biz böyle mi öleceğiz?

[kinder]

ben dört yıldır depresyon hastasıyım. buradaki bir çok insan gibi.
hep nelerden şikayetçi olduğumuzu yazıyoruz. şu şöyle, şunu yapamıyorum, bu düzelmiyor...
ben artık önüme bakmak istiyorum. depresyona inat hayatı kucaklamak istiyorum. ama nasıl? nasıl, nasıl, nasıl?
birçoğumuz hastanelerden bağımsız özel doktorlara gidemiyor. özel hastanelerde fiyatlar baya düştü. fakat fiyatlar düşünce de randevu almak zorlaştı, doktorlar yorulmaya başladı. hem iyi bir doktor bulmak kolay mı? doktorlardan ümidi kestim, en iyisine uzun aralıklarla gözüküp ilaç istemek dışında birşey beklemiyorum onlardan.
ee doktorlardan ümidi kestik tamam. ya peki biz nasıl iyileşeceğiz? ilaçla deyip de güldürmeyin. biz nasıl iyileşeceğiz arkadaşlar?
soyut şeylerden bahsetmiyorum. somut olarak ne yapmalıyız?
hiç düşünmedim yarını. düşünmek istemedim. öğrenciyim, sizlerde çalışan. kimse işi gücünü bırakıp sakin kafayla insanlardan uzak bu hastalık üzerine düşünemiyor. zaman sıkıntımız da var, hemde gittikçe daralan...
ama bugün yarını düşünmek istiyorum. sizde düşünün. ben hüzünlü bir şarkıda, mutlu olduğum hayaller kurarken intiharla mı öleceğim? benim sonum böyle mi olacak?
somut olarak ne yapabiliriz? ölüme mahkum aids hastası mıyız? kimse bana neden bu karamsarsın diye sormasın. ben sadece dört yıldır böyleyim. on yıl ya on yıl. on yıldır hasta olan insanlar var. geçtim. her üç saniyede biri intihar ediyor dünyada.
örnek veriyorum öğle saatlerinde huzurlu olmak için ne yapabiliriz diye bir başlık açtım? dört beş saat geçti. olmuyor arkadaşlar olmuyor. tedavi sürecine dahil olmadıkça herşey boşa gidiyor.
iyileşmek istiyorum. ben iyileşmeyeceksem ne yapayım okulu, ne yapayım bunca eziyeti. artık herşey anlamsız geliyor. insanlardan soğuyorum, derslerden, herşeyden. bu yıl biraz daha iyi gibiydim. ama olmadı, düzelmedi. ve şimdi iki yıl önce nasılsam öyle olmak üzereyim. panik ataklar, her saniye aklımın içinde dolaşan hayatı zehir eden; nereden geldiğini bilmediğim düşünceler. başa sarıyor işte. peki ben ne yapabiliyorum. hiç. kocaman bir hiç.

arkadaşlar,
biz böyle mi öleceğiz?

depresyon psikolojik açıdan yenmesi en kolay hastalıktır.... tedavide çözümü bilişsel terapi tek elinde tutar.... terapi ücretleri pahalıdır... bu sorun olacaksa.... okuma terapi kitapları ile de 2 ay gibi kısa bir sürede bu sıkıntılardan kurtulabilirsin.......

[kinder]

depresyon psikolojik açıdan yenmesi en kolay hastalıktır....
bu hastalığın 2012 de kalpten sonra dünyada ikinci ölüm sebebi olarak kayıtlara geçeceği söyleniyor. üç yaşımda panik atak, 7 yaşımda da şizofreniye yakalanmadığım için diğerlerinin tedavisi nasıldır bilmiyorum. her gün hayata bağlı, eğlenmeye bayılan, akademik anlamda her biri çok başarılı insanlarla aynı havayı soluduğum için kolay derken neyi kasdettiniz anlamadım. sorsam onlarda anlamazdı.

