Tweet
arkadaslar öncelikle merhaba.
ben bundan yaklasik 4 sene önce bu hastalikla karsi karsiya kaldim yani eger hastaligim buysa tabiki ama takinti yazdigina göre okbeyim.
ve suan dört sene olacak nerdeyse ve hic bir tedavi görmedim kendi kendime düzeltmeye calistim ama cok basarili oldugumuda söyleyemem.
kendimi rahatlatmak icin genelikle alkole bas vuruyordum, oysaki eskiden cok neseli kendinen emin birisiydim mutlulugumu hic maddelerde velan aramiyordum. malesef hayat iste insani nerden nereye sürükliyor hic neler gelecegini bilemiyorsun bilemiyorsun.
Hastaligin baslamasi
bundan dört sene önce bir kitab gecti elime dini bir kitab,
ve suan hatirladigim kadariyla daha cok nefse konusuyla yani ic dünyayla ilgiliydi,
nefsi bilen kisi konunun ne oldugunu bilir zaten, yani benim anladigim kadariyla kalbten yani meleklerden ve nefsden seytandan gelen düsünceler gibi vs..
ve ben bunu okudukdan sonra 1 aya yakin cok etkilenmis buldum kendimi, sonunda ic dünyami anlamaya basladim, düsüncelerim yogunlasti,
onca yaptim seylerden artik cok sucluluk duymaya basladim, zaten onun getirdi duyguyla kendimi cok kötü hissetmeye basladim,
sonra okumayi biraktim, biraktiktan bir kac gün sonra icimden cok kötü seyler gecmeye basladi, cok korktum resmen icime seytan girdi dedim,
icimde sözler öyle yogunlastiki resmen küfürler gecmeye basladi aniden hic aklima gelmeyecek seyler geldi. bu olaydan cok korktum (ah diyorum keske simdi, korkmasaydim bir düsüncedir deyip gecseydim) ama onca okudukdan sonra imaminim kuvettlendini hissetim, ve ic dünyanin hayatin gerceklerini anlmaya basladikcada bir üzüntü cöktü icime, ve ondan sonra dinimi insanligi anlamaya basladikca, bu düsünceler artik adete resmen icimde bir seytan mekanizmasi acdi anlicaginiz, ve bugün bile halen kurtulamadim. böyle basladi yani.
Hastaligin Duygusal Yönü
ve benim bilmek istedigim arkadaslar normal okbli olan bu hastaligin duygusu nasil.
bendeki öyle duyguki kendimi göz etigimde, nekadar kacmak istesem o küfür duygularin cinselik düsünme duygularindan kacamiyorum,
resmen sanki seytan ic dünyamda pesimi birakmiyorum der gibisinden bu okbnin duygusumudur?
normal dostlarima cok sevdiklerimde bile bu sacmaliklar okadar ilerledeki dikkat ceken yerlerine olmadik küfürler geliyor aklima
cinsel resimler geliyor, artik hayatta ilerleyemiyorum, neden diyorum hep kücük yaslarda bile dinime ters laf etmis bir insan degilim,
herzaman kücüklügümden beri dinimi bilen biriyim, insanlara yardim etmeyi seven biriydim ve öyleimde ama artik herkezden kacar oldum bu sacma sapan düsüncelerden dolayi , gülmeyi seven biriydim en kötü günlerimde bile, mutlu oldugumda dostlarima mutlulugumu veren biriydim, ama artik cok sey degisti dostlar, sanki bu mekanizma yüzünden hersey bana karsi, hic birseye artik dikkatimi veremiyorum ne isi olursa olsun birde bu komplusiyondan bahsetmek istemiyorum bile, nezaman gercekten kendimi unutup birseylere dalsam bile derinlerimde hep birseyler konusiyo sacma sapan küfürlerle düsüncelerle, resmen artik kendimi kendimden ayridim buda beni cok yipratiyor, bugüne kadar nasil bas ettin peki tedavi görmeden derseniz, hep mutsuz olarak ara sira güc bulup takmamak, ama öyle birseyseki nekadar güclüyüm deseniz sizi ufak birseyden mutsuzluga ceke biliyor, resmen o olumzuz duygu artik oturdu icime cikartamiyorum, okadar sacmalikdan sonra atamiyorum artik chroniclesdi, en mutlu anim dedigimde bile o pislik düsünceler gelip moralimi bozabiliyor zaten en kötüsüde bu olsa gerek, neyse arkadaslar fazla basinizi sisirmeyeyim.
sormak istedigim yani ben bunu dini yönden yakalandim ve bi nevi icime seytan girdi diye korktumda buralara kadar geldi
ama sonradan anladim beynimle alakali oldugunu, yani bu saydiklarim okbmidir?
ben bundan yaklasik 4 sene önce bu hastalikla karsi karsiya kaldim yani eger hastaligim buysa tabiki ama takinti yazdigina göre okbeyim.
ve suan dört sene olacak nerdeyse ve hic bir tedavi görmedim kendi kendime düzeltmeye calistim ama cok basarili oldugumuda söyleyemem.
kendimi rahatlatmak icin genelikle alkole bas vuruyordum, oysaki eskiden cok neseli kendinen emin birisiydim mutlulugumu hic maddelerde velan aramiyordum. malesef hayat iste insani nerden nereye sürükliyor hic neler gelecegini bilemiyorsun bilemiyorsun.
