lütfen yardım edin

[kimmm]

insanlarla konuşurken gözlerine bakamıyorum göz göze geldiğimde ya donup kalıyorum yada gözlerimi hemen kaçırıyorum bu kendime güzvensizlikten oluyor zannedersem ama bilmiyorum elimde değil kendimi tanıyamıyorum artık nerde nasıl davranıcağımı bilemez oldum bakarsam ne olur ya bakamazsam bakıp gözlerimi yine kaçırırsam ya benim korkak sorunlu olduğumu düşünürse ya beni yanlış anlarsa zaten bu kaygılar beni yiyip bitiriyor en baştan bitik başlıyorum zaten çok çabalıyorum ilk başlarda göz göze geldiğimde gözlerim kısılıyordu bu iyiniyetimi göstermektenmi bilmem zamanla istemsiz hal aldı bunu atlattım ama yine göz göze gelemiyorum artık insaların gözüne bakamadığım için iletişim kuramaz oldum binevi konuşamayıda unuttum gibi bişey çünkü artık direk karşımdakini itici bir tutumla yaklaştığım için samimiyet asla kurulamıyor bu zannedersem sosyal fobiyide geçti insanlarn gözlerine bakamam beni yanlşış anlamalarındanmı korkuyorum bilmiyorum bazen kendimi zorluyorum direk bakıyorum artık zaten kendini kastığın zaman kırpmadan gözünün içine bakıyorsun buda karşındakini rahatsız ediyor bu sefer o gözlerini kaçırıyor konuşmayı hemen kesip atmak istiyorum sonunu bilemiyorum üzülüyorum içim içimi yiyor niye böyleyim diye bu bir cezamı allah kimsenin başına vermesin inanırmısınız bundan önceki hayatımda çok geniş bir çevreye sahiptim o eski çevre artık beni tanıyamaz oldu zaten bende kendimi tanıyamıyorum bu birşey bilmiyorum sanki birşey tutuyor nekar zorlarsan okadar batıyorsun mantık arıyorsun çıkmaza düşüyorsun çünkü ya gene olursa garanti olmadığından aklımdan çıkmıyor bu beynin bir fonksiyonunu yapamamasındanmı yoksa kişilik bozukluğumu bilmem emn olduğum birşey var utangaçlık veya çekingenlikle alakası olmadığıdır tamamen istemsiz alıkoyamıyorsun artık git gide büyümeye başladı yeni sorunlara yol açaçak gibi artık diğer insaların bena çok garipsediklerini düşünüyorum daha hiç konuşup tanışmadan bile herkesin bana baktığını hep sanki benim yanlışlarımı gözetlediklerini düşünümeye başladım yürüyüşlümden bile şüpheleniyorum yürüyüşümü bile sevmez oldum daha hiç psikoloka gitmedim hep içime atıyorum bu siteyi yapandan allah razı olsun ne yapavağımı bilmiyorum okuyanlara minnettarım lütfen yardım edin

[mondiego]

bende de aynı sorun var.yani ben de göz teması kurmakta zorlanıyorum.sana bir çözüm yolu söyleyeyim.insanlarla konuşurken rahatsızlığını düşünmeden sohbete yoğunlaş.

[concealed]

Bu konuyu hatırlattığınız iyi oldu bende özellikle ilk tanıştığım birinin gözlerinin içine bakamıyorum birşey hakkında konuşurken hep gözlerimi kaçırmaya çalışıyorum ama bundanda hoşlanmıyorum çünkü sağlıkla iletişim göz temasıyla olduğuna inanıyorum sonuçta göz teması kurmadığımda konuştuğum konuya odaklanamıyorum bu sorunumu nasıl çözeceğimi bilmiyorum insanı çok rahatsız ediyor

[sln_]

bu sorunu ben de çok ciddi yaşıyorum. eski doktorlarımdan bir tanesi kafamın karışıklığından göz teması kuramadığımı söylemişdi.sebebini bulmak çözmeye yaklaşmak demek olduğu için yazmak istedim.sebeb tek başına bu da olamaz belki ama.

[sevginnn]

slm

yani insanlar ile göz göze gelemiyorum...

