Duyuru

Collapse
No announcement yet.

Sf yi yenenler, ya geçmişiniz?

Collapse
X
  • Filtrele
  • Zaman
  • Göster
Clear All
new posts

  • Sf yi yenenler, ya geçmişiniz?

    Sosyal fobi teşhisi konmadı bana . öyle ileri derece de bakkala gidememe, otobüse binememe gibi sorunlarım yok, tanımadığım insanlarlada çok rahat konuşabilirim. ama belirli bir ortamda sürekli bulunacağım insanlar konusunda mükemmelliyetçi bir kişilik yapısına da sahip olduğum için kendimi yanlış ifade etme korkusuyla hep kendimi kastım, geri çektim. Bazen kendini beğenmişlik, soğukluk bazen de gariplik olarak algılandı. Bazende farkında olmadan cidden komik durumlara düştüm. İnsanlar beni olmadığım biri gibi algıladı. Bu algıyı değiştirmeye de çalışmadım. Ben kendimi biliyorum dedim, şu süreç bitsin bu insanları bir daha ne zaman görcem dedim. Ama şu sıralar bakış açım değişti. Bu kadar zamandır herşeyin kocaman bir hata olduğunu anladım. İnsanın kendi geçmişine ve yaptıklarına bu kadar yabancılaşması ve memnun olmaması, kendi ayıbını bu kadar net bir şekilde görmesi gerçekten zor bir psikoloji. Sosyal fobiyi yenmek tamam da ya geçmişte bu yüzden yaşanan kötü deneyimler.. Ben geçmişte bu nedenle kötü duruma düştüğüm olayları takıntı haline getirdim şu günlerde.. Artık farkı davransam neye yarar diyorum. Geçmişim beni tanımladığı için yeni bir ben yaratamazmışım gibi geliyor. Kendimi değersiz görmeye başladım. Beraberinde depresyonu da getirdi. Sf yi yenenler geçmişteki bu durumları nasıl unutup atlatabildiniz?

  • #2
    merhaba derinn kardeşim yazdıklarını baştan sona okudum aslında biraz bendede var bende mesela insanlarla konuşmaktan çekiniyorum bu çok soğuk işte kendini beğenmiş olarak algılanıyor çoğu insanın gözünde bu yüzden işyerlerine çok sıkıntı yaşadımki hayla sıkıntı yaşıyorum sf biraz bendede var aşamıyorum daha ileriye gidemiyorum nedenide çok iyi biliyorum rezil olma korkusu kendini rahat ifade edememe.Bir konuşma esnasında rahat cevap verip akıcı bil dille konuşamıyorum ve buda bana çok sıkıntı veriyor o yüzdende çoğu zaman insanlarla konuşmuyorum çekiliyorum.Bir dönem sevgilim oldu kız arkadaşım olduğu dönemde biraz olsun sf aşmıştım hatta bitmek üzereydiki onlada ayrıldım sonra işte kendi içime çekilmeye insanlarla fazla konuşmamaya özen gösteriyorum bu yüzdende etraftan eleştiri bile alıyorum çoğu zaman niye böyle suskunsun niye konuşmuyorsun diyorlar ben bi dönem dediğim gibi kız arkadaş edinerek atmıştım hani sırf sf yi yenmek için kız arkadaş edinmedim yanlış anlaşılmasın tesadüf olarak gelişti ve sfyi biraz olsun yenmiştim çünkü arkadaş ortamına daha fazla girmeye başlamıştım mecburen sevgilin olunca arkadaş ortamınada giriş yapıyorsun bilmiyorum ben böyle aşmıştım biraz olsun belki seninde aşmak için bir yöntem bulman lazım arkadaşım belki böylelikle bu durumu aşabilirsin...
    Arsız Ayaklar Altında Alın Teri...