keşke olaya böyle yaklaşmasaydınız. öneriniz için teşekkür ederim.

depresyon psikolojik açıdan yenmesi en kolay hastalıktır....
bu hastalığın 2012 de kalpten sonra dünyada ikinci ölüm sebebi olarak kayıtlara geçeceği söyleniyor. üç yaşımda panik atak, 7 yaşımda da şizofreniye yakalanmadığım için diğerlerinin tedavisi nasıldır bilmiyorum. her gün hayata bağlı, eğlenmeye bayılan, akademik anlamda her biri çok başarılı insanlarla aynı havayı soluduğum için kolay derken neyi kasdettiniz anlamadım. sorsam onlarda anlamazdı.

keşke olaya böyle yaklaşmasaydınız. öneriniz için teşekkür ederim.

pardon en yıkıcı bölümünü geçtiğim için yanlış anlaşılmaya neden oldum.... evet depresyon diğer hastalıklara göre en yıkıcı olanıdır... ama diğer hastalıkların iyileşme oranına göre en erkek tedavi edilen hastalık depresyondur....

depresyonu 6 yıl kesintisiz majör bayutta yaşamış biri olarak şunu rahatlıkla diyebilirim.... bilişsel terapi ile hastalığın 6 ayı varmaz düzelir.... en iyi ihtimal de 2 aydır.... bu gibi kısa süreleri başka hastalıklarda bulamazsın.... tabi kökleşmiş hastalıklardan bahsediyorum... yeni ortaya çıkanlardan değil....

ben 6 yıl kurtulamadığım bu depresyondan bilişsel terapi ile tanıştığım zaman 6 aya varmadı birden hızlı bir düzelme yaşadım.... bu süreci portalda eski kayıtlı olan arkadaşlarım bizzat şahit oldular....

benimki de majör boyuttaydı... çöküntü çok fazlaydı... kafamın kimyasalları altüst olmuştu....

[gulenpenguen]

Bir kere ilaçları mutlaka devam ettireceğiz (biz diye yazıyorum zira ben de bir depresyon hastasıyım). İlaçsız tedavi mümkün olabilir bazı istisnai durumlarda ama bilim-istatistik ilaçla daha kolay diyor. Ben bilime inanırım. Neden kendimi zor yola sokayım.

İkinci olarak bonie haklı, bizi depresyona sokan şeyin değişmesi lazım. (Örneğin beni stresli yaşam ve OKB depresyona soktu diye düşünüyorum.) Fakat bu her zaman insanın elinde olmuıyor. Yani dış etkenleri her zaman değiştiremiyoruz. Tabi değiştirebiliyorsak değiştirelim. (Ben stresli bir ortamdan kurtuldum şu an ve takıntılarım üzerinde de çalışarak onları azalttım.)Eğer bu mümkün değilse o olaya bakış açımızı, tepkimizi nasıl daha faydacı bir şekilde değiştirebiliriz ona bakalım.

Üçüncü olarak da bilimsel olan teknikleri uygulamak lazım. Örneğin okuma, spor, müzik, sohbet... insana çok iyi geliyor. Ben zaman içinde bunları bildiğimi fakat tam olarak uygulamadığımı farkettim. Örneğin insan spor yaparken iyi hissediyor fakat sonra yine depresyonda olduğunu farketinmce diğer gün spor yapmayabiliyor. Depğresyonun en kötü tarafı isteği-enerjiyi alması zaten. Ama yine de kendimizi zorlamalıyız diye düşünüyorum.

[gulenpenguen]

Bir de diğer depresyon hastalarında var mıdır bilmiyorum ama biz OKBlilerde oluyor : çok ince düşünmek.

Örneğin mutlu bir zamanda kötü durumdaki birini görüp "hayatta neden bu kadar acı var" diye kendimize durmadan sorup sonunda bitkin düşebiliyoruz.

