Tweet
Bir bayan olarak cinsel obsesyon ne kadar utanç verici tahmin bile edemezsiniz..
Hele ki bir kaç insan sizden rahatsız olup uzaklaştıysa hastalığınız daha da kötü hal alır.
İnaçlı bir insanım çok şükür, şeytan intaharı aklıma getirse bile yine namaz kılıp dua ediyorum.
İnanıyorum Allah'a bir gün daha iyi olacağım.
Bu iğrenç durumumu sadece kuzenimle paylaştım. Sağolsun destek oldu bana ama yetmiyor işte.
Artık bayan erkek fark etmiyor, biriyle konuştuğum da o korku salıyor hemen içimi, ya onlarada olursa!
Korktun mu bittin zaten, korkmasam iyi olacağım, aslında sıkıntı sadece korkuyor olmak.
Üstüne nasıl giderim bilmiyorum, öyle diyorlar ya hep "takıntılarınızın üstüne gidin!" ama nasıl? Gitsem ne değişecek ki.
Şu ara "hayatım karardı, bittim ben, hep böyle gidecek bu durum ve hayatım zindan olacak, kurtulamayacağım, her gün daha dibe batıyorum" şeklinde düşüncelerle boğuşup duruyorum. Bu düşünceler beni bitiren başlıca sebep zaten. Sürekli ağlıyorum, kendime bu illeti yakıştıramıyorum!!!
Normal insanlara çok özeniyorum, insanlara bakıyorum ne kadar neşeliler benim gibi illet problemleri yok.. Para sıkıntıları var, saçma saçma sıkıntıları var, ama hepsi geçici şeyler, onların sıkıntısında bir çözüm %100 bulunur. Ya benim sıkıntım?
Bu arada iki yıldır evliyim harika bir eşim var, dünyada ki tek iyi adam! Ailem yanımda, elim ayağım tutuyor, iyi bir işim var.
Çok şükür maddi sıkıntı yok orta derece takılıp gidiyoruz.
Daha ne istiyorum? Herşeyim gerçekten mükemmel denecek seviyede..
Olabildiğince ibadet edip dua ediyorum, yenilmemeliyim şeytana, başlarda dine küfür olarak vurdu beni, inancım buna izin vermedi, şimdide buradan vurmaya çalışıyor, bakalım kim galip gelecek!
Bu arada beni yanlış anladığını hissettiğim yakınımda ki bazı insanlara ufak sorunlardan bahsediyorum, "panik atağım var, okb var, anksiyete var" falan diye uyduruyorum, psikolojik destek almam gerektiğini belirtiyorum, belki beni yanlış anlamazlar, bir hastalığım olduğunu tahmin ederler, doğru mu yapıyorum bilemiyorum.
Bu güzel işimde az daha sallantıya girdi bu yüzden, patronum yanlış anladı beni muhtemelen, mesafeli bir tavırdaydı sanki, psikiyatriye gitmek için izin istedim, problemlerim var dedim, sanki daha iyi oldu aramız, iyi yapmış mıyım bilemiyorum.
Size tavsiyem; saçma sapan el yıkama, sayma, yok kapıyı kilitledim mi muhabbetlerine kafa yormayın, onlar hiç bir şey değil! Cinsel obsesyon gibi beter bir durum varken, lütfen önemsiz olduğunu görün! Yaşım 27 liseden sonra başlayan mikrop korkusu, sayı sayma, birine zarar verme, dine küfür olarak devam eden cinsel obsesyon! Keşke diğerleriyle yaşasaydım, bu utançla yaşamaktansa!
Çok konuştum ama konuşmak istiyorum affedin..
Hele ki bir kaç insan sizden rahatsız olup uzaklaştıysa hastalığınız daha da kötü hal alır.
İnaçlı bir insanım çok şükür, şeytan intaharı aklıma getirse bile yine namaz kılıp dua ediyorum.
