İnsanlardan Korkuyorum

[Conscious]

Merhabalar...
Ben insanlardan korkuyorum.
Yolda yabancı birisi görsem, yüzüne bakmaktan korkuyorum. Bakarsam kavga eder beni döver vs. diye korkuyorum.
Bisiri birazcık sert davransa hemen korkuyorum. Davranışlarıma dikkat ediyorum. Kişileri kızdırmaktan korkuyorum.
Birisi birazcık tepkili olsa. O kişi ile konuşmaktan, birşey söylemekten, tepki almaktan korkuyorum.
İşyerinde müdürden korkuyorum. Müdüre birşey söylemekten korkuyorum.
Apartmanda yöneticiden korkuyorum.
Devlet dairesine gitsem, ters davranırlar, talebimi yapmazlar diye korkuyorum.

Ancak bu korkularımı kimseye belli etmiyorum, içimde saklıyorum.

Korktuğum kişiler bana korku verdikleri için onlara kızıyorum. Onları sevmiyorum. Bana yaklaşsalar bile seviyorum. Korktuğum kişilerden intikam almak istiyorum. Onlara karşı güçlü olmak istiyorum. Daha güçlü olup, daha bilgili olup, daha zeki olup, daha zengin olup onlardan güçlü olmak ve onları kenime muhtaç etmek istiyorum. Vs...

Hep insanlardan korkuyorum, hayvanlardan, yüksekten vs. korkmam şükür.

Korkularımın asılsız olduğunu biliyorum. Ancak istemeden oluşuyor. Kontrol edemiyorum. Korkularım insanlar içinde mutlu olmamı engelliyor. Sahte davranmama sebep oluyor. İnsanları sevmemi engelliyor. Korktuğum kişilere gizli öfke duyduğumdan dolayı o kişilere karşı suçluluk duyuyorum. Ayrıca öfkemin anlaşılmasından da bir başka korku duyuyorum.

Bu işin çözümü yok mu...

[isimsizkral]

insanlardan korkma sanırım bütün sflilerde var buda kendimizi savunamadıgımızdan oluıyor

[shondes]

sf belirtisi olabilir bencede uzmana gittinmi...

["enough"]

Çocukluğunda şiddet gördün mü?

[defiance]

Evet eskiden ben de aynı durum vardı, SF belirtisi,
Benim durumum farklıydı aslında hani korkmuyordum sadece anneme ve kardeşime bakma yükümlülüğüm vardı, bana bişey olsa yaralansam veya yaralayıp hapse düşersem onlara kim bakar korkusu, bir de babasız büyüynce kimse bak bu çocuklar serseri olmuşlar demesin diye dişimi sıkıp efendi davranıyordum, kardeşim biraz büyüyünce daldım aralarına

Babaniz vefat mi etti yoksa ayrildi mi anneniz ? Guven meselesini nasil hallettiniz mesela, rol modeliniz kimdi ? Babasiz buyumek zor istir...

[bjksaid92]

İlaç önermek ne derece doğru olur bilmiyorum ama kesin çözüm için ilaç şart gibi:S

[Conscious]

İlaç falan içtim. ama ilaç korkuyu nasıl giderecek ki. sadece geçici olarak cesaret veriyor.
düşünüyorum. sanki korkum nefretimden, sevgisizliğimden, anlayışsızlığımdan ve bunların getirdiği suçluluk duygusunun verdiği haksızlık psikolojisinden gibi..
insanları sevemiyorum, hep kusurlu görüyorum, anlayış gösteremiyorum. böyle gördüğümden dolayı suçlu hissediyorum. insanları kusurlarından dolayı anlayışla karşılamadığım için onlara öfke duyuyorum. ve bu öfkemi gizliyorum. belli etmiyorum. belli etmekten korkuyorum. tepki almaktan, düşman kazanmaktan, zarar görmekten, dayak yemekten terkedilmekten vs. korkuyorum.

Sıra içimde olanlar şöyle sanki...

1-İnsanların kusurlarına anlayış gösteremiyorum..
2-İnsanlara kusurlarından dolayı öfkeleniyorum..
3-Öfkemden dolayı korkuyorum, öfkemin anlaşılıp tepki doğmasından korkuyorum..
4-İnsanlara öfkemi içime atıyorum..
5-Anlayışsızlığımdan ve öfkemden dolayı suçluluk duyuyorum..
6-Bu anlayışsızlık ve sevgisizliği kendime karşı da yöneltiyorum.

