hala sosyal fobi oldugumu kabullenemiyorum ama çok acı çekiyorum

[Croquersf]

merhaba arkadaşlar.bana sosyal fobi tehşisi konuldu ve bunu koyan doktor profesördür.ama ben hala sosyal fobi olduguma inanamıyorum biraz sıkıntılarımı sizinle paylaşmak istedim aynı şeyler mi diye.en başta insanlarla konuşurken uzun uzun tartarak konusuyorum ve söylediğim sözden beklediğim tepkiyi almadıysam ( mesela espirime gülünmediyse) salak gibi hissediyorum kendimi.kimseyle uzun uzadıya bir tartışmaya girmedim hayatım boyunca çünkü o tartışma sırasında çok yogun bir kaygı yaşayacagımı biliyordum ve yaşıyordum da.Çok rahat iletişim kuran insanları gördükçe onlardan nefret ettim hep öfke duydum.bu insanların içinde en yakın arkadaşlarım da var.bir ortamda ne kadar yogun bir sohpet dönse ben katılamadıgım için hep sıkıntı duydum.bari bir iki kelime söyliyim de millet uzaylı sanmasın diye zar zor konustum hep.dün gece mesela yaklasık 12 saat boyunca arkadaşlarımlaydım sabahladık falan 2 tanede kız vardı ama benim için felaket bir gündü.onlar yeri geldi tartıştılar gülüştüler.bense hep zoraki güldüm bazen bir iki bişey söylemeye çalıştım(ki bu söylemeye çalıştıgım seylerde genelde dogrulugu kabullenilmiş şeylerdi eleştrilcek birşeyler söylemeye cesaretim yok)ve bu konusmalarımda ya kimsenin beni takmadıgını hissettim yada birilerinin beni dinlediğini farkedince aşırı kaygı duydum.19 yaşına geldim ve arkadaşlarım artık kendilerine daha fazla güvenmeye başlıyor bense hep geri gidiyorum.oysa çevremdeki insanların hepsinden iyi bir bölümde okuyorum ama bu sıkıntılarla okuluda bitirebiliceğimi düşünmüyorum.bu sıkıntılarımın geçmesi bana öyle uzak gözüküyor ki korkuyorum böyle yaşamaktan.böyle kalırsam bir gün bir yerlerde elime fırsat geçerse intihar ederim heralde.hayat değil bu ızdırab.daha henüz 19 yaşımdayken bu halde olmak öyle ağırıma gidiyor ki ben nasıl böyle oldum neden bana oldu diye sorup duruyorum kendime.küçüklüğümde bir şiddet de görmedim aşırı baskı da görmedim.ama niye ben kendime güvenemiyorum ben buyum diyemiyorum da diğer insanlara özenmekle imrenmekle çürütüyorum kendimi bilmiyorum.birde manik atak geçirdim yakın zamanda aranızda bilenler vardır belki.bu hastalıkta sahte bir güven geliyo insana.öyle güzeldi ki o güvenle yaşamak sahtede olsa.neyse kafa karıstırmıyım.düzenli olarak 3 aydır tedavi görüyorum ama bana sorarsanız eski halimden bi fark yok aynı sıkıntıları çekiyorum hala.Biraz yardımcı olur musunuz bunları sizde yaşıyomusunuz, bu hastalgı atlatanlar varmı.lütfen beni gerçekten anlaayanlar ve sosyal fobiyi bilenler yazsın çünkü kalk ayağa kendine güven zırvalıklarını ailemden fazlasıyla dinliyorum ama onlara göre kolay gözüken şey benim için öyle zor ki.

[shondes]

sf bildiğim kadarıyla birden geçicek bir durum değil, tedavi görürken ilaç kullanıyomusun?

[Croquersf]

evet ilaçta kullanıyorum ama 3 aylık bir tedaviden sonra bazı şeylerde değişiklik görmek istiyo insan.birde burda yazıyolar yok bilmem kaç yıldır ugrasıyorum sf geçmedi hala cart curt.diğer yandan doktorum diyo 6 aylık bir tedavi süreci gerektirir.ama ben şu an arkadaşlarımla uzun süre aynı ortamda kalamıyorum o kadar sıkılıyorum ki.bu haldeyken üniversiteye gidicem birde 2 arkadaşımla evde kalıcam.biraz bir değişiklik hissetsemde kendimde bende üstüne gidebilsem diye bekliyorum ama olmuyo oda.

