Duyuru

Collapse
No announcement yet.

Kendime Ciddi Derecede Zarar Veriyorum :(

Collapse
X
  • Filtrele
  • Zaman
  • Göster
Clear All
new posts

  • Kendime Ciddi Derecede Zarar Veriyorum :(

    Arkadaşlar öncelikle merhaba.
    Ben bipolar ve depresyon hastasıyım.
    Son 1 aydır Ani sinirler geçriyorum ve bu sinirlerin ardından biyerleri indirmeden kırmadan kendime zarar vermeden duramıyorum.
    Son krizimi dün geçirdim kendimi dövdüm vücudumu kestim.
    Kan görünce anca Sakinleşiyorum.
    Ve her krizimde böyle geçiyor yüzüm gözüm şişiyor yumruklamamdan dolayı kollarım göbeğim kesikler içinde.
    ve dayancak gücüm kalmadı artık intihar etmekten korkuyorum.
    Bu krizlerin sebepleri ne olabilir ? herhangi bir şeyede sinirlenmiyorum direk kendi kendine sebepsiz sinirler geliyor.
    Anafranil SR75
    Modiodal 100 mg
    Rileptid 1 mg kullanıyorum
    kıbrısta okuyorum psikiyatrıma gitme olasılığım yok
    acaba başka bir hastalığımmı var lütfen yardım edin ...

  • #2
    kıbrısta hastane yok mu? Sigorta mı karşılamıyor??

    Yorum


    • #3
      Sağlık yok kıbrısta...

      Yorum


      • #4
        rabbim yardımcınız olsun ama doktora gitmeyi ihmal etmeyin bence

        Yorum


        • #5
          ben de bipolarm ve bazen kendimi kesme bişiler batırm istegi duyuyprm fakat kan tuttugu için kendimi kesnce bayılıorm ozamn anca saknleşiorm bizim hastalkta norml bunlar
          Gemiler gibi dünya, gemiler gibi hayat
          Gemiler gibi yıllar, geçip gidiyor, geçip gidiyor...

          Yorum


          • #6
            Allah yar ve yardımcın olsun.. çok zor... kimenenin dediğini uygula kesinlikle..

            Yorum


            • #7
              bir an önce bir doktora görün .....

              Yorum


              • #8
                Bi polar olduğum günden beridir neden epilepsi nöbetlerim esnasında aynı zamanda kendime ve etrafımdakilere de zarar verdiğimi farkettim. Bunun tek sebebi o esnada sıkıntımızı sadece bu şekilde atacağımızı düşünmek. Bilincim bulanıkken bu şekilde düşünüyorum. Beni kurtarabilecek tek şeyin bir şeyler parçalamak dağıtmak vurmak kırmak olduğunu bilincim açılınca sakinleşiyorum ve kendi kendime telkinler veriyorum daha iyi olDUM.geçDİ . sakinleşDİM. diyorum ve her şey bitiyor . Olay aslında bizde bitiyor ama kendimize hakim olamıyoruz işte. Buna doktorlar bile çare bulamadıkları için kendin yeneceksin diyorlar . Ben de şöyle bir yöntem geliştirdim. Kendimi mutlu edecek şeyler yapıyorum Hobilerimi. Ve insanların benim hakkımda ne düşündükleri umrumda bile değil. Okulumu bıraktım ki şuan da o okulda birisi onun yüzünden okulu bıraktığımı düşünüyor umurumda değil. Etrafa saldırıyorum arkadaşlarım beni yanlarında istemeyebiliyor bu arkadaşları direkt siliyorum umrumda değil. Yanımda sadece ailem var ve kendim tek başıma herşeye tekrar başladım. Allah var öncelikle . Var ya hu . İnkar edenlere inat var . Ona sığındın mı herşeyin ondan geldiğini düşündün mü şer bir olayda hayır olduğunu dşündünüz mü hiç ? İçiniz ne kadar rahatlıyor. İşte bunlar maneviyat kendine güven etrafı da fazla umursamama sanırım bu hastalığı çözmese de hafifletir .

                Yorum


                • #9
                  diazepem ne güzel bunları düşünecek duruma gelebilmişsin darısı başıma

                  Yorum


                  • #10
                    Düşünüyorum ama bazen uygulamakta çok zorlanıyorum ben de warez gibi ... ama zamanla umarım geçecek .

                    Yorum


                    • #11
                      Orjinal yazı sahibi: diazepam View Post
                      Düşünüyorum ama bazen uygulamakta çok zorlanıyorum ben de warez gibi ... ama zamanla umarım geçecek .
                      zamanla geçecek.. umarım..yıllardır öle sıkıldım ki bu cümlelerden geçmiyo bitmiyo..lanet ediyorum artık zamana da ummaya da.herşeyden nefret ediyorum.tabiki herkes benim gibi değil ben mutsuz olmak için gelmişim dünyaya.bazen etrafımdaki konuşulanlar seslerim haline geliyo.doğru sölüyolar.seni mutlu etmenin imkanı yok herzaman acı çekmek için neden bulursun kendine.
                      bardağın dolu tarafını göremeyenlerdeniz biz hastalar.kim bilir belki bizim değil de diğerlerinin hayal gücü çok gelişmiştir. bardağa bakıp dolu olduğunu düşünüyolardır.acaba kim daha deli..
                      bikaçgün önce koluma kocaman bi kesik daha attım.bunlar benim acılarım.yaşanmışlıklarım.ben kollarıma bakınca acı görüyorum başkaları baktığında psikopatlık.offf yine yaz geldi nasıl saklıycam bu izleri diye düşünmeye başladım bile..
                      lanet olsun beni bu hale getiren beynime...
                      ne doktora gidiyorum ne de birine gösteriyorum.kendim başarıcakmışım.hadi beee bu kadar da başarısız olur mu insan.acı her karşıma çıktığında bi kesik daha..
                      DİNMEYECEK BU SANCILAR...
                      HÜKÜMSÜZDÜR HÜKÜMLERİM...

                      Yorum


                      • #12
                        Öncelikle geçmiş olsun,umarım iyi olursun.Bende kendimi daha 13 yaşındayken kesmeye başladım ama uzun sürmedi, küçük yaşta olduğum içinde çok da derin kesikler değildi, sanırım fiziksel acımın, ruhumun acısını unutturduğunu düşünürdüm.Araştırdığım ve bildiğim kadarıyla bir çeşit kendini cezalandırma yöntemiymiş bu, kişi kendinden ve yaptıklarından nefret ettiği için kendini cezalandırırmış.Ben o günleri hiç yaşanmamış sayıyorum ,kimseye bahsetmem, en yakınlarıma bile, hatta bu kadarını bile yazarken ellerim titriyor, acil şifalar ,doktora gitmeyi ihmal etme,,,

                        Yorum

                        İşleniyor...
                        X