İnanıyorum Allah'a bir gün daha iyi olacağım.
Bu iğrenç durumumu sadece kuzenimle paylaştım. Sağolsun destek oldu bana ama yetmiyor işte.
Artık bayan erkek fark etmiyor, biriyle konuştuğum da o korku salıyor hemen içimi, ya onlarada olursa!
Korktun mu bittin zaten, korkmasam iyi olacağım, aslında sıkıntı sadece korkuyor olmak.
Üstüne nasıl giderim bilmiyorum, öyle diyorlar ya hep "takıntılarınızın üstüne gidin!" ama nasıl? Gitsem ne değişecek ki.
Şu ara "hayatım karardı, bittim ben, hep böyle gidecek bu durum ve hayatım zindan olacak, kurtulamayacağım, her gün daha dibe batıyorum" şeklinde düşüncelerle boğuşup duruyorum. Bu düşünceler beni bitiren başlıca sebep zaten. Sürekli ağlıyorum, kendime bu illeti yakıştıramıyorum!!!
Normal insanlara çok özeniyorum, insanlara bakıyorum ne kadar neşeliler benim gibi illet problemleri yok.. Para sıkıntıları var, saçma saçma sıkıntıları var, ama hepsi geçici şeyler, onların sıkıntısında bir çözüm %100 bulunur. Ya benim sıkıntım?
Bu arada iki yıldır evliyim harika bir eşim var, dünyada ki tek iyi adam! Ailem yanımda, elim ayağım tutuyor, iyi bir işim var.
Çok şükür maddi sıkıntı yok orta derece takılıp gidiyoruz.
Daha ne istiyorum? Herşeyim gerçekten mükemmel denecek seviyede..
Olabildiğince ibadet edip dua ediyorum, yenilmemeliyim şeytana, başlarda dine küfür olarak vurdu beni, inancım buna izin vermedi, şimdide buradan vurmaya çalışıyor, bakalım kim galip gelecek!
Bu arada beni yanlış anladığını hissettiğim yakınımda ki bazı insanlara ufak sorunlardan bahsediyorum, "panik atağım var, okb var, anksiyete var" falan diye uyduruyorum, psikolojik destek almam gerektiğini belirtiyorum, belki beni yanlış anlamazlar, bir hastalığım olduğunu tahmin ederler, doğru mu yapıyorum bilemiyorum.
Bu güzel işimde az daha sallantıya girdi bu yüzden, patronum yanlış anladı beni muhtemelen, mesafeli bir tavırdaydı sanki, psikiyatriye gitmek için izin istedim, problemlerim var dedim, sanki daha iyi oldu aramız, iyi yapmış mıyım bilemiyorum.
Size tavsiyem; saçma sapan el yıkama, sayma, yok kapıyı kilitledim mi muhabbetlerine kafa yormayın, onlar hiç bir şey değil! Cinsel obsesyon gibi beter bir durum varken, lütfen önemsiz olduğunu görün! Yaşım 27 liseden sonra başlayan mikrop korkusu, sayı sayma, birine zarar verme, dine küfür olarak devam eden cinsel obsesyon! Keşke diğerleriyle yaşasaydım, bu utançla yaşamaktansa!
Çok konuştum ama konuşmak istiyorum affedin..
) o takıntıyı aşmanızın altında farkındaysanız farkındalığınız gelişti.Günah olmadığını normal olduğunu bundan sizin sorumlu olmadığı farkındalığı gelişti....Suçlu arama yok utanç duyma yok..korku yok..çünkü bir hastalık olarak gördünüz ve sizi artık acıtmıyor...Bu takıntınızında altında onu anlamak yatıyor...Yani buda bir hastalık...Ben evli biri değilim, eğer evli olsaydım ve eşimin böyle bir hastalığı olsaydı bana söylememiş olsaydı şayet en büyük üzüntüyü sölemediği için yaşardım...
Yorum