En korktuğunuz durumla yüzleşseniz?

[SFyiYENCEM]

Sosyal fobililere soruyorum, en korktuğunuz an yapmakta en zorlanacağınız şey nedir? O en korktuğunuz durumla yüzleşseniz o an neler yaşarsınız tam olarak? Yüzleştikten sonra daha mı iyi olursunuz daha mı kötü, sizce?

[Bülbül]

Sorununa diğer psikolojik hastalıklarlada yüzleşme kısmı geçerli,bütünsel açıdan bakarsak kişiden kişiye göre değişir ama önemli olan doğru sonuç.İyide hissetsen,kötüde hissetsen eğer doğrusunu yaptıysan tamamdır.

[bagurel]

Sorunun kaynağının, bizi tedirgin eden, korktuğumuz şeylerle yüzleşmek olduğunu düşünmüyorum. Evet bu bir adım tabii ki, ancak en önemlisi bu değil. Biz alışkanlıklarımızın ürünüyüz; hayatımızın %90-95'ini düşünerek, tartarak değil, edindiğimiz alışkanlıklarımızı uygulayarak yaşıyoruz. Düşünme şeklimiz, probleme yaklaşma yöntemimiz bir alışkanlık; duygularımız bir alışkanlık; zevklerimiz, önceliklerimiz bir alışkanlık; korkularımız, alışveriş tercihlerimiz, müzik tercihlerimiz hep alışkanlığın eseri. Ben en korktuğum şeyi yapabilir miyim diye kendimi sorgularsam, pekala yapabilirim. Ama bu, düşünerek yapılmış bir hareket olur. Başka zamanlarda yine alışkanlık devreye girer, eski yöntemime dönerim. Örneğin tanımadığım bir gruba girip, şen şakrak olmak benim için zor ama imkansız değil; yapabilir miyim? bir cesaret gelir, yaparım. Ama bu ben değilim ki! Bunun benim karakterim olması için, bunu düşünmeden yapabilir duruma gelmem gerekir. Altın anahtar bu: bir şeyi düşünmeden yapıyorsan o sensin. Mesela kendime desem ki ben hep güleryüzlü olacağım, kimse moralimi bozamaz. Bunu düşündüğüm her an güleryüzlü olurum ama ne zaman bu dediğim sözü unutsam eski halim devreye girer. Çözüm çok basit: tekrar etmek. Her spor dalında, orduda, diğer alanlarda bazı şeyleri düşünmeden yapabilmeniz gerekir. Bu anlatılarak, öğrenilerek, üzerinde düşünülerek kazanılmaz. Sadece disiplinli şekilde tekrarlarla olur. Beyin bir alışkanlığın yerine başkasını koyabilirsen değişiklik yapar.

[vulgarabbit]

Yüzleştikten sonra her zaman daha iyiye gidilir, benim en korktuğum durumu saklamaya çalışırken birden başıma gelmişti mesela. Saklayacağım diye kendimi sıktıkça sıkıyordum en sonunda birden hiç beklemediğim anda koyverdim. Karşıdan gelen tepki hiç de kafamda kurduğum gibi değildi. " Beni güçsüz görecekler, alay edecekler, iğrenecekler, aptal hasta gibi gözükeceğim. " Bunun yerine hiç tanımadığım bir insandan bile yardım aldım. Daha açık konuşmam gerekirse benim fobim dışarıda yemek yiyememek kusma korkusu idi. En sonunda erkek arkadaşımın yanında kustum hem de sokağın ortasında yere düşerek ) Hemen bana yardımcı oldu, bir kafeye oturduk oradaki abi hiç para almadan bana tuzlu bir şeyler çay filan ikram etti. Korktuğum durumun o kadar da korkunç sonuçları olmadığını görünce yaşadığım rahatlamayı tahmin edemezsin.. Tabi bu böyle kalmadı ondan sonra her haftasnu dışarı çıkıp ufak ufak yemek yemeye başladım en sonunda hayatta yiyememm çok büyük porsiyon dediğim şeyleri bile silip süpürmeye başladım ) ÇÖZÜM : KAYGILI DURUMUNUZU YAŞAYIN. İÇİNE GİRİN. HATTA ÖZELLİKLE BİLE KAYGILANMAYA ÇALIŞIN KORKTUĞUNUZ ORTAMLARDA. SONUCUN O KADAR KÖTÜ OLMADIĞINI GÖRECEKSİNİZ.