    Yorum


    • #3
      Negatiff teşekkür ederim cevapladığın için.. verdiğin örneği anlıyorum. çünkü ilginç bir şekilde benim de süreklilik halinde değil bu durum. insanlarına, çevresine, hayatımın dönemlerine göre değişiyor durumum.. Bazen çok rahat oluyorum hiçbir sorunum olmuyo, hatta çoğu kişiden aktif oluyorum, bazen kötü bir dönemde oluyorum ve tamamen kendimi geri çekiyorum. aslında bu bana yanlış gelmiyordu. her ortamda kendimi ifade etme gereği duymak zorunda hissetmiyordum. ama insanlar illa ki kendi istedikleri gibi tek tip insan istiyolar, farklı yapılara farklı insanlara tahammülleri yok. bu tahammülsüzlüklerini de ya dışlayarak, ya alay ederek gösteriyorlar. benim kendime kızdığım nokta insanlara kendimle ilgili bu hakkı vermem. bazen hayatımın dönüm noktalarında kararlarımı bu insanlara göre vermem, bazı fırsatları kaçırmam.. kendini ifade etmek sanırım insanın önemli bir ihtiyacı. ne kadar gerek duymadığımızı düşünsekte insanın tatmin olması için gerekli. şimdi bu yüzden geçmişimden pişmanlık duyuyorum ve malesefki takıntı haline geldi..
      arkadaş konusunda problemim yok, çok fazla arkadaşım var. sosyal ilişkiler dışında, kişisel ilişkilerimde problem yaşamıyorum.

      Yorum


      • #4
        Orjinal yazı sahibi: derinn. View Post
        Negatiff teşekkür ederim cevapladığın için.. verdiğin örneği anlıyorum. çünkü ilginç bir şekilde benim de süreklilik halinde değil bu durum. insanlarına, çevresine, hayatımın dönemlerine göre değişiyor durumum.. Bazen çok rahat oluyorum hiçbir sorunum olmuyo, hatta çoğu kişiden aktif oluyorum, bazen kötü bir dönemde oluyorum ve tamamen kendimi geri çekiyorum. aslında bu bana yanlış gelmiyordu. her ortamda kendimi ifade etme gereği duymak zorunda hissetmiyordum. ama insanlar illa ki kendi istedikleri gibi tek tip insan istiyolar, farklı yapılara farklı insanlara tahammülleri yok. bu tahammülsüzlüklerini de ya dışlayarak, ya alay ederek gösteriyorlar. benim kendime kızdığım nokta insanlara kendimle ilgili bu hakkı vermem. bazen hayatımın dönüm noktalarında kararlarımı bu insanlara göre vermem, bazı fırsatları kaçırmam.. kendini ifade etmek sanırım insanın önemli bir ihtiyacı. ne kadar gerek duymadığımızı düşünsekte insanın tatmin olması için gerekli. şimdi bu yüzden geçmişimden pişmanlık duyuyorum ve malesefki takıntı haline geldi..
        arkadaş konusunda problemim yok, çok fazla arkadaşım var. sosyal ilişkiler dışında, kişisel ilişkilerimde problem yaşamıyorum.
        bendede aynen dediğin gibi oluyor söylediklerinde çok haklısın insanlar karşılarında tek tip insan istiyor dediğin gibi birçok insandan dahada aktif oluyorum ama konuşma kendimi ifade etme konusuna gelince hep sorun yaşıyorum ya heyecanlanıyorum ya stres oluyorum bazenleride dediğin gibi kendime bir güven geliyor konuşuyorum insanlarla şakalaşıyorum rahat rahat konuşuyorum ama çoğu zaman konuşma konusunda pasif kalıyorum benim öyle çok arkadaşım yoktur ama arkadaşlarla takılırkende çok rahat konuşuyor kendimi çok iyi bir şekilde ifade ediyorum beni arar sorarlar severler sosyal hayatta pek sıkıntı yok ama işte toplum içine girince yaşıyorum bu sıkıntıyı asıl bunu çözersem inş. bi sorunum kalmayacak
        Arsız Ayaklar Altında Alın Teri...

        Yorum


        • #5
          Orjinal yazı sahibi: Negatif View Post
          bendede aynen dediğin gibi oluyor söylediklerinde çok haklısın insanlar karşılarında tek tip insan istiyor dediğin gibi birçok insandan dahada aktif oluyorum ama konuşma kendimi ifade etme konusuna gelince hep sorun yaşıyorum ya heyecanlanıyorum ya stres oluyorum bazenleride dediğin gibi kendime bir güven geliyor konuşuyorum insanlarla şakalaşıyorum rahat rahat konuşuyorum ama çoğu zaman konuşma konusunda pasif kalıyorum benim öyle çok arkadaşım yoktur ama arkadaşlarla takılırkende çok rahat konuşuyor kendimi çok iyi bir şekilde ifade ediyorum beni arar sorarlar severler sosyal hayatta pek sıkıntı yok ama işte toplum içine girince yaşıyorum bu sıkıntıyı asıl bunu çözersem inş. bi sorunum kalmayacak
          çözersin umarım en kısa zamanda..