[sevginnn]

slm

bende de kimmm de ve hmm daki sorun aynen var ve iki buçuk yıldır çekiorum 17 yaşındatım 14 dümden sonra başladı çok zor bir durum ne olur yardım edin

[Hmm]

valla bende sizin çektiklerinizin aynısını harfiyen çekiyorum .. ne yapacağımda hiç bilmiyorum kafayı yicem bu gidişle , eskiden böle değildim 4-5 aydır bu göz göze gelememe sıkıntım başladı kimseyle iletişim kuramıyorum , iyice kendi içime çekildim ne yapacağımada bilmiyorum işin içindende çıkamıorum, herkes bana bakıyor gibi saçma sapan davranmayada başladım gereksiz takıntılar olduğunu biliyorum ama olmuyor çıkamıyorum bu hep böylemi sürecek diye düşünüyyorum bunun bi çaresi yok mu ya.. ne olur bir yol gösterin . çok bela bir sorun kimm in dediği gibi allah kimsenin başına vermesin tavsiye ettiğiniz bir pskolog varsa lütfen yazın çok zor durumdayım hayatımdan zevk alamaz oldum.. istte yaşıyorum saygılar..

Mrb t3. Sanırım dikkat etmedin. Konu 2007 nin temmuz ayında açılmış. Yani aradan uzun bir süre geçmiş.

Konu 2007 de açılmış olabilir. Ben t3 arkadaşımı kutluyorum, çünkü sorunu için hemen başlık açmak yerine eski forumları taramış ve benzer konuyu bulup mesaj yazmış. Böylelikle o zaman verilmiş cevapları da tekrar görmüş oluyoruz

Ben hiç böyle düşünmemiştim. Bana farklı bir bakış açısı kattığınız için saolun

Mrb t3. Sanırım dikkat etmedin. Konu 2007 nin temmuz ayında açılmış. Yani aradan uzun bir süre geçmiş.

Konu 2007 de açılmış olabilir. Ben t3 arkadaşımı kutluyorum, çünkü sorunu için hemen başlık açmak yerine eski forumları taramış ve benzer konuyu bulup mesaj yazmış. Böylelikle o zaman verilmiş cevapları da tekrar görmüş oluyoruz

Bir yakınınla tiyatro yapın. Göz göze bakarak sohbet edin. Bunu sık sık tekrarlarsan sorununu önemli ölçüde çözeceğine inanıyorum.

birşey eklemeyi unuttum.

Saplantılı düşünceler insan ruhunda endişe ve korkuya sebep oluyor.

Bu endişe ve korku da kişilikten kişiliğe farklı sonuçlara sebep olabiliyor.

Bu sadece sizin yaşadığınız bu olayda değil birçok korkuda ve endişede böyle oluyor. Yükseklik korkusu, karanlık korkusu , sosyal fobi gibi ... Aynı şekilde endişe olarakda anksiyete bozukluklarını ortaya çıkarabiliyor

ama sanki saçma bir kelime söyliyip kendimi rezil ederim sanıyorum.

İşte yukarıda engellemeniz gerekir diye bahsettiğim düşünceler bunlar. Bu düşüncelere geçmişte yaşadığınız ve etkilendiğiniz bazı olaylar sebep oluyor. Genellikle kişi bundan haberdar olmamakla birlikde farkında olduğu halde karşı koyamıyor da olabilir. Zira bu düşünceler sizin kontrolnüzde olan düşünceler değil. Aklınıza getirmemeniz gerek. Korktuğunuz yada endişe duydugunuz şeyi yapınca ne olucağını birebir düşünmesenizde aklınıza getirmeniz içgüdüsel olarak bir tehlike ve kaygı hissetmenize sebep oluyor. Yani oturup da hadi ben bu düşünceleri engelleyeyim derseniz bunu dediğiniz andan itibaren konunun ne olduğunu bilinç anltınızda algıladığınız için kontrolünüzde olmayan düşüncelere sebep olursunuz.

Öyle bir ruh durumunda olmalısınızki böyle düşüncelerin bahsi hatta en ufak bir görüntüsü bile kafanızdan geçmemeli. Bu ya ilaçla olur , ya yapmanız gereken çok önemli bir iş ile uğraşıp kafanızı meşgul etmekle olur ( okadar meşgul olmalıki başka şeyler düşünmeye fırsat olmamalı ) yada geçmişte yaşadığınız ve bu düşüncelere sebep olan rezil olduğunuz(size göre) durumları önemsemeyerek olur. İlk 2 yolu geçelim. Son yola gelelim. Siz bu durumları nasıl olurda önemsemezsiniz? Bunu ancak bunların çok normal birşey olduğunu görüp bilinç altınızı inandırmakla yapabilirsiniz.İnanan bilinç altı artık saplantılı düşünce üretmeyecektir Bunun içinde sizin gibi bu sorunu yaşayan çok insan olduğunu görüp bunların aslında gülünücek yada rezil olunacak birşey olmadığını , insan ruhunun aynı fiziğinin yaşadığı gibi küçük hastalık yada sorunları yaşayabileceğini görmeniz lazım

[Epica]

Mrb t3. Sanırım dikkat etmedin. Konu 2007 nin temmuz ayında açılmış. Yani aradan uzun bir süre geçmiş.

