Duyuru

Collapse
No announcement yet.

Konusurken Aşırı Heyecanlanıyorum.... :(

Collapse
X
  • Filtrele
  • Zaman
  • Göster
Clear All
new posts

  • Konusurken Aşırı Heyecanlanıyorum.... :(

    meraba ben 21 yaşnada bi üniverste öğrencisiyim benim sorunum konuşurken aşırı heycanlanyor olmam bu beni çok rahatsız ediyor
    kiminle konuştugum yada ne hakkında konuştugum önemli değil yıllardır tanıdğım arkadaşlarımla yada kız arkadaşmla,telefonda konuşurken hatta bazen annemle konuşurken bile konuşmaya başladıgımda yada bana bi soru yöneltildiğinde direk heyecanlanmaya başlıyorum. Bu sorun bende çok önceleri başladı tam hatırlayamıyorum ama 15 yaşında filandım sanırım ilk olarak böyle hissettğimde okulda öğretmenin soruna cevap vermek isterken sorunun cevabını bilmeme rağmen söylemek istediğim seyi söyleyememiştim cümle çıkmamıştı ağzımdan sonra böyle devam etti.
    Nasıl anlatmalıym bilmiyorum çünkü çok saçma bi sorun bazen düşünüyorum sadece bendemi bu sorun var diye çünkü bi anlam veremiyorm sadece kendi kendime çok rahat herşeyi ifade edebiliyourm çok güzel konuşuyorum ama birisiyle konuşmaya başladıgımda kurdugum cümleler hep kısa ve anlamsız cümleler heyecanıma karşı koyamıyorum konuşmaya başlarken çok zorlanıyorum bazı harflerle başlayan kelimeleri çkarmekta zorlanıyorum eğer o kelimeyi söyleyemiceksem o kelimeye yakın bi kelime seçip öğle başlıyorum konuşmaya,elimi anlamsızca sallamaya başıyorum sonra karşımdaki kişinin gözlerine bakamıyorum hep başka yerlere bakıyorum,bazen saçlarımla oynarken buluyorum kendimi konuşmamın sonunda bundan kurtulmayı normal insanlar gibi rahat heycanlanmadan konuşmayı çoook istiyorum...
    bugune kadar çok araştırdım çok ugraştım kendi kendime bu sorunu yenmeye çok çabaladım ama bi gün normalde hiç beklemediğim bi zaman,yeniden karşıma çıkıyor
    ne yapmalıyım sizce? Siz Ne Önerirsiniz ve Bunun belirgin bi tedavi şekli varmıdır?
    Eğer cevap verirseniz çok mutlu orurum bu benim için çok önemli Şimdiden Teşşekürler...

  • #2
    Hoşgeldin aykutg_19.

    Bu konuda yalnız değilsin.Bu sitede aynı durumdan şikayetçi arkadaşlarımız hayli fazla.Dün akşam Zenel1 kardeşimle aynı konuda dertleştik.O İnşallah yarın psikolog' a gidecek. Öyle sanıyorum ki seninde bir psikolog yardımı alman çok yararlı olur.

    Yorum


    • #3
      anabella ilgine teşşekürler ama bunu psikolokdan başka bi çaresi olmalı zira ben suan ukraynada üniversite okuyorum ve tukiyeye 10 ay sonra filan donebilirim yani bu sure içerisinde burda bi prikolaga gitsemde hepsi rus oldugu için bi faydası olmaz napıcam caresizim ama bu illet heyecanı yanmeyi cok istiyorum bende normal insanlar gibi rahat konuşmak düşüncelerimi ifade etmek istiyorum (

      Yorum


      • #4
        bu Zenel1 kardeşle yaptıgınız sobeti bu sitedemi yapmıştınız belki linkini verirsen forumladan aratıp okurum belki faydalı bişeyler ogrenip uygularsam bi gelişme sağlarım

        Yorum


        • #5
          Aslında senin de yapabileceğin çok şey var eminim Sevgili Aykut. Neden olmasın ?İnsan beyni ve iradesi o kadar güçlü ki,yeterki insan kendisine inansın ve istesin... Başaramayacağı hiçbir şey yok.

          Ben sana sadece amatörce,dostca önerilerde bulunabilirim.İstersen başaracağın inancıyla...