          Yorum


          • #6
            bende geçmişi takıntı yapıorm geçmşteki basit bir hatamı eleştrdğm durumu çok sonra aniden hatırlayabiliorm

            Yorum


            • #7
              ben ergenlik döneminde çok ağır sf liydim.açlıktan ölür ekmek almaya gidemezdim(annem çalışıyordu)perdesiz pencerinin önünden geçemezdim o derece hiç pskoloğa gitmedim hiç ilaç içmedim şuan sokağın ortasında çingenerle göbek atıp cluplarda en üst localara çıkıp dans ediyorum ) gidip takılmak amaçlı çıkma teklifi ettiğim erkekler bile oluyor .Herşey beyninizde farz et dalga geçisnler ? farzet gülsünler ? en fazla yaşıcağımız 50 60 yıl o bile bazen tamamlanmadan allah canı alıyor kafaya takmıcaksın ya hayatını yaşayamda ömrün biterse

              Yorum


              • #8
                derinnn ve negatiff sizin yine arkadaşınız varmış benim bir tane bile yok.
                Her şey güzel olacak...

                Yorum


                • #9
                  Orjinal yazı sahibi: derinn. View Post
                  ...Sosyal fobiyi yenmek tamam da ya geçmişte bu yüzden yaşanan kötü deneyimler.. Ben geçmişte bu nedenle kötü duruma düştüğüm olayları takıntı haline getirdim şu günlerde.. Artık farkı davransam neye yarar diyorum. Geçmişim beni tanımladığı için yeni bir ben yaratamazmışım gibi geliyor. Kendimi değersiz görmeye başladım. Beraberinde depresyonu da getirdi. Sf yi yenenler geçmişteki bu durumları nasıl unutup atlatabildiniz?
                  Benim geçmişim pişmanlıklar ve utançla dolu. Bunlar bana çok şey öğretti.

                  Öncelikle 'benlik' dediğim şey ömrüm boyunca aynı kalan, doğduğumda da şimdi de aynı olan şey değil. Evet çoğu insan benliğin hep aynı olduğunu düşünüyor, yani çocukken, gençken ve yaş ilerlediğinde hep ben yani aynı kişi diye bakıyor. Ama öğrendiğim en güzel şey hiç bir dönem aynı ben olmadığım. Değişiyorum, hayat bana sürekli bir şey katıyor. Geçmişime baktığımda bunu net görüyorum. Her dönem değişim geçirmişim. Hayatı bile farklı yorumlamışım, farklı şeylerden hoşlanmışım.

                  Birinin benim önceki halimi bilerek bana geçmişimdeki ben olarak bakmaya çalışması öncelikle kafasında oluşmuş imgelerle ilgili. Bunlar değişecek, çünkü karşısında yeni biri var. Eğer karşımdaki takıntılı ise çok dert etmem, değilse kafasındaki ben imgesiyle benim şu an ona ilettiğim şeyde fark görecek. Mesela ben iki yıl öncesinde çok çabuk sinirlenen, alınan ve kaygılanan biriydim, bugün hiç de böyle biri değilim. Benim o halimi bilen bir çok kişi var. Ama benim aşama aşama değiştiğimi de gördüler. Eski 'ben' yerine yeni 'ben' kafalarına oturdu.

                  Önemli olan aslında bu değil, beni nasıl bilirlerse bilsinler. Önemli olan ben gerçekten değiştim mi, yoksa geçmişime saplanıp kaldım mı? Yani davranışlarım, düşünmeden yaptığım şeyler yani alışkanlıklarım artık benim değiştiğimi söylediğim şekilde mi?

                  Son bir şey: Bizi değerli kılan şey geçmişimizde nasıl terbiye edildiğimiz, kimlerle yaşadığımız, kimden doğduğumuz, genetik özelliklerimiz değil; şu an alışkanlıklarımızı değiştirebilecek bir iradeye sahip olduğumuzu bilmek ve kararlarımızı özgürce verebileceğimizin farkında olmaktır sanıyorum. Ben bu gücü kendimde gördüğüm sürece kendimi çok güvende ve özgür hissediyorum.

