Tweet
Öncelikte Forumda yeniyim aslında bu ilk mesajım,o yüzden kural dışı herhangi bir durumum olursa şimdiden özür dilerim.
ben yaklaşık bir ay önce fazla sinirli olmaya başladığım için psikiyatra gittim konuşmalarımız sonunda okb belirtileri gösterdiğimi söyleyip anafranil verdi. 21 gün boyunca kullandım. Sıcaklığın 50-55 derecelere çıktığı bir yerde yaşadığım için anafranilin güneşe hassasiyette yapmasıyla ağır güneş yanıklarına maruz kaldım. Cilt Doktorunun da Psikiyatriye telkini ile ilacı değiştirmem gerektiğine karar verdiler. Ama ben okb olduğuma inanmadığım için ilaç tedavisini reddettim. Beni psikologa yönlendirdi doktor ve Psikilogta ilk seansta okb belirtileri gösterdiğimi söyledi ve bilinçsel davranış terapisine başlamak için randevulaştık. Yaklaşık bir hafta önce Eşimin istediği bir şeyi bulamadığım için sinir krizi geçirdim ve tekrar psikiyatriye gittim bu kez lustral başladık.
Ben hala okb olduğuma inanmıyorum. Yani sayma kompulsifim olduğunu düşünüyorlar ama ben saymadığım da başıma kötü şeyler geleceğine inanmıyorum. Sadece rahatlamak için sayıyorum. Sürekli her ihtimali düşünmeye çalışıyorum (genellikle olasılığı en düşük olumsuz olasıkları bile değerlendiriyorum) Zihnimde durmadan tüm olasılıklar dönüyor. Özellikle eşim hamile olduğundan beri biraz daha arttı bu durum ona yada çocuğumuza gelebilecek en küçük zararın olasılığını bile görmeye çalışıyorum. Tehdit olarak algıladığım bir şeyler olduğunda saldırıya geçiyorum.
Fazla düşünüyorum fazla korumacıyım. Ama okb deki gibi de değil durumum. Burada uzun yıllardan beri bu rahatsızlığa maruz kalmış insanlar olduğunu bildiğim için yazıyorum. açıkcası sizlerin görüşünü de alarak durumumu da net analiz etmek istiyorum. Biraz uzun oldu yazım kusuruma bakmayın.
Bu arada ilaç tedavisine devam ediyorum ve haftaya da psikolog ile seansa giricem orda da okb olmadığımı net olarak söyleyebilmek için araştırıyorum.
Son olarak hayatım boyunca iki kez gerçekte kimse yokken bana bir şeyler söylendiğini duydum. (gaipten ses duydum yani) ilki biraz yargılayıcıydı ikincisi ise emir niteliğindeydi (pencereyi kapat) bu ne kadar normal acaba herkez bu tarz şeyler duyar mı yoksa bir belirti mi ( normal olmadığımı bir sorunum olduğunu biliyorum ama bunun okb olduğuna inanmıyorum. ne olduğunu da bulamadığımdan kendimi sıkışmış hissediyorum)
ben yaklaşık bir ay önce fazla sinirli olmaya başladığım için psikiyatra gittim konuşmalarımız sonunda okb belirtileri gösterdiğimi söyleyip anafranil verdi. 21 gün boyunca kullandım. Sıcaklığın 50-55 derecelere çıktığı bir yerde yaşadığım için anafranilin güneşe hassasiyette yapmasıyla ağır güneş yanıklarına maruz kaldım. Cilt Doktorunun da Psikiyatriye telkini ile ilacı değiştirmem gerektiğine karar verdiler. Ama ben okb olduğuma inanmadığım için ilaç tedavisini reddettim. Beni psikologa yönlendirdi doktor ve Psikilogta ilk seansta okb belirtileri gösterdiğimi söyledi ve bilinçsel davranış terapisine başlamak için randevulaştık. Yaklaşık bir hafta önce Eşimin istediği bir şeyi bulamadığım için sinir krizi geçirdim ve tekrar psikiyatriye gittim bu kez lustral başladık.
Ben hala okb olduğuma inanmıyorum. Yani sayma kompulsifim olduğunu düşünüyorlar ama ben saymadığım da başıma kötü şeyler geleceğine inanmıyorum. Sadece rahatlamak için sayıyorum. Sürekli her ihtimali düşünmeye çalışıyorum (genellikle olasılığı en düşük olumsuz olasıkları bile değerlendiriyorum) Zihnimde durmadan tüm olasılıklar dönüyor. Özellikle eşim hamile olduğundan beri biraz daha arttı bu durum ona yada çocuğumuza gelebilecek en küçük zararın olasılığını bile görmeye çalışıyorum. Tehdit olarak algıladığım bir şeyler olduğunda saldırıya geçiyorum.
Fazla düşünüyorum fazla korumacıyım. Ama okb deki gibi de değil durumum. Burada uzun yıllardan beri bu rahatsızlığa maruz kalmış insanlar olduğunu bildiğim için yazıyorum. açıkcası sizlerin görüşünü de alarak durumumu da net analiz etmek istiyorum. Biraz uzun oldu yazım kusuruma bakmayın.
Bu arada ilaç tedavisine devam ediyorum ve haftaya da psikolog ile seansa giricem orda da okb olmadığımı net olarak söyleyebilmek için araştırıyorum.
Son olarak hayatım boyunca iki kez gerçekte kimse yokken bana bir şeyler söylendiğini duydum. (gaipten ses duydum yani) ilki biraz yargılayıcıydı ikincisi ise emir niteliğindeydi (pencereyi kapat) bu ne kadar normal acaba herkez bu tarz şeyler duyar mı yoksa bir belirti mi ( normal olmadığımı bir sorunum olduğunu biliyorum ama bunun okb olduğuna inanmıyorum. ne olduğunu da bulamadığımdan kendimi sıkışmış hissediyorum)
Yorum