[ismael]

Beyler size tavsiyem kitap okuyun.

Klasikler olsun, güncel olsun, alışkanlık haline getirin. Bir de gündemi takip edin. Siyaset hakkında bilginiz olsun. En en basitinden bakanların isimleri ile başlayın. Türkiye'de en çok konuşulan konu siyasettir. Öyle yada böyle bir şekilde konu açılır. Zaten şöyle az biraz işin farkına varınca %70-80 boş laftır. Bol keseden sallar millet. 2-3 konu hakkında bilginiz olunca konuya dahil olursunuz. Yavaş yavaş diğer konularda da aralara girer, az da olsa üstünüzde ki baskı artar...

[HayataTutkun]

merhaba arkadaşlar.bana sosyal fobi tehşisi konuldu ve bunu koyan doktor profesördür.ama ben hala sosyal fobi olduguma inanamıyorum biraz sıkıntılarımı sizinle paylaşmak istedim aynı şeyler mi diye.en başta insanlarla konuşurken uzun uzun tartarak konusuyorum ve söylediğim sözden beklediğim tepkiyi almadıysam ( mesela espirime gülünmediyse) salak gibi hissediyorum kendimi.kimseyle uzun uzadıya bir tartışmaya girmedim hayatım boyunca çünkü o tartışma sırasında çok yogun bir kaygı yaşayacagımı biliyordum ve yaşıyordum da.Çok rahat iletişim kuran insanları gördükçe onlardan nefret ettim hep öfke duydum.bu insanların içinde en yakın arkadaşlarım da var.bir ortamda ne kadar yogun bir sohpet dönse ben katılamadıgım için hep sıkıntı duydum.bari bir iki kelime söyliyim de millet uzaylı sanmasın diye zar zor konustum hep.dün gece mesela yaklasık 12 saat boyunca arkadaşlarımlaydım sabahladık falan 2 tanede kız vardı ama benim için felaket bir gündü.onlar yeri geldi tartıştılar gülüştüler.bense hep zoraki güldüm bazen bir iki bişey söylemeye çalıştım(ki bu söylemeye çalıştıgım seylerde genelde dogrulugu kabullenilmiş şeylerdi eleştrilcek birşeyler söylemeye cesaretim yok)ve bu konusmalarımda ya kimsenin beni takmadıgını hissettim yada birilerinin beni dinlediğini farkedince aşırı kaygı duydum.19 yaşına geldim ve arkadaşlarım artık kendilerine daha fazla güvenmeye başlıyor bense hep geri gidiyorum.oysa çevremdeki insanların hepsinden iyi bir bölümde okuyorum ama bu sıkıntılarla okuluda bitirebiliceğimi düşünmüyorum.bu sıkıntılarımın geçmesi bana öyle uzak gözüküyor ki korkuyorum böyle yaşamaktan.böyle kalırsam bir gün bir yerlerde elime fırsat geçerse intihar ederim heralde.hayat değil bu ızdırab.daha henüz 19 yaşımdayken bu halde olmak öyle ağırıma gidiyor ki ben nasıl böyle oldum neden bana oldu diye sorup duruyorum kendime.küçüklüğümde bir şiddet de görmedim aşırı baskı da görmedim.ama niye ben kendime güvenemiyorum ben buyum diyemiyorum da diğer insanlara özenmekle imrenmekle çürütüyorum kendimi bilmiyorum.birde manik atak geçirdim yakın zamanda aranızda bilenler vardır belki.bu hastalıkta sahte bir güven geliyo insana.öyle güzeldi ki o güvenle yaşamak sahtede olsa.neyse kafa karıstırmıyım.düzenli olarak 3 aydır tedavi görüyorum ama bana sorarsanız eski halimden bi fark yok aynı sıkıntıları çekiyorum hala.Biraz yardımcı olur musunuz bunları sizde yaşıyomusunuz, bu hastalgı atlatanlar varmı.lütfen beni gerçekten anlaayanlar ve sosyal fobiyi bilenler yazsın çünkü kalk ayağa kendine güven zırvalıklarını ailemden fazlasıyla dinliyorum ama onlara göre kolay gözüken şey benim için öyle zor ki.

