Delirmek üzereyim..

[erdemslave]

Slm arkadaşlar öyle bi noktadayım ki hangisinden başlasam bilmiyorum.. İstisnasız her akşam anlamsız bir mutsuzluk yaşıyorum ve ışık gözlerimi rahatsız ediyor gündüz bir nebze normalim.. Sürekli boş bir his içersindeyim, kimsenin anlattığı hiçbirşeyle gerçekten ilgilenemiyorum sadece mantıklı cevaplar vermeye çalışıyorum, hafızam ve kavrama tepki verme kabiliyetim inanılmaz derecede zayıflamış durumda. Sanki düşünce gücüm zayıflamış gibi, zihnimi toparlamakta çok güçlük çekiyorum ve hiçbirşeye yoğunlaşamıyorum. Etrafa boş baktığımı hissediyorum, sanki etrafımı algılamakta güçlük çekiyorum. Dikkat gerektiren bir konunun üzerinde yoğunlaşmaya çalışsam hemen ensem ağrımaya başlıyor özellikle kalabalık bir ortama girdiğimde beynim tamamen uyuşmuş gibi hissediyorum. Ve en büyük problemlerimden biri bunları sürekli kafaya takıyor olmam. Sabah akşam, gece gündüz aklımdan çıkmıyor bu durumum, sürekli hastalığımın ne olduğunu bulmaya çalışıyorum. Birçok antidepresanı denedim ama hiçbirinin farkedilir bir etkisi olmadı. Nöroloğa da gittim tomografi sonucunda hiçbir beyinsel hastalığımın olmadığını yaşadıklarımın zihinsel olduğunu söyledi. Hiçbir arkadaşımla görüşmek istemiyorum sürekli yalnız kalma eğilimindeyim. Hayatımda mutluluğun adı bile kalmadı arkadaşlar, içinizde benzer duygular yaşayanlar var mı?

[asilturk0]

Tümüyle Ben Yaşıyorum.
Bende Bir Çöüzum Bulamadım.
Örneğin Arkdaşlar Şakalsıyor eylenıyor, ama ben eylenemıyorum ve mesela bırsınle konusmaya greyım bazen o konusma sırasında ne soyleyeecegımı unutyorum o konu ılke ılgılı alakasız seyler dıyorum beyınmın cok yavas dusuencelerım garıp oldugunu goruyorum yaklasık bır 1.5 aydır boyleyım bende :/

[erdemslave]

bir buçuk ay kısa bi zaman fazla zaman harcama derim ben sana imkanın varsa iyi bir uzmana git, koyduğu teşhise göre verdiği ilacı kullan bence. Açıkçası benim zamanımı nasılsa dönemseldir, bu sıralar stresim var rahatlayınca geçer fln diye öteleyerek harcadım ama ne yazik ki sadece depresyonla 3 sene önce başladığım yolculukta iş bu tür davranış bozukluklarına kadar ilerledi, özellikle son 1 senedir bu sosyal takıntılar, boşluk hissi ve beyin yorgunluğu durumları daima arttı ama hiç azalmadı hiç bekleme arkadaşım kendine bu acıyı çektirme..

[POZİTİF]

kendini fazla dinlemekten vazgeçmeli ve kafanı biraz dağıtmalısın... Dışarı çık biraz... kalabalıklara karış... Bir şeylerle meşgul ol...

[HurricaNe ~]

kendini fazla dinlemekten vazgeçmeli ve kafanı biraz dağıtmalısın... Dışarı çık biraz... kalabalıklara karış... Bir şeylerle meşgul ol...

Kesinlikle katılıyorum. İnsanın kendisiyle fazla alakadar olması da zarar olabiliyor.

[çilem özdüzenciler]

çözümü yokmu

bende kendimi çok kötü hissediyorum 26 yaşındayım ama bugüne kadar kimseye kendimi doğru ifade edemedim herkes benden şikayetçi kocam ablalarım kaynanamlar kimse yaptığım şeyleri beğenmiyo herkes huzursuz benide çok huzursuz ediyolar onlar yüzünden güvenimi yitirdim işe başladım biraz kendimi buldum dedim ama yine engelliyolar onlara göre onlarda bşy yok ya benim uslubum yanlış ya konuşmamam gerek yada yaşamamam etraflarında benden daha kötü insanlar var ama kimse onlara sen kötüsün yada bizden uzak dur demiyolar mesala görümcem 22 yaşında ve rahatsız hatalar yapıyo ve yenge olarak ona yapma demeye hakkım yok ama kuzenleri hakaretler ediyo kimse sen ndn böle diyosun demiyo ben gerçekten çokmu kötüyüm yaaaa çıkamıytorum işin içinden kızım var 2 yaşında onlada gelecekte böle sorunlar yaşamak istemiyorum.. tek istediğim insanların beni sayması sevgi belki yoktur ama sayılmak çok önemli.. belki okadar olayların yanında çok basit bşy ama beni çok mutsuz ediyo bu olay kendi kendimi yiyorum ama işin içinden çıkamıyorum....:20::20:20:

[.::yabancı::.]