Hastaligin baslamasi
bundan dört sene önce bir kitab gecti elime dini bir kitab,
ve suan hatirladigim kadariyla daha cok nefse konusuyla yani ic dünyayla ilgiliydi,
nefsi bilen kisi konunun ne oldugunu bilir zaten, yani benim anladigim kadariyla kalbten yani meleklerden ve nefsden seytandan gelen düsünceler gibi vs..
ve ben bunu okudukdan sonra 1 aya yakin cok etkilenmis buldum kendimi, sonunda ic dünyami anlamaya basladim, düsüncelerim yogunlasti,
onca yaptim seylerden artik cok sucluluk duymaya basladim, zaten onun getirdi duyguyla kendimi cok kötü hissetmeye basladim,
sonra okumayi biraktim, biraktiktan bir kac gün sonra icimden cok kötü seyler gecmeye basladi, cok korktum resmen icime seytan girdi dedim,
icimde sözler öyle yogunlastiki resmen küfürler gecmeye basladi aniden hic aklima gelmeyecek seyler geldi. bu olaydan cok korktum (ah diyorum keske simdi, korkmasaydim bir düsüncedir deyip gecseydim) ama onca okudukdan sonra imaminim kuvettlendini hissetim, ve ic dünyanin hayatin gerceklerini anlmaya basladikcada bir üzüntü cöktü icime, ve ondan sonra dinimi insanligi anlamaya basladikca, bu düsünceler artik adete resmen icimde bir seytan mekanizmasi acdi anlicaginiz, ve bugün bile halen kurtulamadim. böyle basladi yani.
Hastaligin Duygusal Yönü
ve benim bilmek istedigim arkadaslar normal okbli olan bu hastaligin duygusu nasil.
bendeki öyle duyguki kendimi göz etigimde, nekadar kacmak istesem o küfür duygularin cinselik düsünme duygularindan kacamiyorum,
resmen sanki seytan ic dünyamda pesimi birakmiyorum der gibisinden bu okbnin duygusumudur?
normal dostlarima cok sevdiklerimde bile bu sacmaliklar okadar ilerledeki dikkat ceken yerlerine olmadik küfürler geliyor aklima
cinsel resimler geliyor, artik hayatta ilerleyemiyorum, neden diyorum hep kücük yaslarda bile dinime ters laf etmis bir insan degilim,
herzaman kücüklügümden beri dinimi bilen biriyim, insanlara yardim etmeyi seven biriydim ve öyleimde ama artik herkezden kacar oldum bu sacma sapan düsüncelerden dolayi , gülmeyi seven biriydim en kötü günlerimde bile, mutlu oldugumda dostlarima mutlulugumu veren biriydim, ama artik cok sey degisti dostlar, sanki bu mekanizma yüzünden hersey bana karsi, hic birseye artik dikkatimi veremiyorum ne isi olursa olsun birde bu komplusiyondan bahsetmek istemiyorum bile, nezaman gercekten kendimi unutup birseylere dalsam bile derinlerimde hep birseyler konusiyo sacma sapan küfürlerle düsüncelerle, resmen artik kendimi kendimden ayridim buda beni cok yipratiyor, bugüne kadar nasil bas ettin peki tedavi görmeden derseniz, hep mutsuz olarak ara sira güc bulup takmamak, ama öyle birseyseki nekadar güclüyüm deseniz sizi ufak birseyden mutsuzluga ceke biliyor, resmen o olumzuz duygu artik oturdu icime cikartamiyorum, okadar sacmalikdan sonra atamiyorum artik chroniclesdi, en mutlu anim dedigimde bile o pislik düsünceler gelip moralimi bozabiliyor zaten en kötüsüde bu olsa gerek, neyse arkadaslar fazla basinizi sisirmeyeyim.
sormak istedigim yani ben bunu dini yönden yakalandim ve bi nevi icime seytan girdi diye korktumda buralara kadar geldi
ama sonradan anladim beynimle alakali oldugunu, yani bu saydiklarim okbmidir?
Yorum