agorafobi

[semaver]

mrb ben daha bu hastalığın adını bilmediğim zamanlardan bu yana agorafobi hastasıyım.Daha önceleri tüm çektiğim sıkıntı ya da korkulara rağmen sokağa çıkabiliyor alışveriş yapabiliyordum. Ama artık o kadar baskın hale geldi ki......Artık dışarıda çektiğim sıkıntılara katlanamaz hale geldim. Artık hiç çıkamaz oldum. Daha önce yendiğim halde artık yapamıyorum.Hayata küstüm.kendime küstüm. Kendime kızıyorum. Ama kurtulamıyorum. İlaç tedavisi görüyorum. Bu hastalaığı çok iyi tanıdığım halde artık mücadele gücümü kaybettim.

[Ozzyx]

mrb ben daha bu hastalığın adını bilmediğim zamanlardan bu yana agorafobi hastasıyım.Daha önceleri tüm çektiğim sıkıntı ya da korkulara rağmen sokağa çıkabiliyor alışveriş yapabiliyordum. Ama artık o kadar baskın hale geldi ki......Artık dışarıda çektiğim sıkıntılara katlanamaz hale geldim. Artık hiç çıkamaz oldum. Daha önce yendiğim halde artık yapamıyorum.Hayata küstüm.kendime küstüm. Kendime kızıyorum. Ama kurtulamıyorum. İlaç tedavisi görüyorum. Bu hastalaığı çok iyi tanıdığım halde artık mücadele gücümü kaybettim.

Bendede var ama benimkisi biraz farklı yaz mevsiminden dolayımıdır bilmiyorum dışarı çıkmaya üşeniyorum.Ama geceleri üşenmiyorum o kadar bu sefer gene çıkmak istemiyorum ne iş anladım bide şu var dışarı çıktığımda insanların bana zarar vericeği korkusu var üstümde, çok kötü bişey ya hepimize acil şifalar

[pesimistik]

gerçekten sf liler tek başlarına dışarıda dolaşmakta zorlanırlar ben de bizzat yaşıorum bunu ama yani insan illa ki yalnız kalır yani bi şekilde kendi ayağımızın üstünde durabilmeyi öğrenmeliyiz ben de çok sıkıldım artık sf den ama buna sınaw stresi de eklendi ewde full ders çalısıorum bu da fobimi daha da artırıo insan yüzü görmüorum çünkü bilmiom ya insanlar ne kadar rahatlar arada camdan dışarı bakıorum hiç bişey kimsenin umrunda değil hayatın tadını çıkarıolar bizim neyimiz eksik ki biz çıkaramıoruz artık hiç umudum kalmadı forumda mutlu olan arkadaşlar war Allah daim etsin kızıolardır şimdi bana hep karamsar şeyler yazıosun diye ama napıyım içimden geleni yazıorum...

[semaver]

sevgili alfa haklısın. yanımda benim korumama muhtaç biri olduğu zaman daha dirençli oluyorum. Ama artık yalnızken de kendi elimden tutup çıkmak istiyorum . Hep diyorum kendime bak birşey olmayacak olursa da olsun Bu sefer çok uzun sürdü bu fobik dönem.... Artık tekrar başaramamaktan korkuyorum... Evet mücadele ediyorum ama..... Bir yerde insan tükeniyor. Eşim dışında kimseyle çıkamaz oldum .... O bile zor geliyor. Böyle olmamalıydım. İnsan kendi kendisini böyle hapseder mi cezalandırmak gibi bir şey bu..... Geçer umarım geçer. Bu benim beynimde olan birşey.Beni benden başka engelleyen hiçbir şey yok...Ama diyorum ya özgür olmak istiyorum ....

[alfa]

gülbencim panikleme diye düzeltiyorum..beynine oksijen gitmese zaten küt diye düşersin demek istediğim akışın o an için biraz azalması..sadece kaygıdan dolayı yani hiçbişeyin yok kaygıdan başka..sevgiler.

