Tweet
Merhaba. Ben ismimden de anlaşıldığı gibi Antalya'da yaşıyorum. Lise 1 öğrencisiyim.
Lisemde çoğu kişi beni dışlıyor, kimse bana tepki vermiyor. Fakat beni yermeye, ezmeye gelince hemen bunu yapıyorlar. Derslerim de iyiydi ama artık fazla konsantre olamıyorum, çalışamıyorum. Fakat herkes beni çalışkan biliyor. Bu sebeple de "aptal,gerizekalı" damgası yiyorum.
Spor yapmıyordum. Fakat masa tenisine başladım. Belki kafam dağılır diye. Fakat iyice rezil oluyorum. Attığım her top ya dışarı gidiyor ya da filede kalıyor. Bu nedenle de "beceriksiz" damgası yiyorum.
Fazla yapılı değilim. O yüzden de gelen geçen beni yermeden duramıyor. Elimde olsa hepsini öldürmek isterdim. Fakat yapamıyorum.
İlkokuldan tek bir yakın arkadaşım vardı. Kendisi Antalya Anadolu'ya (Antalya'daki en iyi Anadolu lisesi) gidiyor. Ben de başka bir Anadolu lisesine gitsem de pek farkını görmedim. Buradaki herkes serserinin teki. Derdimi yakın arkadaşıma anlatmak istiyorum. Ama anlatamıyorum. Çünkü anlatsam ya okulumu kötülüyor ya da dinlemiyor.
Sevdiğim kız, başkasıyla çıkıyor. Çıktığı kişi ise abazanın teki, sınıfta öpüşüyorlar! Onlara bakarken duygularımı saklamak zorunda kalıyorum. Yakında "gay" damgası yemekten korkuyorum.
Antalya Anadolulu arkadaşım, iyi basketbol oynuyor. Fakat ben iyi oynayamıyorum. Beni de basketbol oynamaya çağırıyor. Rezil olmamak için reddediyorum. Ama beni "nasıl bilmiyorum" ikna ediyor ve gidiyorum. Oyun sırasında dalıp gidiyorum. Top çalmaya veya şut atmaya çalışsam da olmuyor. Giren şutlarım ise ampul oluyormuş ve sayı, karşı takıma geçiyor.
Bir kez sayı gerçekten bize geçti. Takımdakiler resmen aşağılarcasına alkışladı. Bu beni gerçekten rahatsız etti.
Babam birkaç sene önce öldü. Annem çalışıyor ama ekonomik durumumuz iyi değil. Okula dışarıdan yemek getirmek yasak. Fazla harçlık almıyorum. O yüzden kimi günler okulda aç kalıyorum. Bundan artık bıktım.
Okula gitmeyip evde bilgisayar oynamak istiyorum. Çünkü yapabildiğim tek şey bu. Ama annem, fazla bilgisayar oynamama izin vermiyor. Bazı durumlarda yatağıma uzanıp ağlıyorum. Ağlamayı kesince de ağlamayı erkekliğime yediremeyip yine ağlıyorum. Bazen bilgisayar başıondayken fark etmeden tırnaklarımı yemeye ya da elimi burnuma sokmaya başladım.
"Çok özür diliyorum" ama bazen mastürbasyon yapmaya başladım. Sırf gelecek için bir güvencem olmadığı için okumaya çalışıyorum.
Delirdiğim apaçık ortada. Ne yapmalıyım?
Lisemde çoğu kişi beni dışlıyor, kimse bana tepki vermiyor. Fakat beni yermeye, ezmeye gelince hemen bunu yapıyorlar. Derslerim de iyiydi ama artık fazla konsantre olamıyorum, çalışamıyorum. Fakat herkes beni çalışkan biliyor. Bu sebeple de "aptal,gerizekalı" damgası yiyorum.
