Orjinal yazı sahibi: flowerkübra
View Post
Duyuru
Collapse
No announcement yet.
Yutma Fobisi / Yutma Güçlüğü / Yemek Yiyememe !!!
Collapse
X
-
-
Orjinal yazı sahibi: Erdoğan33 View PostSosyal hayatını kesinlikle bırakma, buna okulda dahil.. Çünkü bu hastalık seni yaşamaktan soğutuyor en pis huyu bu ! Doktorların hastalıkla savaşın diye demek istediği rutin hayattan uzak durmak ve aksine daha hareketli ve daha sosyal bir hayata merhaba demek... Okulunu bırakırsan çevreni de otomatikmen bırakmış olacağın için bence bunu asla düşünme !
Yorum
-
Orjinal yazı sahibi: flowerkübra View Postönerileriniz için gerçekten çok teşekkürler ama gerçekten üzerine gittim okula devam etmeye çalıştım bu sefer derslerde krizler geçirmeye başlayınca sosyal hayat bende kopma noktasına geldi maalesef. Peki siz ne durumdasınız iyileştiniz mi?
Yorum
-
Orjinal yazı sahibi: Erdoğan33 View PostPanik Atak hastalığını 3-4 haftadır çekiyorum, bu yutkunma fobim söylediğim sorunları yaşadığımdan beri var ama bu panik atak yüzüne daha çok tetiklenmeye başladı... Şuan Dideral ve Paxera ilaçlarını kullanıyorum (Dideral sabah 1, akşam 1 / Paxera günde 1 defa)... Bilmiyorum belki panik atak hastalığını yenersem bu yutkunma fobimde belki bir azalma olabilir diye ümit ediyorum.
Yorum
-
Orjinal yazı sahibi: Erdoğan33 View Postİlaçlarını kesinlikle kesme, hastalık geçse dahi ! Çok kötü ve sinsi bir hastalık... İnsanı öyle bir anında yakalıyorki mutlu veya mutsuz olmasının bir önemi olmuyor, boş kaldığın bir a'nı kovalıyor sanki... İlaçlarını kesme, hatta her ilaç bitimine yakın tekrar bir kontrole git.
Yorum
-
Yutma fobisini yenmeniz için panik atağın bitmesi gerek.Kaynağı buradan geldiği için yeme sorunu buna göre değişiyor.O yüzden panik atakla olan kısmını çözmemiz lazım ve onun dışında ilaçlarınızı düzenli kullanmaya edin(ilaç kullanıyorsanız) ve doktora görünmeye devam edin.Geçmiş olsun.
Yorum
-
Orjinal yazı sahibi: Bülbül View PostYutma fobisini yenmeniz için panik atağın bitmesi gerek.Kaynağı buradan geldiği için yeme sorunu buna göre değişiyor.O yüzden panik atakla olan kısmını çözmemiz lazım ve onun dışında ilaçlarınızı düzenli kullanmaya edin(ilaç kullanıyorsanız) ve doktora görünmeye devam edin.Geçmiş olsun.
Yorum
-
çok sık olmasa da ara ara bende de olan bir durum bu. yemek yerken tam o anda ne oluyorsa birden kendi içimde duraksıyorum. ve lokma boğazımda kalıyor. geri çıkarma ve yutma arasında bir düşünme durumu oluyor anlık. kendimi toparlayıp yutuyorum sonra. ama garip bişey yani bu. kendimi toparlamam uzun sürerse "aha şimdi boğulacam" diye aklıma geliyor. ama bunlar birkaç saniye değil yani saliseler içinde olan şeyler. ama dediğim gibi çok sık yaşamıyorum. belki haftada bir iki kez. bu ve benzeri sıkıntılar yaşayan arkadaşlara Allah şifa versin. inşallah kısa sürede atlatırsınız.
