Tweet
Merhabalar.
Öncelikle biraz uzun bir yazı olabilir bunu belirteyim. Okuyanlara şimdiden teşekkürler.
Ben. Belkide bu sözcük bende derin anlamlar içeriyor. Karamsar, mutlu, huzurlu, sevecen, iyimser, vs vs vs
Çocukluk dönemlerimde çok huysuz arkadaşlarıyla kavga eden eline geçen şeyleri parçalamaktan zevk alan, annesinin dikiş makinesinin vidalarını söken, koltukların tepesinde gezen sancılı bir kişiliktim.
İlkokula başlayacağım haberini babamdan duyunca havalara uçan ben nasıl olmuştu da okulun ilk haftasında okuldan nefret eder bir kişilik olmuştum okuldan kaçıp eve gelen biri olmuştum. Herkesin çok zeki gözüyle baktığı biriydim. Nasıl oldu da 25 yıllık hayatımda en büyük başarım sadece okuma yazma başarısı elde etmek oldu.
Evet belki de bende bir dikkat eksikliği kurbanıyım ve bunun farkına yeni varıyorum.
Hangi birini anlatayım bilmiyorum ancak çocukluktan beri içimde hep bir heves olmuştur ama hep beni yarı yolda bırakmıştır.
Eve gelen misafir çocuklarıyla çadır kurup oyun organize ederdim. Dışarıda bulduğum çikolata çöpleriyle marketçilik oynardım ve ben organize ederdim. Sesim de güzeldi. İlköğretim boyunca öğretmenlerim özel günlerde şarkı söyletirlerdi hep bir hayalim vardı sanatçı olacaktım. Dersler beni zerre kadar ilgilendirmiyordu çünkü sınıfta boğuluyordum resmen. Sınıfın duvarları üstüme üstüme geliyordu hep. Bir konuyu dikkatli dinlediğimde - ki bu çok nadir olmuştur - çok iyi anlıyordum ancak şimdi bir bakıyorum kendime hiçbir şey hatırlamıyorum.
Evet sesimde güzeldi demiştim ancak o da beni ergenliğe girdikten sonra terk etti. Bana kalansa ders çalışmaktı. Ama ben bunu yıllardır başaramıyordum. 4 sene öss gir - çık bir şey değişmiyordu. Sonunda 2 yıllık bir yeri kazanmıştım bir şekilde bitirdim ve açıköğretimden 4 seneye tamamlayıp lisans mezunu oldum. Şu an yükseklisans yapıyorum ancak siz bir de bana sorun. O kadar anlamsız o kadar boş geliyor ki. Bir şey olacağımdan değil kendimi kandırmak için okuyorum işte. Türkiye şartları orta da sonunda yine bir sınav var ki o da KPSS.
Hayatımda hiçbir şeyi düzenli yapamamışımdır. Bir şeyi yaparken başka bir şey gelir aklıma hep ve onu yapmaya koyulurum. Kafamdan sürekli düşünceler geçer. Yatmaya yakın ise ders çalışma isteği gelir ancak sabah kalktığımda artık derim ve hiç öyle olmaz. Yastığa kafamı koyunca birçok proje oluştururum kafamda ancak gerisi gelmez.
Kasım ayında ders çalışmaya başladım artık çok kararlıydım bu sefer çok dikkatli çalışacağım ve iyi yerlere geleceğim diyordum ki sadece 2 ay sürdü ve beni karamsarlıklar sarmaya başladı ve öğrenilmiş çaresizlik dedikleri şey ortaya çıktı ders çalışmayı bıraktım.
Doktora gittim ders çalışamıyorum dedim sana ritalin verelim dedi neyse 1 içtim 2 içtim 3. de içmeyi bıraktım. Bu ilaç beni değişik bir hale soktu duygusal bir hale girdim sanki hastalıklıymışım gibi hissetmeye başladım. Aşırı uykusuzluk ve kalp çarpıntısı yaptı öyle ki nefesimi toparlamakta zorlanıyordum.
Fazla da uzatmak istemiyorum. Sizlere sormak istediğim şey ben bu ilacı kullanmalı mıyım? İnternette biraz araştırma yaptım zararları da olduğu söyleniyor.
Son olarak bu dikkat eksikliğinin belirtilerini okuduğumda bu resmen beni tarif ediyor dedim ki hakikaten de öyle. Bu durumda olup kendini diğer insanlardan farklı görenler de varsa belirtsinler lütfen. Ben artık kafamda geçenleri dinlemekten bir şeyler tasarlamaktan çok yoruldum çünkü gerisi yok gelmiyor ve elde olansa koca bir sıfır.