İnsanların çoğu ise "ne bileyim niye var, ben elimden gelen acıları yok ederim gerisine karışmam" modundadır. Ve bu bizimkinden çok daha sağlıklıdır.

Ben kendime şu an 3. yolu çiziyorum aslında. Yani (yine örnek olarak veriyorum yoksa kafamda daha çok soru var ) "hayatta neden bu kadar çok acı var" sorusu benim yine bulmak isteğim bir soru fakat ŞU AN DEĞİL. Temel nokta burası. Kitap okurken, tv seyredertken değil. Ben bunları sora sora hasta oldum. Fakat eğer bu hastalıktan kurtulur, dinbilim-felsefe artık neyse bunları okuduktan sonra bu soruyu sorarım. ŞİMDİKİ İŞİM BU DEĞİL.

Bir kere ilaçları mutlaka devam ettireceğiz (biz diye yazıyorum zira ben de bir depresyon hastasıyım). İlaçsız tedavi mümkün olabilir bazı istisnai durumlarda ama bilim-istatistik ilaçla daha kolay diyor. Ben bilime inanırım. Neden kendimi zor yola sokayım.

pardon bunu nerden duydun.... pensilvanya ve harvert araştırmalarında en etkili yöntemin terapiler olduğunu ve ilaçların terapiler kadar etkili olmadığını yayınlayalı baya bi zaman geçti... ilaçların etkiside küçümsenemez ama tek başına malesef kalıcı çözümü vermiyorlar....

İkinci olarak bonie haklı, bizi depresyona sokan şeyin değişmesi lazım. (Örneğin beni stresli yaşam ve OKB depresyona soktu diye düşünüyorum.) Fakat bu her zaman insanın elinde olmuıyor. Yani dış etkenleri her zaman değiştiremiyoruz. Tabi değiştirebiliyorsak değiştirelim. (Ben stresli bir ortamdan kurtuldum şu an ve takıntılarım üzerinde de çalışarak onları azalttım.)Eğer bu mümkün değilse o olaya bakış açımızı, tepkimizi nasıl daha faydacı bir şekilde değiştirebiliriz ona bakalım.

dediğin gibi dış etkenleri değiştirmek en zor olan şey ve çoğunlukla bunu başaramıyoruz.... bu yüzden kendimizden kaynaklı kısımları değiştirmenin çabası içine girmemeiz en güzeli.... bu yorumunda sana katılıyorum..... :idea:

Üçüncü olarak da bilimsel olan teknikleri uygulamak lazım. Örneğin okuma, spor, müzik, sohbet... insana çok iyi geliyor. Ben zaman içinde bunları bildiğimi fakat tam olarak uygulamadığımı farkettim. Örneğin insan spor yaparken iyi hissediyor fakat sonra yine depresyonda olduğunu farketinmce diğer gün spor yapmayabiliyor. Depğresyonun en kötü tarafı isteği-enerjiyi alması zaten. Ama yine de kendimizi zorlamalıyız diye düşünüyorum.

evet bu tarz eylemlerinde depresyona iyi geldiğini biliyorum.... ama bunlar bir gereklilik değil.... ben şahsen bunları uyguladığımda dediğin gibi kalıcı bir çözümü bulamadım.... bizi depresyona sokan nedenlerin aklımızda yorumlama biçimlerini değiştirmemiz bence olayın bitmesi için yeterli.....

[gulenpenguen]

pardon bunu nerden duydun.... pensilvanya ve harvert araştırmalarında en etkili yöntemin terapiler olduğunu ve ilaçların terapiler kadar etkili olmadığını yayınlayalı baya bi zaman geçti... ilaçların etkiside küçümsenemez ama tek başına malesef kalıcı çözümü vermiyorlar....