[SFyiYENCEM]

Sorunun kaynağının, bizi tedirgin eden, korktuğumuz şeylerle yüzleşmek olduğunu düşünmüyorum. Evet bu bir adım tabii ki, ancak en önemlisi bu değil. Biz alışkanlıklarımızın ürünüyüz; hayatımızın %90-95'ini düşünerek, tartarak değil, edindiğimiz alışkanlıklarımızı uygulayarak yaşıyoruz. Düşünme şeklimiz, probleme yaklaşma yöntemimiz bir alışkanlık; duygularımız bir alışkanlık; zevklerimiz, önceliklerimiz bir alışkanlık; korkularımız, alışveriş tercihlerimiz, müzik tercihlerimiz hep alışkanlığın eseri. Ben en korktuğum şeyi yapabilir miyim diye kendimi sorgularsam, pekala yapabilirim. Ama bu, düşünerek yapılmış bir hareket olur. Başka zamanlarda yine alışkanlık devreye girer, eski yöntemime dönerim. Örneğin tanımadığım bir gruba girip, şen şakrak olmak benim için zor ama imkansız değil; yapabilir miyim? bir cesaret gelir, yaparım. Ama bu ben değilim ki! Bunun benim karakterim olması için, bunu düşünmeden yapabilir duruma gelmem gerekir. Altın anahtar bu: bir şeyi düşünmeden yapıyorsan o sensin. Mesela kendime desem ki ben hep güleryüzlü olacağım, kimse moralimi bozamaz. Bunu düşündüğüm her an güleryüzlü olurum ama ne zaman bu dediğim sözü unutsam eski halim devreye girer. Çözüm çok basit: tekrar etmek. Her spor dalında, orduda, diğer alanlarda bazı şeyleri düşünmeden yapabilmeniz gerekir. Bu anlatılarak, öğrenilerek, üzerinde düşünülerek kazanılmaz. Sadece disiplinli şekilde tekrarlarla olur. Beyin bir alışkanlığın yerine başkasını koyabilirsen değişiklik yapar.

Alışkanlık... Hmmmm. Belki de haklısın bilmiyorum, mantıklı geldi bana.

[SFyiYENCEM]

Yüzleştikten sonra her zaman daha iyiye gidilir, benim en korktuğum durumu saklamaya çalışırken birden başıma gelmişti mesela. Saklayacağım diye kendimi sıktıkça sıkıyordum en sonunda birden hiç beklemediğim anda koyverdim. Karşıdan gelen tepki hiç de kafamda kurduğum gibi değildi. " Beni güçsüz görecekler, alay edecekler, iğrenecekler, aptal hasta gibi gözükeceğim. " Bunun yerine hiç tanımadığım bir insandan bile yardım aldım. Daha açık konuşmam gerekirse benim fobim dışarıda yemek yiyememek kusma korkusu idi. En sonunda erkek arkadaşımın yanında kustum hem de sokağın ortasında yere düşerek ) Hemen bana yardımcı oldu, bir kafeye oturduk oradaki abi hiç para almadan bana tuzlu bir şeyler çay filan ikram etti. Korktuğum durumun o kadar da korkunç sonuçları olmadığını görünce yaşadığım rahatlamayı tahmin edemezsin.. Tabi bu böyle kalmadı ondan sonra her haftasnu dışarı çıkıp ufak ufak yemek yemeye başladım en sonunda hayatta yiyememm çok büyük porsiyon dediğim şeyleri bile silip süpürmeye başladım ) ÇÖZÜM : KAYGILI DURUMUNUZU YAŞAYIN. İÇİNE GİRİN. HATTA ÖZELLİKLE BİLE KAYGILANMAYA ÇALIŞIN KORKTUĞUNUZ ORTAMLARDA. SONUCUN O KADAR KÖTÜ OLMADIĞINI GÖRECEKSİNİZ.