          Bu sorununun, 15 yaşında iken başladığını belirtmişsin.Yani ergenlik döneminde.Zor bir dönem.Bu dönemde bazı gençlerin aktifliğe yönelmelerinin yanısıra, bazı gençler gibi sen de kendi içine dönmüşsün. Bunu uzmanlar olağan karşılıyor.Belli ki o dönem de sorunun üzerine gidilmedi. .Evet,artık bu sorunu aşmanın zamanı gelmiş.Ki sen de artık çözüme yönelmişsin Aykut'cuğum.

          Aslında şu an yabancı bir ülkede olman işini belki zorlaştırabilir.Gerçi okul ortamını bilmiyorum.Etrafında Türkçe konuşan ne kadar insan var?

          15 yaşına, öğretmenine cevap vereceğin anki tutuluş anına dönmeyi denedin mi? Neden öyle bir durum yaşadın,bunu sorguladın mı? O zaman ne çocuktun,ne de delikanlı...Şimdi ise Aslan gibi bir delikanlısın. O tutukluktan kurtulman mümkün Aykut,öncelikle buna gönülden inan, şiddetle kurtulmayı iste ve başaracağına kendini inandır.

          Tarihte,bugün halen adından söz ettiren karizmatik pek çok liderin,ünlü pek çok şarkıcının ergenlik dönemlerinde konuşma ve topluma uyum zorluğu yaşadıklarını biliyor muydun? Evet,sayıları azımsanmayacak kadar çok.

          Unutma,hiç kimse senden daha insan,üstün yada ayrıcalıklı değil.Herkes Allah'ın kulu.Kimsenin kimseye üstünlüğü yok. Korkma,çekinme,utanma...
          Fikirlerini her ortamda,saygı çerçevesinde söyleme hakkına sahipsin.Bu hakkını kullan...Bunun için, önce bu çekingenliğini at. Evde aynanın karşısında sık sık prova yapabilirsin örneğin...

          Unutma,ancak sen istersen başarırısın.

          Yorum


          • #6
            Evet,bu sitede Aykut. Zeynel1. Yarın sabah 10.00 gibi hastanede randevusu var, sanırım dönünce bizi haberdar eder. Haklısın, bence de Zeynel'le görüşmenin yararı olur.

            Başarı dileklerim seninle...

            Yorum


            • #7
              Bu moral ve umut dolu cevabın için öncelikle cok teşşerkürler anabella

              evet yurdışında okuyo olmam işi iyice cıkmaza sokuyo cünkü 2 ay kadar turkiyedeyim en son çare bi psikoloğa gitsem bile nekadar yarar aladilirim oda tartışılır... çevremde benim gibi burda okuyan turk arkadaşlarım var ama onlara böyle bi sorunum
              oldugunu söylesem hepsinin dalga konusu olacagımı bildigimden söylemeyi uygun bulmyorum ki zaten herzaman
              olmasada bi gün cep telefonum çaldıgında telefonu açtıktan sonraki o ilk alo demem gereken zamanda eger aklımdan telefonu açarken hadi yine tutulursam, konusamazsam diye saniyelik bi düşünce geçerse bitti o çok basit ALO kelimesi ağzımdan cıkmıyor ve bu düşünce kendi kendine beyime yer etmiş durumda her telefon çalışında kalp atışlarm hızlanıyo

              eger oturuyosam ayaga kalkıp yürümeye başlıyorum bi heyecan basıyo bu olay sürekli devam ediyo çok oldu alo diyemeyip telefonu arayanın yüzüne kapatıp sonra yanlışlıkla kapattım kusura bakma deyip tekar aradıgım ama cok nadirde lsa bazen bu olmuyo çok rahat konusuyorum... sadece bi örnekti bu böyle bu aptalca heyecanla yasamanın nekadar kötü oldugunu bilmiyorum nasl anlatmalıyım....
              bunun arkadaş ortamında konusurken olmasından çok korktugum için çogu kez susuyorum....

              konusurken neden rahat olamadıgımı neden bukadar kendimi kastıgımı okadar çok soruyorumki kendime, bidaha olmucak diyorum şartlandırıyorum kendimi korkularımın üzerine gitmeliyim şavaşmalıyım diyorum ama bu rahatlık sadece kendi başımayken oluyo nezaman biriyle karşılaşsak yada bi soru sorulsa tekrar bi heyecan söylücem seyin cok uzagında basit sıradan cümleler gereksiz el kol hareketleri offf... ve bu olay geçip gittikten yanlızken sonrada kendime okadar kızıyorumki niye diyorum yaa neden heyecanlanıyorum...bilmiyorum...

