Tweet
Artık bipolar olduğumdan ilgili şeyleri çok okuduğumdan mıdır nedir,bizim gibi arızaları çabuk tanıyorum.Şimdi giden hasta mesela her seferin de gelir önce fırçasını yer (çünkü saçma sapan olmayan ağrıları için gelmiştir) sonra ağlamaya başlar,ben de kıyamam teselli eder sırtını sıvazlarım.Sonra çok mutlu ve içini dökmüş olarak gider.Nasıl olsa diş hekimlerinde psikolojik terapi bedava 
.Abi ben kendime hayatın anlamlılığını anlatamazken hastalara teselli vermeye çalışıyorum bu nasıl iştir.Asıl gitmesi gereken yer terapist veya psikiyatrist ama gel gör ki bu toplumda iş bize düşüyor.Neden çünkü hiç bir doktor hastasıyla bizim kadar vakit geçirmez.en az 30 dakika en fazla 3 yıl(şimdilik)
Balıklama daldım konuya aslında tedavim 2 sene önce başladı.Baktım 2. evliliğim de bitecek yine kaybeden taraftayım,en iyisi tedavi olmak ne pahasına olursa olsun.İlaçlara başladım doktorun söylediği her şeyi yaptım.insanlarla arama mesafe koydum ki kavga etmeyim,kimseyi dövmeyim diye.Eşim pazarlıkları yapar oldu.Evet artık kimseyi klinikten atmıyorum.Kimse beni mahkemeye vermiyor şimdilik...İlaçlarımı bir hemşire gibi eşim unutturmuyor,ben de hatırlıyorum aslında ama o garantiliyor işi.Sonuçta topluma faydalıyım artık.Ya kendime ne oldu.Artık kendi kazandığı parasını kontrol edemeyen bir adamım,o kadar özgürlüğüme düşkün biri olarak özgürlüğüm yok.Habersiz hiç bir yere gidemez oldum.Gitsem sürekli sorgulanıyorum.Seviliyormuyum tabiki seviliyorum ama kurallara uyduğum sürece.
İlaçlar libidomu iptal etti uzun süre.Mani geçirenlerin libidoyu nasıl algıladıkları ve yaptıkları göz önüne alınırsa nasıl bir kayıp hesap edin.Oysa bipolarlık ne kadar kötü de olsa çoğu insanın yaşayamadığı bir cinsellik yaşıyordum.şimdi risperdal kesildi gyrex başlandı(az dozaj) Biraz düzeldim sayılır.
Yaratıcılığımı kaybettim.Artık tek bir şarkı yazamaz oldum.Çünkü hissedemiyordum.Ve hala öyleyim.2 yıldır gitarı elime alıp eski şarkılarımı bile çalamadım.
Asıl sorun hep çok sinirli olmamdı.Yani hipomani geçirdiğim dönemlerde.Gerisinde de hep depresyondaydım zaten.Depresyon dönemlerinde çok kötü olduğum zamanlar vardı.Fakültede vücuduma jiletle yazılar yazardım.Acımı dindirirdi sanıyorum.Tüm yazılar silindi sol kolumdaki kocaman harflerle "sevgi" kaldı.o dönemde sadece depresyon teşhisi konmuştu ki yanılmışlar.sonra hipomani dönemleri geçirdiğimi sandığım zamanlar yaşadım ki doktorum da bunu söyledi .aslında baştan beri bipolardım.
Hipo mani dönemlerinde aldığım karalardan faydalı olanı da oldu beni batıranı da.Çünkü bir dönemde işimle ilgi çok radikal bir karar vererek (dağın arkasını gören biri gibi) tedavilerime yenisini ekledim ve tüm paramı buna yatırdım.hiç bir şeyim kalmadı.Ama o kadar azimliydim ki sanki tedaviyi ben icat etmişim gibi öyle bir gevezelikle pazarladım ki şu an bu bölgede bu tedavi eşittir benim.Oysa başka bir hipomani döneminde yaptığım bir evlilik yine o dönem arabam hariç tüm maddi varlığıma mal oldu.Anlamak zor.İnişli çıkışlı hayatı özlemiyorum dersem yalan olur.Tedavi olmamın tek sebebi bu evliliği de batırdı demesinler ve ilerde hastaneye yatmak zorunda kalmamak.Ama halihazırdaki hayat beni tatmin ediyor mu derseniz ,ne yazık ki hayır.Artık yeni fikirler oluşturamıyorum.Sıradan evden işe evden işe giden tv izleyip yatan bir moronum.ha arada kafa çekiyorum iyi geliyor.En azından unutuyorum.Hafif mani yaptığından çenem açılıyor.Ama ertesi gün yine aynı.