Fobini yendiğine sevindim ama seninki sosyal fobi değilmiş biraz daha farklıymış, o yüzden o yöntem sosyal fobide işe yarar mı emin değilim, çünkü ben mesela en basit örnek binlerce kere yüzleştiğim birşeyi başka bir gün yaptığımda yine aynı korkuları kaygıları yaşayabiliyorum çünkü çok saçma bir korku yaşıyoruz, sosyal fobide olan korku mantıksız bir korku, birşey olmayacağını bile bile her seferinde aynı kaygıları yaşatan bir korku... Mesela son 2 yıldır yüzlerce kere dışarı gittik her tür ortama girdik takıldık, ama şu an evden çık desen yine bir anda kaygılanıyorum, kasiyerle konuşurken zorlanıyorum vs. Binlerce kere yapmama rağmen bunu.

[dreamer8]

Misal, kalabalık önünde konuşma yapmak, şarkı söylemek, dans etmek, bir oyunda yer almak, kameralar karşısına çıkmak, düğünlerde oynamak vs. durumları akla geliyor mesela. Sürekli yapıldığında SF ye karşı hissizlik oluşabilir, ama bir seferle SF yenilmez.

[*Ceu*]

korkulan şay her neyse bir kere yapılsa sanki arkası gelir gibi..

[vulgarabbit]

Fobini yendiğine sevindim ama seninki sosyal fobi değilmiş biraz daha farklıymış, o yüzden o yöntem sosyal fobide işe yarar mı emin değilim, çünkü ben mesela en basit örnek binlerce kere yüzleştiğim birşeyi başka bir gün yaptığımda yine aynı korkuları kaygıları yaşayabiliyorum çünkü çok saçma bir korku yaşıyoruz, sosyal fobide olan korku mantıksız bir korku, birşey olmayacağını bile bile her seferinde aynı kaygıları yaşatan bir korku... Mesela son 2 yıldır yüzlerce kere dışarı gittik her tür ortama girdik takıldık, ama şu an evden çık desen yine bir anda kaygılanıyorum, kasiyerle konuşurken zorlanıyorum vs. Binlerce kere yapmama rağmen bunu.

Sizi çok iyi anlıyorum. İlaç kullanıyor musunuz şu anda? Elbette ki olacak. Bende öyleydim tam sosyal fobik değildim belki takıntılıydım bunlar aslında şimdi baktığımda pek de önemli değil. Ben şöyleyim böyleyim diye kendinize bu rahatsızlığı hatırlatmayın. Bunun yerine geçici bir takım problemlerim var ama kalıcı olmadığını ve kişiliğime ait olmadığını biliyorum diye içten konuşma yapmak rahatlatıyor insanı.. şu da bir gerçek ki hayatta hiç kaygı duymadan da yaşayamayız.. Elbette ki kaygılanabilirsiniz ama önemli olan denenekten vazgeçmemek.. çıkın ekmek almaya gidin para uzatırken bugün hava ne kadar soğuk diyin iyi günler diyin. İnanın ki kimse sizde ne olduğunu fark etmiyor bile, çünkü herkes kendi iş hayatı koşuşturması o bu şu derdinde..