Saygılar.
Öncelikle biraz uzun bir yazı olabilir bunu belirteyim. Okuyanlara şimdiden teşekkürler.
Ben. Belkide bu sözcük bende derin anlamlar içeriyor. Karamsar, mutlu, huzurlu, sevecen, iyimser, vs vs vs
Çocukluk dönemlerimde çok huysuz arkadaşlarıyla kavga eden eline geçen şeyleri parçalamaktan zevk alan, annesinin dikiş makinesinin vidalarını söken, koltukların tepesinde gezen sancılı bir kişiliktim.
İlkokula başlayacağım haberini babamdan duyunca havalara uçan ben nasıl olmuştu da okulun ilk haftasında okuldan nefret eder bir kişilik olmuştum okuldan kaçıp eve gelen biri olmuştum. Herkesin çok zeki gözüyle baktığı biriydim. Nasıl oldu da 25 yıllık hayatımda en büyük başarım sadece okuma yazma başarısı elde etmek oldu.
Evet belki de bende bir dikkat eksikliği kurbanıyım ve bunun farkına yeni varıyorum.
Hangi birini anlatayım bilmiyorum ancak çocukluktan beri içimde hep bir heves olmuştur ama hep beni yarı yolda bırakmıştır.
Eve gelen misafir çocuklarıyla çadır kurup oyun organize ederdim. Dışarıda bulduğum çikolata çöpleriyle marketçilik oynardım ve ben organize ederdim. Sesim de güzeldi. İlköğretim boyunca öğretmenlerim özel günlerde şarkı söyletirlerdi hep bir hayalim vardı sanatçı olacaktım. Dersler beni zerre kadar ilgilendirmiyordu çünkü sınıfta boğuluyordum resmen. Sınıfın duvarları üstüme üstüme geliyordu hep. Bir konuyu dikkatli dinlediğimde - ki bu çok nadir olmuştur - çok iyi anlıyordum ancak şimdi bir bakıyorum kendime hiçbir şey hatırlamıyorum.
Evet sesimde güzeldi demiştim ancak o da beni ergenliğe girdikten sonra terk etti. Bana kalansa ders çalışmaktı. Ama ben bunu yıllardır başaramıyordum. 4 sene öss gir - çık bir şey değişmiyordu. Sonunda 2 yıllık bir yeri kazanmıştım bir şekilde bitirdim ve açıköğretimden 4 seneye tamamlayıp lisans mezunu oldum. Şu an yükseklisans yapıyorum ancak siz bir de bana sorun. O kadar anlamsız o kadar boş geliyor ki. Bir şey olacağımdan değil kendimi kandırmak için okuyorum işte. Türkiye şartları orta da sonunda yine bir sınav var ki o da KPSS.
Hayatımda hiçbir şeyi düzenli yapamamışımdır. Bir şeyi yaparken başka bir şey gelir aklıma hep ve onu yapmaya koyulurum. Kafamdan sürekli düşünceler geçer. Yatmaya yakın ise ders çalışma isteği gelir ancak sabah kalktığımda artık derim ve hiç öyle olmaz. Yastığa kafamı koyunca birçok proje oluştururum kafamda ancak gerisi gelmez.
Kasım ayında ders çalışmaya başladım artık çok kararlıydım bu sefer çok dikkatli çalışacağım ve iyi yerlere geleceğim diyordum ki sadece 2 ay sürdü ve beni karamsarlıklar sarmaya başladı ve öğrenilmiş çaresizlik dedikleri şey ortaya çıktı ders çalışmayı bıraktım.
Doktora gittim ders çalışamıyorum dedim sana ritalin verelim dedi neyse 1 içtim 2 içtim 3. de içmeyi bıraktım. Bu ilaç beni değişik bir hale soktu duygusal bir hale girdim sanki hastalıklıymışım gibi hissetmeye başladım. Aşırı uykusuzluk ve kalp çarpıntısı yaptı öyle ki nefesimi toparlamakta zorlanıyordum.
Fazla da uzatmak istemiyorum. Sizlere sormak istediğim şey ben bu ilacı kullanmalı mıyım? İnternette biraz araştırma yaptım zararları da olduğu söyleniyor.
Son olarak bu dikkat eksikliğinin belirtilerini okuduğumda bu resmen beni tarif ediyor dedim ki hakikaten de öyle. Bu durumda olup kendini diğer insanlardan farklı görenler de varsa belirtsinler lütfen. Ben artık kafamda geçenleri dinlemekten bir şeyler tasarlamaktan çok yoruldum çünkü gerisi yok gelmiyor ve elde olansa koca bir sıfır.
Saygılar.
Yorum