S.a. Arkadaşlar öncelikle yazi biraz uzayabilir ve sizi sikabilir. Ama ilk başta bendeki belirtileri yazacam ayni belirtiler sizde de varsa okumaya ve yardimlaşmaya devam..
Not: Ortalama 5 yil önce çok kötü bir depresyon atlattim ama bu ara tekrarladi ve baya zorluyor..
Bendeki belirtiler:
1- dünya hiç bir anlam vermiyor ve bunun sadece bende olduğunu ve başkasinin beni anlayamayacağini düşünüyorum.
2- hiç bir şeyden tad almiyorum hiç bir şey yapmak istemiyorum her şey çok anlamsiz..
3- aniden ölüm korkusu geliyor o an ölecekmişim gibi hissediyorum ve çok korkuyorum..
4- sürekli vücudumu dinliyorum ve bir çok hastaliğim olduğunu zannediyorum..
5- yeni bir iş yapmak bir yere gitmek düşüncesi bile bende ani bir ürküntü oluşturuyor ve yapmak veya gitmekten korkuyorum aniden..
6- bu sikintilarin hiç bir zaman geçmeyeceğini ve tedavi edilemeyeceğini düşünüyorum..
7- midem sürekli bulaniyor hiç iştahim yok(bazilarinda tersi oluyormuş)
8- inancim gereği intahar etmekten korkuyorum..
9- herkesten nefret ediyorum kimseyle konuşmak istemiyorum çünkü anlamayacaklarini düşünüyorum.. Ailem bile anlamsiz geliyor..
10- bunlar ve buna benzer düşünceleri ne yaptimsa aklimdan atamiyorum yataktan çikmaktan korkuyorum gitmediğim doktor kalmadi ama anladimki ben depresyona girmişim..
Evet arkadaşlar bu ve benzeri belirtiler varsa altta yazacakalrimi okuyun mutlaka ben size belkide siz bana yardimci olursunuz..
Bundan yaklaşik 6-7 yil önce çok ani bir şekilde rahatsizlandim gitmediğim doktor kalmadi meğerse gitmem gereken tek yer psikologmuş.. Depresyonda olduğumu anlamiyordum ve hep ölecek gibi bekliyordum çok kötüydüm çok çok bunu anlatamam yataktan veya evden çikamiyordum..
Peki nasil yendim:
Bir gün babam zorla beni evden çikardi ve bir daha eve kapanma dedi.. Hiç çikmak istememme rağmen zorla çikiyordum insanlarin içine girmek o kadar kötü yapiyorduki beni ama yinede direniyordum.. Insanlarla çevremle konuşuyordum ama aklim hep depresif durumumdaydi baksana diyordum karşimdakinin keyfi yerinde bide bana bak.. Zamanla evden çikmaya aliştim buda bir adimdi ama her şey hala çok zordu..
Depresyon ilaçlari: Ilk verildiğin 3 - 5 gün kullandim biraktim.. Faydasinin olmayacağini düşünüyordum.. Ki herkeste farklidir kimine çok çok iyi gelir.. Ve etkilemesi uzun sürer.. Ben ilaçtan çok kendi çabamla atlattim..
Ilaçla değil çabamla atlattim peki nasil: Dediğim gibi insanlarin içine girdim insanlarla konuştum hiç istemediğim şeyler yaptim parka gittim, dağlara çikip gezdim, ava gittim, baliğa gittim.. Gittim diyorum ama gitmek o kadar kolay değildi hiç tad vermiyordu hiç aklimdan atamiyordum.. Ama bunlarida yapiyordum.. Zamanla ne oldu unutmaya başladim..
Bir süre sonra ilaç: Depresif durumum çok kötü durum bilinçsizliğimden de kaynakli 1 yil kadar devam etti sonra hafiflemeye başladi hafiflediği siralar bir akraba doktor tavsiyesi ile bir ilaç kullandim hafif bir depresyon ilaci ama 2-3 gibi hatirladiğim kadariyla sonra biraktim onuda ve hayati akişina biraktim..