Tek yöntem demedim zaten, kendin "ilaçların etkisi küçümsenemez demişsin. Ben diyorum ki ilaçların etkisi varsa onu en başta kafadan kullanırım. Tabi terapi lazım.

pardon bunu nerden duydun.... pensilvanya ve harvert araştırmalarında en etkili yöntemin terapiler olduğunu ve ilaçların terapiler kadar etkili olmadığını yayınlayalı baya bi zaman geçti... ilaçların etkiside küçümsenemez ama tek başına malesef kalıcı çözümü vermiyorlar....

Tek yöntem demedim zaten, kendin "ilaçların etkisi küçümsenemez demişsin. Ben diyorum ki ilaçların etkisi varsa onu en başta kafadan kullanırım. Tabi terapi lazım.

ben depresyon zamanlarımda kaç sene ilaç kullandım değişen bişi olmadı.... bilişşsel terapi ile kısa bir sürede depresyonu yendim.... majör depresyonu yenen biri olarak depresyonda en etkili yöntemin bilişşsel terapi olduğunu hiç çekinmeden söylerim.... eminim ki sizede kısa bir süre içinde depresyonu yenmenize yardımcı olacaktır....

hemde bu terapi yöntemi kalıcı bir tedavi oluyor ve birdaha kolay kolay depresyon atakları yaşamıyorsun.... bence bir araştırın....

[kinder]

depresifsancı
öncelikle hastalığı atlattığına gerçekten çok sevindim. benden daha rahatsız arkadaşlarım da umarım bir gün kurtulurlar...
bilişsel terapiyle ilgili.. birkaç ay önce tedavi yöntemlerini araştırmıştım. dört tedavi yöntemi gördüm aktarayım. birincisi davranışsal. ikincisi bilişsel. üçüncüsü sosyal. dördüncüsüyse psikodinamikti sanırım. (bilinçaltıyla alakalı olan) sonuncusu da ilaç tedavisiydi. bakar bakmaz beni hasta edenin en başta bilişsel kaynaklı olduğunu hemen anladım. doktorlara sadece ilaç bab-ında güvenebiliyorum. kitap olaraksa.. idefix.com dan bilişsel terapi diye aratıp kitapları inceledim. üç kitabı gözüme kestirdim. faydası olur mu olmaz mı diye tereddüt ediyordum. tek başıma başarabilir miyim diye? şimdi mesajlarını görünce cesaretim yerine geldi. en kısa zamanda edinmeye çalışacağım.

bonnie
arkadaşım olaya gerçekten farklı bir pencereden baktın. ben hiç böyle düşünmemiştim, haklısın. sorularına cevap vereyim. benim aslında bizim sorunumuz hayatla. mesela bir başkasına eğlenceli gelen bir şey bana hiç cazip gelmiyor. hep evde durmak istiyorum. hayatın akışı yoruyor, katılmak istemiyorum çünkü. birbirine darılmış iki arkadaş gibiyiz. hayatla anlaşamayınca doğal olarak insanlarla da anlaşamıyorsun. yani onlarla paylaşabileceğin bir şey olmuyor. ben internette dolaşmayı, şarkılar dinlemeyi, yalnız başıma film izlemeyi, hayaller kurmayı, kendi dünyamda olmayı seviyorum. ne zaman aksini istesem depresyon ortaya çıkıyor. depresyon da hayatla anlaşamıyor galiba.. sanırım hayata karışmam lazım. bilişsel terapiyle depresyona kulak vermemeyi, ona haksız olduğunu söylemeyi öğrenmeliyim. sonrasında da hayat.. insanlar, sorumluluklar.. bunları tekrar kazanmalıyım.

gulenpenguen
terapinin yanında ilaçlara başlayacağım. bağımlı olurum diye korkuyordum, ama şimdi gerekliliğine kesinlikle inanıyorum. mevcut şartlara tepki ve bakış açımızı değiştirmek en iyisi gibi gözüküyor. çünkü hayat çok hızlı akıyor, her zaman olmak istediğimiz yerde duramıyoruz. o halde olmak istediğimiz insan olalım. spor ve diğer tavsiyelerin içinde kesinlikle hayata tutunma bab-ında hepsi çok önemli. ilk mesajımda ruhunuzu rahatlatın diye bir kitaptan söz etmiştim. o kitabı kendime, sana ve diğer tüm arkadaşlara öneriyorum. kesinlikle edinin. hayata bağlanmayla ilgili 52 güzel fikir var.

