Duyuru

Collapse
No announcement yet.

Boşuna uğraşmayın!!!

Collapse
X
  • Filtrele
  • Zaman
  • Göster
Clear All
new posts

  • Boşuna uğraşmayın!!!

    Sevgili sfli arkadaslar,

    bende sizler gibi cocuklugumdan beri sfliyim, sfli oldugumu ancak 22 yasinda ögrendim, daha dogrusu bendeki davranis bozukluklarin bir hastalik oldugunu. O zamanlar tabi cok sevindim, en azindan yenerim düsüncesiyle, ama malesef olmadi, arkadaslar sizi kizdirmak istemem ama gercekle yüz yüze gelin, eger sfliyseniz bunu yenmeniz mümkün degil, yani 100%, bu artik bizim kaderimiz yasamin bir parcasi, inanin önceleri daha rahattim yani ögrenmeden önce ama simdi hep bir care pesindeyim ve kafaya daha cok taktigimdan daha bir huzursuz oldum, onun icin artik kararliyim sadece bosvermeye. Ilac terapi bitkisel cay spor bunlarin hepsini denedim, inanin hic bir seye yaramiyor. Kendimizi artik hirpalamayalim ve bugüne kadar nasil yasadiysak öyle yasamaya devam edelim, bosverin ugrasmayin , beynimizi zorlamayalim, bu artik oturmus ve kaliplasmis kisiligi degistirmeye calismayalim, ne kadar üzerine gidersek o kadar da canimiz yanar bunu bilin. Sizlerde kendinizi yormayin, öyle bilmediginiz ilaclari da alip bu defa mazallah aklinizdan olursunuz, bir cogu zaten beyni uyusturuyor, eger biz böyle kendimizi rahat hissediyorsak böyle de yasamaya devam edelim ok. Iste sanal alemi internet, eger bir cogunuzun iletisim zorlugu varsa burdan kolaylika arkadas edinebilirsiniz görmeden, disariya cikmaniza gerek, teknik ilerledi artik böyle de bir cok seyi yapabilirsiniz. Arkadaslar, kendinize iyi bakin, ve sizde benim gibi bosverin, ugrasmayin daha cok bunalima girmek istemiyorsaniz.
    bu sf li birinin düşüncleri ama aynen bende böyle düşünüyorum..
    gerçek ama acı..ne yazık ki böyle... :cry:





  • #2
    saçma sapan konuşma arkdşm burdakiLere de kötü örnek oluyosun onların bu yazıyı okuması bile içlerinde olumsuz titreşimler yaratmıştr bu yazıyı yazan biri feleğin çemberinden geçmş oLmaLı sen tam anlamıyla bu hastalıkla savaşamamışsn gerçktn bünyen zayıf sfyi yenmenin bin türlü yolu var lütfn toplm için böyle yazılar yazmayalım

    Yorum


    • #3
      biliyor musun benim beden şeklim berbattı... her yerimden yağlar sarkıyordu.... ben hep böyle kalacağım diye kendimi yıkıcı güdüleyişlerimi aklıma getirdin..... 3 ay fitness a gittim.... vücudum ciddi anlamda şekle girmişti... kareteye gittim... orda baya bir eritmiştim..... anladım ki bu sorunları dıştan bir etki ile yok edemiyeceğim.... kendim bizzat savaşını vermek durumundayım....

      şimdi yine kilo aldım ama sorun yaşamıyorum bu konuda.... biliyorum ki 6 aylık bir çaba ile çakı gibi olabilirim.... bunu denedim ve bunun böyle olduğunu tecrübe ettim.....

      sf sorununu yenmekte aynen böle bişey işte

      Yorum


      • #4
        29 yıldır normal bir hayat yaşadım bir yıldır s.f.var kendimi bir yıl da yaşadıklarıma teslim etmeyeceğim çekindiğim ne varsa yapacağım bu günlerim daha geri gelmeyecek çok yol aldım daha da yürüyeceğim

        Yorum


        • #5
          arkadaş kafadan pes etmiş. önce yeneceğimize inanmamız lazım..