Alttaki kisim inanci gereği müslüman olan kardeşlerimize:
(benim ileşmemin en büyük etkeni: Herkeste farkli inanç vardir buna inanmak zorunda değilsiniz.. Ama ben müslümanim.. Bir cuma günü namaza başladim ve o zamandan beri hiç birakmadim sürekli dua ettim.. Her yatsi namazindan sonra amene resulu duasi okudum. Ayetel kursi okudum ve çok faydasi oldu..
Arkadaşlar depresyondayken dinin ve inancinda bir anlami yoktu ama islamin emir ve yasaklarini yerine getirdikçe dua ettikçe bir anlam kazanmaya ve bana iyi gelmeye başladi.. çok çok iyi geldi.)
neyse arkadaşlar dediğim gibi hayata ve çevreye hiç tad almasaniz bile tutunarak ve hiç bir şeye üzülmemeye bir şeylere sevinmeye kendinizi şartlayarak çikip gezerek eve kapanmayarak insanlarla konuşarak vu dua ederek bunu yenebilirsiniz. Ben yendim..
5 yil önce yendim..
Ortalma iki hafta önce tekrar başladi kişin etkisi oldğunu düşünüyorum çünkü kiş aylari depresyonun en çok yaşandiği aylardir. çok kötü oluyorum bazen ama daha önce yendim tekrar yenerim deyip ayağa kalkiyrum iyi geliyor..
Ayaği kalkin yorgana yatağa eve sarilmayin hiç bir anlami olmasa kizil ötesi düşüncelerede dalsaniz kimse beni anlamaz deseniz bile anlayan biri muhakkak vardir bu hastalik size özel değil..
Anlatmak istediğiniz konuşmak istediğiniz bir şey olursa dinlerim..
Ayaği kalkin ve direnin nasil olsa ölene kadar bu hastalik sürer düşüncesini atin ve sonu ölüm değilmi yaşamaya ve her gün yaptiklarini tekrar yapmaya devam edin zamanla kesin geçecektir..
Depreyon %90 oraninda kendi haline birakildiğinda geçen bir hastaliktir..
%10 ise o hastalikla yaşamaya alişir. Ve oda ayni şey sayilir..
Yüce rabbi bu hastaliği kimseye yaşatmasin yaşayan bizlerede sabir güç ve şifa nasip etsin inşallah selam ve dua ile..
Kalkin ve silkinin yenebilirsiniz.. hemen ileşmeyi beklemeyin biraz zaman alır
Not: Ortalama 5 yil önce çok kötü bir depresyon atlattim ama bu ara tekrarladi ve baya zorluyor..
Bendeki belirtiler:
1- dünya hiç bir anlam vermiyor ve bunun sadece bende olduğunu ve başkasinin beni anlayamayacağini düşünüyorum.
2- hiç bir şeyden tad almiyorum hiç bir şey yapmak istemiyorum her şey çok anlamsiz..
3- aniden ölüm korkusu geliyor o an ölecekmişim gibi hissediyorum ve çok korkuyorum..
4- sürekli vücudumu dinliyorum ve bir çok hastaliğim olduğunu zannediyorum..
5- yeni bir iş yapmak bir yere gitmek düşüncesi bile bende ani bir ürküntü oluşturuyor ve yapmak veya gitmekten korkuyorum aniden..
6- bu sikintilarin hiç bir zaman geçmeyeceğini ve tedavi edilemeyeceğini düşünüyorum..
7- midem sürekli bulaniyor hiç iştahim yok(bazilarinda tersi oluyormuş)
8- inancim gereği intahar etmekten korkuyorum..
9- herkesten nefret ediyorum kimseyle konuşmak istemiyorum çünkü anlamayacaklarini düşünüyorum.. Ailem bile anlamsiz geliyor..
10- bunlar ve buna benzer düşünceleri ne yaptimsa aklimdan atamiyorum yataktan çikmaktan korkuyorum gitmediğim doktor kalmadi ama anladimki ben depresyona girmişim..
Evet arkadaşlar bu ve benzeri belirtiler varsa altta yazacakalrimi okuyun mutlaka ben size belkide siz bana yardimci olursunuz..
Bundan yaklaşik 6-7 yil önce çok ani bir şekilde rahatsizlandim gitmediğim doktor kalmadi meğerse gitmem gereken tek yer psikologmuş.. Depresyonda olduğumu anlamiyordum ve hep ölecek gibi bekliyordum çok kötüydüm çok çok bunu anlatamam yataktan veya evden çikamiyordum..