                  Yorum


                  • #10
                    derin anlattkların birebir benle uyumlu değişiyo sosyal fobim bazen çok aktf bazen çok sönük ama hep kaygılı hep heyecanlı

                    Yorum


                    • #11
                      Orjinal yazı sahibi: derinn. View Post
                      Sosyal fobi teşhisi konmadı bana . öyle ileri derece de bakkala gidememe, otobüse binememe gibi sorunlarım yok, tanımadığım insanlarlada çok rahat konuşabilirim. ama belirli bir ortamda sürekli bulunacağım insanlar konusunda mükemmelliyetçi bir kişilik yapısına da sahip olduğum için kendimi yanlış ifade etme korkusuyla hep kendimi kastım, geri çektim. Bazen kendini beğenmişlik, soğukluk bazen de gariplik olarak algılandı. Bazende farkında olmadan cidden komik durumlara düştüm. İnsanlar beni olmadığım biri gibi algıladı. Bu algıyı değiştirmeye de çalışmadım. Ben kendimi biliyorum dedim, şu süreç bitsin bu insanları bir daha ne zaman görcem dedim. Ama şu sıralar bakış açım değişti. Bu kadar zamandır herşeyin kocaman bir hata olduğunu anladım. İnsanın kendi geçmişine ve yaptıklarına bu kadar yabancılaşması ve memnun olmaması, kendi ayıbını bu kadar net bir şekilde görmesi gerçekten zor bir psikoloji. Sosyal fobiyi yenmek tamam da ya geçmişte bu yüzden yaşanan kötü deneyimler.. Ben geçmişte bu nedenle kötü duruma düştüğüm olayları takıntı haline getirdim şu günlerde.. Artık farkı davransam neye yarar diyorum. Geçmişim beni tanımladığı için yeni bir ben yaratamazmışım gibi geliyor. Kendimi değersiz görmeye başladım. Beraberinde depresyonu da getirdi. Sf yi yenenler geçmişteki bu durumları nasıl unutup atlatabildiniz?
                      Başta anlattıkların SF değil zaten. Ama sf eğilimli veya sf geçirmiş kişiler, biraz daha eleştirel ve mükemmeliyetçi olabiliyorlar. Bu zaman içinde çabayla değişebilecek, azalabilecek birşey.

                      Benim geçmişimde çok olumsuz şeyler var. Sf'den iyileşmiş biriyim. Geçmiş dediğin gibi kalıyor ve, kel alaka zamanlarda hortlayabiliyor. Neler yaptım- yapıyorum. Öncelikle psikologa gidiyorum, psikolog eğer şu an yaşadığım bir olaya geçmişin perspektifiyle bakmışsam, söylüyor, bana gösteriyor. Bana yanlış varsayımlarımı gösteriyor. Olaylar esnasında kendime şartların kendimin ve insanların değiştiğini sürekli hatırlatıyorum. Bu işin zihinsel kısmı, telkin gibi.
                      Bilinçaltını değiştirmek için ise ona uygun teknikler uygulamak gerekiyor. Geçmişteki olayın sahnesini canlandırıyorum gözümde, NLP'de var bu, sahne değiştirme. O sahneyi yeniden yorumluyayıp yeni bir çerçeveye koyuyorsun. Travmayı yaratan olaydan ziyade senin olayı yorumlayış şeklindir. O yüzden travmatik olaylara gidip onları tekrar yorumlaman, farklı bir bakış açısıyla zihnine yerleştirmen lazım.
                      Ben ikinci olarak hikaye yazmadan yararlandım. Benim özellikle bir 5 yılım kötüydü. 5 yılı yeniden yazım, kağıda. Üstte dediğim gibi farklı yorumlayarak. Kendi hikayeni kendin istediğin gibi yazabilirsin. Kurban da olursun kahraman da bu sana bağlı. Aynı ülkelerin tarihi gibi, resmi tarih vardır, bir sürü şeyden söz etmez, bir de sözlü tarih vardır, başka şeyler de anlatılır vs. Bu da senin kişisel tarihin, hangi perspektiften bakacağın senin elinde. Ben kendi yaşadıklarımda kendimi çok güçlü ve dirençli gördüğüm için, hikayeyi o şekilde yeniden yazdım. İkinci bir önemli şey, yazarken, bana kötülük yaptığını düşündüğüm kişilere de hikaye yaratmaktır. Çünkü hayatta şöyle bir gerçek var, zalim önceden zulme uğramıştır. Sana kötü davranan biri, zaten kendi hayatında, evinde, ailesinde, arkadaşlarında kötü şeyler yaşıyordur. Bu onu mağdur görmek değil, bütüncül bakmayı sağlar. Kişiselleştirmeyi engeller. Yani sen o kişilerin zaten berbat yaşamları olduğunu ve kendi acılarını dışa vurduğunu düşünürsen, odak noktası "sen" olmaktan çıkıyor. Yani sen sorunlu ya da aciz değilsin, o sorunlu ve aciz olduğu için bunları yapıyor.