          Yorum


          • #6
            ben dengesizlikler insanıyım benim bir anım bir anımı tutmaz.
            bunu yazan ben değilim.ama bu düşüncelere an olurki katıldığımı
            belirterek paylaşmak istedim.gördümki burada böyle düşünen kimse yok..şimdilik..ama olurda çıkarsa diye bekliyorum..umarım ki çıkmaz.
            ben de fikrimi değiştiririm..zaten dediğim gibi şu anda bu fikirde değilim..
            bu düşüncelere katıldığım geçen gündü bugün böyle yarın ne olur bilemem..




            Yorum


            • #7
              Orjinal yazı sahibi: bonnie
              Orjinal yazı sahibi: AND
              ben dengesizlikler insanıyım benim bir anım bir anımı tutmaz.
              bunu yazan ben değilim.ama bu düşüncelere an olurki katıldığımı
              belirterek paylaşmak istedim.gördümki burada böyle düşünen kimse yok..şimdilik..ama olurda çıkarsa diye bekliyorum..umarım ki çıkmaz.
              ben de fikrimi değiştiririm..zaten dediğim gibi şu anda bu fikirde değilim..
              bu düşüncelere katıldığım geçen gündü bugün böyle yarın ne olur bilemem..
              aa ne güzel benden bir tane daha. ben de dengesizlikler insanıyım. aynen dediğin gibi birgün öyle birgün böyle düşünebiliyorum. çünkü düşüncelerimiz duygularımıza aşırı bağlı. duygularımız değişince düşüncelerimiz de değişiyor. ben de duygularım negatif olunca umutsuz düşünüyorum. ertesi gün güvenim artınca hallederiz diyorum. şu düşünceleri bir sağlam kazığa oturtsak da zart zurt değişmese ya
              Süper bende var dengesizlik... Dövecek adam arıyorum bazı bazı... Sonrasında da dayak yiyip oturuyorum.. Düşüncelerimde zart zurt değişir sürekli

              Yorum


              • #8
                Orjinal yazı sahibi: AND
                ben dengesizlikler insanıyım benim bir anım bir anımı tutmaz.
                bunu yazan ben değilim.ama bu düşüncelere an olurki katıldığımı
                belirterek paylaşmak istedim.gördümki burada böyle düşünen kimse yok..şimdilik..ama olurda çıkarsa diye bekliyorum..umarım ki çıkmaz.
                ben de fikrimi değiştiririm..zaten dediğim gibi şu anda bu fikirde değilim..
                bu düşüncelere katıldığım geçen gündü bugün böyle yarın ne olur bilemem..
                anksiyetenin kalıcı bir çözümü yoktur arkadaşım... zaman zaman yaşarsın anksiyete.... bunu normal olarak algıladım artık ben.... anksiyete yaşadığım zamanlarda hastalığım geçmiyecek inanışım yok artık.... ve anksiyete bitiminde de sorun olarak görmüyorum anksiyeteyi normal yaşantıma devam ediyorum.... sf lilerin en büyük engeli... anksiyete tekarlarında hastalığımdan hiç bir zaman iyileşemiyecem inancıdır.... bu yüzden strese ve depresyona giriyoruz.... bence arada sırada yaşadığımız olumsuzlukları ciddiye almamayı öğrenmemiz gerekiyor......