Çocukluğuma insem vs. nasıl olacak..
Çocuklukta belirgin bir olay mı yaşadım.
O olayı hatırlasam yetecek mi.
Nasıl çözeceğim bilemiyorum.

Davranış değiştirsem diyorum, o da olmuyor. Kaldı ki çocukluktaki bu olay hala etkisini devam ettiriyorsa davranışımı değiştirsem ne olacak ki. Tekrar çocukluktaki o olay beni yönlendirmez mi..

Psikolojideki bu yöntemler kuramlar işe yarıyor mu. İşe hiç yaradığını gören var mı acaba...

[Conscious]

Öfkemi neden bastırıyorum.

Benim anlayamadığım şu nokta..

Bir olay sonucunda duyduğum öfkeyi neden içime atıyorum, korkumdan dolayı mı?
Yoksa anlayışsızlığımdan dolayı hissettiğim suçluluk duygumun bilinmesinden mi korkuyorum.
Bu suçluluk duygumdan dolayı haksız hissediyorum ve bu haksızlık duygusu beni savunmasız bırakıp duygumu(öfkemi) içime atmama mı sebep oluyor.
Yoksa küçüklükten gelen öğrenilmiş bir korku mu var... Öfkenlenirsem bana birşey yapar diye korkuyorum.. korkum bu mu?
Hangisi... Gerçek korku mu? Yoksa suçluluk duygumun verdiği korku mu?

Kafam karıştı anlayamıyorum...

Benim duygumu(öfkemi) hissetmeme engel olan ne..

Ben istiyorum ki öfkeli isem bunu karşıya hissettireyim. Duygumu hissedeyim ve hissettireyim.
Duygumu içime atmayayım istiyorum.

Bu duygumu neden içime atıyorum...
Gerçekten anlayamıyorum.

[Mutsuz21]

Bu foruma kaydolmadan önce dünyada tek olduğumu benim yaşadıklarımı kimse yaşamıyor diye düşünüyordum ama görüyorum ki benim gibi birçok arkadaşım var.:happy:.İnsanlardan korkmak öyle garip bir duygu ki ,aşağılık komplekisine giriyor insan sanki karşındaki insan senden çok üstünmüş gibi ona karşı büyük bir korku vw saygı duyuyoruz aslında içten içede bi kin var tüm bunların harmanlanması diyebilirim .ben bu korkunun zayıflık,çirkinlik ,şişmanlık yani fiziksel özelliğimizin anormal yada cesaret eksikliğinden kaynaklandığını düşünmüyorum .misal ben dış görünüş olarak ( insanın kendini övmesi hernekadar garip olsada :happy yakısıklıyımdır en azından çevremden beni görenler öyle söylüyolar ,boy desen boy ,kalıp desen kalıp ama bu yasadıklarını bende yasıyorum .

[bjksaid92]

Belki de ilaçları çok çok uzun zamanlar kullanman gereklidir. Maalesef bu işi düşündükçe, kurcaladıkça kötüleşiyor. Psikolojiye falan hiç girme bence, ilaç kullan hiçbirşeyi kafaya takma. Zaten dünyaya 1 kere geliyoruz onda da böyle saçma sapan şeyleri düşünerek mi yaşıcaz.

[arı_burnu]

Belki de ilaçları çok çok uzun zamanlar kullanman gereklidir. Maalesef bu işi düşündükçe, kurcaladıkça kötüleşiyor. Psikolojiye falan hiç girme bence, ilaç kullan hiçbirşeyi kafaya takma. Zaten dünyaya 1 kere geliyoruz onda da böyle saçma sapan şeyleri düşünerek mi yaşıcaz.

Kesinlikle katılıyorum.Kafanızı yoracağınıza bu iş için eğitilmiş doktorlardan profesyonel yardım almanız ve biran önce ilaçlı tedviye başlamanız daha uygun olacaktır.Kendi kendinize teşhis koymaya çalıştıkça günler haftalar aylar geçecek ve acı çekmeye devam edeceksiniz.