lütfen yardım edin

[kimmm]

insanlarla konuşurken gözlerine bakamıyorum göz göze geldiğimde ya donup kalıyorum yada gözlerimi hemen kaçırıyorum bu kendime güzvensizlikten oluyor zannedersem ama bilmiyorum elimde değil kendimi tanıyamıyorum artık nerde nasıl davranıcağımı bilemez oldum bakarsam ne olur ya bakamazsam bakıp gözlerimi yine kaçırırsam ya benim korkak sorunlu olduğumu düşünürse ya beni yanlış anlarsa zaten bu kaygılar beni yiyip bitiriyor en baştan bitik başlıyorum zaten çok çabalıyorum ilk başlarda göz göze geldiğimde gözlerim kısılıyordu bu iyiniyetimi göstermektenmi bilmem zamanla istemsiz hal aldı bunu atlattım ama yine göz göze gelemiyorum artık insaların gözüne bakamadığım için iletişim kuramaz oldum binevi konuşamayıda unuttum gibi bişey çünkü artık direk karşımdakini itici bir tutumla yaklaştığım için samimiyet asla kurulamıyor bu zannedersem sosyal fobiyide geçti insanlarn gözlerine bakamam beni yanlşış anlamalarındanmı korkuyorum bilmiyorum bazen kendimi zorluyorum direk bakıyorum artık zaten kendini kastığın zaman kırpmadan gözünün içine bakıyorsun buda karşındakini rahatsız ediyor bu sefer o gözlerini kaçırıyor konuşmayı hemen kesip atmak istiyorum sonunu bilemiyorum üzülüyorum içim içimi yiyor niye böyleyim diye bu bir cezamı allah kimsenin başına vermesin inanırmısınız bundan önceki hayatımda çok geniş bir çevreye sahiptim o eski çevre artık beni tanıyamaz oldu zaten bende kendimi tanıyamıyorum bu birşey bilmiyorum sanki birşey tutuyor nekar zorlarsan okadar batıyorsun mantık arıyorsun çıkmaza düşüyorsun çünkü ya gene olursa garanti olmadığından aklımdan çıkmıyor bu beynin bir fonksiyonunu yapamamasındanmı yoksa kişilik bozukluğumu bilmem emn olduğum birşey var utangaçlık veya çekingenlikle alakası olmadığıdır tamamen istemsiz alıkoyamıyorsun artık git gide büyümeye başladı yeni sorunlara yol açaçak gibi artık diğer insaların bena çok garipsediklerini düşünüyorum daha hiç konuşup tanışmadan bile herkesin bana baktığını hep sanki benim yanlışlarımı gözetlediklerini düşünümeye başladım yürüyüşlümden bile şüpheleniyorum yürüyüşümü bile sevmez oldum daha hiç psikoloka gitmedim hep içime atıyorum bu siteyi yapandan allah razı olsun ne yapavağımı bilmiyorum okuyanlara minnettarım lütfen yardım edin

çok mu utangaç ve çekingensin? aşağılık kompleksleri bazen insanda fazlalaşıyor. bu komplekslerden kurtulmanın yollarını araştırsan??

[kimmm]

margot yazdıklarımı tam okumadın herhalde

[daywalker45de]

dostum gözlerine devamlı bakmana gerek yok arada bakmaya çalışsan diyeceğim ama sanırım yapamıyorsun.
Yazdıklarına göre bu olay gelişiyor.Benim fikrim bir uzmana danış

şöyle düşününce obsesif bir olay seninki..
yani artık takıntı halini almış gözler ve bakışlar..
bir uzmandan destek alsan daha iyi olur :roll:
aslında bende konuşurken insanlarıın gözlerine bakmam öyle dikkatle.. bakmam gerektiğinide düşünmem ama onlar ne düşünür bilmiyorum umursamıyorumda...!
çünkü ben biliyorum ki çok iyi bir dinleyiciyim ve karşımdakine gözlerimi dikip bakmasamda muhakkak kaliteli bir iletişim gerçekleşmesini sağlarım. yalnız karşımda ki konuşurken muhakkak göz teması kullanırım..
rahat olmaya çalış..
alt tarafı iki gözün seni bukadar zor duruma sokmasına izin verme!
kime ne canım istediğin yere bakarsın!!

