Duyuru

Collapse
No announcement yet.

Bir bayan olarak cinsel obsesyonla mücadele edemiyorum!

Collapse
X
  • Filtrele
  • Zaman
  • Göster
Clear All
new posts

  • Bir bayan olarak cinsel obsesyonla mücadele edemiyorum!

    Bir bayan olarak cinsel obsesyon ne kadar utanç verici tahmin bile edemezsiniz..
    Hele ki bir kaç insan sizden rahatsız olup uzaklaştıysa hastalığınız daha da kötü hal alır.
    İnaçlı bir insanım çok şükür, şeytan intaharı aklıma getirse bile yine namaz kılıp dua ediyorum.
    İnanıyorum Allah'a bir gün daha iyi olacağım.
    Bu iğrenç durumumu sadece kuzenimle paylaştım. Sağolsun destek oldu bana ama yetmiyor işte.


    Artık bayan erkek fark etmiyor, biriyle konuştuğum da o korku salıyor hemen içimi, ya onlarada olursa!
    Korktun mu bittin zaten, korkmasam iyi olacağım, aslında sıkıntı sadece korkuyor olmak.
    Üstüne nasıl giderim bilmiyorum, öyle diyorlar ya hep "takıntılarınızın üstüne gidin!" ama nasıl? Gitsem ne değişecek ki.

    Şu ara "hayatım karardı, bittim ben, hep böyle gidecek bu durum ve hayatım zindan olacak, kurtulamayacağım, her gün daha dibe batıyorum" şeklinde düşüncelerle boğuşup duruyorum. Bu düşünceler beni bitiren başlıca sebep zaten. Sürekli ağlıyorum, kendime bu illeti yakıştıramıyorum!!!
    Normal insanlara çok özeniyorum, insanlara bakıyorum ne kadar neşeliler benim gibi illet problemleri yok.. Para sıkıntıları var, saçma saçma sıkıntıları var, ama hepsi geçici şeyler, onların sıkıntısında bir çözüm %100 bulunur. Ya benim sıkıntım?


    Bu arada iki yıldır evliyim harika bir eşim var, dünyada ki tek iyi adam! Ailem yanımda, elim ayağım tutuyor, iyi bir işim var.
    Çok şükür maddi sıkıntı yok orta derece takılıp gidiyoruz.
    Daha ne istiyorum? Herşeyim gerçekten mükemmel denecek seviyede..
    Olabildiğince ibadet edip dua ediyorum, yenilmemeliyim şeytana, başlarda dine küfür olarak vurdu beni, inancım buna izin vermedi, şimdide buradan vurmaya çalışıyor, bakalım kim galip gelecek!

    Bu arada beni yanlış anladığını hissettiğim yakınımda ki bazı insanlara ufak sorunlardan bahsediyorum, "panik atağım var, okb var, anksiyete var" falan diye uyduruyorum, psikolojik destek almam gerektiğini belirtiyorum, belki beni yanlış anlamazlar, bir hastalığım olduğunu tahmin ederler, doğru mu yapıyorum bilemiyorum.
    Bu güzel işimde az daha sallantıya girdi bu yüzden, patronum yanlış anladı beni muhtemelen, mesafeli bir tavırdaydı sanki, psikiyatriye gitmek için izin istedim, problemlerim var dedim, sanki daha iyi oldu aramız, iyi yapmış mıyım bilemiyorum.

    Size tavsiyem; saçma sapan el yıkama, sayma, yok kapıyı kilitledim mi muhabbetlerine kafa yormayın, onlar hiç bir şey değil! Cinsel obsesyon gibi beter bir durum varken, lütfen önemsiz olduğunu görün! Yaşım 27 liseden sonra başlayan mikrop korkusu, sayı sayma, birine zarar verme, dine küfür olarak devam eden cinsel obsesyon! Keşke diğerleriyle yaşasaydım, bu utançla yaşamaktansa!