              anabella ayna olayı demişsin ama ben tek başımayken bi sorun yok insanlarla iletişim kurmaya başlıyınca yada bi insanın beni dinlediğini biliyosam telefonda otobüste hiç farketmez o zaman başlıyo heyecan bilmiyorum konuşma konusunda kendime yeteri kadar güvenmiyorum dogru ama nasıl güvenebilirim ki onu da bilmiyorm....tek başıma nasıl yenmeliyim bunu hala düşünüyorum...
              Zenel1 kardeşde umarım gitmişdir psikologa daha anışmak fırsat olmadı ama tanısıp konuşmayı çok isterdim...

              Yorum


              • #8
                merhaba aykut_19 hoşgeldin öncelikle..
                bu tip sorunu olan okadar çok arkadaşım eşim dostum varki..
                zaten birebir kendini doğru ifade edebilen insan sayısıda oldukca az bana sorarsan..

                psikoloğa gitmenin çok faydası olur en azından ilaç kullanmak zorunda kalmassın..
                ama yurt dışında olman engel olabilir.
                çünkü bu seanslar düzenli olmalı ki faydası olsun..

                korkular fobiler birbirini tetikler..
                ben hayatta yükseklik korkusu olan biri değildim ama şimdi ölürümde uçağa binmem diyorum..!!
                neden çünkü panik atak gibi bir musibet var başımda ve agorafobili..
                yani kapalı yada açık yerde nedensiz yere korkma..

                belki seninde başka korkuların zamnında aşamadığın şeyler olmuştur..
                bende bildiğim halde cevap veremezdim bazen öğretmenlerime küçükken.
                eğer üstüne gitmessen hep devam ediyor.
                karekteristik bir özellik haline geliyor yani..

                şimdi çok iyyim fakat zaman zaman aşırı derecede heyecanlanıyorum..
                hatta bulunduğum yerden acilen uzaklaşacak kadar. (bu panik atak belirtisidir )
                velhasıl dermanı olmasına rağmen insanı çok zor durumda bırakan şeyler bunlar.
                okadar net anlatmışsın ve kurduğun cümleler okadar düzenli ki..
                ben senin bu konuda eğer istersen yol katedebileceğine inanıyorum..

                tüm iyi dileklerimle, iyi haberlerini bekliyorum..

                Yorum


                • #9
                  Aykut,Zeynel'den henüz haber gelmedi.

                  Ayna konusu,başkalarıyla konuşma alışkanlığı kazanma sürecinde yararlı oluyor diye duymuştum.

                  Durumunla ilgili olarak merak ettiğim bir kaç soru var. Müsaade edersen.

                  1-15 yaş civarından bu yana sana sıkıntı veren bu durum için hiç doktora gitmedin mi?

                  2-Telefon çaldığında "ALO" bile demeden telefonu kapattığını söylüyorsun,kendin aradığında direkt ve rahat,akıcı konuşuyor musun?

                  3-Lokantaya gittiğinde siparişini rahatlıkla verebiliyor musun?

                  4-Alış-veriş yaparken zorlanıyor musun?

                  5-Sorunun sana soru sorulduğunda mı,nüksediyor?

                  6-Bazı harflerle başlayan kelimeleri söylemekte zorlandığını ifade etmişsin, bu sorun kendi kendine konuşurkende oluyor mu?

                  7-Sanırım ailenden duymuşsundur.Kaç yaşında yada kaç aylıkken konuşmaya başlamışsın?

                  8-Cevap vereceğin yada konuşacağın zaman, elini salladığını yada saçını kaşıdığını ifade etmişsin.Bunun nedeni söyleyeceğin kelimeleri hatırlayamaman mı, bir araya getirip cümle kuramaman mı?

                  9-Konuşurken karşındaki insanın yüzüne bakamadığını belirtmişsin,bunun nedenini neye bağlıyorsun? Utangaçlık mı, çekingenlik mi? Ayıplanma korkusu mu?

                  10-İnsanlarla birebir konuşmalarında mı, yoksa toplum içinde mi daha çok zorlanıyorsun?