kardeş bende 19 yasındayım maalesef korkularının üstüne gitmen gerek kücük kücük baslaman gerek bu konusma olaylarıyla fln anca öyle yenersin yani carpa carpa öğrenecen baska yolu yok bunun. Mani atak ney sahte güven nasıl oluyor ayrıca acıklarmısın acaba bendede mi var o ben kendime güvenirim cünküde

[Croquersf]

manik atakla ilgili tam doğru açıklama yapamayabilirim ama kendi yaşadığımı anlatıyım.İlk aşamada doktora gittim konuştuk sosyal fobi durumumla ilgili ilaçlar yazdı gönderdi.Bende 1 2 gün içinde acayip bir neşe hali mutluluk kendine güven oluştu.Dedim heralde sosyal fobiyi yeniyorum.neyse 2 3 hafta ben bu güven ve neşe haliyle hoşlandığım kızla çıkmaya başladım,kızlara sarkıntılık ettim,araba kullanmaktan çok korkardım araba delisi oldum falan.yani hep bastırılmış duygularımı açığa çıkardım.sonra bişeyler oldu ve ben eski depresif halime dönmeye basladım.1 hafta boyunca yataktan çıkmadım nerdeyse.sonra üniversite açılıyodu okuluma geldim 2 3 gün sonra yine daha da büyük bi özgüven hissetmeye başladım.çocukluk arkadaşımla bile konuşurken heyecanlanan ben bu dönemde derslerde tenefüslerde herkesle bişeyler konusuyodum.1 hafta sonra falan artık yavaştan saçmalamaya başladım ve ailem durumu farkedip beni memlekete çağırdı.memlekete geldiğimde artık ezel dizisinin benim için yazıldıgını falan anlatmaya basladım.iyice kafa uçmuştu.Tüm günüm konuşmakla geçiyodu. 5 hafta falan sürmüş bu dönem ben çoğu yaptıgımı hatırlamıyorum bile.Bi ara allahla konuştuğuma falan inanmıştım onları hatırlıyorum.Böyle bişey işte manik atak.
sosyal fobiye gelince herkes üstüne gitmek diyor.E zaten yıllardır yaptıgım da bu benim.Niye geçmedi de aksine arttı o zaman.Tabiki üstüne gidilmeli ama bazı şeyler değişmeli önce.Ben annemle dahi telefonda konuşurken zorlanıyosam üstüne ne kadar giderim gitsem ne değişir.

[HayataTutkun]

manik atakla ilgili tam doğru açıklama yapamayabilirim ama kendi yaşadığımı anlatıyım.İlk aşamada doktora gittim konuştuk sosyal fobi durumumla ilgili ilaçlar yazdı gönderdi.Bende 1 2 gün içinde acayip bir neşe hali mutluluk kendine güven oluştu.Dedim heralde sosyal fobiyi yeniyorum.neyse 2 3 hafta ben bu güven ve neşe haliyle hoşlandığım kızla çıkmaya başladım,kızlara sarkıntılık ettim,araba kullanmaktan çok korkardım araba delisi oldum falan.yani hep bastırılmış duygularımı açığa çıkardım.sonra bişeyler oldu ve ben eski depresif halime dönmeye basladım.1 hafta boyunca yataktan çıkmadım nerdeyse.sonra üniversite açılıyodu okuluma geldim 2 3 gün sonra yine daha da büyük bi özgüven hissetmeye başladım.çocukluk arkadaşımla bile konuşurken heyecanlanan ben bu dönemde derslerde tenefüslerde herkesle bişeyler konusuyodum.1 hafta sonra falan artık yavaştan saçmalamaya başladım ve ailem durumu farkedip beni memlekete çağırdı.memlekete geldiğimde artık ezel dizisinin benim için yazıldıgını falan anlatmaya basladım.iyice kafa uçmuştu.Tüm günüm konuşmakla geçiyodu. 5 hafta falan sürmüş bu dönem ben çoğu yaptıgımı hatırlamıyorum bile.Bi ara allahla konuştuğuma falan inanmıştım onları hatırlıyorum.Böyle bişey işte manik atak.
sosyal fobiye gelince herkes üstüne gitmek diyor.E zaten yıllardır yaptıgım da bu benim.Niye geçmedi de aksine arttı o zaman.Tabiki üstüne gidilmeli ama bazı şeyler değişmeli önce.Ben annemle dahi telefonda konuşurken zorlanıyosam üstüne ne kadar giderim gitsem ne değişir.