    Çok konuştum ama konuşmak istiyorum affedin..
    Last edited by selina1; 18-01-2015, 01:12 PM.

  • #2
    Öncelikle geçmiş olsun. Ailenizle ve sevdiklerinizle huzurlu bir hayat yaşarsınız umarım. Fakat cinsel obsesyon demişsiniz ama konuyu hiç açmamışsınız. Ailenizden biri ile cinsel düşünceler mi geliyor zihninize, tanımadığınız insanlar hakkında cinsel kurgular mı canlanıyor, önleyemediğiniz yada bastırmakta güçlük çektiğiniz cinsel yönelimli davranışlarınız mı var. Cinsellik, zihninize nasıl ve ne şekilde hükmedip hayatınızı mahvediyor bunu açıklarsanız belki önerilerimiz olabilir.

    Yorum


    • #3
      İlk başta şuna inanalım mı? bu bir hastalık ve utanç duyma...bu utanç ve öcüleştirme olduğu sürece senle yolculuk yapacak bu hastalık. uzun yıllardır obsesyonlarla ilgili yazılar okuyup, ilgi alanımdır..ve atlanlarda gördüğüm şey " onları kabul edenler" olarak biliyorum. Kabul etmek kişiden kişiye değişen bir şey...kimi üstüne giderek aşar bu durumu kimi umarsamadan...sen ya çok üstüne gidip üstüne titrediğin için hep zihninde yer ediniyor...takıntıların işleyişi de ben onları aklımdan atmalıyım derken bilinçaltı onu daha çok atmaz...onu saklar...en dirine götürür ama en derindeki de bilinç ilk onları çağırır..0-5 yaş arası kişiğin oluştuğunu söyleler bilim. sana iyi davranılmış ve sevilmişsen sevgi dolu biri olarak olursun. ama dışlanılmış horlanmışsanız sizde sevgiye daha aç yada zıttı oluşur...

      olayı getirdiğim şey şu, bununla başa çıkmanın yolu kabul etme, defalarca yaz..çevrendekilere anlatmaya çalış.utanma utanç kavramı onu sana yapıştırır...bunu kağıda yaz ve yakarak çöpe at...sonra bu durumu tam detaylandırarak anlat...şu geçiyor aklımdan tam olarak milim milim...sürekli yaz ve eşine olur..yakın arkadaşına anlat...eğer gizledğini noktalar olursa sürekli o büyür...beslenir...
      "Umut olmasına var, sınırsız denecek kadar umut var, ama bizim için değil." Franz Kafka

      Yorum


      • #4
        Teşekkür ederim Dreamer, İnşallah.. Benim gibi sorun yaşayanların bir an önce ferhlığa kavuşmasını dilerim bende..
        Konuyu açmak istemedim çünkü sözünü etmekten bile çok rahatsızım..
        Kısaca evet o istenmedik görüntüler, örneğin birisi evleniyor ve onlar istemediğim şekilde gözümün önüne geliyor.
        Evet aile bireyleri ve çevremde ki herkez.
        Davranışsal değil zihinsel, ve gözlerim kayacak diye korkuyorum, karşıda ki de bunu hissediyor ve üstünü başını düzeltip tedirgin tutum içine giriyor, işte burda daha çok yıkılıyorum!

        Yorum


        • #5
          Biraz okudum ve araştırdım cinsellik takıntısını. Cinsellik obsesyonu olan kişiler, akıllarına gelen bu düşünceleri en son gerçekleştirecek olan, son derece kontrollü ve mazbut insanlardır diyor. Yani zihnine gelen takıntıyı "ya yaparsam" korkusuyla yaşıyorlar ama asla yapmıyorlar.