[vulgarabbit]

Bir de sosyal fobiyi kökleştiren şeyin de kaygıyı belli etmeme çabası olduğunu düşünüyorum. Yani o kadar alıştırma yapıyorsunuz ama hala kafanızda kaygımı belli etmemeliyim düşüncesi sizi daha çok kaygılandırıyor.Aynısını bende yaşadım ve yaşıyorum bazen. Yoğun panik atak yaşadığım döndmde yüzüm çok kızarıyordu erkek arkadaşım bunu fark etmiş ve sormuştu bi yüzünü yıka istersen soğuk bişeyler içelim gibi akılcı şeyler söylemişti. Zaten kim olursa olsun bunu yapar. Yüz kızarması insanı küçük düşüren birşey değildir. Kendinizi şimdi bir an için düşünün başkası yanınızda eli titrese kızarsa ne düşünürsünüz? Tansiyonu çıktı sıcaklandı gibi.. düşüncelerimizin çarpıklığı kaygı oluşturuyor. Kaygılı olduğnuz zaman kendinize benim yaşadıklarımı karşımdaki biri yaşasa nasıl düşünürdüm? Diye sorunuz..

[shondes]

Sorunun kaynağının, bizi tedirgin eden, korktuğumuz şeylerle yüzleşmek olduğunu düşünmüyorum. Evet bu bir adım tabii ki, ancak en önemlisi bu değil. Biz alışkanlıklarımızın ürünüyüz; hayatımızın %90-95'ini düşünerek, tartarak değil, edindiğimiz alışkanlıklarımızı uygulayarak yaşıyoruz. Düşünme şeklimiz, probleme yaklaşma yöntemimiz bir alışkanlık; duygularımız bir alışkanlık; zevklerimiz, önceliklerimiz bir alışkanlık; korkularımız, alışveriş tercihlerimiz, müzik tercihlerimiz hep alışkanlığın eseri. Ben en korktuğum şeyi yapabilir miyim diye kendimi sorgularsam, pekala yapabilirim. Ama bu, düşünerek yapılmış bir hareket olur. Başka zamanlarda yine alışkanlık devreye girer, eski yöntemime dönerim. Örneğin tanımadığım bir gruba girip, şen şakrak olmak benim için zor ama imkansız değil; yapabilir miyim? bir cesaret gelir, yaparım. Ama bu ben değilim ki! Bunun benim karakterim olması için, bunu düşünmeden yapabilir duruma gelmem gerekir. Altın anahtar bu: bir şeyi düşünmeden yapıyorsan o sensin. Mesela kendime desem ki ben hep güleryüzlü olacağım, kimse moralimi bozamaz. Bunu düşündüğüm her an güleryüzlü olurum ama ne zaman bu dediğim sözü unutsam eski halim devreye girer. Çözüm çok basit: tekrar etmek. Her spor dalında, orduda, diğer alanlarda bazı şeyleri düşünmeden yapabilmeniz gerekir. Bu anlatılarak, öğrenilerek, üzerinde düşünülerek kazanılmaz. Sadece disiplinli şekilde tekrarlarla olur. Beyin bir alışkanlığın yerine başkasını koyabilirsen değişiklik yapar.

Kardeşim senin yazdıklarına denk geldikçe takip ediyorum, daha önceki bir yazdığında beğenmiştim, oldukça doğru tespitlerin var ...

[StatikElektrik]

Bir sosyal fobili olarak, yüzleşmekten korkacağım en büyük şey ne olabilir.. mm.. Büyük ihtimalle çoğunluğun oluşturduğu bir yerde sunum yapmak / konuşmaktır. Ha bazen kaçarım(15'ten fazlaysa), bazen yüzleşirim(15'ten azsa- mesela sınıf mevcudumuz gibi). Kaçmak kötü bir his uyandırır içimde, yüzleşmek ilk başta pişmanlık gibi gelir ama bittikten sonra rahatlatır ve kendine getirir beni. Benim ihtiyacım olan tek şey, 15'ten fazla kişiye karşı da mücadele etmek, karşı koymaktır! Umarım bir gün başaracağım... İlaçlarla değil, kendi kendimi iyileştiriyorum! Herkese tavsiye ederim...