                  Yorum


                  • #10
                    sevgili simcime bekliyor ilgi gösterip cevap yazdıgın için saol çünkü yaşadıgım yerde sorunumu derdimi, yazabiliceğim kimse yok çevremdeki insanlar, bulundugum ortam herşey okadar yalancı ve yabancıki o yüzden burdan gelen, duydugum cevaplar ve tavsiyeler benim için çok onemli teşekkürler...

                    anabellacım yinede ayna konusuna eğilicem deneyelim bakalım zaten kaybedecek bişeyim kalmadı bu saaten sonra umarım yararlı olur....
                    şimdi sorular çok ilginç ve akıllıca sırayla başlıyorum cevaplamaya;

                    1: hayatımda bir kere psikologa gittim ondada bu sorun yüzünden değil de uyku problememim vardı küçük bi depresyon dönemi geçirmiştim yine 16-17 yaşlarımda o yüzden gitmiştim onun dısında hep geçicek bu sorunum ili olucak kendim başarabilirim diye bi tedavi almadım şimdiye kadar ama artık kendimi kandıramıyorum çünkü geçmedi....

                    2:çok ilginçtir ben aradıgmda şimdi karsıdan ilk açan kişi kimse o alo dediği için bende sorunsuz karşılık verebiliyorum ama ben açıcaksam telefonu açmadan önce kabus dolu saniyeler o telefonun çalmaya ddevam ederken o panik halim çok garip ve saçma bi duygu.

                    3:lokantada siparis verebiliyorum rahatlıkla ama nasıl eger bi restorandaysam garsonda uzakta biyerdeyse benden onu normal insanlar gibi GARSON!! yada Bakarmısınız diye hayatta bağırıp çağramam onun bana bakmasını beklerim ancak gözgöze geldiğimizde el işareti yapar çağırırım geldikten sonra zaten sparişimi sorunsuz veriyorum yada otobuste inicem yeri bağırıp inemiyorum elimden geldiğince söfore yakın durup inem yer geldiğine söfore yaklasıp inicemi söylüyorum bağıramıyorum,ilk kelimeler çıkarken özellikle bağırmam gereken zamanlarda hele bide topluluk önündeysem resmen kilitleniyorum hayatta bağıramıyorum...

                    4:alış verişte filanda zorlandıgm söylenemez dediğim gibi kasiyere hesap verirkende önce kasiyer indirim kartınız varmı yada paket yapalımmı diye bişey sorarken ilk konuşmayı o yaptıgı için ben cevap verebiliyorum

                    5:sorunum aslında karşımdaki insana önemli biyardımda bulunacaksam mesala arkadasım olur bi derdi olur yardım ister benimde ona önemli bi açıklama yapmam lazımdır ve ne söylücem nasıl cevaplıcam diye beklediği anda saçmalaya başlıyorum çünkü biliyorumki o yada onlar beni dinliyolar onemli bişey söylücem diye bekliyor onun dısında kasıyerde garsonda filan okadar sorun olmuyo.

                    6:yok kendi kendimeyken istediğim herfi istediğim rahatlıkta istediğim şekilde çıkarabiliryorum bu ara komik gelbilir ben iletişim lisesi mevzunuyum 1 yıl yerel bi radyoda bu sorunumun olmasına ramen sırf yenmek ve kendime güvenmek için program sunuculugu yaptım ozaman çok büyük bi ilerleme kaydetmiştim süper konuşuyodum kendime güvenim gelmişti telefonlara filan artık korkarak yaklaşmıyordum ama nezaman ben bu işi bıraktım yine kendinin göstermeye başladı zaten diksiyonumm kötü olsa yada kötü konuşsam orda çalışamadım.
                    bu tamamen psikolojik bi durum ya tamamen beynimin uygurdugu ve kendimi inandırdıgım bi saçmalık...

                    7:ben hatırlıyorum 15 yasmdan önce çok rahat konuşuyordum hatta orta 1de 2de sınıfta herkezin onunde çıkıp oğrtmenlerin taklitlerini filan yapardım yani ama o olaydan sonra ben böyle konuşma konusunda kendine güvenmeyen suskun kendini ifade edemeyen bi insan haline geldim

                    8:el kol tiklerim konuşmakta cümle kurmakta zorlandıgım için bi çeşit konusurken kendimi rahatlatma şekli bide bi yerde okumuştum konusurken dogru nefes alınması gerektiğini ben onuda yanlış yapıyo olabilirim çünkü birisiyle konusurken kontrol dısı o hyecanla beraber tek nefeste alal acele cevap verip üzerimden o yükü atma piskolojisine giriyorum.