          Yorum


          • #6
            Orjinal yazı sahibi: .::yabancı::. View Post
            İlk başta şuna inanalım mı? bu bir hastalık ve utanç duyma...bu utanç ve öcüleştirme olduğu sürece senle yolculuk yapacak bu hastalık. uzun yıllardır obsesyonlarla ilgili yazılar okuyup, ilgi alanımdır..ve atlanlarda gördüğüm şey " onları kabul edenler" olarak biliyorum. Kabul etmek kişiden kişiye değişen bir şey...kimi üstüne giderek aşar bu durumu kimi umarsamadan...sen ya çok üstüne gidip üstüne titrediğin için hep zihninde yer ediniyor...takıntıların işleyişi de ben onları aklımdan atmalıyım derken bilinçaltı onu daha çok atmaz...onu saklar...en dirine götürür ama en derindeki de bilinç ilk onları çağırır..0-5 yaş arası kişiğin oluştuğunu söyleler bilim. sana iyi davranılmış ve sevilmişsen sevgi dolu biri olarak olursun. ama dışlanılmış horlanmışsanız sizde sevgiye daha aç yada zıttı oluşur...

            olayı getirdiğim şey şu, bununla başa çıkmanın yolu kabul etme, defalarca yaz..çevrendekilere anlatmaya çalış.utanma utanç kavramı onu sana yapıştırır...bunu kağıda yaz ve yakarak çöpe at...sonra bu durumu tam detaylandırarak anlat...şu geçiyor aklımdan tam olarak milim milim...sürekli yaz ve eşine olur..yakın arkadaşına anlat...eğer gizledğini noktalar olursa sürekli o büyür...beslenir...
            Aynen çok üzerine gidiyorum, hep zihnimde o korku, sabah uyandığım da eyvah zor gün beni bekliyor diyorum. Daha önce çok önemsemiyordum,herkeze olmuyordu o korkum, son 1-2 aydır çığrından çıktı.
            Eşime anlatamam üzülmesini hiç istemem, ayrıca daha kötü olur, düşünsenize çevresine karşı mahçup duygular içinde olacak, size eşiniz böyle bir şey söylese üzülmez misniz? Acaba çevrem eşimi yanlış anlıyor mu diye..

            5 Yaş kişiliğine gelince, annem hiç sevgisini belli etmezdi, şimdi ediyor ama ne fayda.

            ilkokul 2. sınıfta falandım galiba okulda bir tacize uğramıştım, çocuktum bilmedim, bir kaç çocuk sıkıştırıp kaçmıştı, onlar sorumlu değilse bile laneti hakediyorlar. Bunu da ilkkez burada yazıyorum!
            Ailemde hep erkeklere karşı baskıcı yetiştirdi beni, erkeklerle konuşmama gerektiğini uzak durmam gerektiğini aşıladı, bana zarar vereceklerini hissettirdiler.

            Yorum


            • #7
              Orjinal yazı sahibi: dreamer8 View Post
              Biraz okudum ve araştırdım cinsellik takıntısını. Cinsellik obsesyonu olan kişiler, akıllarına gelen bu düşünceleri en son gerçekleştirecek olan, son derece kontrollü ve mazbut insanlardır diyor. Yani zihnine gelen takıntıyı "ya yaparsam" korkusuyla yaşıyorlar ama asla yapmıyorlar.
              Yok bişey yapma gibi düşüncem yok, sadece 'bakma korkusu' yaşıyorum.. Sanırım bakarsam gözüm kayrsa hafif kadın zannederler, sapık zannederler korkusu içimde yer etmiş, korktuğun başına gelir işte, toplumun verdiği bir ahlak mevzusu da olabilir, baskıyla yanlış yapmaktan korkuyorum işte

              Yorum


              • #8
                Orjinal yazı sahibi: Evaness View Post
                Aynen çok üzerine gidiyorum, hep zihnimde o korku, sabah uyandığım da eyvah zor gün beni bekliyor diyorum. Daha önce çok önemsemiyordum,herkeze olmuyordu o korkum, son 1-2 aydır çığrından çıktı.
                Eşime anlatamam üzülmesini hiç istemem, ayrıca daha kötü olur, düşünsenize çevresine karşı mahçup duygular içinde olacak, size eşiniz böyle bir şey söylese üzülmez misniz? Acaba çevrem eşimi yanlış anlıyor mu diye..

