Evden çıkmak bile istemiyorum!!!

[Poustigo]

----------------

[zapsuyu22]

sosyal fobi

paustigo kardeşim senin durumundan bendede var senin sorunun muhtemelen sosyal fobi insanlarla iletişim zorluguda çekiyosun anlaşılan bu durumda bir psikiyatriste başvurman gerekir mutlaka başvurmalısın düzelirsin inş normale dönersin bende şuan tedavi görüyorum bendede sosyal fobiyle birlikte depresyon var bende insanlarla konuşurken insanların yüzüne bakamıyorum evden dışarı çıkamıyorum çıksam bile herkez bana bakıyor sanıyorum insanların içinde kendimi devamlı kısıyorum devamlı ezik hissediyorum hiçbişi konuşmuyorum aklıma bişi gelmiyor seninde buna benzer sorunların var muhtemelen derhal başvurmalısın geçmiş olsun kardeşim....

[Poustigo]

Re: sosyal fobi

--------------

[Princesa]

haberlere baktıgımızda o kadar kotu haberler cıkıyorki...onları duyunca,dısarı cıkarsam basıma birsey gelirmi?korkusu oluyo bendede var.
o yuzden evde kalıyorum,dizilermi izlerim 8) evde daha rahat...dısarıda rahat yemek bile yiyemiyorsunuz bile ..

[snowman]

Nasıl biri olmak istiyorsun?

[harmani]

Bence insanlari kendinden daha cok deger verdigin icin boyle hissediyorsun.merak etme insanlarini tanidikca bu korkun da gececek zamanla....biraz kendini onemsemelisin baskalarini dusunerek sen mutsuz oluyosun ve bu hayatinin sonuna kadar suremez dimi....

[drahmetkoyuncu]

Moderator yorumu

SEVGİLİ POUSTİGO,
Yakınmalarınız sosyal fobi ile uyşmaktadır. Ayrıca çekingen kişilik özellikleriniz de mevcut.
Sosyal fobi kişiyi aşamalı olarak asosyalleştirebilen bir hastalıktır. Kişi başkalarının yanında heyecanlandığından, sokakta rahat yürüyemediğinden vb... her geçen gün içine kapanmayı tercih edebilir ve hastalık kişiyi hayatttan ve hedeflerinden uzaklaştırabilir ya da geri bırakabilir.
Bu nedenle bir an önce hem antidepresan ilaç tedavisi, hem de üzerine de psikoterapi almanı öneriyorum. Yani bir psikiyatri uzmanına gitmen sorunlarının çözümünü mutlaka kolaylaştıracaktır. Antidepresan ilaçlar kişinin kafasını toparlamakta, enerji vermekte ve terapiyi daha kolay hale getirmektedir.
Nasıl başa çıkacağını ve beceri eğitimini ise terapide öğretmekteyiz.

Tekrar bir meslektaşımdan yardım almanızı öneriyorum.

Psikiyatr. Dr. Ahmet Koyuncu (MODERATÖR)
www.sosyalfobinet.com

[hayat_güzeldir]

mrb bende de zaman zaman çekingenlik oluyor bazen çok utanıyorum kimseyle konuşmak istemiyorum dışarı çıkmıyorum evde olmak bana güven veriyor bazende dışarı çıkıp sosyal olmak istiyorum.çok çelişiyorum kendimle

[Mcelik02]

Merhaba arkadaşlar aranıza yeni katıldım.Öncelikle ben Muhammed ve 18 yaşındayım.Ailem bana çok baskı yapıyor ve beni çok kısıyorlar.Sürekli birilerini bana örnek gösteriyorlar(her konuda).Oysaki kötü bir huyum veya davranışım yok.İnsanlarla konuşamıyorum bile, konuşsamda zar zor konuşuyorum.Hatta ve hatta sesim bile farklı çıkıyor.İnsanlar arasında kendimi hiç rahat hissetmiyorum, heyecanlanıyorum kendimi çok kasıyorum.Fırına, berbere, markete, okula vb. giderken çok korkuyorum ve çok heyecanlanıyorum.Bu yaşındayım sevgilim bile olmadı daha hiç.İnsanlar sokakta yürüken sanki gözleri hep benim üstümde ve insanları her yönüyle benden çok üstün geliyorlar benden ve istediğim gibi biri değilim fiziki olarak ve yönlerimle.Evden çıkmak istemiyorum ama ailem buna müsade etmiyor.Evde yalnız kalmak istiyorum herkesten uzak.Çok mutsuzum, hiç rahat değilim, hiç birşey yapmak içimden gelmiyor ve herşeyi zorla yapıyorum.Bıktım artık bu hayattan, böyle yaşamaktan...Şunuda söylemeliyim tavsiye edenlere psiloga gidemem, param yok, ailemde götürmez, yapacak birşey yok ama içimdekilerimi tam olarakta anlatamasamda bunları buraya yazmak, sizinle paylaşmak azda olsa rahatlattı beni.

