşı cinsi en geç 1 hafta içinde Çıkma durumuna getirebiliyorum. O konuda özgüvenim çok. Şuan Uzak dogu sanatlarına yönelmeyi düşünüyorum gerekirse bir kursa yazılcam . Başka fikirleri olan lütfen belirtsin zor durumdayım
Derdimi biraz detaylı anlatıcam eskiden nasıl bir insan ve şimdi nasıl bir insan oldugum hakkında.
Ben eskiden kavgacı bir insandım kavgacı derken hani sataşırlarsa cevaplarını vermesini iyi bilirdim. Oturdugum semt ise pek düzgün bir semt değil herkez kabadayı Arka sokağa kadar yürümek isteseniz yolda bi ton omuz atan olur. Bakanlar olur buda insanı rahatsız eder tabi. Ben 96 lıyım Orta okulda ciddi şekilde 750 kişilik okulda kimse bana sesini çıkaramazdı. Durduk yere kavga edecek bir insan değilim ama dediğim gibi herkes kabadayı sanıyor kendini burda. Ailem baktılar hep kavga ediyorum bir gün geliyorum gömlekte kan var bi gün geliyorum burnum yamulmuş. İnanınki yalan söylemiyorum arkadaşlarım yüzünden çoğu onlarda kendilerini ağır abi sanıyor dünya onlarınmış gibi sanıyor. Tabi sonra daha büyüklerden dayak yiyorlar. Benimde çevrem geniştir ben giderdim konuşmaya çoğuyla dalaşırdık. Bir kaç tanesiylede konuşarak halletiğimiz oldu.Neyse konuyu dağatmayalım
Baktıki ailem bu hep kavga ediyor annem 2. Dönemin son 3 ay'ı okuldaydı. Haftada 3 kez okula geliyordu. Çabuk parlayan sinirlenen bir insandım onuda söyliyeyim. Zar zor beni psikoloğa götürdüler adam geldiğimde bana nasıl bir hafta geçirdiğimi soruyor parayı alıyor hadi bakalım eve diyordu sanki.
Lise 1 e geçtim bence bir cesaretsizlik başladı.Hani böyle tokatlasalar sinirlenmiyorum. Sinirlenmeyincede kavga edilmiyor tabi durduk yere kavga mı edilir. Kendini korumaktan aciz bir insan oldum çıktım. Arkadaşlarımın yanında güvende hissediyorum kendimi artık kendimi koruyabilirim diyorum ama onların içten içe korkak olduklarını benim gibi olduklarını biliyorum. Adam bana geliyor tip tip bakıyor allah affetsin dalga geçmek gibi olmasın ama galiba çocuktan biraz akıldan gerilik var. Diyorum çocuk hasta bırak boşver ama onun dışındada öyle çocuk geliyor benim üstümü arıyor bende tepki yok. Adam geliyo gasp etmeye çalışıyor tepki yok. Arkadaşım kavga ediyor çocugu yanımda dövdüler resmen gene tepki yok. Ben eski ben olsaydım orda arkadaşımı korumayı çok iyi bilirdim. Alay konusu olmaya başladım ama süt dür korkakdır değil. Tepkisizliğim alay konusu oldu hoca kaldırıyo derste soru soruyor. Bende tepki yok diyorum dinlemedim falan geçiştirmenin derdindeyim. Korkak oldugumu kimse bilmez. Bildiğini düşündüğüm 3 4 kişi var. Resmen korkaklığımdan korkuyorum. Tanıyanlar beni tanıyor zaten çünkü oturdugum semtte yaşın önemi yok abilerin varsa çevren varsa kralsın. Benimde allaha şükür çevrem vardı.Baktımki olmuyor işi abartmaya başladılar tribün olaylarına girdiler 16 yaşında çocuklar. Kötü alışkanlıklar edinmeye başladılar bende özendim tabi. Ama bir ara alkol kullandım okadar şuan sigaraya devam ediyorum.
Lafın özü korkak birisi oldum.Cesaretim yok ağzımı burnumu kırsalar birşey yapmicak gibi hissediyorum. Ama kemikli bir ele sahibim vurduğum zaman inletiyorum. 80 90 kilo arasında bir çocuga arkadaşımın annesine sövdü diye Tokat atmıştım sınıfta çocuk 2 sıra uzanmıştı. Resmen uçtu çocuk sınıfta gene bir arkadaşımın kavgasında çocuga tek yumruk attım kaşı patladı. Övünmek gibi olmasın ama gerçekten kuvvetli bir insanım.Eskiden kullanmasını biliyordum artık bilmiyorum.
