anadilim bile yabancı bana ve ölmek bile çare değil..

[pnr_]

biliyorum.. onlarca insan var burada, çağa damgasını vurduğu üstüne basa basa söylenen depresyonunu, bitmeyen mutsuzluğunu,huzursuzluğunu, acısını, yalnızlığını kelimelere sığdırmaya çalışan, başaran, vazgeçen.. ben de herkes ve hiçkimseyim zaten.. bunca hiçliğin arasında buraya bir şeyler yazarak ne aradığını unutmuş ve çoktan kaybolmuş ama her nasılsa -lanet olsun- iç güdüleri onu yaşamda kalmaya itmiş sorunlu bir varlık olduğumu değişik biçimlerde anlatmaya kalkışıyorum. ölmeyi düşünmeye bile halim yok benim.. bu yüzden ellerimi bırakıyorum klavyeye gidip geliyorlar harflerin üstünde, duraksadıklarında duruyorum ben de..
ama hatırlıyorum bir zamanlar kitaplar iyi gelirdi..
bir zamanlar ağlayabiliyordum..
bir zamanlar insanlarla kouşmaktan tiksinmek şöyle dursun telefonum sustuğunda katlanamıyordum..
uzun süredir telefonum hiç çalmıyor..
uzun dediğim süre ne kadar onu düşünecek halim de yok.. tek bildiğim daha önce nasıl olduğunu hatırlamam için beynimi derine kazmam gerektiği.. az önce psikiyatristlere baktım.. ne ücretlerini karşılayabiliyorum ne de bir muayenehaneye gitmek için kalkabilirim yerimden-inimden.
ben hala yaşıyorum, bunu biliyorum.. peki sırf henüz ölü değil diye yaşıyor der misiniz bir insana?

[bydead]

geçmiş olsun maddi sıkıntıdanmı gidemiyorsun doktora?

[pnr_]

ben hiçbir şey isteyemiyorum ki..
istediğim tek bir şey olsa yapmak için bir iki saniyeden fazla duracağımı zannetmiyorum..

[bydead]

ben hiçbir şey isteyemiyorum ki..
istediğim tek bir şey olsa yapmak için bir iki saniyeden fazla duracağımı zannetmiyorum..

ama şimdiden adım atmalısın bir şeyler yapmalısınki mutlu olabilesin.illa özele gitmen gerekmez devlet hastaneleride var bu konuda uzman doktorlar var.

[pnr_]

adım atmak.. başlangıç yapmak.. ne için, elbette yaşayacaksan bari doğru düzgün yaşamak, biraz olsun yaşıyoruz çok şükür demek için.. peki bunu istememek?
bazen yangın yeri gibi diyip durduğum bu hareketsiz dünyamda gerçekten yangın çıksın, koşmama, kaçmama ikna etmeye kalkmadan kimse beni kaçayım istiyorum.. evet belki hala bir şeyler istiyorum.. nereden baktığına bağlı gülümseyiş bu da, çok içten..

Re: anadilim bile yabancı bana ve ölmek bile çare değil..

durumunu ne kadar güzel cümlelerle ve düzgün anlatmışsın.uzun zamandır etrafımda bu şekilde kendini ifade edebilecek bir insan göremiyordum. ben de bazen senin gibi hissediyorum.hayatı yaşayarak değil kenarında durup seyrederek geçiriyorum.sonra da dönüp bunu yaptığım için kendime kızıyorum. tam bir kısırdöngü.bir yerde kırmak gerekiyor.yapamıyorum.insanlar umutlarımızı kırıp yaşama sevincimizi köreltiyorlar.bu tip olumsuz insanların bilinçaltımıza işlediği düşüncelerden kendimizi korumalıyız diye düşünüyorum. .hayatımızın hiçbir döneminde hiçkimse ;aileler,okullar,toplum bizim özgüvenimizi kuvvetlendirmiyor ya da sorunlarla başa çıkma yollarını göstermiyor. bunları yaşayarak öğrenmek zorunda kalıyoruz

acı hiçbir zaman sonsuza kadar yaşanmıyor,bir yerde bir zaman tekrar gülüyor insan.bunu bilerek direniyorum.bugünlerde yaşadıklarım ne ilk acı çekişim ne de son olacak.ama tek bildiğim daha iyi de olacağım.sen de olacaksın.umudumuzu kaybetmeyeceğiz.beynimiz gerektiği zaman acıyı kendisi yokedecek ve tekrar yaşama döneceğiz.

hmm... tam bir depresyon ve tam bir karamsar hava .... hayatın güzel yönleri yok ve herşey berbat.... hayatta yaşıyor olmak bile anlamsız....

depresyon için bir neden olmalı.... nedenin de var.... bunu biliyorum.... depresyonda olmana iten yaşantılarını bizimle paylaşır mısın.... belki ümit bile etmediğin bir faydayı burada bulursun....

[pnr_]

invasor.. istediğim tek şey bir şey isteyebilmek.. bu kadarla kalmasın diyorum, olabilecek her şeye bir şeyi gerçekten isteyebilmek adına razıyım.. güzel söylemişsin biraz öl diye.. biraz biraz ölüyorum ve yas tutmalarım bunlar.. kendime yas tutuyorum, çocukluğuma, eskiden sevdiklerime, oyunlarıma, hayallerime ve tabii halime.. çağa yas tutuyorum yetinmeyip, bu çağın çocuklarına, kardeşime, anneme, babama..
ama bu sabah yıkadım beynimi birilerine ne gerek var beyin yıkatmak için.. gece buraya yazı yazdım ve sonra gidip yatakta beynimi yıkadım.. dörde kadar uyudum, deliksiz ve doygun..
teomanın bir şarkısı var "bugün" diye..
"boğulurdum her sağanakta yüzmeyi öğrenmişim sanki bugün"
çok güzel yıkanmış bir beyinden süzülenler..

Aslında ölüm herşeye çaredir pnr, ne varki yine de gidilmesi gereken bir yol değil.Kendine şunu hatırlat; ölmek istemenin nedenleri var ve bu nedenler değişebilir.