                5 Yaş kişiliğine gelince, annem hiç sevgisini belli etmezdi, şimdi ediyor ama ne fayda.

                ilkokul 2. sınıfta falandım galiba okulda bir tacize uğramıştım, çocuktum bilmedim, bir kaç çocuk sıkıştırıp kaçmıştı, onlar sorumlu değilse bile laneti hakediyorlar. Bunu da ilkkez burada yazıyorum!
                Ailemde hep erkeklere karşı baskıcı yetiştirdi beni, erkeklerle konuşmama gerektiğini uzak durmam gerektiğini aşıladı, bana zarar vereceklerini hissettirdiler.
                İşte siz bu kadar içinizde sır yaptığınız halde iyi olacağınızı mı düşünüyorsunuz? Her saniye bu hastalık sizinle...21 gün boyunca o cocukları afffetiğinizi sesli olarak sabah kalktığınızda tekrarlayın...2 ay önce seminerde bize öğretildi...bilinçaltını programlamak için 21 gün boyunca bunu söyleyebilirsiniz...sonra birini samimi bulduğunuz sırrınızı açmacak biri, ona bu yaşadığınızı detaylı olarak anlatın her an...ama atlamadan..düşünceniz neyse onu deyin...Konuştuğum biri vardı.Tanrının bayan olduğunu ve etek giyip giymediğini hep düşünürmüş...bide sevişebiliyormuymuş? zihninde bunlar onu okadar rahatsız ediyormuş.Aynı zamanda bunları düşüncüğü için suçlulukda duyuyormuş..İnancı gidiyor diye de büyük endişeler...daha sonra bunu hastalık olarak görüp daha tatiksel baktığı için daha iyimiş...çok nadir geliyormuş aklına ve umursamıyormuş...Eskiden oturup saatlerce bunun için ağlarmış....O aşmışsa siz neden aşmayasınız...Ama onu öcüleştirmeden çıkarmalısınız melesef...Eşiniz nasıl biri bilmiyorum ama bunu eşinze diyemiyorsanız çevrenizi düşünemiyorum...ve sanırım takıntınızın kökü belli geçmişte....

                Şuan erkeklerden nasıl korkuyorsunuz? en azından forum sitesinde özgürce yazabilirsiniz! yargılayan olmaz...korkmadan paylaşımda bulunabilrsiniz.
                "Umut olmasına var, sınırsız denecek kadar umut var, ama bizim için değil." Franz Kafka

                Yorum


                • #9
                  Orjinal yazı sahibi: .::yabancı::. View Post
                  İşte siz bu kadar içinizde sır yaptığınız halde iyi olacağınızı mı düşünüyorsunuz? Her saniye bu hastalık sizinle...21 gün boyunca o cocukları afffetiğinizi sesli olarak sabah kalktığınızda tekrarlayın...2 ay önce seminerde bize öğretildi...bilinçaltını programlamak için 21 gün boyunca bunu söyleyebilirsiniz...sonra birini samimi bulduğunuz sırrınızı açmacak biri, ona bu yaşadığınızı detaylı olarak anlatın her an...ama atlamadan..düşünceniz neyse onu deyin...Konuştuğum biri vardı.Tanrının bayan olduğunu ve etek giyip giymediğini hep düşünürmüş...bide sevişebiliyormuymuş? zihninde bunlar onu okadar rahatsız ediyormuş.Aynı zamanda bunları düşüncüğü için suçlulukda duyuyormuş..İnancı gidiyor diye de büyük endişeler...daha sonra bunu hastalık olarak görüp daha tatiksel baktığı için daha iyimiş...çok nadir geliyormuş aklına ve umursamıyormuş...Eskiden oturup saatlerce bunun için ağlarmış....O aşmışsa siz neden aşmayasınız...Ama onu öcüleştirmeden çıkarmalısınız melesef...Eşiniz nasıl biri bilmiyorum ama bunu eşinze diyemiyorsanız çevrenizi düşünemiyorum...ve sanırım takıntınızın kökü belli geçmişte....

