Tweet
Dert dolabımdam sadece bir parça...
Sebebi vesvese. Namaza başladım başlayalı ( yaklaşık 2 sene ) bu dini vesvelerle boğuşuyorum. Hani üstüme benzin döküp aklından geçenleri dilinle söyle deseler Vallahi söylemem. Durduramıyorum, susturamıyorum, düşüncelerimi kontrol edemiyorum. Bilerek isteyerek yapmıyorum. Vesvese olduğununda farkındayım ama canımı yakıyor. Ya vesvese değilse, ya bu işin suçlusu bensem diyorum. Ya o düşünceler gerçekten bana aitse diye düşünüyorum. Dini vesvese konusunda çok kişiye tavsiye verdim örnekler sundum ama artık düşüncelerim o kadar karmaşıklaştı ki, akıl sıhhatimi tamamen yitirmem pamuk ipliğine bağlı. Bir gün bile kurtulamadım bu düşüncelerden, ALLAH'ım al canımı bunları işitmek istemiyorum gerekirse edebi cehenneminde yak ama bu düşünceleri ne olur durdur. Böyle bir durumdayım işte. Artık maneviyat olarak o kadar aciz ve güçsüz bir duruma düştüm ki, bazen hangi günde olduğumuzu bile bilmiyorum. Artık intihar fikri, ölüm fikri, 200-300 tl ye satılan bir tüfek alıp içine de bir şevrotin fişek koyup kafama sıkma fikri korkutmuyor beni. Ne para, ne aşk, ne mal mülk. Tek dileğim, uyuyacağım bu uykumun son uykum olması. O kadar yoruldum ki, kaldıramıyorum artık olmuyor... Kalben ölmüşüm, bedenen yaşasam ne yaşamasam ne?
Sebebi vesvese. Namaza başladım başlayalı ( yaklaşık 2 sene ) bu dini vesvelerle boğuşuyorum. Hani üstüme benzin döküp aklından geçenleri dilinle söyle deseler Vallahi söylemem. Durduramıyorum, susturamıyorum, düşüncelerimi kontrol edemiyorum. Bilerek isteyerek yapmıyorum. Vesvese olduğununda farkındayım ama canımı yakıyor. Ya vesvese değilse, ya bu işin suçlusu bensem diyorum. Ya o düşünceler gerçekten bana aitse diye düşünüyorum. Dini vesvese konusunda çok kişiye tavsiye verdim örnekler sundum ama artık düşüncelerim o kadar karmaşıklaştı ki, akıl sıhhatimi tamamen yitirmem pamuk ipliğine bağlı. Bir gün bile kurtulamadım bu düşüncelerden, ALLAH'ım al canımı bunları işitmek istemiyorum gerekirse edebi cehenneminde yak ama bu düşünceleri ne olur durdur. Böyle bir durumdayım işte. Artık maneviyat olarak o kadar aciz ve güçsüz bir duruma düştüm ki, bazen hangi günde olduğumuzu bile bilmiyorum. Artık intihar fikri, ölüm fikri, 200-300 tl ye satılan bir tüfek alıp içine de bir şevrotin fişek koyup kafama sıkma fikri korkutmuyor beni. Ne para, ne aşk, ne mal mülk. Tek dileğim, uyuyacağım bu uykumun son uykum olması. O kadar yoruldum ki, kaldıramıyorum artık olmuyor... Kalben ölmüşüm, bedenen yaşasam ne yaşamasam ne?
Yorum