[alfa]

merabalar millet..gülbencim dışarda dengeni kaybetmenin sebebi yogun kaygıdan dolayı beyine oksijen gitmemesi olabilir mi sence...semavercim sana şunu söylemek istedim..ben de bi ara bu berbat duyguları çok yogun yasadım ve sonra diyalektikle biraz çözdüm..yani soru cevap yöntemi..şöyleki,mesela yolda giderken bayılcam diye bi geliyoo aman bayılırsam naparım mesela,ya dedim kendi kendime bayılırsam yerde bi müddet yatıp sonra kalkar yoluma devam ederim,ne var yani..sonra şunu düşündüm,hiçbişey beni özgürlüğümden alıkoyamaz..ben özgürüm ya böyle hayat olurmu...bazen strese girdiğimde tutacak gibi olyor,stresi yönetmeye çalışıyorum o zaman..birde yanımda oglum varken tuttu feci bikere..elimi sıkı sıkı tutuyo yavrucak...kendi kendime dedimki bu minik oglan şurda bana muhtaç eve dönebilmek için,yol bilmez aklı kesmez,konuşamaz derdini anlatamaz..ama yaratan şu an beni burda yürümeye muvaffak kılıyor,yeterince akıllıyım,bacaklarım tutuyor çok şükür gözüm görüyor..temelde insanlara bi güvensizlik var heralde yani bende...bir de hemen aklımı başka bişeye veriyorum o sırada bilinç bu düşünceyi geri itsin diye.kaygıyı yani ve çok etkili..kafanızı şişirdim yine sevgiyle kalın..

[semaver]

gene ben

..Hepimiz iyi olalım.. artık bunu hakediyoruz....zira çok çektik, çok üzüldük, çok ağladık..

İyi haberlerini bekliyorum....

2 haber
Sabahtan beri PA larım kaygılarım çoşmuştu. Ama gene kendimi zorladım.
Hatta evin dışında tek başıma 15 adım attım.(yani bunu yaşamayan bir insana ne kadar anlamsız ve komik geliyordur biliyorum) .Sonra eşimle alışverişe çıktık tüm beni zorlayan ruh halime karşın inatla kalabalık yerlerde dolaştım.Bir yandan o an evde olmak için çıldırırken bir yandan da aferin diye kendimi kutladım. Sonra büyük bir markete de girdim. Bir an raflara bakarken eşimin yanımda olmadığını farkettim. O an ne fırtınalar koptu içimde
PA ların en korkuncu başladı.Çıldırmak bayılmak kaçmak baş dönmesi herşey aynı anda. 5 - 10 dk sürdü. Sonra eşimin başka bir reyondan bana doğru yürüdüğünü bir sis perdesi arkasından görür gibi oldum. Netice de atlattım. Bu seferde atlattım diyebildim. Sevineyim mi Üzüleyim mi. Yoksa gene kendi acizliğimden nefret mi edeyim bilmiyorum. Benim yaşadıklarımı yaşayanlara örnek olsun diye anlatıyorum...Bundan sonra da mı hep bu PA lar fobilerle boğuşacağım. Ne olacak halim.Artık özgür olmak istiyorummmmm.

[semaver]

[quote="ciglik"]Benim PA olduğumu ailemde bilmiyordu

Arkadaşım ben agorafobi nin en yoğun dönemindeyim.dışarıda çektiğim sıkıntıları tekrar çekmeye tahammülüm kalmadığından çıkmamak için bahanelere sığındım. Çok yoğun anksiyeteler yaşadım bu durumumuda başım ağrıyor midem ağrıyor v.b. fiziksel rahatsızlıklarla maskelemeye çalıştım.Sanki fiziksel rahatsızlıklar normal de öbürü anormalmi? değil elbette
ama bunu herkes anlamıyor. Burada niye paylaşabiliyoruz. çünkü birbirimizi anlayabiliyoruz. Yaz boyu anksiyetelerimi ayy çok sıcak bahanesi ile yelpaze arkasına saklanarak gizledim. Yoğun gerginlik zamanlarında limonlu su ve adaçayı gerçekten çok faydalı oluyor. gevşeme ve derin nefes almakta öyle.
PA yolunda başarılarının devamını diliyorum.

