Tweet
Merhaba, 3 ay sonra 16 yaşıma basıcam, yaklaşık 1.5 senedir kendimde değişik davranışların bozuklukların olduğunu fark ettim ve kendimi izlemeye karar verdim. Bu süre zarfında yaşadığım duruma uyan bi hastalık okudum internette (Bipolar Bozukluk) ve bu zaman içinde yaşadıklarımı şöyle anlatıyım;
İyi Halimdeyken: Mutlu, hayatında her şey çok iyi güzel giden, çevresinde çok insan olan, komik olan ve insanları güldürüp kırıp geçiren, aklında olumsuz tek düşünce geçmeyen, hızlı hızlı konuşan, saçma sapan konuşmayan, akıl dolu konuşan biri, çevresindeki insanları etkisi altına alabilen, her şeyi çok kolay bi şekilde yönetebilen bi insan, ya nasıl diyim işte size hayatında her şey yolunda çok iyi gidiyo kimse onu mutsuz edemiyo hiç bişey... valla bide açık söylemek gerekirse bu halimdeyken dünya umrum değil o derece, mesela kimsenin benim hakkımda ne düşündüğünü önemsemiyorum takmıyorum kimseyi, yada birisi gelip beni aşağılıcak bi söz söylese hemen anında lafı yapıştırırım sustururum. Bu halimdeyken resmen anı yaşıyorum ne geçmiş umrumda nede geleceği düşünüyorum sadece o anı en iyi şekilde yaşıyorum. İşte ben hep bu iyi halimi yakalamak istiyorum...
Kötü Halimdeyken: Mutsuz, keyifsiz, yorgun halsiz mıymıntı uyuşuk, iki kelimeyi zar zor bi araya getiren, o iyi halindeki gibi konuşamayan, suskun sessiz kendi halinde , insanların sevmeyeceği bi tip, burdada kısacası iyi halimdeki her şey tersine dönüyo diyim siz anlayın...
Ama mesela internette okudum manik dönemdeyken bu süre en az 1 hafta olmak zorundaymış yoksa kişi bipolar bozukluk sayılmaz diyo. Ben mesela daha geçen gün dedim bi dışarı çıkayım kafam esti öyle, bi arkadaşımı gördüm dedim gel takılalım aldım bunu yanıma konuşuyoz ediyoz gülüyoz ben başladım coşmaya, sonra bi arkadaşımı daha gördüm onuda aldık yanımıza geziyoz oturuyoz filan, benim çenem bi açıldı sanki ağzımdan kelimeler kendi kendine çıkıyo, bunları güldürüyom filan baya keyif aldılar benden. Bana dedikleri, ''sen okulda niye böyle değilsin'' ah bende bi bilsem... Bide geçen sene bi arkadaşım yine bu iyi halimdeyken bana demiştiki '' olum sen bazen çok fene oluyon komiksin seviyom seni de bazende çok aptallaşıyosun be'' off valla kafam allak bullak.. Bende bu manikteki gibi 1 hafta sürmüyo, 1 gün en fazla sürüyo, hatta gün içinde çok dalgalanma yaşıyorum, mesela şuan iyi halimde olabilirken bi 10 dakika sonra kötü halime geçebiliyorum, tam terside olabiliyo... İşte o gün arkadaşlarımla takılırken ne güzel olduda gün boyu iyi halimdeydim. Bide şöyle bi bakayım dedim kendi kendime geçen seneden beri kaç kere iyi halimi yaşadım diye, toplasan 15-20 kere bu iyi halime ya geldim ya gelmedim. Ama genel olarak size kendimden bahsetmem gerekirse hepte o kötü halimde değilim, durgunum sadece iyi halimi ufukta bekler gibi bekliyorum evde sanki gelcekte beni dışarı atıcak ve yine her şey çok güzel olucak gibi bekliyorum...
Şimdi ben bipolarmıyım diye sorucam sizde doktora görün diceksiniz, ama şöyle bi durum var, hayatımda hiç psikolog psikiyatriye görünmedim ve nasıl anlatıcam derdimi bilemiyorum ve o iyi halimdeyken kendime diyorum ''ne gerek var işte her şey güzel kötü giden hiç bişey yok gidipde ne yapıcam'' gibi düşünceye kapılıyorum. Kötü halimdeyken gitmek istiyorum ama doktora derdimi anlatamassam diye bi endişe var içimde, belkide hasta değilim içimde kuruntu yapıyorum. Siz şu yazdıklarıma bakarak en azından ne olabiliceğimi yada bipolar olma ihtimalim varmı bana söylerseniz çok iyi olur çünkü yaşım daha erken ve bu yaştan itibaren önüne geçersem ilerde zorluk çekmiceğimi biliyorum ve önüne geçmekte benim elimde bunuda biliyorum sadece biraz desteğe ihtiyacım var, eğer bipolar yada başka bi hastalık olma ihtimalim varsa görünücem doktora, ha ama derseniz ki her insanda böyle dalgalanmalar olması normal merak etme bişeyin yok, ozaman da kaderime boyun eyicem ve bu şekilde yaşamaya devam edicem...