Spor yapmıyordum. Fakat masa tenisine başladım. Belki kafam dağılır diye. Fakat iyice rezil oluyorum. Attığım her top ya dışarı gidiyor ya da filede kalıyor. Bu nedenle de "beceriksiz" damgası yiyorum.
Fazla yapılı değilim. O yüzden de gelen geçen beni yermeden duramıyor. Elimde olsa hepsini öldürmek isterdim. Fakat yapamıyorum.
İlkokuldan tek bir yakın arkadaşım vardı. Kendisi Antalya Anadolu'ya (Antalya'daki en iyi Anadolu lisesi) gidiyor. Ben de başka bir Anadolu lisesine gitsem de pek farkını görmedim. Buradaki herkes serserinin teki. Derdimi yakın arkadaşıma anlatmak istiyorum. Ama anlatamıyorum. Çünkü anlatsam ya okulumu kötülüyor ya da dinlemiyor.
Sevdiğim kız, başkasıyla çıkıyor. Çıktığı kişi ise abazanın teki, sınıfta öpüşüyorlar! Onlara bakarken duygularımı saklamak zorunda kalıyorum. Yakında "gay" damgası yemekten korkuyorum.
Antalya Anadolulu arkadaşım, iyi basketbol oynuyor. Fakat ben iyi oynayamıyorum. Beni de basketbol oynamaya çağırıyor. Rezil olmamak için reddediyorum. Ama beni "nasıl bilmiyorum" ikna ediyor ve gidiyorum. Oyun sırasında dalıp gidiyorum. Top çalmaya veya şut atmaya çalışsam da olmuyor. Giren şutlarım ise ampul oluyormuş ve sayı, karşı takıma geçiyor.
Bir kez sayı gerçekten bize geçti. Takımdakiler resmen aşağılarcasına alkışladı. Bu beni gerçekten rahatsız etti.
Babam birkaç sene önce öldü. Annem çalışıyor ama ekonomik durumumuz iyi değil. Okula dışarıdan yemek getirmek yasak. Fazla harçlık almıyorum. O yüzden kimi günler okulda aç kalıyorum. Bundan artık bıktım.
Okula gitmeyip evde bilgisayar oynamak istiyorum. Çünkü yapabildiğim tek şey bu. Ama annem, fazla bilgisayar oynamama izin vermiyor. Bazı durumlarda yatağıma uzanıp ağlıyorum. Ağlamayı kesince de ağlamayı erkekliğime yediremeyip yine ağlıyorum. Bazen bilgisayar başıondayken fark etmeden tırnaklarımı yemeye ya da elimi burnuma sokmaya başladım.
"Çok özür diliyorum" ama bazen mastürbasyon yapmaya başladım. Sırf gelecek için bir güvencem olmadığı için okumaya çalışıyorum.
Delirdiğim apaçık ortada. Ne yapmalıyım?
zaten ben 2 yaşındayken rahmetli babam ölmüştü 
neyse 5. sınıfta sabahın körüneee kadar bilgisayara girerdim sonra derslerim bir anda alt üst oldu şimdi diceksinki herkez öle sölüyo bilgisayara girsen derslerin alt üst olur ama bunu yaşıkça görüyo insan bitek bunu değil gelelim liseye ben şimdi lisedeyken değilde bütün zaman utangaçtım bu yüzden hep benide salak diye bağırıyolarda çok kırılıyordum ve ben çok duygusal bir insandım sinirlendiğimde ağlardım yani sonra bebek diye anırmaya başladılar bana o salak insanlar benimle dalga geçiyolardı kızların erkeklerden daha iyi olduğunu düşünürdüm fakat onlar dahada kötüler şeytana pabuç giydirirler onlar o zamanlar 15-16-17 yaşım anlıyıcağın 3-4 sene böle geçti bende orta okuldan sonra askeri okula gitmek istemedim lisede sonra gittim ve hava harp okulunu kazandım bak şimdi 22-23 yaşıma geldim o bana salak diyenlerin çoğu çöpçü oldu
Yorum