                Yorum


                • #9
                  Orjinal yazı sahibi: therapy25
                  Orjinal yazı sahibi: AND
                  ben dengesizlikler insanıyım benim bir anım bir anımı tutmaz.
                  bunu yazan ben değilim.ama bu düşüncelere an olurki katıldığımı
                  belirterek paylaşmak istedim.gördümki burada böyle düşünen kimse yok..şimdilik..ama olurda çıkarsa diye bekliyorum..umarım ki çıkmaz.
                  ben de fikrimi değiştiririm..zaten dediğim gibi şu anda bu fikirde değilim..
                  bu düşüncelere katıldığım geçen gündü bugün böyle yarın ne olur bilemem..
                  anksiyetenin kalıcı bir çözümü yoktur arkadaşım... zaman zaman yaşarsın anksiyete.... bunu normal olarak algıladım artık ben.... anksiyete yaşadığım zamanlarda hastalığım geçmiyecek inanışım yok artık.... ve anksiyete bitiminde de sorun olarak görmüyorum anksiyeteyi normal yaşantıma devam ediyorum.... sf lilerin en büyük engeli... anksiyete tekarlarında hastalığımdan hiç bir zaman iyileşemiyecem inancıdır.... bu yüzden strese ve depresyona giriyoruz.... bence arada sırada yaşadığımız olumsuzlukları ciddiye almamayı öğrenmemiz gerekiyor......
                  Edebiyat hocam anlatmıştı tayin olup öğretmen çıktığında müdür tören hazırlamasını bir de konuşma yapmasını istemiş. Talebelerle birlikte hazırlık yapmış, konuşmayı yapacağı sırada herkesin önünde zangır zangır titremeye başlamış. Hem okul müdürünün hem de talebelerinin öünde komik duruma düşmüş. Şimdi çıkıp mikrofona bas bas bağırabiliyor. Aynı anda koca bir salonu susturacak, insanları yönetecek, kendini dinletecek potansiyele sahip. Cekingenlik tamamen olmasa da zamanla yok oluyor.

                  Yorum


                  • #10
                    SF, Anksiyete ve Anksiyete Bozukluğu Hk.

                    Orjinal yazı sahibi: AND
                    bu sf li birinin düşüncleri ama aynen bende böyle düşünüyorum.. gerçek ama acı..ne yazık ki böyle... :cry:
                    Orjinal yazı sahibi: therapy25
                    anksiyetenin kalıcı bir çözümü yoktur arkadaşım... zaman zaman yaşarsın anksiyete.... bunu normal olarak algıladım artık ben.... anksiyete yaşadığım zamanlarda hastalığım geçmiyecek inanışım yok artık.... ve anksiyete bitiminde de sorun olarak görmüyorum anksiyeteyi normal yaşantıma devam ediyorum.... sf lilerin en büyük engeli... anksiyete tekarlarında hastalığımdan hiç bir zaman iyileşemiyecem inancıdır.... bu yüzden strese ve depresyona giriyoruz.... bence arada sırada yaşadığımız olumsuzlukları ciddiye almamayı öğrenmemiz gerekiyor......
                    Sayın Therapy25, ve diğer okuyucu arkadaşlarım,

                    Therapy25’in dediklerine katılıyorum.

                    Ancak ve bence anksiyete ile anksiyete bozukluğunu bir birleriyle karıştırmamak gerekir. Çünkü anksiyete ve anksiyete bozukluğunun tarifleri değişiktir. Anksiyete bir hastalık olarak tanımlanmamakta, diğeri ise tanımlanmaktadır. Mesela anksiyete bir trafik kazası yaşamamız esnasında veya tehlikeli ve korkutucu bir olayla karşılaştığımızda yaşadıklarımızdır. Kalıcı değildir, bir nedene istinat eder, bir süre sonra kendiliğinden bizi terkeder.

                    Mesela anksiyete bozukluklarından biri olan, yaygın anksiyete bozukluğu ise, bir nedeni olmaksızın (bizi korkuya veya aşırı üzüntüye sürükleyen bir olay olmaksızın) 2 aydan fazla süreyle anksiyete semptonlarını yaşama durumumuzdur, dolayısıyle, ilaç + psikoterapi ile tedavisi gerekmekte olan ciddi bir hastalıktır.

                    Fobiler (sosyal fobi dahil olmak üzere), geçmişte bizi korkutmuş, hatırlayalım veya hatırlamayalım fakat bilinç altımızın öğrenmiş olduğu bir olayla, tekrar karşılaşmamak için bazı şeyleri yapmaktan korkma alışkanlığımızdır. Bazen çekindiğimiz şeyleri yapmak mecburiyetinde kalırız, o zaman bilinç altımız geçmişteki olayı süratle hatırlar ve benzer anksiyeteyi elimizde olmadan tekrar yaşamamıza neden olur. Bu da fobimizin daha fazla artmasına sebeb olur.

