Duyuru

Collapse
No announcement yet.

Ne yapmalı ?

Collapse
X
  • Filtrele
  • Zaman
  • Göster
Clear All
new posts

  • Ne yapmalı ?

    Merhaba ben 20 yaşında ve burdaki birçok kisi gibi 3 senedir uğraştığım depresyondan kurtulmak istiyorum.Depresyonda olduğumu 2 ay önce öğrendm ama ben bununla 3 senedir ugrasıyorum.Birşeylerin yanlış gittiginin farkındaydım ,psikiyatriste basvurmayı düsünmedm.Bi sabah annemin iyi niyetle söylediği bir söze bağırıp onu ağlattığım güne kadar(ki bu tarz seyler yapan biri değilm)O gün yaptıgım o aptallıktn snra karar degistrdm ve gittm.İlk olarak depresyonla öss dönemimde karsılastım.Herşeye olumlu bakabilen gülebilen biriydim ama birgün ne oldugunu kavrayamadıgım bisey oldu ve karamsar,olumsuz biri oluverdim.Artık hiç birşey tat vermiyordu ki bu durum değişmiş değil.İnsanlardan nefret ediyorum yıkımdan baska bişey değiller insan olmaktan bile nefret ediyorum.Bencillik,duygusuzluk,ikiyüzlülük,suan yapılan sacma sapan seyler insanlık bu değil..Bir kelebek olsaydım örneğin biri beni yakalar bir kitabın,defterin arasına koyardı.Ne hoş (!) sadece yıkım! Bu yüzden hep uzaklaşıyorum yalnızken daha da yalnızlaşıyorum.Sacma sapan bahaneler uydurup arkadaşlarımdan uzaklaşıyorum.Yaptığımın yanlış oldugunun farkındayım ama bunu yapınca düzelicekmsm gibi geliyor.."Olumlu düsün, olumlu seylerle karsılasırsın"dendi.Denedim, istedim güzel olsun düzelsin hayat ama olmadı bu beni daha cok kopardı hayata karsı.Yazılar yazmaya başladım karamsar yazılar.Kazara okuyan arkadaşlarım "karamsar,acı dolu,hoş" olduğunu söylediler.Aslında onlar benm yardım çığlıklarımdı arkadaşlarım çığlıklarımı beğenmekle yetindi.Arkadaşlarımdan yardım gelmeyeceğini biliyordum ztn.Kullandığım antidepresan beni kendime getirdi diyemiyorum çünkü ilaçlar bittignde hersey eskiye dönüyordu.Benim istedgm bu degl.4 kez psikolog olmak icin öss sınavına girdim.Kafamda bi ton düsünceyle.Son kez bir umutla girdim KAzandım ama kaybettim aslında istediğim yerde değilim,şuan bir işletme öğrencisiyim.Psikolog olmayı insanlara yardım edebilmek adına istedim ve sanırım beni teşfik edende yardım cığlıklarımdı.Benim gibi yardım bulamayanlara yardım etmeliydim."Ruhunu doyur,sev,bir kız arkadaş edin geçer" dediler. Kendime hep soruyorum bunu, sorunlu bir ruhu kim ister? sorunlu bir bilgisayar almak gibi bu.İnsanların eşyadan farkı olmayan bi dönemde aynen böyle kim ister bunu? Tmm yakışıklı sayılmam cirkinde sayılmam ve işin fiziksellikte olmadıgınında farkındaym ama hiç denemedm cünkü karsımdaki kisi bencil olucaktı, sığ olucaktı.Kimse bozuk bi eşya istemez! Kitaplara verdim kendimi , şuaralar tek keyif aldığım şey.Aşırı derecede okuyorum tüketiyorum.Malum öğrenciyim kısıtlıyım ,yine biçare kala kalıyorum.Bu okumalarımı oda arkadslarım yadırgıyor tabi.Cevap vermiyorum ve onlara göre "bu cocuk aptal".Takmıyorum diyemiyorum insan yalnız olunca yapamıyor yaralanıyorm tabi, kaçmak istiyorum hep.Ben normalde ağlayabilen biri değildm ama bir film izlediğimde,bir kitap okudugumda,yalnız kaldığımda, geceleri bunalıp dısarı yürüyüse cıktıgımda aglar oldum .Ben bu değilm kişiliğimin değiştigini fark ediyorm hoşuma gitmiyor.Hayallerim var benm japonyaya gidip orda yaşamak büyük biri olmak istiyorum iyi seyler yapmak istiyorum.Çocukluğumdan beri istiyorum bunu ki 20 yaşındaym daha gencim ama sanki 40 yasındaymısm gibi hissediyorum.Alay ettiler hep bn vazgecmedim hayallerimden ama tam bugün sogumaktayım hayallerimden beni hayatta tutabilen 2 seyden soguyorum ve biliyorum onlarıda kaybedersem benden fazla bisey kalmicak.Benim tek istediğim düzelmek hayattan keyif almak , mutlu olmak . Uğraşıyorumda bunun için örneğin yarını kendime ayırdım Boludayım netten gezilebilecek yerlere baktım birseyler yapıcam tabi yalnız olucam yine.Aslında birazda korkuyorum her deneyişimde olmadı hep bi engel olumsuzluk.Neden bukadar olumsuzum güzel seyler düsünemezmiyim diyorum e karanlıkta yaşayan birinden de güneşi tarif etmesi beklenemez ki. Tek isteğim varsa tavsiyeniz ne yapmalıyım? kötü biri değilim ama hayattan dışlanıyorum.Hayata uzak kalmak istemiyorm.Ne yapmalıyım nasıl yapmalıyım? ya da bizim gibilerin damarlarında kan değil de trajedi dolu olduguğunu kabul mu etmeliyim? Bir kaç cevap olursa sevinirim gerçekten şimdiden tşkr ederm
    Bazen yüzgeçlerimi hissettim, bazen kanatlarımı.Derinlerin adamı,gökyüzünün umudu. Yinede hissedebiliyorum ayaklarımı...