                    9:nezaman insanların gözlerinin içine bakarak konuşsam konuşurken daha çok hececanlanıyorum oyuzden bakmıyorum.

                    10: birebir topluluk farketmiyo ya yıllarca tanıdğım bi dostum bile olsa yada annemle bile konusuyo olsam o heyecan engel oluyo rahat harek etmeme rahat konuşmama beynimdeki geçen cümleleri kurmama herşeye.

                    çok uzun bi cevap oldu belki ama acıklayıcı olmak için bukadar uzun yazdım umarım yardımcı olucak bi cevap alabilirim enazından kendi cabamlada olsa bişeyleri aşabilirim bu anlamda lütfen söylüceniz herşey benim için çok onemli aklınızdan bişeyler geçiyosa paylasın benimle teşekkürler...

                    Yorum


                    • #11
                      Biliyor musun Aykut,bana göre kesinlikle senin aşamayacağın bir sorun değil bu.

                      Anladığım doğru ise eğer,senin narin bir yaradılışın var.Sosyalsin,ama biraz duygusal,biraz içe kapanık ve birazda yalnızlığı seven bir kişiliğin var. İyi yetiştirilmişsin,gururuna düşkünsün ve hata yapmaktan çok çekiniyorsun.Sana dışarıdan bakanlar "kibirli"göründüğünü ama tanıdıklarında öyle bir insan olmadığını anladıklarını söylüyorlar mı?

                      Tahminime göre,hatırlamadığın bir diyalogta küçük bir yara almışsın.Onun yansıması bu durum.İstersen sen bu illeti yenersin kardeşim...

                      Ailen seni biraz korumacı yetiştirmiş sanıyorum.Nörololjik ve psikolojik açıdan bir sorunun olduğunu hiç sanmıyorum.Bence sen,sadece ve sadece bazı durumlarda mahcup duruma düşmekten korkuyorsun.Tek neden bu.Bunun tek nedeni de senin kibar yapın ve bu kibar yapının zayıf bir anında hafif bir sekteye uğraması,başka birşey yok.Bence tamamiyle böyle bir şey.Belki de muhafazakar ve fazla terbiyeli bir aile ortamında büyümenin etkisi de var.

                      Bu senin çok okumakla,kendi kendine telkinle ve insanların arasına daha fazla girerek, kendine olan güvenini arttırmanla çözülebilecek ufak bir sorun. Aslında kendine güvensizlik sorunun yok,hafif bir mahcubiyet korkusundan başka.

                      Sana kendimden bir örnek vermek isterim:Öğrencilik ve iş hayatımda kendimi çok iyi ifade edebilen,hakkımı arayabilen,gerektiğinde Vali'ye gidip şikayetimi rahatlıkla dile getirebilen bir insanım.Gelgör ki,aynen senin 3.maddede anlattığın gibi bir lokantada garsona bağıramam,otobüste,dolmuşta şöföre seslenemem, ineceğim yeri yanına gidip söylerim.

                      Bunun nedeni neydi biliyor musun?Ailem beni hem günün koşullarına uygun yetiştirmek istiyor,hem çok koruyucu davranıyordu.Belki başka bir şehirde Üniversite tahsili yapman gerekebilir alış diye 15 yaşında beni İstanbul'dan Ankara'ya tek başına gönderen ailem,bir sürü tehlikeler sıralıyor ve bir takım tembihlerde bulunuyordu. O zamanlar bunları anlayamıyordum Aykut'cuğum.Şimdi günahı ve sevabıyla herşeyi sorgulayabiliyorum.

                      Çok oku,Üstün Dökmen'in kitaplarını önerebilirim(şu an aklıma o geldi)oku..Okuyabildiğin kadar her tür kitap..Oku...Cevap verdiğinde mahcup olmaktan asla korkma...Kim hata yapmıyor ki?Özellikle ve kesinlikle, sorun olduğunu varsaydığın bu durumu gözünde büyütme...Hiç kimse senden üstün değil.Önce bir kaç kez kem küm edersin...Varsın et.Bakmışsın hiç sorununun kalmamış.İnan buna...