evet..
ben her zaman şimdi ki gibi olumlu düşünemiyorum. çünkü dediğiniz gibi şartlar aynı ve maalesef bende hep aynıyım. şartlara uyum sağlamayı, depresyonu yenmeyi öğrenmeliyim. cesaret verdiğiniz için üçünüze de teşekkür ederim. kafanızı şişirme uğruna burada sizlerden görüş istemeye devam edeceğim. diğer arkadaşlardan da tabii. inanın ihtiyacım var, ihtiyacımız var. tedaviler üzerine tartıştık, aklıma geldi: ilk gittiğim psikiyatrist bu başlıkları takip ederse eminim ki sizlerden ve benden çok şey öğrenecektir)

[gulenpenguen]

ben depresyon zamanlarımda kaç sene ilaç kullandım değişen bişi olmadı.... bilişşsel terapi ile kısa bir sürede depresyonu yendim.... majör depresyonu yenen biri olarak depresyonda en etkili yöntemin bilişşsel terapi olduğunu hiç çekinmeden söylerim.... eminim ki sizede kısa bir süre içinde depresyonu yenmenize yardımcı olacaktır....

hemde bu terapi yöntemi kalıcı bir tedavi oluyor ve birdaha kolay kolay depresyon atakları yaşamıyorsun.... bence bir araştırın....

Bilişsel terapiyi biliyorum. Sizin dediğiniz gibi en etkili yöntem olsun buna da tamam. Fakat ilaç alırken yapılamıyor mu bu bilişsel terapi? Bu forumda bu tür yazıları okuyan insanlar ilaçlarını bıraklabiliyor, yoksa sorunum sizle değil. Benim vurgulamak istediğim doktor iç diyorsa iç.

Sizin de iyileşmenize çok sevindim.

[Misafir]

şöyle düşünmeye çalış..en kötü ihtimalle iyileşmezsin ve yine en kötü ihtimalle ölürsün istemediğin bir şeklilde..değişen ne??en fazla 30 bilemedin 40 yıl daha yaşarım ben mesela..yanıma majör dep i panik krizlerimi hayatımı engelleyen ciddi fobilerimi okkm mi anksiyete mi da yanıma katarak..evet berbat bir hayat yaşarım belki belki ben intihar ederek ölürüm bilemem..o güne değin başka bir sebeple ölmezsem eğer..ee sonuç..benim sonucum şu..27 yılılm göz açıp kapayıncaya kadar geçtiğine göre 30 yılımda böyle geçecek ve şekli ne olursa olsun öleceğim..normal birinden farkım ne??kötü ve eziyetli bir hayat yaşayacağım..ve o hayat çok kısa bunu biliyorum..fark falan yok..normal biri de ölecek bende öleceğim..herkes ölecek..kimseye kalmayacak bu 3 günlük yaşam..üzülme ve düşünme..en kötü ihtimalle normal birinin yaşadığı sonu yaşayacaksın..içerik ne olursa olsun sonuç aynı..sebepler sonuçları değiştirmez..ben senin tablonu baz alaerak yazdım..çünkü çok eminim bir 2 yıl sonra bundan daha iyi durumda olacağından..sen buna inansanda inanmasanda iyileşsende iyileşmesende alışacaksın arkadaşım alışacaksın..ben hepsine alıştım..geçmezse geçmez..geçse de öleceğim geçmesede öleceğim..çokta umrumdaydı

[serap78]

ben biraz önce üye oldum bu forum a şimdi ne yapacağımı bilmiyorum işte anlayın durumum ne vahim

[serap78]

burada damı yalnız kaldım??