8 yıllık evliyiz.2 çocuğumuz var.Maddi durumum kötü değil.Eşimle sevdiğimi düşünerek evlendim.Fakat daha tanıştığımız ilk günden beri beni bunaltıyor.
Sürekli telefonumu,ceplerimi,maillerimi,çağrılarımı kontrol eder ve her şüphelendiği kişiyi sorar.Sosyal bir çevreye sahip olmam ve gazeteci olmam sebebiyle facebook,twitter ve mail üzerinden soru soranlar oluyor.Fakat yazışmalarım da en ufak bir şeyden nem kapıp maraz çıkarıyor.
İçki içmem,zina etmem,kumar oynamam,sigara içmem,çocuklarımı dövmem.Hatta her yıl ailesinin yanına şehir dışına otobüs yerine uçakla göndermişimdir.
Mütedeyyin bir yapıya sahip olmama rağmen,namaz kıldıktan sonra ve hatta namaz esnasında bile konuşmaya ve beni suçlamaya devam ediyor.Yıllardır hep başkaları ile kötü bir şekilde suçlanmaktan bıktım.2 kez randevu aldım fakat hastaneye gelmedi.Abisi bir üniversitede psikolog ve doçent olmasına rağmen ilgilenmiyor.Ailesi ile ve ailem ile konuştuğumda onlarda benim haklı olduğumu söylüyorlar.Ama haklı olmam beni mutlu yapmıyor.
Çocuklarımı ve evliliğimi sürdürmek istiyorum.Şuan ondan nefret etmeme rağmen onu tekrar sevebileceğime inanıyorum.Boşandığım zaman onun adına ve çocuklarıma çok üzüldüğüm için bu ihtimali düşünmek istemiyorum.Ben sorunumu çözemedim.
Bu konuda sizden bilgi ve yardım istiyorum.
Sürekli telefonumu,ceplerimi,maillerimi,çağrılarımı kontrol eder ve her şüphelendiği kişiyi sorar.Sosyal bir çevreye sahip olmam ve gazeteci olmam sebebiyle facebook,twitter ve mail üzerinden soru soranlar oluyor.Fakat yazışmalarım da en ufak bir şeyden nem kapıp maraz çıkarıyor.
İçki içmem,zina etmem,kumar oynamam,sigara içmem,çocuklarımı dövmem.Hatta her yıl ailesinin yanına şehir dışına otobüs yerine uçakla göndermişimdir.
Mütedeyyin bir yapıya sahip olmama rağmen,namaz kıldıktan sonra ve hatta namaz esnasında bile konuşmaya ve beni suçlamaya devam ediyor.Yıllardır hep başkaları ile kötü bir şekilde suçlanmaktan bıktım.2 kez randevu aldım fakat hastaneye gelmedi.Abisi bir üniversitede psikolog ve doçent olmasına rağmen ilgilenmiyor.Ailesi ile ve ailem ile konuştuğumda onlarda benim haklı olduğumu söylüyorlar.Ama haklı olmam beni mutlu yapmıyor.
Çocuklarımı ve evliliğimi sürdürmek istiyorum.Şuan ondan nefret etmeme rağmen onu tekrar sevebileceğime inanıyorum.Boşandığım zaman onun adına ve çocuklarıma çok üzüldüğüm için bu ihtimali düşünmek istemiyorum.Ben sorunumu çözemedim.
Bu konuda sizden bilgi ve yardım istiyorum.
Yorum