hep kaygılı yaşıyorum askerde ne yapacam bilmiyorum.

[Metin06]

aralıkta büyük bi ihtimalle askerim. okuldan mezun olup işlemlerimi başlattğım zaman şubedeki görevli bana bi kağıt uzatarak bunu hastanede imzalat gel dedi. imza için gittiğimde ordaki doktor bi rahatsılığın var mı dedi bende psikolojik rahatsılıklar geçirdiğim için var dedim beni askeri hastaneye sevk ettiler.. muyanede tabib yüzbaşı çekingenlik ve özgüven eksikliği yazdı kağıdın arkasına.. ama çıkarken bunlar askerlik yapamana engel değil gerektiğinde askerde muayene olup ilaç kullanabilirisn dedi.. askerliğin nasıl birşey olduğunu fazla bilmedğimden ve sorunlarda hastalıklarda geçirdiğimden açıkcası biraz tırsıyorum birde yazıcı falan yaparlarsa bi görev verirlerse yapamazsam azar işitirsem falan diye.. kendime sahip olamamaktan.. bunlar canımı fena halde sıkıyor.. askerliği yapan bi arkadaşım söylersin rahatsızlıkarını demişti ama ben yeri gelğinde onları bile söylemeye çekinen biriyim.. düşünün erzuruma sınava gidecem arakadaşım tek başına gitti halletti ben ise babamla gitmeyi düşünüyorum.. aslında yaparım ama ya yapamazsam ya olmazsa ya birşey olursa.. gibi bi takım düşünceler hem bu işlerde hem askerde beni mahvedecek.. kaygılı yaşıyorum hep.. ailemdeki kişilerdede var.. allah kahretsin diyecek kadar oluyorum bazen..

Askerliği gözünde büyütme. Acemi birliğinde terlersin ama ondan sonra usta birliğine gittiğin yerde rahat edersin. Sıkma canını...

Zaten böyle psikolojik sorunu olan kişiler, eğer aklı başında dururlarsa ve komutanları da onun psikolojik sorunları (kendine güven eksikliği, çekingenlik vs.) bilirse onlara pek değip tokanmazlar.

bu kadar kaygılanma belki sana askerlik iyi gelecek o kadar kişiyle aynı ortamı paylaşınca mecbur konuşmak zorunda kalacaksın bu böyle böyle devam edecek bi bakmışsın nöbet tutarken muhabbet etmekten arkadaşınala sabahın nasıl olduğunu anlamamışsın...askerliği senin için bir fırsat olarak gör...oraya da annesinden babasından daha ilk defa ayrılmış birçok kişi gelecek sen orda yalnız değilsin..

[Metin06]

..

bu kaygılanmak elimde değil ister istemez oluyor sadece askerlikde değil ki hayatımın her alanında etkliyor bu yüzden hiç çalışmadım iş girmeyede tırsıyorum.. ama bazen belki askerde açılırım yenerim bazı şeyleri diyorum.. sizinde dedğiniz gibi hiç ortam görmemiş ailesinden ayrılmamış sorunlu milyonlarca insan gidiyor oraya.. biride benim amacamınoğluydu. herif koskoca hakim.. okuldan sonra askere gitti ama bi çocuktan farksızdı çünkü evden çıkmamıştı yıllar boyunca hergün yengeme anne bunu nasıl yapıcam böyle yapsam nasıl olur diye hergün tel açıyormuş nerdeyse.. hatta bi ara eleştiri konusu bile olmuştu.. saf herşeye inanır etkilenir. hassas bi yapısı var. ailemizdekilerin çoğu böyle..

askerde beni düşün hiç kaygılanmazsın şeker

şaka

sanki amcaoğlu üzerinden kendini anlatıyorsun gibi geldi hıııı yaw benim bi arkadaşım vardı(aslında o benim).... :P

Neye kaygılanıyorsun sen sosyal ortamlarda bulununca kaygılanıyor musun rahat olamıyor musun ya da insanlarla rahat iletişim kuramıyor musun?

[Metin06]

onun üzerinden kendimi niye anlatayım onun hayatı, bakış açısı, bulunduğu konum, sorunları farklı benimki farklı.. ama işde benzer yönlerimiz var yani kaygılanmak heyecanlanmak etkilenmek. farklı yönlerimiz de var o ailenin içerisinde yada toplumun önünde konuşur savunur yorum yapar cevap verir ama ben öyle değil bilsemde konuşmamı devam ettiremeyeceğmi düşünürek hiç söze girmem. tabi onun hakim olması herşeyi bilmeside avantajı. ben garibin ne işi ne gücü 4 yıllık bi fakülte bitirdik o kadar..

ben eskiden toplumla içiçe olmaktan ortamlara girmekten çekinmezdim o kadar.. yani ilk başdalarda ilk tanıştığım birisyle hemen kaynaşamasamda zamanla alışırdım senli benli samimi. kim olursa olsun.. geçirdğim hastalıklardan sonra böyle bi geri çekilme başladı bende birazda kendimi aşalık kopmlekslerine soktum desem yanlış olmaz.. kursta hemen hemen herkezi tanırdım girerdim herkezde beni tanırdı.. hatta eve gelmek bile istemezdim arkadaş ortamından gırgırdan muhabbetten.. son seneler sorunlar küçücük şeyler iyice birikti benim gözümde kafamda büyüdü.. yavaş yavaş konuşmaz sohbetlere katılmaz oldum bi kaç kişininde dikkatini çekti.. ne oldu niye konuşmuyorsun.. ağzından lafları cımbızla alıyoruz bana yöneltilen sorular söylevler.. rahat değilim ortamlarda eskiden yapabildğim konuşmaları artık yapamıyorum yapsamda bi yerde hemen bitirim diyorum.. anlıyorum cevap verecek birşey bulamıyorum gülüyorum geçiyorum.. yaşadaığım ve gördğüm bi olayı bi konuyu anlatırken herşey dağılıyo bazen.. daha iyi konuşmak için kitap okumaya başladım bu sıralar.. ilaç kullanmıyorum ilaçsız atlatmak istiyorum daha önce kullandım.. sadece kullandığım bi vitamin var unutkanlık sinirlilik hafıza için yeni başladım b1 b6 b12 vitaminlerini içeriyo.. bunuda bnm sorunlarımı bilen çok iyi hekim verdi..

[iyimserimben]

Metin06 kardeşim sana tavsiyem iyi bir psikiyatriste veya psikologa git ve terapi al mutlaka.senin sorunların sadece vitamin ilacıyla gidecek türden değil.Sana hem ilaçlı hem terapili bir muayene şart.ayrıca doktora gidince doktardan birşey saklamayın başınıza ne geldiyse aktarın.
doktora gitmek için illaki sinir krizlerine girmek veya intiharın eşiğine gelmek gerekmiyor. bu türlü sorunlar zamanında tedavi edilmezse ileride daha zaman alıcı tedaviler ihtiyaç oluyor.

sorun iyice köklenmeden bi psikiyatr yapsan iyi olur..yaşam enerjin en düşük seviyelerde sanırım bu sıralar özgüvende yerlerde bunları tekrar geri kazanmak için doktora bi görün sonra kendine özgüveni arttırıcı telkinlerde bulunarak başla yapmak istediğin şeylere...senin derdin kendini önemsiz değersiz gibi görmen kendini bir işe yaramaz hissediyorsun iyi bi iş bulursan kendine sorunlar çözülür...zaten insanlar da sana farklı davranır biz de böyle maaşa göre muamele