Arkadaşlar bence kendinizi değiştirbilirsiniz biraz oları anlamaya çalışıp onların istediği şekillerde olmaya çalışın fark ediyor mu bakalım? mesela onların beklentisi nedir? oturup benden beklentiniz nedir diye bir karşılıklı bir diyalog yarattınız mı? bunları deneyin. Ve acaba nerde hata yapıyorum die kendinizi analiz edin, ve başkaları tarafından yorum alın. belkide size karşı derinlerde nefretleri vardır.Ve sizinde bimediğiniz onların eksikliklerini gösteren bir şey vardırs sizlerde.böyle bir drumda inan dünyayı ayaklarına getirin asla sizi sevemezler. olayı çözümlemek için irdeleyin.

[asilturk0]

Benim aslında kucukken eplepsı gecırmıstım 14 yıl ılac tedavi kullandıktan sonra. düzeldim ancak bunsdan gerıye kalan panık hatak bozuklugu ortaya cıktı.
baız nedenlerde daha cok tetıkledı. Noroloji Uzmanı Levent KOR " Hocamın bana dediği şu oldu senın beyınınde hıcıbr problem yok ancak sende panık hatak bozukluğu oldgu ıcın kendın kotu ıhssedıyorsun ve senin bir psıkologla gorusup tedavi olman lzım arıdından cok daha ıyı olacaksın beyınnı gayet normal cok guzel calısıyor dedi.
ve bana cok guzel bır ıyılık yaptı ve. kontrole gittiğimde onun pspıkolog arkadası varmıs onun adresın ve kısısel cep telefon numarasını verdı buna ulasun o sıze yardımcı olacak Çorluda uzman bır psıkolog.tur bu. tedavim devam edıyor yarında kontrolum var bakalı ne olacak.

[çilem özdüzenciler]

ben benden herkesin nefret ettiğini düşünüyorum ve bende kendimden nefret ediyorum artık

[POZİTİF]

ben benden herkesin nefret ettiğini düşünüyorum ve bende kendimden nefret ediyorum artık

Nereden biliyorsun bunu? Garantin mi var, herkesin senden nefret ettiğine? Belki, sen öyle zannediyorsun? Veya, bu sende bi takıntı oluşturmuş? takılma ve bunları hemen çıkar aklından... Sen başka şeylerle meşgul et kafanı...

[HEDEF_YOK]

herkesde aynı derttt bende çok mutsuzum ama bir bakmışsın 5 dk sonra mutlu olabiliyorum yada çok güzel bir ortamda aniden suratım düşebiliyor.
Herkes bir konu hakkında konuşurken direk konuşmayı bölüp alakasız şeylerden bahsedebiliyorum ve bunu sonradan farkediyorum ne olacak bizim bu halimiz doktora gitmedim devlet hastanelerindeki doktorların yardımcı olacaklarını pek düşünmüyorum özellerde çok pahalı

[defnee]

Ben de mutsuzdum mutsuzluğumu nasıl yendim sabah kalkıyorum biraz kavaltı yapıyorum sonra spor yapıyorum evde. Tekrar güzel bir kavaltı sonra ev işleri sonra dışarı çıkıp geziyorum. Yürüyüş. Ve hafta sonları gezmeyi seviyorum.

Bir şey meşkul olalım olmazsak mutsuz oluruz .kendimizi sevelım öncelikle kendim gelir.

[psyego]

Aynı şekilde sanırım bende de 3 senedir bu durum söz konusu. 23 yaşındayım. Son 1 senedir de bundan şikayet ediyorum. Ama bu hayatımı ne kadar olumsuz etkiliyor veya etkiliyor mu emin değilim. Unutkanlık var, umursamamazlık var, ilgisizlik, anlatılanları dinleyememe, enerji düşüklüğü vs... Beyin boş, evet, an geliyor hiçbirşey düşünmediğini sanıyorsun. Bunun üstesinden gelmek imkansız. Tedavi olamayız. Çünkü hasta değiliz. Biz böyleyiz. Sanırım biz yanlış yerde ve yanlış zamandayız.

Çevrene bir bak ve ne istediğini sor kendine. Cevapla ve o istediklerinin yerinde olup olmadığına bak. Büyük olasılıkla çoğu yerinde değil. Annem-babam sağlıklı, paramız var, sevgilim var deyip avutmaya çalışma kendini, bunların tabi ki olması gerek. Bakman gereken pencere bir yandaki pencere. O pencereden belki sadece zevklerini göreceksin. Zevklerine, kendi lüksüne, eğlencene, şarkıya, müziğe ne kadar değer verdiğini göreceksin. Anlatmak istediğim şu, basit ama yaşanması gereken çok şey var ve bunların farkedilmesi lazım. Sadece zevkler de bu boşluğu doldurabilir.

