CİTOLES
20 miligramlık bastırılmış duygunun arkasına saklanıyor benliğim...
Yitirir gibiyken kendimi, bi yanım uyuşmuş ekrandan bakıyor hayata.
Tepkisiz kalmak mı, yaşama dur demek mi, seçemiyor nihilist bedenim.
Korkuyor herşeyden ve herkesden..
Saklanmak istiyor tüm kötülüklerden, anne karnındaki cenin gibi kıvrılılıyor vücudum..
Düşüncelere dalıyor önce ,unutmak istiyor herşeyi silip atmak..
Skopofili bir ben yaratıyor bu durum seyirci kalarak yaşamak hayata sanki bir kurtuluşmuşcasına..
Bir hata daha yapmamak bir kez daha pişman olmamak adına vazgeçiyor herşeyden bu yorgun bedenim
Uyumak istiyor..
Sadece uyumak bir kaçış çabasıyla..
Sonra bastırılmış obsesif düşüncelerin esiri olup beyin kıvrımlarımda hapsolmuş anıların, şimdimi oluşturan beni var eden geçmişim olduğunu düşünüyor ve dahada sarılıyorum yadsıtılmış düşüncelere, düğümlüyorum benliğime sanki kurtulmak istemezmişcesine...
''Yaşadıklarındır, sahip oldukların.Geçmişini inkar edersen sen olamazsın.'' diyorum kendime sonra tekrar yüzleşiyorum herşeyle kaldıramıyor bedenim olanları..
Süregelen bu pesimist karmaşayla bilincim kararıyor.
Disosiyatif ataklarla anılarım siliniyor ..
Yeni bir ben yeni bir dünya kurmak çabasıyla yorgun düşüyor bedenim
Şimdilik sisli bir dağın arkasındayım belki gökkuşağını göremiyorum...
Herşey daha farklı olur diyor ve tırmanıyorum dağın yamaçlarına
100 mg Desyrel'le Yaşam molası veriyorum duygularıma...
20 miligramlık bastırılmış duygunun arkasına saklanıyor benliğim...
Yitirir gibiyken kendimi, bi yanım uyuşmuş ekrandan bakıyor hayata.
Tepkisiz kalmak mı, yaşama dur demek mi, seçemiyor nihilist bedenim.
Korkuyor herşeyden ve herkesden..
Saklanmak istiyor tüm kötülüklerden, anne karnındaki cenin gibi kıvrılılıyor vücudum..
Düşüncelere dalıyor önce ,unutmak istiyor herşeyi silip atmak..
Skopofili bir ben yaratıyor bu durum seyirci kalarak yaşamak hayata sanki bir kurtuluşmuşcasına..
Bir hata daha yapmamak bir kez daha pişman olmamak adına vazgeçiyor herşeyden bu yorgun bedenim
Uyumak istiyor..
Sadece uyumak bir kaçış çabasıyla..
Sonra bastırılmış obsesif düşüncelerin esiri olup beyin kıvrımlarımda hapsolmuş anıların, şimdimi oluşturan beni var eden geçmişim olduğunu düşünüyor ve dahada sarılıyorum yadsıtılmış düşüncelere, düğümlüyorum benliğime sanki kurtulmak istemezmişcesine...
''Yaşadıklarındır, sahip oldukların.Geçmişini inkar edersen sen olamazsın.'' diyorum kendime sonra tekrar yüzleşiyorum herşeyle kaldıramıyor bedenim olanları..
Süregelen bu pesimist karmaşayla bilincim kararıyor.
Disosiyatif ataklarla anılarım siliniyor ..
Yeni bir ben yeni bir dünya kurmak çabasıyla yorgun düşüyor bedenim
Şimdilik sisli bir dağın arkasındayım belki gökkuşağını göremiyorum...
Herşey daha farklı olur diyor ve tırmanıyorum dağın yamaçlarına
100 mg Desyrel'le Yaşam molası veriyorum duygularıma...
Yorum