Peki nasil yendim:
Bir gün babam zorla beni evden çikardi ve bir daha eve kapanma dedi.. Hiç çikmak istememme rağmen zorla çikiyordum insanlarin içine girmek o kadar kötü yapiyorduki beni ama yinede direniyordum.. Insanlarla çevremle konuşuyordum ama aklim hep depresif durumumdaydi baksana diyordum karşimdakinin keyfi yerinde bide bana bak.. Zamanla evden çikmaya aliştim buda bir adimdi ama her şey hala çok zordu..
Depresyon ilaçlari: Ilk verildiğin 3 - 5 gün kullandim biraktim.. Faydasinin olmayacağini düşünüyordum.. Ki herkeste farklidir kimine çok çok iyi gelir.. Ve etkilemesi uzun sürer.. Ben ilaçtan çok kendi çabamla atlattim..
Ilaçla değil çabamla atlattim peki nasil: Dediğim gibi insanlarin içine girdim insanlarla konuştum hiç istemediğim şeyler yaptim parka gittim, dağlara çikip gezdim, ava gittim, baliğa gittim.. Gittim diyorum ama gitmek o kadar kolay değildi hiç tad vermiyordu hiç aklimdan atamiyordum.. Ama bunlarida yapiyordum.. Zamanla ne oldu unutmaya başladim..
Bir süre sonra ilaç: Depresif durumum çok kötü durum bilinçsizliğimden de kaynakli 1 yil kadar devam etti sonra hafiflemeye başladi hafiflediği siralar bir akraba doktor tavsiyesi ile bir ilaç kullandim hafif bir depresyon ilaci ama 2-3 gibi hatirladiğim kadariyla sonra biraktim onuda ve hayati akişina biraktim..
Alttaki kisim inanci gereği müslüman olan kardeşlerimize:
(benim ileşmemin en büyük etkeni: Herkeste farkli inanç vardir buna inanmak zorunda değilsiniz.. Ama ben müslümanim.. Bir cuma günü namaza başladim ve o zamandan beri hiç birakmadim sürekli dua ettim.. Her yatsi namazindan sonra amene resulu duasi okudum. Ayetel kursi okudum ve çok faydasi oldu..
Arkadaşlar depresyondayken dinin ve inancinda bir anlami yoktu ama islamin emir ve yasaklarini yerine getirdikçe dua ettikçe bir anlam kazanmaya ve bana iyi gelmeye başladi.. çok çok iyi geldi.)
neyse arkadaşlar dediğim gibi hayata ve çevreye hiç tad almasaniz bile tutunarak ve hiç bir şeye üzülmemeye bir şeylere sevinmeye kendinizi şartlayarak çikip gezerek eve kapanmayarak insanlarla konuşarak vu dua ederek bunu yenebilirsiniz. Ben yendim..
5 yil önce yendim..
Ortalma iki hafta önce tekrar başladi kişin etkisi oldğunu düşünüyorum çünkü kiş aylari depresyonun en çok yaşandiği aylardir. çok kötü oluyorum bazen ama daha önce yendim tekrar yenerim deyip ayağa kalkiyrum iyi geliyor..
Ayaği kalkin yorgana yatağa eve sarilmayin hiç bir anlami olmasa kizil ötesi düşüncelerede dalsaniz kimse beni anlamaz deseniz bile anlayan biri muhakkak vardir bu hastalik size özel değil..
Anlatmak istediğiniz konuşmak istediğiniz bir şey olursa dinlerim..
Ayaği kalkin ve direnin nasil olsa ölene kadar bu hastalik sürer düşüncesini atin ve sonu ölüm değilmi yaşamaya ve her gün yaptiklarini tekrar yapmaya devam edin zamanla kesin geçecektir..
Depreyon %90 oraninda kendi haline birakildiğinda geçen bir hastaliktir..
%10 ise o hastalikla yaşamaya alişir. Ve oda ayni şey sayilir..
Yüce rabbi bu hastaliği kimseye yaşatmasin yaşayan bizlerede sabir güç ve şifa nasip etsin inşallah selam ve dua ile..
Kalkin ve silkinin yenebilirsiniz.. hemen ileşmeyi beklemeyin biraz zaman alır
Yorum