                  Şuan erkeklerden nasıl korkuyorsunuz? en azından forum sitesinde özgürce yazabilirsiniz! yargılayan olmaz...korkmadan paylaşımda bulunabilrsiniz.
                  Böyle uzun ilgili cevaplarınız için gerçekten teşekkür ediyorum..
                  Aynen tanrıya küfür ediyordum bende ağlıyordum, sonra araştırdım bu günah değilmiş! Uzun uzun anlatmışlar bunun günah olmadığını nette..
                  Şimdi aynen arada geliyor ama hiç takmıyorum kendi gidiyor, bende yapabildim onu, hiç zorlanmıyorum şuan ama lanet kafam bu konuyu neden atlatamıyor, fark yok aslında, anlayamıyorum gerçekten..

                  21 gün olayını yarından itibaren deneyeceğim hatta 40 gün bile denerim! Ve yanında 'Takıntılarımdan korkmuyorum' diyeceğim..

                  Eşim çok anlayışlı iyi biri.. -"eşinze diyemiyorsanız çevrenizi düşünemiyorum."- buarada ne demek istediniz anlayamadım..
                  Şuan korkmuyorum erkeklerden bu arada, eskiden korkardım, babam yanıma yattoğında rahatsız olurdum küçükken düşünebiliyor musunuz!!! Hep annem yüzünden, çok üzgünüm çook

                  Yorum


                  • #10
                    Orjinal yazı sahibi: Evaness View Post
                    Böyle uzun ilgili cevaplarınız için gerçekten teşekkür ediyorum..
                    Aynen tanrıya küfür ediyordum bende ağlıyordum, sonra araştırdım bu günah değilmiş! Uzun uzun anlatmışlar bunun günah olmadığını nette..
                    Şimdi aynen arada geliyor ama hiç takmıyorum kendi gidiyor, bende yapabildim onu, hiç zorlanmıyorum şuan ama lanet kafam bu konuyu neden atlatamıyor, fark yok aslında, anlayamıyorum gerçekten..

                    21 gün olayını yarından itibaren deneyeceğim hatta 40 gün bile denerim! Ve yanında 'Takıntılarımdan korkmuyorum' diyeceğim..