                    Fobilerimizden yani korkularımızdan kurtulmak için bence en tesirli yol, ilaçlardan ziyade blinçaltımızın öğrendiği şeylerin atık geçersiz olduğunu kendisine öğretebilmemizdir. Öğretebilmemiz içinde ilk başta nasıl öğretebileceğimiz hakkında kendimizi bilinçlendirmemiz, sonrada öğrendiklerimizi devamlı olarak, üşenmeden kendimize mutlaka uygulayabilmemiz gerekmektedir. Taki biliçaltımız öğrendiği şeylerin aslında geçersiz olduğunu öğrenene kadar.

                    Therapy25 arkadaşımızın liderliğinde başlatmış olduğu Sosyal Fobi ve terapisi hakkındaki çalışmalarının neticesinde, SF forumunda sunacağı bilinçlendirmenin SF’li arkadaşlarımıza yeterli geleceğine inanmaktayım. Bu girişimi için kendisini ve bu girişimde görev almış arkadaşları tebrik eder, kendilerine teşekkür ederim.

                    Netice: AND’in bir SF’li tarafından yazdığı tavsiyelerine bir şartla katılmaktayım. Bu şart kendisi gibi her türlü çareyi denemiş fakat SF’den kurtulamama halimizdir. Dolayısıyle geriye SF’yi bir karekterimiz olarak kabul edip, daha fazla kendimize dert etmiyerek, huzura kavuşmamızdan başka bir şey kalmıyacaktır.

                    İyi günler dilerim, U34
                    Çaresizseniz Çare sizsiniz. U34

                    Yorum


                    • #11
                      topluluk önünde konuşmak yada bir şeyler yapmak her insanı tedirgin eder.bir sinema sanatçısı canlı yayında terler ,bir futbolcu ilk maçlarda ayağı dolanır,bir siyasetçi canlı yayınlarda kendine veremez.bunlar ne kadar çok yapılırsa o kadar çabuk alışılır.ama bazı insanlar bir ayda bazısı üç ayda .sadece karşımızdaki insanların bizden üstün olmadığı,bizler gibi biri olduğunu kabul etmemiz bu sorunu yenmeye yetiyor.bire bir görüşmelerde karşıdaki insanın gözünün içine bakıp,hareketlerine dikkat edin.aynen bizim durumumuzda olduğunu görürsünüz.

                      Yorum


                      • #12
                        Re: Boşuna uğraşmayın!!!

