Duyuru

Collapse
No announcement yet.

Aradan Geçen 4 Sene Ve Anksiyetemin ASKER'DE Tekrar Etmesi Ama...

Collapse
X
  • Filtrele
  • Zaman
  • Göster
Clear All
new posts

  • Aradan Geçen 4 Sene Ve Anksiyetemin ASKER'DE Tekrar Etmesi Ama...

    2009-2010 yıllarında kız arkadasımdan ayrılmam ve bazı istenmedik olaylar sonucunda delilige giden bir öyküm vardı bunu daha önceleri sizlerle paylasmıstım yazılarım silinmediyse. 3 ay antidepresan kullanıp bunu yenmiştim ve tamamen bırakmıstım ilacı doktorları. Velhasıl 2012 kasım ayında askere gittimmm tabi yaş da 25 uzun dönem yapıyoruz 4 yıllıga tamamlayamadık okulu. Acemiligimde 19 yasındaki bir çavuştan emir aldıgımı ögrenince zıınggg etti ve hastalıgım geri geldi, doktora cıktım ama caktırmıyorum tabı psikolojık bir durumum oldugunu onlara, onlarda bunu hipertansıyon zannettiler ve öyle tanı koydular cunku ilac kullanmak istemiyordum. Beni üstüne bide cavuş yaptılar, 1 aylıgına geldik dedim acemilige bir de baktım 4 aymış çavuş talimgah havacılarda aman tanrım ikinci zıınnnggg
    Dertler kederler alkol yok eş dost yok kemanım yok kafamı dagıtacak hiçbir şey yok hastalıgım tavan yaptı. Egitimler egitimler egitimler askerlik yapan bilir ama biz bunu 4 ay yaptık, neyse onbası olarak staj bölügümüze verildik artık rütbeye haiz olduk. Emrimizde bir bölük ve 600 tane asker ben tamamen iptal bayragını çektim dedim bu askerlık bitmez yanık ötesi yok, herkes komutanım oyle boyle konu arzeden mı ıstersın kafam mılyon oldu, üst devreler egocular falan fılan neyse kotulemeyelım askerlık bıter tatlı hatıralar kalır derdı bır ustat o hesap olsun Usta birligimde rahat ederım dedım kendımı motıve ettım bir ara düzeldim gibi oldum. 4 ayın sonunda bir acıklandı bir de ne goreyım usta bırlıgıde kutahya acemı yetıstırıcez, 3 gun uyuyamadım, ilk iznime geldım ailem tanıyamadı beni, neyse izin bitti geri döndük teslim olduk tekrar, acemiler gelmeye basladı 600 kişiyle ugrasıyoruz ve ustumuzde acayip bir psikolojik baskı var ve bitmek bilmiyor, huzursuz bacak sendromu bile geldi bana o derece, gece yatarken yatagımda ayagımı deli gibi sallıyordum gerisini siz düşünün, aradan 2 hafta gectı baktım böyle olmuyor yani bunu mecbur yapıcaz kacarı yok, gelen acemılere bıle bana komutanım demeyın dıyordum cunku fena kafa sısırıyorlar askerlık yapan arkadaslar bılır acemılıklerını, kendi kendıme yanlız kaldıgım bir gecesı tabı yıne anksıyete nobetım tuttu uyuyamıyorum, oturdum dusundum bunu atlatabılırım bunu basarabılırım ama nasıl? Nasıl üstesinden gelirim zevk alarak bu isi yapabilirim diye uzun uzun düşündüm ve bazı seylerı degıstırıp at gozluklerını atmaya karar verdım.
    Bakıs acımı degıstırdım, acemilerle altım degılde arkadasımmıs gıbı (tabi disiplini ve saygıyı elden bırakmadan) sohbet etmeye onları dınlemeye dertlerıne ortak olmaya basladım. Hatta isim vermiyim bu siteden bile bir arkadas geldi birligime, adı bende saklı söz verdim Egitimleri eylenceli hale getirdim cok fırca yedım ceza aldım ama tavız vermedım kımseye bunlardan. Acemilerle sanki ben bir otel sahibiyim onlarda müsterilerimmis gibi eylenmeye sohbet etmeye vakit gecirip bir çok sey paylasmaya basladım ve baktım zaman akıyor kendimi de iyi hissediyorum, canım sıkıldık da butun arkadaslarımı aramaya basladım ailemi daha cok arar oldum, hatta bir ara arkadaslarımdan bir tanesi bana dedi ki aradıgın numarayı bılmesem sıvıldesın sanıcam Kemanımı getirdim ve benım gıbı muzık aletı calanları topladım kogusuma işte o zaman bitti benım ıcın askerlık. aksam 5 e kadar egıtım 6 dan sonra fasıl. Bir de baktım anksiyeteden geriye kırıntılar kaldı onu da tutanak yedikmi carsı kıtlendımı muhabbetıne kuruntu yaptıgımda oluyordu
    Yanlız doktorumun dedıgı cıktı arkadaslar 4 sene once 3 ay ılac kullanıp bıraktıgımda bırakma tekrar eder demıstı ve tekrar etti. Ama ben yine cok sukur bunu kendı ıradem ile kendi cizdigim yol dogrultusunda yenmeyi basardım. Ve suan dunya kadar yetıstırdıgım askerler benı arıyor halımı hatrımı soruyor ve bundan dolayı onlara hem tesekkur edıyorum hemde onur duyuyorum.

    Hayat bizim baktıgımız yerden gözükür gözümüze. İyiyi gormek aramak istersek iyiyi, kötüyü görmek aramak istersek kötüyü buluruz. Mühim olan nereden ve nasıl baktıgımızın farkına varmıs olmamızdır... Vaktınızı ayırıp okudugunuz için tesekkur ederim.

    Kemancı...

  • #2
    Askerlik mi aman kardeşim aman, hayaline bile tahammülüm yok. O kadar acı çektim hayatımda ama askerlik kadar iğrenç bir zaman dilimi geçirmedim. Sağlam giren hasta çıkar oradan.Her bünye askerliği kaldırmaz. Midem almadı işi açığı, alerji yaptı. Sözüne tahammülüm yok.

    Yorum


    • #3
      başarmak.. azimle iradeyle yılmadan ve sonucunda ulaşılan mutluluk. hayatla karşılaştığın zorluklarla pes etmeden böyle direnilir işte. direndikçe hayat senin önünde referans yapıyor . yolun açık olsun arkadaş.

      Yorum


      • #4
        Direnmek, öyle ince bir kavram ki bazen insanı bitiriyor, bazen büyütüyor. Direnmek ve salmak arasındaki ince çizgi.

        Yorum


        • #5
          Yazıyı okudum, tavsiye yazacaktım ki şu son paragrafınız

          "Hayat bizim baktıgımız yerden gözükür gözümüze. İyiyi gormek aramak istersek iyiyi, kötüyü görmek aramak istersek kötüyü buluruz. Mühim olan nereden ve nasıl baktıgımızın farkına varmıs olmamızdır... Vaktınızı ayırıp okudugunuz için tesekkur ederim."

          Zaten çözüme giden yolu gördüğünüzü gösteriyor. İyi bir insansınız ki arayıp soruyor insanlar, bu da iyi hissetmek için önemli nedenlerden biri.

          Yorum

          İşleniyor...
          X