                    Eşim çok anlayışlı iyi biri.. -"eşinze diyemiyorsanız çevrenizi düşünemiyorum."- buarada ne demek istediniz anlayamadım..
                    Şuan korkmuyorum erkeklerden bu arada, eskiden korkardım, babam yanıma yattoğında rahatsız olurdum küçükken düşünebiliyor musunuz!!! Hep annem yüzünden, çok üzgünüm çook
                    21 gün sonra gelip olmadı diye beni suçlamayın bende eğitimcilerin yalancısıyım) o takıntıyı aşmanızın altında farkındaysanız farkındalığınız gelişti.Günah olmadığını normal olduğunu bundan sizin sorumlu olmadığı farkındalığı gelişti....Suçlu arama yok utanç duyma yok..korku yok..çünkü bir hastalık olarak gördünüz ve sizi artık acıtmıyor...Bu takıntınızında altında onu anlamak yatıyor...Yani buda bir hastalık...Ben evli biri değilim, eğer evli olsaydım ve eşimin böyle bir hastalığı olsaydı bana söylememiş olsaydı şayet en büyük üzüntüyü sölemediği için yaşardım...
                    Ki size inanıyorsa ve sizden gerçek cevaplar alıyorsa o yukarıda saydığınız kaygıları yaşamaması gerekiyor...Siz geçti dediğiniz an geçtiğine inanmalı eşiniz...Siz hastalığı öcüleştirdiğiniz sürece eşinizden düşünün eş diyoruz..diğer parçanızdan sakladığınız sürece nasıl kurtulabilirsiniz ki, Ben hasta değilim diye hapishaneye düşüp suçsuzum diyen insan gibi ....Sizde bunu kabul etmelisiniz..Eşiniz olmasa da bunu içinizde tutup daha çok beslemeyin...iyi olacağınız konusunda size yüzde yüz garanti veririm aşılmayacak bir şey değil, ama bunu aşmak içinde biraz uğraş..biraz çaba...Ve yargıları kırın azcık...Çoğu takıntıların inançlı ve dindar insanlarda olduğunu görüyorum...çünkü dışlarına kurdukları kabukları okadar sağlam..onu kıramıyorlar...Biri şayet cinsel olarak bana böyle yaklaşsa ve bana açıklasa ben ona kötü gözle bakmam aksine nasıl yardımcı olabilirim diye düşünürüm.Çevrenizde de böyle insanlar olduğunu düşünün.Herkes sizi yargılamaz...herkes aa böle buraya bakıyor şöyle gözetliyor bu sapık demez...bu inancı da içinize yerleştirin...Bu arada geçen gün, cinsel test diye bir video gördüm youtube de de şimdi baktım..senin konunu okuduktan sonra...Çoğu insanda bu aslında bir yerde var biliyor musunuz ?

                    Ben daha 12 yaşlarda iken abim net kafe işletiyordu...bilgisayar tamiri de yapıyordu.müşterilerin bilgisayarların format için eve getiriyordu ve ben yapıyordum...İnsanların bilgilerini yedeklemek D diskine atardım.Ama yer yetmediği zaman mecbur silinecek videolara bakıp öyle silmem gerekiyordu.Önemsiz videoları yer açmak için...İnsanların özel hayatlarına ister istemez ufak yaşta girmiştim...Öyle bir şeydi ki ufak yaşta insanların videoları görmek falan...Bende travmatik durum oldu...annem komşuya para vermişti pazaarda...Beni gönderdi parayı almak için...Ben o kadının eli paraya sürülmüş diye almak istemedim...Onlarda evde sevişiyordu diyordum..Bana öyle iğrenç geliyordu ki, yolda giden insanlar bana hayvanımsı geliyordu...öğretmenler...sanki dünyada bir tek ben vardım o derece...Gel zaman git zaman..Psikolojiyle içine girdim...Şükür şimdi eskiden eser yok..Şimdi bilgi birikimim olduğu kadar birilerine yardımcı olmaya çalışıyorum....Ve aşılmayacak şey yok diyorum bu dalda..Tek şey nerden nasıl tutacağımızı bilmyioruz...Bu yüzden uçsuz bir deniz gibi kaybolmuş hissediyoruz....
                    "Umut olmasına var, sınırsız denecek kadar umut var, ama bizim için değil." Franz Kafka