                        Orjinal yazı sahibi: AND
                        Sevgili sfli arkadaslar,

                        bende sizler gibi cocuklugumdan beri sfliyim, sfli oldugumu ancak 22 yasinda ögrendim, daha dogrusu bendeki davranis bozukluklarin bir hastalik oldugunu. O zamanlar tabi cok sevindim, en azindan yenerim düsüncesiyle, ama malesef olmadi, arkadaslar sizi kizdirmak istemem ama gercekle yüz yüze gelin, eger sfliyseniz bunu yenmeniz mümkün degil, yani 100%, bu artik bizim kaderimiz yasamin bir parcasi, inanin önceleri daha rahattim yani ögrenmeden önce ama simdi hep bir care pesindeyim ve kafaya daha cok taktigimdan daha bir huzursuz oldum, onun icin artik kararliyim sadece bosvermeye. Ilac terapi bitkisel cay spor bunlarin hepsini denedim, inanin hic bir seye yaramiyor. Kendimizi artik hirpalamayalim ve bugüne kadar nasil yasadiysak öyle yasamaya devam edelim, bosverin ugrasmayin , beynimizi zorlamayalim, bu artik oturmus ve kaliplasmis kisiligi degistirmeye calismayalim, ne kadar üzerine gidersek o kadar da canimiz yanar bunu bilin. Sizlerde kendinizi yormayin, öyle bilmediginiz ilaclari da alip bu defa mazallah aklinizdan olursunuz, bir cogu zaten beyni uyusturuyor, eger biz böyle kendimizi rahat hissediyorsak böyle de yasamaya devam edelim ok. Iste sanal alemi internet, eger bir cogunuzun iletisim zorlugu varsa burdan kolaylika arkadas edinebilirsiniz görmeden, disariya cikmaniza gerek, teknik ilerledi artik böyle de bir cok seyi yapabilirsiniz. Arkadaslar, kendinize iyi bakin, ve sizde benim gibi bosverin, ugrasmayin daha cok bunalima girmek istemiyorsaniz.
                        bu sf li birinin düşüncleri ama aynen bende böyle düşünüyorum..
                        gerçek ama acı..ne yazık ki böyle... :cry:
                        önemli olan uğraşmak..boşa gidebilir heba olabilir ama mücadele ettiğini bilmek insanı canlı tutar..asıl uğraşmaz mücadeleyi bırakırsak o zaman aklımızdan oluruz..dışarı çıkmamak sanal ortamlara takılmak bence hastalığı ilerletir sinsice besler..boşverebilseydi bu arkadaş bunları yazmazdı..sağlık boşverilmez can çöpe atılmaz..boşvermeyin asla..kafanızı yorun ama nasıl iyileşebilirim e yorun..hastalığa alışmaya değil.alışırsanız kronikleşir kabul ederseniz savaş biter ve kısa süreli rahatlamalar size felaket olarak geri döner..ben dipte olmama rağmen mücadele edip çözüm arıyorum.inanmama rağmen doktor doktor geziyorum..elimden geleni yaptım demem lazım çünkü..bilime inanmam lazım çünkü yaşamam lazım çünkü..bu hayatta bende varım ve yerimi sağlamlaştırmak ve iyileşmek zorundayım..eğer ilerde akıl hastanesinde yaşlanmak istemiyorsam boşvermemeliyim işte bundan eminim

                        Yorum


                        • #13
                          korkmaya vaktımız yok.butungun evde bos bos oturmaya hıc vaktımız olmamalı.zaman okadar ucuz bısey degıl.en azından savasmalıyız.ya zaman bızı harcayacak ya bız zamanı

                          Yorum


                          • #14
                            ewet katılıyorum boşa geçeirecek vaktimiz yok. elinizden ne geliyosa onu yapmalısınız arkadaşlar sınırları zorlamalısınız...
                            bende bi sf'liydim. suan 25 yaşındayım ve çok zorda olsa atlattım, %100 geçtimi derseniz, sadece karekterimde bıraktığı izleri kaldı. önemsenmiyecek küçük şeyler. olabiliyo başarılabiliyo. benim suanki asıl amacım sizlerle konuşabilmek paylaşabilmek bunları. ve sizinde ufacıkta olsa ilerlediğinizi görebilmek, sf'yi alt edebilmek,artık daha fazla kazandırmamak ona,elimde olsa söküp almak isterdim onu herkesden. bunun için elimden ne geliyosa yapmak istiyorum!! arkadaşlar ben istanbulda oturuyorum ve istanbulda oturup gelebilcek arkadasları bulusmaya davet ediyorum.size garanti verebilirim,hiç bişey yapmadan sadece gelip oturmak belki konuşulanları dinlemek bile koca bir adımdır. sizler bu konuda ne düşünürsünüz, yada doğru olurmu nasıl düşünürsünüz bu buluşma hakkında paylaşın benimle? çünkü ben çok ciddi ciddi düşünüyorum bu konuda. ve ben çok zor günler geçirirken bu konuda yanımda nasıl biri olmasını isterdim diye düşünerek yanınızda olmak istiyorum sizlerin. nasıl cesaret ediyosun diye düşünebilirsiniz sonuçta kimseyi tanımıyorum ama ben bi sf linin asla kötü bir insan olabilceğine inanmıyorum. zaten ne oluyosa kendinden önce başkasının ne düşünüceğini umursadığı için oluyo tüm bunlar.. herneyse konuşacak çok şey var benim bu yapmakistediğim şeyle ilgili fikirlerinizi bekliyorum, olumlu yada olumsuz....

                            Yorum


                            • #15
                              Bazen çaresizce kabullenmekle başlar herşey..
                              belki de direnmek; huzurunuzu kaçıran şeydir.

                              Yorum

                              İşleniyor...
                              X