  • #2
    Öncelikle kendinizi cok iyi ifade edebilen ve zeki birisiniz.Zeki olmak depresyona yatkınlıgı arttırabiliyor ancak depresyondan kurtulurkende diger kisilere göre avantaj saglıyor.Bunu bir kenara yazalım.20 yaşındasınız ve 3 senedir depresyonla ugrasıyorsunuz ya da depresyon oldugunu düsündügünüz calkantılı bir sürec icindesiniz.Yani 17-20 yaşlarınız arasına denk geliyor.Ergenlik cagı 14-21 yas gibi tanımlanıyor genelde ama bu 7 yıl sürüyor olmasından cok;belirtilerinin zirve yaptıgı ve yinede kisiden kisiye degisen 2-4 yıllık sürecin bu 7 yıl icerisindeki dagılımında farklılık gösteriyor olmasından dolayı bu sekilde tanımlanıyor.Ben kendimin o yaslarına baktıgımda bazı sıkıntılar icerisindeydim.Depresyon boyutunda degildi belki ama yinede zor bir sürecti.Ve asagı yukarı 3 yıl kadar sürmüstü.Sizden tek farkı 17-20/21 degilde 15-18 yaslarım arasında olmasıydı.Sizin sorunlarınızda ergenligin payı oldugunu düsünüyorum.Belki büyük belki kücük ama sonucta etkisi var.

    Kendinize kücük kücük hedefler koyun.Ulasabileceginiz seyler olsunlar.Yine herkesin hobileri vardır.Onlar dogrultusunda etkinliklere katılabilirsiniz.Canınız istemese dahi kendinizi zorlayın.Zamanla ısınamazsanız bırakırsınız.Ancak denemesi bile bir adımdır.Kız arkadas edinme.Senin gibi zeki ya da duygusal kisiler ergenligide daha agır atlattıkları gibi noktalanan flört iliskilerden sonra yasadıkları duygular ve düsündükleri düsüncelerde karsısındakininkilerden cok farklı oluyor.Cok fazla ve cok ''anlam''lı oluyor.Ve buda karsısındaki yıllanmıs sahsiyete cok ''anlamsız'' gelebiliyor.İnsanın bu acılardan ruhunu doyurmak icin girdigi arayısın cözümü ölümsüz aşklarına ! ragmen hicbir sorumluluk almak istemeyen kisilerin yolu olan flört yolunda degil.Aradaki bag ya cok hafif ve kopabilen bir bag ya da sizinde tabir ettiginiz gibi sığ çıkar ilişkilerinden öte bir sey degil.Tabiiki her konuda oldugu gibi duygusal yalnızlıgı gidermenin yalnıs yolları oldugu kadar dogru yoluda var.Tüm yalnıs yollara tek basına meydan okuyan bir yol.Karsındakini kusurlarıyla sevdigin;onu bozuk esya diye kınamak yerine tamir etmek icin can attıgın bir yol.Sartlar saglanınca o yolda yürümek sana cok iyi gelecektir.Hayatındaki sıradanlık kalkacak,ışık girmeyen penceresiz odanın duvarlarında yeni pencereler acılacak.Ve onlara bakarken odanın aydınlanmayan ufacık bölümlerini görmeyeceksin bile.