                    Yorum


                    • #11
                      Orjinal yazı sahibi: .::yabancı::. View Post


                      21 gün sonra gelip olmadı diye beni suçlamayın bende eğitimcilerin yalancısıyım) o takıntıyı aşmanızın altında farkındaysanız farkındalığınız gelişti.Günah olmadığını normal olduğunu bundan sizin sorumlu olmadığı farkındalığı gelişti....Suçlu arama yok utanç duyma yok..korku yok..çünkü bir hastalık olarak gördünüz ve sizi artık acıtmıyor...Bu takıntınızında altında onu anlamak yatıyor...Yani buda bir hastalık...Ben evli biri değilim, eğer evli olsaydım ve eşimin böyle bir hastalığı olsaydı bana söylememiş olsaydı şayet en büyük üzüntüyü sölemediği için yaşardım...
                      Ki size inanıyorsa ve sizden gerçek cevaplar alıyorsa o yukarıda saydığınız kaygıları yaşamaması gerekiyor...Siz geçti dediğiniz an geçtiğine inanmalı eşiniz...Siz hastalığı öcüleştirdiğiniz sürece eşinizden düşünün eş diyoruz..diğer parçanızdan sakladığınız sürece nasıl kurtulabilirsiniz ki, Ben hasta değilim diye hapishaneye düşüp suçsuzum diyen insan gibi ....Sizde bunu kabul etmelisiniz..Eşiniz olmasa da bunu içinizde tutup daha çok beslemeyin...iyi olacağınız konusunda size yüzde yüz garanti veririm aşılmayacak bir şey değil, ama bunu aşmak içinde biraz uğraş..biraz çaba...Ve yargıları kırın azcık...Çoğu takıntıların inançlı ve dindar insanlarda olduğunu görüyorum...çünkü dışlarına kurdukları kabukları okadar sağlam..onu kıramıyorlar...Biri şayet cinsel olarak bana böyle yaklaşsa ve bana açıklasa ben ona kötü gözle bakmam aksine nasıl yardımcı olabilirim diye düşünürüm.Çevrenizde de böyle insanlar olduğunu düşünün.Herkes sizi yargılamaz...herkes aa böle buraya bakıyor şöyle gözetliyor bu sapık demez...bu inancı da içinize yerleştirin...Bu arada geçen gün, cinsel test diye bir video gördüm youtube de de şimdi baktım..senin konunu okuduktan sonra...Çoğu insanda bu aslında bir yerde var biliyor musunuz ?

                      Ben daha 12 yaşlarda iken abim net kafe işletiyordu...bilgisayar tamiri de yapıyordu.müşterilerin bilgisayarların format için eve getiriyordu ve ben yapıyordum...İnsanların bilgilerini yedeklemek D diskine atardım.Ama yer yetmediği zaman mecbur silinecek videolara bakıp öyle silmem gerekiyordu.Önemsiz videoları yer açmak için...İnsanların özel hayatlarına ister istemez ufak yaşta girmiştim...Öyle bir şeydi ki ufak yaşta insanların videoları görmek falan...Bende travmatik durum oldu...annem komşuya para vermişti pazaarda...Beni gönderdi parayı almak için...Ben o kadının eli paraya sürülmüş diye almak istemedim...Onlarda evde sevişiyordu diyordum..Bana öyle iğrenç geliyordu ki, yolda giden insanlar bana hayvanımsı geliyordu...öğretmenler...sanki dünyada bir tek ben vardım o derece...Gel zaman git zaman..Psikolojiyle içine girdim...Şükür şimdi eskiden eser yok..Şimdi bilgi birikimim olduğu kadar birilerine yardımcı olmaya çalışıyorum....Ve aşılmayacak şey yok diyorum bu dalda..Tek şey nerden nasıl tutacağımızı bilmyioruz...Bu yüzden uçsuz bir deniz gibi kaybolmuş hissediyoruz....
                      Neyse ki aşmışsınız, bir çocuk için ağır şeyler cidden, yardımcı olma gayretiniz için de çok teşekkür ederim, eminim burada insanlar birilerinden destek bekliyor ve sizin gibi birileri şart..
                      Anlıyorum demek istediğinizi bu yazıyı bir kaç defa daha okuyacağım, hatta ara ara açıp okuyacağım.
                      Evet var, bu itici duruma rağmen, benden uzaklaşmayan insanlar çok. Uzaklaşanlar beni kahrediyor zaten, nefret ediyorum onlardan bilmiyorlar içimde ki üzüntüyü..
                      Ama dediğiniz gibi uzaklaşan insanları görmeyeceğim.
                      'Hastalığı öcüleştirmek' deyimi çok yerinde oldu, söylediklerinizi dikkatle okudum, inşallah buraya "daha iyiyim" diye konu açarım. Sizinde daha sağlıklı günleriniz olur inşallah...

