Tweet
Bir depresyonda hastasının nasıl bir konu açacağını düşünürken yazmaya başladım. Uzun uzun zamanınızı almayacağım depresyon benim hayatımda yabancı bişey değildi, daha öncede girip çıkmıştım ve hep en kötüsünün benim başıma geldiğini düşünmüştüm, her seferinde ilaç kullandım ve iyileştikten sonra ohbeee deyip hayatıma devam ettim, eşim bu konuda bana çok ama çok yardımcı olmuştu, şimdi gene depresyondayım ama bu sefer şarltar farklı eskiden iyi bir işim müşteri ziyaretlerim ve bana zaman geçirtecek bir çok şeyim vardı en önemlisi antalya'daydım evim konyaaltı sahile 5 dk yürüyüş mesafesindeydi. Şimdi ise inanmayacaksınız ama hayatımdaki herşey ama herşey değişti. neredemiyim. Şırnaktayım eşim öğretmen olduğu için buraya atandı bu arada bende askere gitmediğim için tecilimi bozdurup buraya geldim 1 ay sonra askere gidecğim ayrıca 2 aylık bir bebeğimiz var, inananın bana burada biraz açılayım deyip sokakta bile yürüyemiyorum, tamamen eve kapandım ellerime ve ayaklarıma iğneler batıyor sanki, akşamları yatmadan önce velorin içtiğim halde sabah saat 5 te uyanıyorum birde üstelik saatler geri alındı 
yani artık 4 te uyanıyorum dün eşimle bir program yapıp yalandanda olsa bir cafe tarzı bir yere gitmeye karar aldık biraz açılmam için ama ne oldu biliyormusunuz KEPENKLER KAPANDI. hala savaşıyorum ve bu savaşı yneceğim, hala depresyonun kalıcı bişey olmadığı yolunda telkin etmeye çalışıyorum kendimi unutmayalaım bu acı benim acım ve benim yaşamma gerekiyormuş ve geçecek
yani artık 4 te uyanıyorum dün eşimle bir program yapıp yalandanda olsa bir cafe tarzı bir yere gitmeye karar aldık biraz açılmam için ama ne oldu biliyormusunuz KEPENKLER KAPANDI. hala savaşıyorum ve bu savaşı yneceğim, hala depresyonun kalıcı bişey olmadığı yolunda telkin etmeye çalışıyorum kendimi unutmayalaım bu acı benim acım ve benim yaşamma gerekiyormuş ve geçecek
Yorum