Herkese merhaba

[YerGökHayat]

Teşekkür ederim ilgilendiğiniz için ve zaman ayırdığınız için... Ağustos sonu abilifyı bıraktırıyor doktorum lithurile devam edeceğim. Bu duruma çok sevindiğim için paylaşıyorum. Evet haklısınız lisede veya üniversitede bipolarla tanışabilirdim ki tanışanlar da var . Ve yine haklısınız mani çok heyecan vericiydi. Ama düşündüğüm o şeyler yani tanrı olmak peygamber olmak ajan olmak hepsini düşündüm. Bir sürü çılgınlık yaptım. Yine de en zoru intiharı düşündüğüm zamanlar oldu. Gerçekten zor bir hastalık.Bir de aklıma gelmişken çevremde hep bana neden soran insanlar var. Nedeninin olmadığını anlatamıyorum. Hem bir sürü neden var hem de hiç yok.

belki insanlar iyi niyetle 'neden' diye soruyor fakat tam tersine insanı bunaltabiliyorlar.zaten bu soru insanı yeterince yoruyor.bi de onlara açıklama yapmak zorunda hissediyor insan ama mantıklı bi cvp bulmak zorunda değilsiniz.dürüst olun ve artık bu soru beni rahatsız ediyor deyin gerekirse.
hastalığın biyolojik hem de sosyolojik nedenleri var.tıp beyin konusunda çok geride.doktorlar bile kesin cvp veremiyor ama genelde genetik olduğunu söylüyorlar.benim büyüdüğüm ortamı düşününce ruhi hastalık geçirmemem mucize olurdu herhalde.yine de bendekinin genetik olduğunu düşünüyorum.4 kardeşiz ama abim ve ben bipolarız.piyango bize vurdu yani genlerde olsa bile bipolar olması için bi kıvılcım olması gerekir.mesela bende öss belası kıvılcımım oldu.

genetik bi durum yoksa belki tıp ilerde bi cvp bulabilecek.yani sosyal hayattaki bazı sıkıntıların da etkisi var ama boşver 'neden'ini tıp düşünsün.
ben kendimi çok yordum.şimdi çok rahat bi şekilde 'kader' diyorum.Allah bana bu imtihanı vermiş.inançlı biriyseniz beni anlarsınız.değilseniz katlanabilmek için hemen iman edin
değilseniz bu sorunun size hiçbir faydası olmayacağını bilin.
ben üniversiteye kadar 1.likle geçirdim eğitim hayatımı.burslu kazandığım dershaneye bile gidemedim bu hastalık yüzünden.burslu matematik öğrt.menliğini 2.sınıfta bıraktım.eve kapandım aylarca.bi de abimin manik ataklarına seyirci oldum.bende bi terslik olduğunu tahmin ediyordum zaten.5 gün uyuyamayınca ve acayip şeyler görünce dr. kendim gittim.dışarı yansıtmadığım için biraz şanslıyım ama eğitim hayatımla ilgili yaptıklarıma bakınca herkes kafayı sıyırdığımı anlamıştır heralde
işte bununla ilgili soru sorulunca nasip değilse olmazmış diyorum.

bu arada abilify i bırakacak olmanıza çok sevindim.bence antipsikotikler bi süre sonra kesilmeli.ben antipsikotik kullanmıyorum.abim maalesef yıllardır kullanıyor ve yan etkisi daha çok.ben çaktırsaydım bana da antipsikotik verirlerdi ordan yırttım

damdan düşeni damdan düşen anlar.bunları yaşamayan birine bunlardan bahsetmeseniz daha iyi olur.hem bi yararı dokunamaz belki daha sonra zararı bile dokunur.ben tecrübelerimi paylaşmak istiyorum çünkü insan sudan çıkmış balık gibi oluyor.tekrardan ikinci bi hayata doğuyor ve bu sefer bize rehber olabilecek ebeveynlerimiz de olmuyor ama burada birbirimize rehber olma imkanımız var.
tekrar geçmiş olsun

[Zeynhasim]

Teşekkür ederim yorumlarınız için yer gök hayat. Yeni bir hayat konusunda çok haklısın. Bana da bu hastalıktan sonra yeni bir hayatım olmuş gibi geliyor. Çevrede anlayışlı insanların olması çok önemli. Bana okulda çok destek oldular . Öğretmen arkadaşlarım. Mani dönemimde sürekli yanımdaydılar. Siz de ağabeyin ile birbirinize destek olmalısınız. Benim ailemde bipolar yok. Umarım olmaz da. Kader meselesine gelmişken. İnan bana bilemiyorum. Kader bu desem rahatlarım belki ama diyemiyorum işte. Bu arada gerçekten bu forum ve beni anlayan insanların olması çok güzel. Üniversiteyi bırakmana üzüldüm. Devam etme şansın yok mu?

[YerGökHayat]

Böyle arkadaşlara sahip olduğun için çok şanslısın.
okul hakkında pek konuşmuyorum.hatta mecbur kalmazsam hiç konuşmuyorum.eşimle bile... çünkü aklıma geldiğinde şimdiki gibi.canım çok acıyor.boğazıma bi yumruk oturuyor.kelimeler ağzımdan çıkarken boğuluyorum sanki.ne kadar acı çektiğimi anlatamam.ben de hiç bahsetmek ve düşünmek istemiyorum.
üniversiteyi bırakalı 6-7 yıl olacak.1 sene sonrasında da ilaca başladım zaten.3 yıl önce evlendim.şimdi 2 yaşında bi oğlum var.eşim çalışmamı hiiiç istemiyor.bikaç kere eğitimimi tamamlamak istediğimi söyledim fakat pek hoşuna gitmedi.ben de pek üstünde durmadm çünkü zamanı gelince ciddi ciddi konuşmak varken zamansız konuşup konuyu sulandırmak istemiyorum ama biliyorum ki ben ölene kadar bu yara benim canımı yakmaya devam edecek.
kader meselesi ise;kader demekle olmuyor tabi.ben bunu içimde hissediyorum.sadece biraz hafifletti.aslında hayatım bi düzene girdikten sonra kader demek daha kolay oldu.mesela kanser olsam herhalde bunun için de kader derim.bipolar bi hastalık.benim elimde değildi.ortada hiçbi sebep yokken ilaç içip intihar etmek isterken kendimi sebep ararken buldum.normalde sebep olur intihar edip etmemeyi düşünür insan.duygular mantıktan daha kuvvetlidir.aklımdan nefret ettiğim zamanlar oldu.ne kadar saçmaladığımı görüp kendimden daha çok nefret etmeme sebep oluyordu ve buna engel olamıyorsun.duyguların peşinde sürünüyor insan.
neyse şimdi herşey daha iyyi
abime gelince abim benden daha tutuk ve bi çabası yok.artık böyle ölümü beklicem modunda.o mani dönemini çok daha ağır yaşadı.ilaç içmek istemiyordu.3 kere mani de zirve yaptı valla
o yüzden çok yıprattı kendini.birazda antipsikotik kullandığı için böyle olduğunu düşünüyorum.senelerdir risperdal içiyor.çok kolay pes ediyor.ben daha çok mücadele ediyorum.hatta doktor bile hafiften azarlamış.kardeşini örnek al gibilerinden... tabi bu konuları sadece onunla konuşuyorum.bu da bi yandan iyi oluyor