                      Yorum


                      • #12
                        Aslına bakarsanız tüm takıntıların işleme mekanizması aynı. O takıntıyı düşünmemeye, ona yenilmemeye çalışmak bile o takıntıyı hatırlamak için fazlasıyla yeterli oluyor. Yani birşeyi sırf yapmak istemediğin için yapmak zorunda kalmak, çok büyük bir işkence ve bütün takıntılar bu şekilde işliyor. Bence ne düşünürler, ya hata yaparsam korkusuyla yaşama. Kendini biraz serbest bırak, korkma hata yapmayacaksın en azından bu düşünceyi bazı anlar unutacaksın ilk başta, daha sonra zamanla uzun süreli aklına bile gelmeyecek ve en sonunda da tamamen unutmuş olacaksın. Takıntı sahiplerine önerim, takıntılarından kurtulmak için mücadele vermesinler. Çünkü mücadele ettikçe daha çok hatırlanıyor ve her seferinde savaşı kaybediyorlar.

                        Yorum


                        • #13
                          Orjinal yazı sahibi: dreamer8 View Post
                          Aslına bakarsanız tüm takıntıların işleme mekanizması aynı. O takıntıyı düşünmemeye, ona yenilmemeye çalışmak bile o takıntıyı hatırlamak için fazlasıyla yeterli oluyor. Yani birşeyi sırf yapmak istemediğin için yapmak zorunda kalmak, çok büyük bir işkence ve bütün takıntılar bu şekilde işliyor. Bence ne düşünürler, ya hata yaparsam korkusuyla yaşama. Kendini biraz serbest bırak, korkma hata yapmayacaksın en azından bu düşünceyi bazı anlar unutacaksın ilk başta, daha sonra zamanla uzun süreli aklına bile gelmeyecek ve en sonunda da tamamen unutmuş olacaksın. Takıntı sahiplerine önerim, takıntılarından kurtulmak için mücadele vermesinler. Çünkü mücadele ettikçe daha çok hatırlanıyor ve her seferinde savaşı kaybediyorlar.
                          Sadece haklısınız diyebiliyorum şuan, bunları okumak beni az da olsa rahatlatıyor.ilaçta kullanacağım.. Teşekkür ederim cevap verdiğiniz için. Tüm söylediklerinizi dikkatle okudum.

                          Yorum


                          • #14
                            Yazinizi okurken 16 yaslarim aklima geldi.. Sirf cinsel obsesifler yuzundn ailemi sevemedim hep uzak kalmak zorunda kaldim.. Bu takinti yuzundn istemeden evden kacardim aglardim odaya kilitlenirdim. En son careyi okulu disada okumada bulmustm. Hicbi insan bucehennemi hak etmiyo cehennemi yasadim dunyada korkuctu sevemedim ailemi hep cinsel obsesifle twhdit edilmistim o donem

                            Yorum


                            • #15
                              Orjinal yazı sahibi: inanç.22 View Post
                              Yazinizi okurken 16 yaslarim aklima geldi.. Sirf cinsel obsesifler yuzundn ailemi sevemedim hep uzak kalmak zorunda kaldim.. Bu takinti yuzundn istemeden evden kacardim aglardim odaya kilitlenirdim. En son careyi okulu disada okumada bulmustm. Hicbi insan bucehennemi hak etmiyo cehennemi yasadim dunyada korkuctu sevemedim ailemi hep cinsel obsesifle twhdit edilmistim o donem
                              Nasıl yani tehdit edilmiştim derken? Ailenizle alakası nasıldı? Mesela bizim çevremiz çok tutucu ben bunu bi etken olarak düşünüyorum, mesela dizilerde uyduruk bir yakınlaşma sahnesi olsa hemen kanal değiştirilirdi, yasak ve günah olarak empoze edildi bana hep..

                              Yorum

                              İşleniyor...
                              X