Kendini korumaktan aciz bir insanım tepki veremiyorum. Kız arkadaşlarım olacaktı ama korkaklığım yüzünden onlarlada sevgili olmadım çünkü gelir birisi birşey söyler kızın yanında gene sap gibi dururum hiçbir şey yapmam. Küçük duruma düşerim. Depresyonda falan değilim Yardım istiyorum ne yapayım sizce
Kızlarda öyle buluyor. Sürekli aynı ortamda bulunduğum bir karşı cinsi en geç 1 hafta içinde Çıkma durumuna getirebiliyorum. O konuda özgüvenim çok. Şuan Uzak dogu sanatlarına yönelmeyi düşünüyorum gerekirse bir kursa yazılcam . Başka fikirleri olan lütfen belirtsin zor durumdayımDerdimi biraz detaylı anlatıcam eskiden nasıl bir insan ve şimdi nasıl bir insan oldugum hakkında.
Ben eskiden kavgacı bir insandım kavgacı derken hani sataşırlarsa cevaplarını vermesini iyi bilirdim. Oturdugum semt ise pek düzgün bir semt değil herkez kabadayı Arka sokağa kadar yürümek isteseniz yolda bi ton omuz atan olur. Bakanlar olur buda insanı rahatsız eder tabi. Ben 96 lıyım Orta okulda ciddi şekilde 750 kişilik okulda kimse bana sesini çıkaramazdı. Durduk yere kavga edecek bir insan değilim ama dediğim gibi herkes kabadayı sanıyor kendini burda. Ailem baktılar hep kavga ediyorum bir gün geliyorum gömlekte kan var bi gün geliyorum burnum yamulmuş. İnanınki yalan söylemiyorum arkadaşlarım yüzünden çoğu onlarda kendilerini ağır abi sanıyor dünya onlarınmış gibi sanıyor. Tabi sonra daha büyüklerden dayak yiyorlar. Benimde çevrem geniştir ben giderdim konuşmaya çoğuyla dalaşırdık. Bir kaç tanesiylede konuşarak halletiğimiz oldu.Neyse konuyu dağatmayalım
Baktıki ailem bu hep kavga ediyor annem 2. Dönemin son 3 ay'ı okuldaydı. Haftada 3 kez okula geliyordu. Çabuk parlayan sinirlenen bir insandım onuda söyliyeyim. Zar zor beni psikoloğa götürdüler adam geldiğimde bana nasıl bir hafta geçirdiğimi soruyor parayı alıyor hadi bakalım eve diyordu sanki.
Lise 1 e geçtim bence bir cesaretsizlik başladı.Hani böyle tokatlasalar sinirlenmiyorum. Sinirlenmeyincede kavga edilmiyor tabi durduk yere kavga mı edilir. Kendini korumaktan aciz bir insan oldum çıktım. Arkadaşlarımın yanında güvende hissediyorum kendimi artık kendimi koruyabilirim diyorum ama onların içten içe korkak olduklarını benim gibi olduklarını biliyorum. Adam bana geliyor tip tip bakıyor allah affetsin dalga geçmek gibi olmasın ama galiba çocuktan biraz akıldan gerilik var. Diyorum çocuk hasta bırak boşver ama onun dışındada öyle çocuk geliyor benim üstümü arıyor bende tepki yok. Adam geliyo gasp etmeye çalışıyor tepki yok. Arkadaşım kavga ediyor çocugu yanımda dövdüler resmen gene tepki yok. Ben eski ben olsaydım orda arkadaşımı korumayı çok iyi bilirdim. Alay konusu olmaya başladım ama süt dür korkakdır değil. Tepkisizliğim alay konusu oldu hoca kaldırıyo derste soru soruyor. Bende tepki yok diyorum dinlemedim falan geçiştirmenin derdindeyim. Korkak oldugumu kimse bilmez. Bildiğini düşündüğüm 3 4 kişi var. Resmen korkaklığımdan korkuyorum. Tanıyanlar beni tanıyor zaten çünkü oturdugum semtte yaşın önemi yok abilerin varsa çevren varsa kralsın. Benimde allaha şükür çevrem vardı.Baktımki olmuyor işi abartmaya başladılar tribün olaylarına girdiler 16 yaşında çocuklar. Kötü alışkanlıklar edinmeye başladılar bende özendim tabi. Ama bir ara alkol kullandım okadar şuan sigaraya devam ediyorum.
Lafın özü korkak birisi oldum.Cesaretim yok ağzımı burnumu kırsalar birşey yapmicak gibi hissediyorum. Ama kemikli bir ele sahibim vurduğum zaman inletiyorum. 80 90 kilo arasında bir çocuga arkadaşımın annesine sövdü diye Tokat atmıştım sınıfta çocuk 2 sıra uzanmıştı. Resmen uçtu çocuk sınıfta gene bir arkadaşımın kavgasında çocuga tek yumruk attım kaşı patladı. Övünmek gibi olmasın ama gerçekten kuvvetli bir insanım.Eskiden kullanmasını biliyordum artık bilmiyorum.
Kendini korumaktan aciz bir insanım tepki veremiyorum. Kız arkadaşlarım olacaktı ama korkaklığım yüzünden onlarlada sevgili olmadım çünkü gelir birisi birşey söyler kızın yanında gene sap gibi dururum hiçbir şey yapmam. Küçük duruma düşerim. Depresyonda falan değilim Yardım istiyorum ne yapayım sizce
Yorum