Olmak istediğin insan olabilirsen eğer, bahse varım kendini çok iyi hissedeceksin. Olamıyorsan çare yok. Herkes diyor ki ilgilenecek birşeyler bul, dışarı çık, seviş, spor yap. Ama bu çözüm değil. Bunu yapmakla sadece sorunun üstüne bir tül çekmiş olursun. Ve o tül çok kolay yanar, uçar, gider. Tekrar başa dönüp kendinle yüzyüze kalırsın. Olmak istediğin insan olamıyorsan çaresizsin demektir. Boşuna yaşıyorsun. Gidip intihar edebilirsin. Fakat bana sorarsan çok kesin bir şekilde şu cevabı veririm: Ne istiyorsan onu yap. Kendin için. Yaşıyorsan kendin için yaşa. Çünkü o zaman mutlu olabileceksin. Geride bırakamayacağın şeyler var, biliyorum. Ama düşündüğün insanlar varsa şunu duy: Sen mutsuzluğunla başka insanları da mutsuz etmek ister misin? İstemezsin. O yüzden çık git ve yapman gerekeni yap. Önce kendin için yaşa, çünkü sen olmadan başkaları da olmaz. Ölü, diriyi duyamaz.

Kendime gelince, benim hedeflerim her an ulaşılabilir hedefler. Hayatı çok basit görürüm. Kendimi kasmam anlamsız. O yüzden fakirliğimle de olsa basit hedeflere yönelerek hayatta kalabileceğime inanıyorum.

İnsanlık için olan değerler bazen benimle çok çelişiyor. Mesela kibarlık. Hiç gereği yoktu. Kim, nerden çıkarmış, neden gereksinim duymuş acaba??? Gereksiz sözcükler ve yalancı gülüşler. Göz göre göre insanı kandırmaya çalışmaktan başka birşey değil... Birine sevgini ver yeter. Kibar olmasan da olur.

Sıkıntım o kadar rahatsız edici değil benim için. Hatta bazen bu sıkıntıdan zevk bile alıyorum. Ama söylediğim gibi, şikayet ettiğim anlar daha fazla. Bir örnek vereyim: 10 gün önce otobüs bileti almıştım. Bileti aldığım gün 2 kez kontrol ettim, tarih, yer, servis herşey tamamdı. Attım cebe. Üç gün geçti tekrar kontrol ettim, herşey doğru. Sekizinci gün, yani dün tekrar baktım ve tarih olması gereken tarih değil. Biletin tarihi yanlış. Bu nasıl olur? Yüzümde alevler yükseldi, bilete bakar halde 2-3 dakika dondum. Tarih yanlıştı. Nasıl olduğunu hâlâ çözemedim. Acaba beynim benimle dalga mı geçiyor? Beynimle ben ayrı varlıklar mıyız??? Şüpheciyim... Bugün bileti iptal ettirdim ve başka bilet aldım. Hatta şuan bunu yazarken tekrar gidip yeni aldığım bileti kontrol etmek istedim. Hahaha...

Moralini yüksek tutmaya çalışma bence. Kendini kandırmış olmaz mısın sence de? Güzel şeyler düşünerek sorununu unutmak çözüm olacak mı? Soruna çözüm bulup uygulamadıkça sorun içinde yatacak ve her zaman içerde birşeyleri yağmalayacak. 'Bilinçaltı' kelimesini hatırlatsam iyi olur...

Evet insanoğlu, hepimiz kendimiz olmalıyız. İstediğimiz yerde istediğimiz şekilde yaşıyor olmamız gerekiyor. Çözüm sunamıyorum çünkü benim çözümlerim biraz imkansız

[milky]

aynen ya hepinize katılıyorum. 21 yasındayım bende. kendimi dogru ifade edemiyorum, kelime dağarcıgım geniş degil diyecegim öyle de degil. Böyle hafızam çok zayıf aklıma dogru kelimeler gelmiyor çabuk unutuyorum herşeyi neden böyle? Sosyal çevrem yok bu yuzden kimseyle iletişim kuramıyorum çekiniyorum. bi ortama girdigimde kınusmaya calısırken dilim dolanıyor. biri bana soru sordugu zaman ellerim terliyor kalbim hızlı atıyo sanki yanlıs bişey diycekmişim de herkes bana gülücekmiş gibi hissediyorum. konuşamıyorum ciddi ciddi napıcam bilmiyorum. bu ne demek oluyo acaba? nasıl çözücem bunu ben. kafayı yiycem resmen. gergin oluyorum sürekli. o gerginliği üstümden atamıyorum.

[hancalar]

Slm öncelikle geçmiş olsun arkadaşım aynı sorunları ben de yaşıyorum askerden geldikten sonra üzerimde gereksiz bir depresyon bunalım başladı kafamı toparlıyamıyorum dikkatimi bir yere veremiyorum insanlardan sosyal hayttan uzaklaşmaya başladım etrafa boş boş bakmaya başladım anlayacağın gidişatım iyi değil uykularım kaçıyor delirmekten korkuyorum kalabalık ortamlarda kendi dünyamdan çıkıp karşıya odaklanamıorum askerden önce böyle durumlar yokt aşırı derecede de unutkanlık başladı ne yapacağımı bilmiyorum çaresizim İnşallah sonumuz hayırlı olur kardşşş..