Benim PA olduğumu ailemde bilmiyordu
İlk ablama söylediğimde kendimi çok kötü hissetmiştim tedaviden tam 1 yıl sonra söyledim ama hiç bir zaman beni PA anında görmediler, görmelerine fırsatta vermeyeceğim.Ama son zamanlarda bende PA yı yendim hafif anksiete şeklinde atlatıyorum.
İnsanlar güzel güzel giysiler aldığında üzülüyorum, sonra kendime bahaneler yaratıyorum boşver zaten giysiye ihtiyacım yok diyorum, para harcamıyorum diyorum.

[semaver]

..Hepimiz iyi olalım.. artık bunu hakediyoruz....zira çok çektik, çok üzüldük, çok ağladık..

İyi haberlerini bekliyorum....

Bu gün başaracağım diye kalktım ama gene içimde taa derinlerde beni tutan bir şeyler oldu. Kendimden nefret ettim. Karışık duygu gel gitleri yaşadım.Sonra da kendimi şöyle azarladım sen PA ile bile başa çıktın neden korkuyorsun aslında sen tembelsiiin. Saat daha erken . Ama ne değişti biliyormusun hiç çıkmak istemiyordum kendimi çook yorgun ve güçsüz ve amaçsız hissediyordum ve vazgeçmiştim mücadele etmekten . Ama şimdi mücadeleye hazırım.

Semaver panik atak hastası olduğunu bilmiyordum.Üzüldüm gerçekten. :cry: :cry: :cry: Seni çok iyi anlayabiliyorum çünkü bende atak geldiği zaman annemle babama belli etmemeye çalışıyorum.Ama onlar tuhaf davrandığımı hemen anlıyorlar ve sürekli beni izlemeye başlıyorlar.

Bende dışarı çıkma korkusu falan yok.Aksine PA yaşadığım zaman yerimde duramıyorum.Sürekli dışarı çıkmak istiyorum.Sanki evin içinde oksijen yokmuş gibi geliyor.Alış veriş konusuna gelince, insan hasta olduğu zaman hiçbir şey alası gelmiyor.Sadece beynim panik atağa odaklanmış şekilde şuursuzca ortalıkta dolaşıyorum. :cry:

..Hepimiz iyi olalım.. artık bunu hakediyoruz....zira çok çektik, çok üzüldük, çok ağladık..

İyi haberlerini bekliyorum....

Evet semaver...bir bayan olarak alışveriş yapamamak , birçok insana tuhaf gelebilir..

Aynı şekilde herzamn çok alışveriş yaptığımdan şikayetçi olan eşim, beni alışveriş merkezlerine götürüp.. hayatım nolur birşey iste benden diyordu ..benimse tek istediğim eve gitmek , güvenli bir yere gitmek.. hatta mümkünse hep hastanede kalmaktı

Ama şimdi biri bana dur desin

[semaver]

Canım dostum. o kadar iyi kalplisin ki seni en çok mutlu edecek şey herhalde sana senin sayende başardım bitti müjdesini vermem olacak dimi.

[semaver]

SON ZAMANLARDA KENDİMİ EN GÜVENDE HİSSETTİĞİM YER İŞYERİNDEKİ ODAM VE İŞTE HALA ODAMDA OTURUYORUM

Arkadaşım seni çok iyi anlıyorum.Burada beni anlayan arkadaşlar olmasına hem seviniyorum hem üzülüyorum. Çalışma hayatın senin dışarı çıkman için en büyük desteğin biliyormusun. Mecbursun ve çıkıyorsun. Ben de arkadaşlarla çıktığım zamanlar vitrinler mi bana bakıyordu ben mi onlara belli değil. Alaca karanlık kuşağında gibi.Bir bayanın alış verişe çıkmayı kabus gibi görmesi inanılır gibi değil dimi. Aman arkadaşım başkalarıyla çıkabilirken çık. bak sana bişi anlatayım. Ben hep bu sıkıntımı saklıyor idare ediyordum . Ben de bi de başkaları benim derdimi anlamasın onlara sıkıntı vermiyeyim gibi bir takıntı da var. Bir gün ablamla çıktık ve bana PA geldi ablama ben dönüyorum dedim. şaşırdı ne oldu dedi. Yok bişi herzaman olan şey bende PA ve agorafobi var dedim kendimi eve attım.Bunu itiraf ettiğimden bu yana daha kötü oldum. O hastalıkları kabullenmiş oldum. Aman sakın sen kabullenme .