İsyan ediyorum artık!

[hüseyin]

Artık tüm umutlarımı kaybettim sosyal fobi yüzünden inancımı kaybediyorum allaha isyan ediyorum.derdi verende o ama dermanını bulamadım.hayatı robot gibi yaşıyorum resmen ye iç yat kalk düşün düşün düşün bunalıma gir.birgünde kafam rahat uyuyamıyorum derdimi dinleyip anlayacak kimsem yok ailem bile.babamla hiç iletişimim yok sevmiyorum onu.onun yüzünden kendime güvenim yok.şimdiye kadar manevi desteği olmadı bana hiç içimden gelerek ona BABA diyemedim.hep korktum ondan bağırmasından gereksiz yere kızmasından hiç baba oğul gibi ilişki göremedim aramızda.hep sevgiye ilgiye muhtaç kaldım.sanki babam değil o başka birisi.utangaçlık sessizlik çekingenlik hepsi var bende.sosyal fobi yetmezmiş gibi bide benden 1 yaş büyük kıza aşık oldum.cesaretim yokki konuşmaya aşık olmak benim neyime!!!hep merak etmişimdir konuşkan hiçbişeyi kafaya takmayan insanların yetiştirilme tarzına.dişlerim eğri alt çenem önde oda bi ayrı özgüven eksikliği zaten.gülerken bile çekiniyorum saklıyorum gülüşlerimi.hep hayretle bakıyorum kahkaha atarak gülenleri neden utanmıyorlar yada ben neden utanıyorum.yaşamak istemiyorum artık.

[dreamer8]

---Allaha isyan etmeye hakkın yok. Gözlerin, ellerin ve kulaklarının sana yetebileceğini düşünmedin mi hiç? Allah bugününü aratmasın.
---Baban hoş biri olmayabilir. Sevgisiz, kaba, kırıcı ve cahil de olabilir. Sen saygıda kusur etme. Sevgi içten gelir, sevemezsin belki ama saygını göster her durumda.
---Çene ve diş yapından çekiniyorsun. Cüceler de utanıyor sokaktaki bakışlardan, insanlar yüz nakli oluyor, şikayet ettiğin yüzünün 10 kat daha kötüsüne erişebilmek için.
---Referans noktanı iyi tayin et kardeşim. Nerede olduğun değil, hayatını kimlere bakarak kıyasladığın önemli.
---Kız konusunda da gidip hayır cevabı alman, kendi kendini yemenden yada kızı başkasına kaptırmandan bin kat iyi. Hem özgüvenin gelir. Bir kıza teklif etmek yasal suç değil, usulüne göre olursa medeni cesaret.

Artık tüm umutlarımı kaybettim sosyal fobi yüzünden inancımı kaybediyorum allaha isyan ediyorum.derdi verende o ama dermanını bulamadım.hayatı robot gibi yaşıyorum resmen ye iç yat kalk düşün düşün düşün bunalıma gir.birgünde kafam rahat uyuyamıyorum derdimi dinleyip anlayacak kimsem yok ailem bile.babamla hiç iletişimim yok sevmiyorum onu.onun yüzünden kendime güvenim yok.şimdiye kadar manevi desteği olmadı bana hiç içimden gelerek ona BABA diyemedim.hep korktum ondan bağırmasından gereksiz yere kızmasından hiç baba oğul gibi ilişki göremedim aramızda.hep sevgiye ilgiye muhtaç kaldım.sanki babam değil o başka birisi.utangaçlık sessizlik çekingenlik hepsi var bende.sosyal fobi yetmezmiş gibi bide benden 1 yaş büyük kıza aşık oldum.cesaretim yokki konuşmaya aşık olmak benim neyime!!!hep merak etmişimdir konuşkan hiçbişeyi kafaya takmayan insanların yetiştirilme tarzına.dişlerim eğri alt çenem önde oda bi ayrı özgüven eksikliği zaten.gülerken bile çekiniyorum saklıyorum gülüşlerimi.hep hayretle bakıyorum kahkaha atarak gülenleri neden utanmıyorlar yada ben neden utanıyorum.yaşamak istemiyorum artık.

[hüseyin]

İsyan etme demiycem belki bende olduğu gibi adalet,hayatın özü sana gösterilir.Sana kendi gözlemlerimi sunayım.Çoğu zaman insanı isyan etmeye yönelten şey nedir? Diğerleri önünde yaşanan hayatlar,kahkahalar atan suratlar nede acı değilmi? Sen yıkılmış vaziyetteyken dünyada gülen suratlar olması çok sinir bozucu bir durum.Genelde insanların sorunları başka başka olsada bir göz vardır dış dünyayı süzen.Bu dünyada tam olarak tecelli etmesede adalet var.Hiçbir surat yokturki ebediyyen gülen.O mutlu,kahkahalar atan insanlar asla hayatın tokadından kaçamayacaklar.Bir insan mükemmel bir hayat yaşasın ÖLÜMDEN KAÇABİLİRMİ? Düşünsene mükemmel bir hayatın var ve eninde sonunda öleceksin bu çok korkutucu olurdu.Bu bilgiler isyan etmemen için yeterli.İnandığın kalıptan çıkma kalbinin saflığını bozma derim.Bende eski sfliyim bir nebze anlayabiliyorum.Sana tavsiyem aşk işinden uzak dur depresyona sokar seni.

uzak duramıyorum unutamıyorumda en çok düşündüren bu

[hüseyin]