    Kitap okumaya devam et,ama asırıya kacmadan.Hayatının bir bölümü olsun ama yapman gereken baska seylerinde önüne gecmesin.Hayatta sıg insanlardan uzak durmaya calıs,emin ol ki sıg olan kadar olmasada yinede bircok sıg olmayan insanda var.Ve ve kendini asla acıya mahkum görme.Suan kötü durumdasın ama bu yarınlarının kötü olacagı anlamını tasımaz.Tam tersine senin gibi iyi niyetli birisi gördügü kötü günlerden fazla iyi günler görecek.Buna inan,moralini yüksek tut.Sana dısarıdan bakan birisi olarak karamsar olman icin hicbir somut neden yok.Ergenligin etkileri olup en gec 1-2 yıl icinde ortadan kalkma ihtimalleride cok yüksek bu yüzden.Kendinden iyi durumda gördüklerini degil,kötü durumda gördüklerini izle ve haline sükret.Bil ki tüm bunlar gececek 3-4 yıl sonra bambaska birisi olup cıkıvereceksin.O günlerde;bu günlere baktıgında ''iyi ki'' demek icin temiz kal.''Temiz İnsan''ı kirletebilecek herseyden uzak durmaya calıs.Asla pisman olmazsın.

    Hersey gönlünce olsun dost...
    Last edited by ultrAslan; 24-03-2011, 06:08 AM.
    Çılgın,hayat dolu ve hırçın SARIyla;Asil,olgun ve durgun KIRMIZInın dostluğu:

    ''GALATASARAY''

    Yorum


    • #3
      Geçmiş olsun...

      Arkadaşlarınızın kitap okumanızla dalga geçmesini önemsemeyin, sonuçta yarın öbür gün onlarda hayatınızdan çıkacak yeni insanlar gelecek. Siz bu dönemde hayatınızı ve geleceğinizi kurmaya odaklanın.

      Hayattan bezginlik, tat alamama genelde kalp enerjisinin tükendiğini gösterir. Kitaplarla ruhunuzu doyururken kalbinizi de manevi olarak ihmal etmemeye çalışın... Ayrıca sadece kitap okuyarak insanlarla beraber olmanın da önemini, ruhunuz için gerekli olan etkisini göz ardı etmeyin...

      Ağlamanız korkulacak birşey değil, tam tersine kalbinizin yumuşadığını gösterir. Rahat olun, içinizden geliyorsa kendinizi yargılamak yerine ağlayın. Bırakın duygularınız en azından böyle biraz açığa çıksın. Kendinize baskı yapmayın ve şu durumunuzdan dolayı da fazla korkmayın. Hayat böyle inişli çıkışlıdır her dönemimiz mutlu huzurlu geçmeyebilir. Önemli olan bu uç noktaların fazla uzun sürmemesidir. Eğer uzun sürerse de demek ki yaşamınızda bazı şeyleri yanlış yapıyorsunuz. Bunlardan dolayı da enerjiniz tükeniyor. Yapmanız gereken bunları tespit edip düzeltmektir. Mesela neyi eksik yapıyorsunuz, bişeylere fazla mı takılıyorsunuz, spor ya da buna benzer hobilerle enerjinizi doğru yönlendirebiliyor musunuz...vs kendinize göre bunları tespit edip düzeltebilirseniz daha huzurlu da yaşarsınız...

      Selametle kalın...
      bişnev...

      Yorum


      • #4
        umut ettiğin sürece, acı çekersin hayal kurmayı bırak ve hayat ne getiriyorsa kabul et, yoksa bu trajedinin esiri olmaya mahkumsun...
        biliyorum artık çok zor çok
        kuracak yeni bir hikayem yok.
        yine de uğraşıyorum rastgele bu eskimiş kelimelerle

        alt üst olmuş coğrafyanda
        cebinde bozuk paralarınla
        kendi mezarına selam durup
        boşver mi diyorsun kanasın.

        Yorum


        • #5
          Tşkr ederm arkadaşlar.Yazdıklarınızdan ciddi anlamda ders aldm ve onları uygulamaya çalışacağım.Açıkcası başarabileceğimden şüpheliyim, çevremde hep üzerime gelen tipde insanlar var, uzaklaşıyorum elbet ama bir başkasında yine aynı şey ama olsun. Bir çiceği bir damla su ayakda tutabilr , bir insanıda kücücük bir söz.Sanırım bu sözü söylemedigimzden bazılarımız yalnızlaşıyor.Bilmiyorm belki saçma gelicek size ama her insanın iklimi aynı degil.Benim içimdeki kuraklığa bir damla su oldu sözleriniz tşkr ederm gerçektn ...
          Bazen yüzgeçlerimi hissettim, bazen kanatlarımı.Derinlerin adamı,gökyüzünün umudu. Yinede hissedebiliyorum ayaklarımı...

          Yorum

          İşleniyor...
          X