ne yapacağım?:(

[myd]

Merhaba arkadaşlar bir aydır falan sitedeki konuları okuyarak yararlanmaya çalıştım ve çok şaşırdım çünkü neredeyse her konudan kendimde bir şeyler buldum..sonunda kendi konumu açmaya karar verdim..aslında sosyal fobi olup olmadığımı bilmiyorum ama biraz benzediği için konuyu buraya açtım...bir yanlışlıl yaptıysam özür dilerim..ben lise 1 ögrencisiyim ama bir sene de hazırlık okudum..sorunlarımı anlatmaya nerden baslayacagımı bilemiyorum..örneğin orta okulda derslerde tahtada bir şey anlatırken falan yüzüm kızarırdı ama yine de düzgün konuşurdum...sadece sınıf içerisinde şarkı soylesem belki sesim falan titrerdi..arkadaşlarım içinde çok rahat espri yapabilirdim,rahat konuşurdum ya da kızlarla konuşurken çok olmada da rahattım..ancak liseye geçtiğimde bırakın dersleri arkadaşlarım içinde bile rahat davranamıyorum.. sanki bir espri yapsam herkes gülecek,alay edecek gibi geliyorr....örneğin geçen hoca bir soru sordu sorunun cevabını bilsemde söyleyemiyorum emin olamadığım için..ya da beni kaldırınca yüzümde hemen bir sıcaklık hissediyorum bazen kekeliyorum ya da sesim titriyor... ya dadavranışlarımda ortaokuldaki samimiyetimi bulamıoyrum.. doğal davranmak istiyprum ama olmuyor.

[rugovali]

çok zor kardeşim. benzer duyguları bende yaşadım. iyi bilirim. en kısa zamanda bi psikiyatra görünmeni tavsiye ederim. ağaç yaşken eğilir. ne kadar erken müdahele edilirse o kdar iyidir..

Aynılarını ben de yaşıyorum kardeşim. :cry:

[myd]

Evet demin senin konuda okudum.Okuyunca anladımki bende bazı şeyleri eksik yazmışım.mesela konusurken konu bulmakta zorluk çekiyorum,derste cok kolay bir soru gelsede bazen tam sorulduğu anda üzerimde bi şaşınlık oluyor.Derslere katılamıyorum kendimi zorlarsam belki o da cevaptan cook cok emin olursam

Lanet olsun böyle hayata. İkimiz de aynı şeyleri çekiyoruz galiba. Artık öyle bir hale geldim ki inancımı sorgulamaya başladım. Dua ediyorum onda bile rahatlayamıyorum her gün Allah'a yalvarıyorum gidiyorum bir şeyler çabalıyorum yine yok. İnancımı sorgulayacak hale geldim. Böyle giderse inanç diye bir şey kalmayacak bende. :cry: :cry:

[myd]

Hımm intihar etmek isteyenleri de okudum.Ama bence böyle düşünme iilaki bununda bir çaresi vardır

[myd]

yok mu yoksa?

[efrail18]

bende aynı senin gibiydim ama bende fazlalık olarak birde takıntılar vardı ergenliğimi zor geçirdim.ergenliğin sıkıntısı bir yandan sosyal fabi, takıntılar ve işin en kötüsü bunları hiç kimseyle paylaşamamak.hatta ailemle bile onlar bile beni anlayamadılar.senin ilk adımı atman güzel bence içindekileri dökmek bile eminim seni rahatlatmıştır.eğer bu sıkıntıların seni toplumdan uzaklaştıracak dereceye gelmişse mutlaka doktora görün derim yoksa ileride daha başka rahatsızlıklar da seni bulmasın.benm gibi olmanı istemem.kendini biraz zorla ben şimdi çok pişmanm bir çk şey için sen bari kendini kurtarmaya bak bir yerden başla.sınıfta en azından bildiğin şeyi kalkıp söyle sonra bilgili olsan bile bilgisizmişsin gibi oluyor ilk baş zorlanırsın ama sonra düzelir.Allah işini ras getirsin güzel kardeşim

[myd]

sagol inşallah aslında takıntı sanki biraz bende de var.en küçük şeyleri bile kafaya takıyorum bazen