İsyan etme demiycem belki bende olduğu gibi adalet,hayatın özü sana gösterilir.Sana kendi gözlemlerimi sunayım.Çoğu zaman insanı isyan etmeye yönelten şey nedir? Diğerleri önünde yaşanan hayatlar,kahkahalar atan suratlar nede acı değilmi? Sen yıkılmış vaziyetteyken dünyada gülen suratlar olması çok sinir bozucu bir durum.Genelde insanların sorunları başka başka olsada bir göz vardır dış dünyayı süzen.Bu dünyada tam olarak tecelli etmesede adalet var.Hiçbir surat yokturki ebediyyen gülen.O mutlu,kahkahalar atan insanlar asla hayatın tokadından kaçamayacaklar.Bir insan mükemmel bir hayat yaşasın ÖLÜMDEN KAÇABİLİRMİ? Düşünsene mükemmel bir hayatın var ve eninde sonunda öleceksin bu çok korkutucu olurdu.Bu bilgiler isyan etmemen için yeterli.İnandığın kalıptan çıkma kalbinin saflığını bozma derim.Bende eski sfliyim bir nebze anlayabiliyorum.Sana tavsiyem aşk işinden uzak dur depresyona sokar seni.

---Allaha isyan etmeye hakkın yok. Gözlerin, ellerin ve kulaklarının sana yetebileceğini düşünmedin mi hiç? Allah bugününü aratmasın.
---Baban hoş biri olmayabilir. Sevgisiz, kaba, kırıcı ve cahil de olabilir. Sen saygıda kusur etme. Sevgi içten gelir, sevemezsin belki ama saygını göster her durumda.
---Çene ve diş yapından çekiniyorsun. Cüceler de utanıyor sokaktaki bakışlardan, insanlar yüz nakli oluyor, şikayet ettiğin yüzünün 10 kat daha kötüsüne erişebilmek için.
---Referans noktanı iyi tayin et kardeşim. Nerede olduğun değil, hayatını kimlere bakarak kıyasladığın önemli.
---Kız konusunda da gidip hayır cevabı alman, kendi kendini yemenden yada kızı başkasına kaptırmandan bin kat iyi. Hem özgüvenin gelir. Bir kıza teklif etmek yasal suç değil, usulüne göre olursa medeni cesaret.

ben direk gidip ona açılamam hem benden 1 yaş büyük hemde ailesi beni tanıyor yani benim için imkansız aşk sanırım hep böyle olacak hoşlancam sevecem konuşamayınca başkası kapacak.

[Misafir]

.....................

[MoRbİd]

Artık tüm umutlarımı kaybettim sosyal fobi yüzünden inancımı kaybediyorum allaha isyan ediyorum.derdi verende o ama dermanını bulamadım.hayatı robot gibi yaşıyorum resmen ye iç yat kalk düşün düşün düşün bunalıma gir.birgünde kafam rahat uyuyamıyorum derdimi dinleyip anlayacak kimsem yok ailem bile.babamla hiç iletişimim yok sevmiyorum onu.onun yüzünden kendime güvenim yok.şimdiye kadar manevi desteği olmadı bana hiç içimden gelerek ona BABA diyemedim.hep korktum ondan bağırmasından gereksiz yere kızmasından hiç baba oğul gibi ilişki göremedim aramızda.hep sevgiye ilgiye muhtaç kaldım.sanki babam değil o başka birisi.utangaçlık sessizlik çekingenlik hepsi var bende.sosyal fobi yetmezmiş gibi bide benden 1 yaş büyük kıza aşık oldum.cesaretim yokki konuşmaya aşık olmak benim neyime!!!hep merak etmişimdir konuşkan hiçbişeyi kafaya takmayan insanların yetiştirilme tarzına.dişlerim eğri alt çenem önde oda bi ayrı özgüven eksikliği zaten.gülerken bile çekiniyorum saklıyorum gülüşlerimi.hep hayretle bakıyorum kahkaha atarak gülenleri neden utanmıyorlar yada ben neden utanıyorum.yaşamak istemiyorum artık.

Hüseyin , 20 yaşına kadar babamla takıştım, asker bir babanın oğluyum pederin hayalleri neyse onun için hayal kırıklığıyım.. Asker ol dedi konservatuar okudum , saçını kes dedi saçımı uzattım, takım elbise giy dedi dövme yaptırdım metal rock müzik yaptım sahneye çıktım.. Artık benimle uğraşmayı bıraktı, baktı ki peder ne istiyor ben tam tersini yapıyorum Aslında ben de şunu anladım babamın dikkatini başka türlü çekemezdim, öyle sevgisini gösteren bir adam değil, sert, emir kipiyle konuşan , askerlere hükmettiği gibi beni de kontrol altına almaya çalışan biri Sana tavsiyem kendine güvenin için bileğinden başka kimseye güvenme..!! Hayatta sıkı sarıl, inadına çalış ve başarılı olmanın yolunu ara.. Hayatın önünde en büyük engel insanın kendi gölgesi.. Kendine inan ve kimseye takılma..!!

[hüseyin]

Bazen umutlanıyorum elim kolum sağlam ama bu yaşıma kadar yaşadıklarımı gözden geçirdikten sonra bi işe yaramayan olduğum aklıma geliyor çocukluk dönemim berbat herşeyden utanan konuşmayan oyuna katılamayan sessiz arkadaş edinemeyen biriydim halada öyleyim bu yüzden umutlarım kalmıyor.
Babam zaten bana şunu yap bunu yap demiyor bana hiçbişey demiyor mecbur olmadıkça haftalarca konuşmayız.arkadaşlarımın babasıyla olan samimiyetini görünce bi eksiklik hissediyorum.babam bana yeterince sevgisini gösterseydi bende insanlara soğuk davranmazdım belki.