[BeyZade]

Merhaba arkadaşlar aranıza yeni katıldım.Öncelikle ben Muhammed ve 18 yaşındayım.Ailem bana çok baskı yapıyor ve beni çok kısıyorlar.Sürekli birilerini bana örnek gösteriyorlar(her konuda).Oysaki kötü bir huyum veya davranışım yok.İnsanlarla konuşamıyorum bile, konuşsamda zar zor konuşuyorum.Hatta ve hatta sesim bile farklı çıkıyor.İnsanlar arasında kendimi hiç rahat hissetmiyorum, heyecanlanıyorum kendimi çok kasıyorum.Fırına, berbere, markete, okula vb. giderken çok korkuyorum ve çok heyecanlanıyorum.Bu yaşındayım sevgilim bile olmadı daha hiç.İnsanlar sokakta yürüken sanki gözleri hep benim üstümde ve insanları her yönüyle benden çok üstün geliyorlar benden ve istediğim gibi biri değilim fiziki olarak ve yönlerimle.Evden çıkmak istemiyorum ama ailem buna müsade etmiyor.Evde yalnız kalmak istiyorum herkesten uzak.Çok mutsuzum, hiç rahat değilim, hiç birşey yapmak içimden gelmiyor ve herşeyi zorla yapıyorum.Bıktım artık bu hayattan, böyle yaşamaktan...Şunuda söylemeliyim tavsiye edenlere psiloga gidemem, param yok, ailemde götürmez, yapacak birşey yok ama içimdekilerimi tam olarakta anlatamasamda bunları buraya yazmak, sizinle paylaşmak azda olsa rahatlattı beni.

duygu durum bozukluğu olabilir paşam konuşma sorunun da var ( konuşmaya fiziksel zorlanıyorsun sanırım ) herkes seni izliyor sanrısı geliştirmişsin .... bunun yanında davranışlarda zorlanman kendini kasman yada fiziksel güç hissetmemende muhtemelen şakak loblarında düşük etkinlik olmasından ... bu tür rahatsızlıklara antikonvülzan ilaçlar iyi etki edebiliyor bunun yanında sosyal fobi geliştirdiğin belli onun içinde antidepresan ilaç kullanabilirsin ama psikologa çıkma paran yoksa 18 yaşındasın SGK sana bakar çık bir psikiyatriste yazacağı ilaçlar 10 TL yi geçmez al kullan madem ailen bilmesin istiyorsun .... geçmiş olsun

[yasi]

18 yaş ergen benmerkezciliğinden bunlar ama yinede git tabi dr

[dreamer8]

Anlattıkların sosyal fobiye benziyor.Ahmet Hocamın da dediği gibi "Sosyal fobi kişiyi aşamalı olarak asosyalleştirebilen bir hastalıktır."Aynen katılıyorum.Evde şu an için rahat olabilirsin ama iş hayatına atıldığında evde çok a vakit geçirebileceksin ve hayatla o zaman yeterince savaşamayacaksın.Korkularının üzerine gitmeli ve insanların içine çıkmalısın.En azından sana yetecek düzeyde ev dışında vakit geçirmelisin.Sosyal fobi kademeli olarak ilerle ve sonu pek de aydınlık olmaz.

[shondes]

Merhaba arkadaşlar aranıza yeni katıldım.Öncelikle ben Muhammed ve 18 yaşındayım.Ailem bana çok baskı yapıyor ve beni çok kısıyorlar.Sürekli birilerini bana örnek gösteriyorlar(her konuda).Oysaki kötü bir huyum veya davranışım yok.İnsanlarla konuşamıyorum bile, konuşsamda zar zor konuşuyorum.Hatta ve hatta sesim bile farklı çıkıyor.İnsanlar arasında kendimi hiç rahat hissetmiyorum, heyecanlanıyorum kendimi çok kasıyorum.Fırına, berbere, markete, okula vb. giderken çok korkuyorum ve çok heyecanlanıyorum.Bu yaşındayım sevgilim bile olmadı daha hiç.İnsanlar sokakta yürüken sanki gözleri hep benim üstümde ve insanları her yönüyle benden çok üstün geliyorlar benden ve istediğim gibi biri değilim fiziki olarak ve yönlerimle.Evden çıkmak istemiyorum ama ailem buna müsade etmiyor.Evde yalnız kalmak istiyorum herkesten uzak.Çok mutsuzum, hiç rahat değilim, hiç birşey yapmak içimden gelmiyor ve herşeyi zorla yapıyorum.Bıktım artık bu hayattan, böyle yaşamaktan...Şunuda söylemeliyim tavsiye edenlere psiloga gidemem, param yok, ailemde götürmez, yapacak birşey yok ama içimdekilerimi tam olarakta anlatamasamda bunları buraya yazmak, sizinle paylaşmak azda olsa rahatlattı beni.

Rahatsızlığın sosyal fobi. Günümüzde bencil insanlar o kadar çok arttıki, malesef sfli insanlarda bir o kadar artmakta, en büyük sorunun diğer insanların fikirlerine öok değer veriyorsun, bunu aşmalısın. Mesala berbere giderken korkuyorum diyosun, burda berberin düşüncesini çok önemsediğin anlamına gelir.. Başkalarının fikilerine daha az değer vermelisin ve birazda bencil olmalısın, bu dönemde bunu tek başına yapmak zor olabilir, uzman desteği alırsan daha rahat aşarsın bu sorununu...

[delistan]

seni o kadar iyi anlıyorum ki. ortaokulda ben de öyleydim. yıllar geçtikçe herşey düzeliyor ama kendi kendine değil tabii. çaba ve sabır gerekli. okumayı seviyorsan sonuna dek gitmelisin. kimse umrunda olmasın, okul bitince nasılsa onları görmeyeceksin. göreceklerin de sevdiğin ve sevildiğin insanlar olacak.