Yorum
-
merhabalar. bende yaklaşık bir aydır yutma zorluğu ve korkusu yaşıyorum. sanki boğazımdan geçerken nefes boruma kaçacak gibi geliyor. lokmaları boğazımda hissediyorum... yaklaşık 3 sene önce panik ataklarla başlayan yaygın anksiyete bozukluğu ortaya çıktı. 8-9 ay ilaç tedavisi oldum. ve son bir senedir anksiyete ve panik ataklar yeniden ortaya çıktı.bununla birlikte mide sorunları baş gösterdi.endoskopi yapıldı gastrit ve reflü çıktı. onun için ilaç kullanıyorum. artık panik atak sık sık yaşamaya başladım. ve son olarak yutma korkusukilo vermeye başladım. bu sorunu aşan kimse var mı. lütfen yardımcı olun
Yorum
-
Orjinal yazı sahibi: bagurel View PostBu mesajı okuyunca kimseyle paylaşmadığım bir sorunum aklıma geldi. Yıllar önce yanımda su olmadan bir otobüse binmeye ya da araba kullanmaya cesaret edemezdim. Eğer yanımda su olmazsa boğazımda bir susuzluk, sonrasında yutkunma başlardı ve tükürüğü yutmaya çalışırdım. Bu öyle bir sorundu ki yolda yutkunamamaktan öleceğim diye korkardım, kalp atışlarım düzensizleşir, panik başlardı. Ama yanımda su varsa içmeye bile gerek görmezdim, suyun olması rahatlatıyordu. Aynı dönemde katı yemekleri sıvı olmadan yutamazdım. Çünkü katı bir şeyi yerken tam yutacağım sırada boğuluyorum sanıp hemen dışarı çıkarırdım. Hap yutamazdım mümkün değildi. Sonra bu sorunlar ortadan kalktı. İlaç almadım, doktora gitmedim. Şimdi geçmiş dönemime bakınca neden böyleydim diye düşünüyorum. Hep kendimle meşgulmüşüm yani insanları anlamak onları hissetmek yerine kendimi çok yalnız ve bu dünyada tek hissediyormuşum. Böyle bir his öyle tehlikeli ki, başıma gelecek şeyler sadece benim başıma gelir, ben şanssızım, hiç kimse yardım edemez diye görüyordum yani ölüm korkusu çok büyüktü. Eskiden ufak bir operasyona girmem bile mümkün değildi çünkü ölürüm sakat kalırım diye korkularım vardı. Bu sorunları aştıktan sonraki bir tarihte kalp ameliyatı olmam gerekli oldu, tıkanan damarların yanına ek damarlar takılacaktı, yani açık kalp ameliyatı. Bu dönemde sevgi öyle güçlü bir terapi oldu ki, stres, korku, panik yaşamadan (hatta ameliyat öncesinde youtube'ta kalp ameliyatlarını sakince izleyerek), benim için üzülenleri olayın mizahi yönüyle sakinleştirerek ameliyata girdim (ameliyat sonrasında aynı anda 10-15 hapı yuttuğumu biliyorum). Sevgiyle kastım şu: Herkesin sevgisinin benimle olduğunu hissettim ve kendimi çok güçlü gördüm. Ne olursa olsun altından kalkarım gücü veriyordu bu sevgi. Yalnız olmadığını hissetmek kadar iyi bir terapi olamaz. Bilmiyorum işe yarar mı ama kendimize odaklanmak yerine yakınımızdaki insanlara yardımcı olmak, onları anlamaya çalışmak çözüm olabilir bu korkuları aşmaya. Aynı zamanda korkunun üzerine gitmek de gerekiyor. Örneğin benim kalabalık bir grubun karşısına çıkıp konuşma yapmam imkansız bir şeydi. Ellerim ayaklarım tutuşur iki lafı bir araya getiremezdim. Kafamdan bin bir şey geçer ama hepsi de hakkımda olumsuz olan şeylerdi. Sonra kendime şöyle bir yol çizdim: dedim ki ben neden korkuyorum? rezil olmaktan, beğenilmemekten, adam yerine konmamaktan vb. O zaman bir sonraki grubun karşısına şu düşünceyle çıkayım: kendimi rezil edeyim, adam yerine koymasınlar, dalga geçsinler ve bunun için elimden geleni yapayım bari bu konuda başarılı olayım
inanmayacaksınız ama bu tersi görüşle işe başlayınca olay çabucak çözülüyor (bu bir bakıma insanın kendi kendisiyle dalga geçebilmesi cesareti).
Yorum
Yorum