üstüne git git ama unutmaki pratik eğer olumluysa doğruya götürür olumsuzsa ne kadar yaparsan yap iyice beter eder. Sen nasıl savasagını bilmiyorsun bunuda anca kendin bulursun her yiğidin yogurt yiyis sekli farklı derler ya herkes bir şekilde savasır kimisi savasamaz susar sen yaptım yaptım olmuyo diyorsun taktik degistir doğru savasmayı öğrenirsen cözersin sosyal fobi diyosun bendede vardı bak neredeyse hic kalmadı asırı derecede vardı hemde bazıları yazmıs bu hayatın sonuna kadar gider caresi yok diye sacmalıyorlar ve kendilerini knadırıyorlar ben ilac milac da kullanmadım ama yapamadıgım seyleri ilk baslarda yapmaya basladım zamanla arttı arttı arttı senin gibi bi anda degil ilacla degil zamanla uzun sürede düzeldi düzeldi bu asamalara geldi böylede dvm ediyor. Naısılki problemin olusması zaman alıyorsa cözümüde 2 kat daha uzun zaman alır. Cerrahların dediği gibi de öldürmek kolay önemli olan yasatabilmek aradaki anlam ilişkisini anlamıssındır problem kolay cıkar yani önemli olan cözebilmek ayıkıyon mu ? neyse sen bulursun anca bunu. Düşe kalka carpa carpa öğreniceksin baska cagresi yok annenle bile telefonda konusurken rahatsız oluyrsn bir an önce müdahale et fazlaca ilerlemis ztn.

[HayataTutkun]

Bayaa uzun yazmışın belli ki rahatsızlığını önemsiyorsun. Bırakın bu işleri arkadaşlar burdan adama onu yap bunu yap demeyle felsefe yapmayla olmaz bu işler.
Bak güzel kardeşim yapıcağın iki şey var:
1- Rahatsızlığını önemsemiceksin dalga geçiceksin oyuncağınmış gibi
2- Sosyal fobi insanlardan kaçış olduğu için insanları birer robot gibi düşünüceksin(ki insanlar zaten robot!), onlarla dalga geçiceksin(iyileşene kadar).

1. "Bırakın bu işleri arkadaşlar burdan adama onu yap bunu yap demeyle felsefe yapmayla olmaz bu işler." diyorsun adama sunu yap bunu yap diyon 2. insanlarla ne olursa olsun hayvanda olsa robotda olsa öylede böylede düsünsen hastalıgını sorununu yenmek icin baskalarını bu ise alet edemezsin baskalarıyla dalga gecmek dogru degildir. Kendini kurtarıyım derken baskalarını batırırsın beraberinde. Sen kendini kurtarda gerisini salla gitsin diyon oyüzden toplumda böyle sorun var ztn senin gibi zihniyetlerden dolayı. Tammam çelişme konuyla. Selametle hadi kardeşlik

[cerosum]

ben de 13 yaşında sosyal fobili olduğumu düşünüyorum.büyüyünce geçer diye önemsemiyordum ama 20 yaşındaki insanların bile sosyal fobili olduğunu görünce işi daha da fazla önemsemeye başladım.

[joseraul]

SF lilere tavsiyeler.

Mutlaka doktara gidilmeli ve kesinlikle ilaç tedavisi olmalı bu meret konuşmakla kendini geliştir vs ile çözümlenmez.