                      Başarılar ve mutluluklar diliyorum...

                      Yorum


                      • #12
                        Aykut Kardeşim,Zeynel doktora gitti,şimdi kendisini daha iyi hissediyor,bizi sevindirdi

                        Sevindirme sırası sende...

                        Yorum


                        • #13
                          walla anabella sevindirici bi haber vermeyi okadar çok isterdimki şu 1 haftadır hergün yalnız başıma kaldıgım zamanlarda aynanın karşısına geçip sesli kitap okuyorum konuşmamı geliştiricek alıştırmalar yapıyorum internetten araştırgım kadarıyla daha böyle bisürü sey kendime konuşma konusunda güvenimi geri getiricek aklıma gelen herşeyi yapmaya çalışıyorum çünkü okadar istiyorum ki bu baş belası şeyden krtulmayı ama yok olmuyo bigün normal heyecansız cümle kurarken kilitlenmeden duraksamadan kendimce güzel konuşyosam telefonda yada yüzyüzeyken öbür gün yada 3-4 saat sonra hiç beklemediğim bi anda birisiyle konuşurken yada konşmak istediğimde tekrar hortluyo içimde bu heyecan özellikle telefon çaldgında napıcamı nasıl açıcamı nasıl cevap vericemi şaşırıyorum bişekilde konuşmaya başlıyorum yine ama o telefonun çalıgı andaki yaşadıgım stresi anlatamam bu nedir bi türlü anlam veremiyorum kelime azımdan çıkmıyor offf... napıcamı şaşırmış durumdayım inan artık bıktm böyle yaşamaktan acaba bende normal heyecanlanmadan konuşabilicekmiyim bilmiyorum artık....

                          sende zaynele ait bi msn adresi yada ona ulaşabiliceğim bi email varmı belki kendim gibi birisiyle konuşursam daha iyi hissedicem enazından birbirimizi anlarız diye düşünüyorum umarım vardır...

                          Yorum


                          • #14
                            Üzgünüm Aykut,Zeynel'e ait msn yada mail adresi yok...PM'den mesaj yazmayı denedin mi?Belki böylece msn adresini alabilirsin.

                            Aykut kardeşim,taaaa gerilere gidip,senin bu korkuyu edinme anına ulaşmayı düşündün mü?

                            Ben senin bu durumu aşacağına inanıyorum nedense. Ya sezgi de,yada yazdıklarından edindiğim intiba....

                            İstersen ve azimle mücadele edersen başaracak ve bize mutlu sonucu vereceksin diye düşünüyorum...Ve inan,buna inancım çok fazla.

                            Sakın mücadeleden vazgeçme ve sakın unutma kimse kimseden üstün değil.Herkesin sahip olduğu yetenekler ve zaaflar var...Hiç kimse,bazı çok kötü hareketler(Örnek:hırsızlık vs.vs) haricinde başkasını ayıplama yada yadırgama lüksüne sahip değil. Öncelikle buna inanmalısın...

                            Çalışmalarına devam et Aykut'cuğum.Başaracağına inancını asla yitirme...

                            Dualarım senin başarın ve mutluluğun için...

                            Yorum


                            • #15
                              Arkadas demiş ya sitede yalnız deilsin diye.
                              gercekten de yalnız değilsin.
                              annenle konusurken bile heyacanlanman hariç yazdıklarının hepsi var bende
                              bu nasıl aşılacak bilmiyorum ama Allah yardımcımız olsun.
                              bu konusma esnasında heyecanlanma sosyal hayatı cok etkiliyo.
                              yalnız aykut arkadasın radyoda calısırken heyecanlanmadan konustugu gibi
                              ben de bi sitede operator iken ve sesli konusurken hiç heyecanlanmıyordum
                              şiirler okuyordum
                              hatta radyocu bi abiden teklif bile gelmişti gel radyomda calıs diye
                              nasıl birşey anlamıyorum an oluyo hiç heyecanlanmıyorum heyecanlansam bile gayet düzgün konusuyorum.
                              bu arada ben yeni üye oldum.
                              siteniz gercekten cok faydalı bir site
                              benim gibi bir cok insanın oldugunu öğrenmek de sevindirici
                              Sevgiyle...

                              Yorum

                              İşleniyor...
                              X