                      Yorum


                      • #12
                        yorumları yeni görüyorum. cevapladığınız ve farklı bakış açıları paylaştığınız için çok teşekkürler, iyi hissettirdi bana. Çünkü bazen insan sağlıklı düşünemiyor. Ben şimdiki hayatımda işler ters gidince yani tekrar eskisi gibi durumlarla karşılaşınca, geçmişle bağlantı kuruyorum. ve kendmi tekrar bu şekilde değerlendiriyorum sanırım.. peki sizin geçmişten kastınız ne kadar geçmiş? örneğin dün yaptığınız bir hatayı da çok kolay geride bırakabiliyomusunuz? her gün yeni bir başlangıç yapabiliyor musunuz?

                        Yorum


                        • #13
                          Orjinal yazı sahibi: derinn. View Post
                          yorumları yeni görüyorum. cevapladığınız ve farklı bakış açıları paylaştığınız için çok teşekkürler, iyi hissettirdi bana. Çünkü bazen insan sağlıklı düşünemiyor. Ben şimdiki hayatımda işler ters gidince yani tekrar eskisi gibi durumlarla karşılaşınca, geçmişle bağlantı kuruyorum. ve kendmi tekrar bu şekilde değerlendiriyorum sanırım.. peki sizin geçmişten kastınız ne kadar geçmiş? örneğin dün yaptığınız bir hatayı da çok kolay geride bırakabiliyomusunuz? her gün yeni bir başlangıç yapabiliyor musunuz?
                          ben bi onsene hattadaha fazla geriye rahat gidebiliyorum o zamn kendimi eleştirdiğim suçladığım ufak bi detay seneler sonra ilişkili hatırlatanbir konuda aklıma geliyo ve aynen yaşıyorum kendimi tekrar suçlamaya başlıyorum

                          Yorum


                          • #14
                            Orjinal yazı sahibi: şkrkiz View Post
                            ben bi onsene hattadaha fazla geriye rahat gidebiliyorum o zamn kendimi eleştirdiğim suçladığım ufak bi detay seneler sonra ilişkili hatırlatanbir konuda aklıma geliyo ve aynen yaşıyorum kendimi tekrar suçlamaya başlıyorum
                            peki bu durumdan kurtulmak için birşeyler yapıyo musun ? sosyal fobin şu anda ne durumda ?

                            Yorum


                            • #15
                              Orjinal yazı sahibi: saplantiliask View Post
                              ben ergenlik döneminde çok ağır sf liydim.açlıktan ölür ekmek almaya gidemezdim(annem çalışıyordu)perdesiz pencerinin önünden geçemezdim o derece hiç pskoloğa gitmedim hiç ilaç içmedim şuan sokağın ortasında çingenerle göbek atıp cluplarda en üst localara çıkıp dans ediyorum ) gidip takılmak amaçlı çıkma teklifi ettiğim erkekler bile oluyor .Herşey beyninizde farz et dalga geçisnler ? farzet gülsünler ? en fazla yaşıcağımız 50 60 yıl o bile bazen tamamlanmadan allah canı alıyor kafaya takmıcaksın ya hayatını yaşayamda ömrün biterse
                              bu değişim ne oldu da birden gerçekleşti merak ettim
                              ben 25 yaşındaym ilk defa bu kadar kendimin, durumumun farkındayım. daha önce hep savunma mekanizmaları giriyodu devreye.
                              benim davranışımın doğru, normal olduğuna inandırıyodum kendimi. ama şu an çok pişmanım. ve sanırım bu yaştan sonra birşeyler için geç olduğunu düşünüyorum
                              keşke benim ki de ergenlikle sınırlı kalsaydı.. şu an sadece kendimi yargılıyorum. o zamandan bu zamana çok gelişme olduğu halde hala tam olarak kurtulamadığım için artık çaba sarfedecek enerji ve isteği bulamıyorum .

                              Yorum

                              İşleniyor...
                              X