evdekilerle ve yakın arkadaşlarınla alıştırma yap mesela?
en ufak konuşma anını bile değerlendir.
ve bu olayın insanlar için nekadar olağan olduğunu farket!
yani kimse senin gözünle kaşınla bir olmaz sana öyle geliyor :roll:
daha çok konuştuğun şeylere yoğunlaş ..bakar kör ol.. unut kaşı gözü..

canım.. zamanla düzelir canını sıkma olur mu!
sevgiler

Bencede kesinlikle bir uzmandan yardım almalısın arkadaşım.... doktora gidip durumunu güzelce izah et. mutlaka bir çözümü vardır. ilaç tedavisi verilebilir. terapi yöntemi etkili olabilir. bu sorunlarını yanlız başına aşamayacağını düşünüyorum... ne kadar üzüldüğünü görebiliyorum.... fakat biz, her ne kadar burada Sana yardımcı olmaya çalışsakta, bence, kesin çözüm.. konu ile ilgili bir uzmanın yardımıyla mümkün olabilir... Onun için vakit kaybetme, daha fazla acı çekme derim. İnan bana, eğer psikolojik yardım alırsan, çok daha çabuk atlatırsın tüm bunları...
lütfen üzülme, Ben Senin iyi olacağına eminim...

[onlyone]

İnanır mısın ben buraya bu konuyu açmaktan utanıyordum.duygularım ve düşüncelerim buraya senin aracılıgınla gelmiş oldu şimdi.ben de ne yapacagımı bilmiyorum 4 senedir böyle yaşıyorum kız arkadaşım da yok yaş 18 göz teması sorunu öyle küçük bir sorun değil küçük olsa coktan cözmüştük. inan kıvrandırıcı bir sorun bu hertürlü piskolojik rahatsızlıga yol açabilir. banada biri yol göstermeli ben bilinçaltımda bu sorunu cözemeyecegime inanıyorum ama cözmeyi cok istiyorum!! yaşamaktan sonra en cok bunu istiyorum cünki göz teması olmadan(az veya cok) yaşanmıyor hayat.

bu arada gerçekten yaşadıklarının aynılarını yaşıyorum.

[scharley]

onlyone a sonuna kadar katılıorum
ben de 16 yaşındayım ve bu göz teması gerçekten önemli...çünkü sağlıklı iletişimin temelini oluşturuo...insanlarla konuşmak açısından :!:
ve bu yaşa geldim şu ana kadar hiç sevgilim ve doğru dürüst bi arkadaşım olmadı
ve bunun altında kesinlikle kendimi düzgün ifade edememem yatıo(göz temasının olmaması çok etkili)
yani birinden hoşlansam bile ona bir kere bakamıorum...ya da yakın arkadaşımla konuşurken bile zorla gözlerinin içine bakmaya çalışıom.....
doktora gitmenin çözüm olacağını sanmıorum
çünkü dokktorlar bizim yaşımıza ergenliktir-normaldir deyip geçiştiriorlar :cry: MAALESEF
son söylediğime katılmayanlar olabilir ama..GERÇEK BU

[onlyone]

ne kadar zor birşeey gibi geliyor bana anlayamıyorum ama eskiden bunu düşünmezdim (yaş 14e kadar) aklımın ucunun ucundan geçmezdi böyle sorunlar.obsesyon mu takıntı mı bilmiyorum kafam yeni yerine gelmeye başladı bu olay beni hayattan koparmış ! gerçekten size de olmasını istemem.lisede hep sessiz uysal derler kızlar yaklaşamaz yaklaşsa da siz korkularınızdan onlara bakamaz ve tepki verirsiniz(içiniz yanar) arkadaşlarınız azdır sizi severler genelde ama sessiz adamı kim sevmez ?! (bu iletişimi zayıf dostluklar da sizi tatmin etmez) ve artık lise bitti ya şimdi herşey birbirine dolanmış,kendinizi pasifize etmişsiniz hayatta..yaşıyor musunuz ? ben sanıyordum ama yaşamıyormuşum gerçekten.yalnızsınızdır fazlasıyla cünki iletişiminiz yoktur insanogluyla varsa da azdır (bazen buna anne baba da dahildir) ya köşeye cekilirsiniz ve yanlızlaşmaya devam edersiniz(bir yandan kendinizle de yalnızlaşırsınız belki yabancılaşmak daha dogru) ya da bu sorunu cözmek için savaş verirsiniz bu savaşta yardım da alabilirsiniz(doktor) ben bunu yapacagım cünki savaşa tek başıma girmeye cesaretim yok denecek kadar az şuan.