Ama yinede şunları söyliyebilirim bu sorunları yaşayan çok kişi var. Belli bir kesim ilaç kullanıp faydasını gördüklerini söylesede ilaçdan fayda görmeyenlerde var. Şunu vurgulamak gerektiğini düşünüyorum ; ilaç sadece kafanızdaki saplantılı düşüncelerden belli bir süreliğine kurtulmanızı sağlıyor. Eğer bu süre boyunca siz ilaç kullanmadan önce yapamadıklarınızı yapmaya çalışmazsanız hastalığınıza karşı ilerleme kaydedemezsiniz.

Bu gözgöze gelememe olayını bende belli bir süreliğine yaşamıştım. Belki bu forumla tanışmasaydım hala da yaşıyor olabilirdim.Siz gözgöze gelip olumsuz sonuç almaktan kaygı duyduğunuz için ve bunu çok düşünüp kafaya taktığınız için bunları yaşıyorsunuz. Çözümüde en basit yoldan bu düşünceleri engellemenizdir. Düşünmemeniz lasım. Bunu da ya ilaçla yapabilirsiniz yada böyle sorunlarınız olduğunu önemsemeyerek yapabilirsiniz. Tabi bunu yaptığınızda tekrar aynı sorunla karşılamamak için alışana kadar sürdürmeniz gerekecektir.

Birde düşmanınızı yenmek istiyorsanız onu iyi tanımalısınız. Burdaki

Arkadaşlar ben buna benzer bir konu açmıştım.bende genelde göz teması sorunu yok.Ancak beğendiğim bayanın reddetmesi fobisi var sanırım.asla gidip konuşamıyorum.hatta birilerine adres soracaksam yakınımdaki bayanı es geçip ilerideki erkeğe soruyorum.kendi kendime soruyorum.bana ne yapacakki? ama sanki saçma bir kelime söyliyip kendimi rezil ederim sanıyorum.bu ne berbat bişey bu halimden nefret ediyorum.

Mrb t3. Sanırım dikkat etmedin. Konu 2007 nin temmuz ayında açılmış. Yani aradan uzun bir süre geçmiş.

Ama yinede şunları söyliyebilirim bu sorunları yaşayan çok kişi var. Belli bir kesim ilaç kullanıp faydasını gördüklerini söylesede ilaçdan fayda görmeyenlerde var. Şunu vurgulamak gerektiğini düşünüyorum ; ilaç sadece kafanızdaki saplantılı düşüncelerden belli bir süreliğine kurtulmanızı sağlıyor. Eğer bu süre boyunca siz ilaç kullanmadan önce yapamadıklarınızı yapmaya çalışmazsanız hastalığınıza karşı ilerleme kaydedemezsiniz.

Bu gözgöze gelememe olayını bende belli bir süreliğine yaşamıştım. Belki bu forumla tanışmasaydım hala da yaşıyor olabilirdim.Siz gözgöze gelip olumsuz sonuç almaktan kaygı duyduğunuz için ve bunu çok düşünüp kafaya taktığınız için bunları yaşıyorsunuz. Çözümüde en basit yoldan bu düşünceleri engellemenizdir. Düşünmemeniz lasım. Bunu da ya ilaçla yapabilirsiniz yada böyle sorunlarınız olduğunu önemsemeyerek yapabilirsiniz. Tabi bunu yaptığınızda tekrar aynı sorunla karşılamamak için alışana kadar sürdürmeniz gerekecektir.

Birde düşmanınızı yenmek istiyorsanız onu iyi tanımalısınız.

[t3]

merhaba kimm bende aynı durumdayım insanlarla göz göze gelemiyorum göz göze geldiğimde donup kalıyorum 10 senedir bu hastalığı çekiyorum şu anda zyprexa 10 mg kullanıyorum sen dr gittinmi sana hangi ilacı verdeiler öğrenmek isterim görüşürüz