Sizden başka kime anlatsam ki zaten anlamazlar.Kafanızı ütülediysem de kusura bakmayın
.Abi ben kendime hayatın anlamlılığını anlatamazken hastalara teselli vermeye çalışıyorum bu nasıl iştir.Asıl gitmesi gereken yer terapist veya psikiyatrist ama gel gör ki bu toplumda iş bize düşüyor.Neden çünkü hiç bir doktor hastasıyla bizim kadar vakit geçirmez.en az 30 dakika en fazla 3 yıl(şimdilik)Balıklama daldım konuya aslında tedavim 2 sene önce başladı.Baktım 2. evliliğim de bitecek yine kaybeden taraftayım,en iyisi tedavi olmak ne pahasına olursa olsun.İlaçlara başladım doktorun söylediği her şeyi yaptım.insanlarla arama mesafe koydum ki kavga etmeyim,kimseyi dövmeyim diye.Eşim pazarlıkları yapar oldu.Evet artık kimseyi klinikten atmıyorum.Kimse beni mahkemeye vermiyor şimdilik...İlaçlarımı bir hemşire gibi eşim unutturmuyor,ben de hatırlıyorum aslında ama o garantiliyor işi.Sonuçta topluma faydalıyım artık.Ya kendime ne oldu.Artık kendi kazandığı parasını kontrol edemeyen bir adamım,o kadar özgürlüğüme düşkün biri olarak özgürlüğüm yok.Habersiz hiç bir yere gidemez oldum.Gitsem sürekli sorgulanıyorum.Seviliyormuyum tabiki seviliyorum ama kurallara uyduğum sürece.
İlaçlar libidomu iptal etti uzun süre.Mani geçirenlerin libidoyu nasıl algıladıkları ve yaptıkları göz önüne alınırsa nasıl bir kayıp hesap edin.Oysa bipolarlık ne kadar kötü de olsa çoğu insanın yaşayamadığı bir cinsellik yaşıyordum.şimdi risperdal kesildi gyrex başlandı(az dozaj) Biraz düzeldim sayılır.
Yaratıcılığımı kaybettim.Artık tek bir şarkı yazamaz oldum.Çünkü hissedemiyordum.Ve hala öyleyim.2 yıldır gitarı elime alıp eski şarkılarımı bile çalamadım.
Asıl sorun hep çok sinirli olmamdı.Yani hipomani geçirdiğim dönemlerde.Gerisinde de hep depresyondaydım zaten.Depresyon dönemlerinde çok kötü olduğum zamanlar vardı.Fakültede vücuduma jiletle yazılar yazardım.Acımı dindirirdi sanıyorum.Tüm yazılar silindi sol kolumdaki kocaman harflerle "sevgi" kaldı.o dönemde sadece depresyon teşhisi konmuştu ki yanılmışlar.sonra hipomani dönemleri geçirdiğimi sandığım zamanlar yaşadım ki doktorum da bunu söyledi .aslında baştan beri bipolardım.
Hipo mani dönemlerinde aldığım karalardan faydalı olanı da oldu beni batıranı da.Çünkü bir dönemde işimle ilgi çok radikal bir karar vererek (dağın arkasını gören biri gibi) tedavilerime yenisini ekledim ve tüm paramı buna yatırdım.hiç bir şeyim kalmadı.Ama o kadar azimliydim ki sanki tedaviyi ben icat etmişim gibi öyle bir gevezelikle pazarladım ki şu an bu bölgede bu tedavi eşittir benim.Oysa başka bir hipomani döneminde yaptığım bir evlilik yine o dönem arabam hariç tüm maddi varlığıma mal oldu.Anlamak zor.İnişli çıkışlı hayatı özlemiyorum dersem yalan olur.Tedavi olmamın tek sebebi bu evliliği de batırdı demesinler ve ilerde hastaneye yatmak zorunda kalmamak.Ama halihazırdaki hayat beni tatmin ediyor mu derseniz ,ne yazık ki hayır.Artık yeni fikirler oluşturamıyorum.Sıradan evden işe evden işe giden tv izleyip yatan bir moronum.ha arada kafa çekiyorum iyi geliyor.En azından unutuyorum.Hafif mani yaptığından çenem açılıyor.Ama ertesi gün yine aynı.
Sizden başka kime anlatsam ki zaten anlamazlar.Kafanızı ütülediysem de kusura bakmayın
Yorum