[scharley]

onlyone:
ben uykusuzluk yüzünden doktora gitiiğimde bu konuyu da açtım oda ergenlik dedi ve 20 lere dooru geçer dedi
ve bende artk bıraktım
aslında bu durumun galiba asıl kaynağı:ergenlikte kimileri kendini dışa dönük ifade ederken bizler de içe dönüğüzdür
bi kitapta okuduuma göre sorunların üstüne gitmek gerekmiş
ve bende elimden geldiince kendimi zoorluom
neese sen madem doktora gitcen aldıın tavsiyeleri bize de iletirsen seviniris

[onlyone]

scharley tabi gidersem size söylerim tavsiyelerini söylediklerini :o ama bana da sorsan bende ergenlik derdim şimdi yani bana basit geldi 8) benimki ergenlik değil ondan eminim kesin olarak o nedenle gidecegim zaten ciddiyeti olan birşey cünki sosyal fobiyle ilişkili ilerlemiş birşey olmasından şüphe ediyorum :!:

[kimmm]

arkadaşlar hepinize tek tek teşekkür ederim onlynone anladığım kadari ile bu sorun sendede var acaba aynı türdenmi sende nasıl oluyor bunun neden kaynaklandığı hakkında bi bilgin varmı yoksa bu dışlanmanın yarattığı bir etkimi beyinle alakalı diye düşünüyorum allah yardımcımız olsun bende doktora gitmeyi düşünüyorum ilaçlardan korkuyorum bağlılık yapar diye daha kötü olurum diye

[bosgemi]

kimmm sende benim gibi başlamışsın .bendeki sorunlarda aynı senin gibi başladı ve insanlardan uzaklaştım.bu sorunun tek çaresi rahatsızlığını düşünmemek,merak ederek hastalığın üzerine gidersen hastalığın beyninden kalbine iner ve orda kök salar .Artık her hareketinden şüphe duyarsın ,acaba insanlar benim hakkımda ne düşünüyor bunu yapsam yanlış anlaşılırmıyım gibisinden.Bu tür rahatsılıklar çok engelleyici olabiliyor ,insan yeteneklerini sınırlıyor.Ben sırf bu yüzden üniversiteyi bırakıyordum,neyseki uzman bir doktora danıştım da sorunumdan kurtuldum.Sanada tavsiyem hemen bir uzmana başvur.

[t3]

merhaba kimm bende aynı durumdayım insanlarla göz göze gelemiyorum göz göze geldiğimde donup kalıyorum 10 senedir bu hastalığı çekiyorum şu anda zyprexa 10 mg kullanıyorum sen dr gittinmi sana hangi ilacı verdeiler öğrenmek isterim görüşürüz

Mrb t3. Sanırım dikkat etmedin. Konu 2007 nin temmuz ayında açılmış. Yani aradan uzun bir süre geçmiş.

Ama yinede şunları söyliyebilirim bu sorunları yaşayan çok kişi var. Belli bir kesim ilaç kullanıp faydasını gördüklerini söylesede ilaçdan fayda görmeyenlerde var. Şunu vurgulamak gerektiğini düşünüyorum ; ilaç sadece kafanızdaki saplantılı düşüncelerden belli bir süreliğine kurtulmanızı sağlıyor. Eğer bu süre boyunca siz ilaç kullanmadan önce yapamadıklarınızı yapmaya çalışmazsanız hastalığınıza karşı ilerleme kaydedemezsiniz.

Bu gözgöze gelememe olayını bende belli bir süreliğine yaşamıştım. Belki bu forumla tanışmasaydım hala da yaşıyor olabilirdim.Siz gözgöze gelip olumsuz sonuç almaktan kaygı duyduğunuz için ve bunu çok düşünüp kafaya taktığınız için bunları yaşıyorsunuz. Çözümüde en basit yoldan bu düşünceleri engellemenizdir. Düşünmemeniz lasım. Bunu da ya ilaçla yapabilirsiniz yada böyle sorunlarınız olduğunu önemsemeyerek yapabilirsiniz. Tabi bunu yaptığınızda tekrar aynı sorunla karşılamamak için alışana kadar sürdürmeniz gerekecektir.

Birde düşmanınızı yenmek istiyorsanız onu iyi tanımalısınız.