Depresyon

[messina]

Dertler paylaştıkça azalır, burada depresyonumuzu anlatalım, rahatlayalım, destek olalım.
Benim depresyonum işyerinde vakit geçirememek, işyerinde mesainin bitmesini iple çekiyorum her akşam mesai bitişi benim için bayram, sabahları mesai başlangıcı ise ızdırap gibi. çalışmaktan nefret ediyorum.
Sizde dertlerinizi önerilerinizi paylaşırmısınız arkadaşlar ?

[messina]

Buraya yazalı sanki sıkıntılarım daha hafifledi gibi geldi bana.

[dreamer8]

Elbette dertleri paylaşmak insana iyi gelir. En doğrusu bu. Öncelikle nasıl bir işte çalışıyorsun. ÖZel mi, kamu mu, masa başı mı, fiziksel çalışma mı, yoksa sürekli pc başında yoğun çalışma mı, yada hiç bir iş yok da bol bol boş vaktin mi var? Ortam nasıl yani ona göre bi değerlendirme yapılabilir. Benim mesaim oldukça boş, masa başı. Ben de kendime uğraşlar bulmaya çalışıyorum. Köşe yazıları, makaleler, bilimsel ve coğrafi araştırmalar...Kendime birşeyler buluyorum yani.

[Misafir]

sevmediğim bir iş ortamında hayatta çalışamam..

[manik kız]

ben buyuk konusmayayım ama sevmedıgım ıs yerınde en fazla 3 ay calıstım ydaa 4...sureklı gergın oldugum ıcın de kavga edip cıktım..o yuzden sevdıgm işte calısırım.hayat gecermı oyle yaa

[dies irae]

benim depresyon da beni işkolik yaptı. işime tutunuyormuşum gibi bir durum bu. ama çok da iş değiştirdim. hep aynı hikâye aman bu iş yeri şahane, bu insanlar süper, koşullar çok iyi, ben buraya aitim dedim. sonra biraz zaman geçince allah kahretsin, ben ne yaptım, bu iş yeri berbat, bana hiçbir şey katmıyor, bu patron bozuntusu da hiçbir şey bilmiyor, hiç düşündüğüm gibi değilmiş, vs. deyip istifa ettim.

haa bir de bir işin bütün zorluklarını güzelce yenip, en berbat en zorlu aşamalarını geride bırakıp, atıyorum terfiye, maaş artışına, hiç olmadı yıllık izin hak etmeye ramak kala kendimi sabote etmek istercesine istifa etme huyum var. böyle o kadar çok işten istifa ettim ki sayamıyorum bile. şu ana kadar bir iş yerinde en uzun çalışma sürem 3 yıl. hem işkolik olup hem her şeyi birden nasıl bırakıp gittiğime bir anlam veremiyorum. sanırım benim kadar işi ciddiye almayan insanlara tahammül edemiyorum ben. çünkü öylelerinin işi de dön dolaş benim gibilerin üstüne kalıyor. bu çok alışıldık bir durum fakat bana özgü olan şey, şunu oturup konuşup halletmek yerine cart basıyorum istifayı. güya onlara mı ceza veriyorum, kolaya mı kaçıyorum bilmiyorum da bu bana çok zarar veriyor. kimseyle kavga, gürültü, atışma da yok ama fevri kararlar verip kendimi koca bi bilinmezin içine atmam var. neyse şimdiki iş yerinde dikiş tutturdum gibi yine de emin olamıyorum kendimden.

depresyonumla alakalı psikoterapiye başladım yeniden. psikolog bu, ben hiç psikiyatriste gitmedim, anlamadan dinlemeden ilaç yazar gönderirmiş gibime geliyor çünkü. şimdi psikoterapinin başındayız ama bana iyi geldiğini hissediyorum. bundan başka 6 sene önce daha ağır bir depresyon geçirmiştim. onda da 6-7 ay psikoterapi gördüm. o da iyi gelmişti ama biraz sınırlı kaldı.

neden çünkü ilk terapimde kendimle ilgili bir sürü şeyi sakladım. galiba ilk defa psikologa gitmiştim, derdimi kendimi anlatmak tuhaf geldi. atıyorum, bir test veriyordu, intiharla ilişkili sorular var, hepsine hiç aklımdan geçmez falan işaretledim. bu koca bir yalandı. aklımdan çıkmayan düşünce nasıl hiç aklımdan geçmeyecek? bunu neden yaptım bilmiyorum, yalan da olsa iyileştin veya iyisin lafı mı duymak istedim. ama bana çok zaman kaybettirdi. teşebbüs ettiğimden falan değil ama 6 sene önce şu anda yeni ortaya çıkabilecek şeylerle yüzleşip şimdiye atlatmış olabilirdim. belki psikologa güvenmekle alakalıdır, ya da çekinme meselesi. sanırım biz ne kadar dürüst olursak psikoterapi o kadar etkili olacak. ama işte o kadar kolay olmuyor o iş. neyse geç olsun, güç olmasın diyeyim bari, napiyim ki. dersimi de aldım hem, kartlarım açık oynuyorum bu sefer. öyle işte, hepimize geçmiş olsun..

[*Ceu*]

insan işyerinde mutluysa ya da sevdiği işi yapıyorsa bu hayatınada yansıyor.O yüzden önemli..ama mecbursanız netten kitap okuyun ,,araştırma yapın,,yada oyun oynayın

[dreamer8]

messina istifa mı ettin yoksa. Epeydir ses seda yok. Sevmediğin işi yapmak gerçekten yaramıyor. Hiçbirimiz işimize aşık değiliz ama nefret ettiğin ve vakit geçiremediğin iş de nereye kadar gidecek. Kaldı ki bazı insanlar hangi iş olsa sıkılır.

[messina]

yok ya istifa etmedim dreamer8 aynen devam. ilaç kullanıyorum ve bu sayede biraz daha umursamaz oldum, öyle böyle güç bela akşam ediyorum işte