İyi Halimdeyken: Mutlu, hayatında her şey çok iyi güzel giden, çevresinde çok insan olan, komik olan ve insanları güldürüp kırıp geçiren, aklında olumsuz tek düşünce geçmeyen, hızlı hızlı konuşan, saçma sapan konuşmayan, akıl dolu konuşan biri, çevresindeki insanları etkisi altına alabilen, her şeyi çok kolay bi şekilde yönetebilen bi insan, ya nasıl diyim işte size hayatında her şey yolunda çok iyi gidiyo kimse onu mutsuz edemiyo hiç bişey... valla bide açık söylemek gerekirse bu halimdeyken dünya umrum değil o derece, mesela kimsenin benim hakkımda ne düşündüğünü önemsemiyorum takmıyorum kimseyi, yada birisi gelip beni aşağılıcak bi söz söylese hemen anında lafı yapıştırırım sustururum. Bu halimdeyken resmen anı yaşıyorum ne geçmiş umrumda nede geleceği düşünüyorum sadece o anı en iyi şekilde yaşıyorum. İşte ben hep bu iyi halimi yakalamak istiyorum...
Kötü Halimdeyken: Mutsuz, keyifsiz, yorgun halsiz mıymıntı uyuşuk, iki kelimeyi zar zor bi araya getiren, o iyi halindeki gibi konuşamayan, suskun sessiz kendi halinde , insanların sevmeyeceği bi tip, burdada kısacası iyi halimdeki her şey tersine dönüyo diyim siz anlayın...
Ama mesela internette okudum manik dönemdeyken bu süre en az 1 hafta olmak zorundaymış yoksa kişi bipolar bozukluk sayılmaz diyo. Ben mesela daha geçen gün dedim bi dışarı çıkayım kafam esti öyle, bi arkadaşımı gördüm dedim gel takılalım aldım bunu yanıma konuşuyoz ediyoz gülüyoz ben başladım coşmaya, sonra bi arkadaşımı daha gördüm onuda aldık yanımıza geziyoz oturuyoz filan, benim çenem bi açıldı sanki ağzımdan kelimeler kendi kendine çıkıyo, bunları güldürüyom filan baya keyif aldılar benden. Bana dedikleri, ''sen okulda niye böyle değilsin'' ah bende bi bilsem... Bide geçen sene bi arkadaşım yine bu iyi halimdeyken bana demiştiki '' olum sen bazen çok fene oluyon komiksin seviyom seni de bazende çok aptallaşıyosun be'' off valla kafam allak bullak.. Bende bu manikteki gibi 1 hafta sürmüyo, 1 gün en fazla sürüyo, hatta gün içinde çok dalgalanma yaşıyorum, mesela şuan iyi halimde olabilirken bi 10 dakika sonra kötü halime geçebiliyorum, tam terside olabiliyo... İşte o gün arkadaşlarımla takılırken ne güzel olduda gün boyu iyi halimdeydim. Bide şöyle bi bakayım dedim kendi kendime geçen seneden beri kaç kere iyi halimi yaşadım diye, toplasan 15-20 kere bu iyi halime ya geldim ya gelmedim. Ama genel olarak size kendimden bahsetmem gerekirse hepte o kötü halimde değilim, durgunum sadece iyi halimi ufukta bekler gibi bekliyorum evde sanki gelcekte beni dışarı atıcak ve yine her şey çok güzel olucak gibi bekliyorum...
Şimdi ben bipolarmıyım diye sorucam sizde doktora görün diceksiniz, ama şöyle bi durum var, hayatımda hiç psikolog psikiyatriye görünmedim ve nasıl anlatıcam derdimi bilemiyorum ve o iyi halimdeyken kendime diyorum ''ne gerek var işte her şey güzel kötü giden hiç bişey yok gidipde ne yapıcam'' gibi düşünceye kapılıyorum. Kötü halimdeyken gitmek istiyorum ama doktora derdimi anlatamassam diye bi endişe var içimde, belkide hasta değilim içimde kuruntu yapıyorum. Siz şu yazdıklarıma bakarak en azından ne olabiliceğimi yada bipolar olma ihtimalim varmı bana söylerseniz çok iyi olur çünkü yaşım daha erken ve bu yaştan itibaren önüne geçersem ilerde zorluk çekmiceğimi biliyorum ve önüne geçmekte benim elimde bunuda biliyorum sadece biraz desteğe ihtiyacım var, eğer bipolar yada başka bi hastalık olma ihtimalim varsa görünücem doktora, ha ama derseniz ki her insanda böyle dalgalanmalar olması normal merak etme bişeyin yok, ozaman da kaderime boyun eyicem ve bu şekilde yaşamaya devam edicem...
Yorum