Bunu kabullenmeli sakin kalmayı başarmalı her işte öne atılmamalı çok konuşmamalı mesela parti organizayonu yapmaya vs soyunmayın her zaman için sakin ağır olun şiddete kavgaya gürültüye girmeyin. Az konuşun bırakın size kasıntı desinler kendini beğenmiş desinler önemli değil.

Ailenizden başka kimseye durumu fazla açmayın herkes bunu anlamaz veya bunu sizin aleyhinize kullanabilir.

En önemli şey para bir iş meslek edinin ailenizin maddi durumu iyi ise onlardan birikim elde edin para çoğu SF sıkıntılı durumunu düzeltir.

Gençliğin isyankar çağlarından sonra birazda işleri rayına oturtursanız iyileşme düzelme evreleri oluyor bunun için intahar vs gibi saçma şeyler aklınızdan geçirmeyin.

Sizi böyle yaratan bir tanrı falan yok bunun adaletle vs ilede bir alakası yok bu evrimsel genetik vs bir konu siz SF liler dışındada çeşitli sebeplerden acı çeken milyonlarca insan var buna göre yaşamanızı biraz daha iyi hale getirip mutlu olmaya çalışın.

[Croquersf]

SF lilere tavsiyeler.

Mutlaka doktara gidilmeli ve kesinlikle ilaç tedavisi olmalı bu meret konuşmakla kendini geliştir vs ile çözümlenmez.

Bunu kabullenmeli sakin kalmayı başarmalı her işte öne atılmamalı çok konuşmamalı mesela parti organizayonu yapmaya vs soyunmayın her zaman için sakin ağır olun şiddete kavgaya gürültüye girmeyin. Az konuşun bırakın size kasıntı desinler kendini beğenmiş desinler önemli değil.

Ailenizden başka kimseye durumu fazla açmayın herkes bunu anlamaz veya bunu sizin aleyhinize kullanabilir.

En önemli şey para bir iş meslek edinin ailenizin maddi durumu iyi ise onlardan birikim elde edin para çoğu SF sıkıntılı durumunu düzeltir.

Gençliğin isyankar çağlarından sonra birazda işleri rayına oturtursanız iyileşme düzelme evreleri oluyor bunun için intahar vs gibi saçma şeyler aklınızdan geçirmeyin.

Sizi böyle yaratan bir tanrı falan yok bunun adaletle vs ilede bir alakası yok bu evrimsel genetik vs bir konu siz SF liler dışındada çeşitli sebeplerden acı çeken milyonlarca insan var buna göre yaşamanızı biraz daha iyi hale getirip mutlu olmaya çalışın.

bende bir sf liyim ve dediklerine katılıyorum.Üzerine git tavisyesi de en nefret ettiğim şey.Sanki ben kendimi eve kapadım insan yüzü görmüyorum.Zaten üzerine gidiyorum.

[Croquersf]

arkadaşlar ben son 1 yıldır artık iyi kötü sosyal fobinin ne olduğunu öğrendim ve tamam diyorum bende sosyal fobi var.Ama sadece sf olmadıgını baska bozukluklar da oldugunu düşünüyorum.Örneğin benim bir konuşma takıntım var.Ailemle en yakın arkadaşlarımla dahi konusurken konusmakta zorlanıyorum kelimeleri teleffuz etmekte çok zorlanıyorum.Özellikle içinde R harfi olan kelimelerde(Küçükken R leri söyleyemezdim ve liseye geçtiğimde bunu iyice sorun edip kafama takmaya başladım) iyice zorlanıyorum.Bu konuşmakta zorlanma her an her saniye oluyo.Kendinizi benim yerime koyun her konuşmanızda zorlandıgınızı düşünün berbat bişey.Allah korusun ama dilsiz gibi hissediyorum kendimi bazen.Ve bunların yanında hayatta öylesine hayallerim var ki hiç birinin peşinden koşmak için enerjim yok.Benim gibi olanlar var mı ve üstesinden gelenler.Yardımlarınızı bekliyorum