Eşimle ayrılıyoruz ama böyle de mutsuz hissediyorum

[sevimsli]

6 senelik eşimden ayrılıyorum ama hala kendimi mutsuz hissediyorum..Kendime güvenim yok..İlk zamanlar iyi olan evliliğimiz son bir kaç senede içinden çıkılmaz hal aldı.Ben iyi yada kötü para kazanabilen yani mesleği olan bir bayanım ama işe girsem ondan daha fazla para alıyorum diye sinirle beni dövdüğü zamanlar çok oldu..Şimdide işten ayrıldım sırf evliliğimiz yürüsün diye onun üstüne şirket açtım çok fazla bir sermayemiz yoktu ama ona rağmen onun hayal ettiklerini ben yaşatmak isterken gene dövüyor ,gene tartışıyoruz..Herşeyime kulp buluyor, normal günümüz bile bana ağza alınmayacak küfürler,hakeretlerle çağırmalarla geçiyor..Onunla olan mutzusluğum yüzünden aşırı kilo aldım.Sonrada kiloma takıyor,çalışmadığımdan bahsediyor,sigarama takılıyor kısacası her türlü bahane kavga çıkarmasına ve bana dayak atmasına sebeb oluyor..Tartışma sırasında kendime çok özgüvenli olan bir kadın olmama rağmen sesimi bile çıkaramıyorum,üstelik özgüvenimi bitirdi, herşeyden en önemlisi hayattan korkar duruma geldim..Haklıyken bile dayak yiyorum..Bu durum beni yalan söylemeye teşvik ediyor, yalanımda ortaya çıktığında daha kötü dayak yiyorum.Evde ne varsa o sırada kırıyor döküyor bana vurmasının yanında..En son ayrılmak istediğimi söyledim, oda tamam zorla güzellik olmaz dedi..Şimdiyse hem işim yok,işimden etti hemde ne bir ailem yada büyüğüm yok...Yani hiç kimsem yok...Yanlızlıktan korkar duruma geldim..Sanki hiçbirşey başaramayacakmışım gibi hissediyorum..Kötü olacak mışım gibi..Daha doğrusu ona belli etmemek için zor tutuyorum ama çoğu zaman içimden ağlamaktan ,hıçkıramıyorum bile..Yani onunlaykende ,ondan boşandığımda bile mutsuz olacağımı hissediyorum...Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum.Gidecek yada paylaşacak bir ailem yada yakınımda bulunmamakta..Sağlıklıda düşünemiyorum..Sizlere danışmak istiyorum bu durumu atlatabilir miyim ?Gerçekten telkine ihtiyacım var...

[sevimsli]

Çocuğum yok ,işde belki bulabilirim ama kendimi bir girdapta hissediyorum ..Benim ailem küçük yaşta kaybettiğim için ,eşimi ailem bildim yerine koydum ..Oda kimsesizliğimi fırsat bildi ezdikçe ezdi , şiddet göstererek eziyet gösterdi..Şimdi de kendimi çok çaresiz hissediyorum..İçimde fırtınalar kopuyor..Kısacası hem fiziksel olarak hemde manen çöküntü içerisindeyim..Hiç özgüvenim yok..Yanlızlıktanda korkuyorum.Yıllarca hep yanlızdım..Şimdi yanlızlık çok zor geliyor..Ama yeni bir sayfa açmak için özgüven istiyorum..Başka bişey istemiyorum

[saf_ak]

Hayatta atlatılamayacak hiçbir sıkıntı yok...

Yeterki iç bütünlüğümüzü kaybetmeyelim. Ayrılık kolay alınacak bir karar değil. Kimseye ayrılmayı kolayca tavsiye edemem. Bununla birlikte Hiç kimse ve hiçbir şey vazgeçilemez değildir ve sizin durumunuzda ayrılık çare olacak gibi görünüyor.
Fakat gidip karşılıklı rıza ile ayrılmaya kalkarsanız bence hata edersiniz. Madem ayrılığı göze aldınız; siz mahkemeye müracaat edip şiddet gördüğünüzü belirtin ve koruma talep edin. Bu durumda bakarsınız eşinizin aklı başına gelir ve normale döner. Ayrılık gerçekleşse bile; en azından nafaka alırsınız. Kendi rızanızla ayrılığa razı olursanız nafaka da alamazsınız.
Souç ne olursa olsun kendinize inanın ve güvenin. Şiddete teslim olmak yerine gerekli müracaatları yapıp şiddet gördüğünüzü kayda geçirin ki hukuken üstün durumda olun. Biliyorsunuz ki şiddet uygulayan taraf mahkeme kararıyla evden uzaklaştırılıyor. Umulur ki bu durum eşinizin aklını başına almasına sebep olur. O zaman pişman olduğunu söylese bile; bunu mahkeme önünde beyan etmesini sağlayın ki hukuki güvenceniz olsun.
Kendinize inanın ve güvenin. Her sıkıntının bir çıkış yolu var ve sizin de bunu kolayca bulacağınızı umuyorum. Allah yardımcısı olsun hepimizin.

[sevimsli]

Çok teşekkür ederim ilgilenip cvp yazığınız ve dualarınız için , ancak nafaka istemiyorum.Hoş nafaka da verebilecek durumda değil.Tek isteğim ,korkularımı yenmek..Polise çok gitmeyi denedim her defasında gene vazgeçen ben oldum..Kıyamadım...Şimdi ayrılık kararımı değiştirmek istemiyorum..Mantiken ayrılmak istiyorum ama çok da korkuyorum..Hayat korkum ,yanlızlık korkum daha önemlisi kimsem yok endişem çok ağır basıyor...Ama biliyorum ki böyle bir ömür gitmez....Çok ayrıldık her defasında bi daha olmayacak diye geriye döndüm..Çok sözler verdi..Ama en fazla 3 ay sürdü ,gene tartışma gene dayak gene şiddetli küfürler..Zaten öyle bir durumdayız ki ,hiç birşeyi beraber yapmıyoruz..Hiç dışarı çıkmıyoruz , burakın beraber gezmeyi aynı ortamda bulunurken bile zorlanıyoruz..Çünkü gene sonu tartışma oluyor,yada hep bir kulp bulma..Çok ender şeyleri paylaşıyoruz aynı ev,yemek,televizyon gibi parmakla sayılır.Konuşamıyoruz,cünkü ne zaman konuşmaya çalışsam gene kavga..Eskiden yerimde duramayan,cıvıl cıvıl bir bayanken ,şimdi ev işinde bile erinen bir kadın haline geldim..Her kapı açıldığında yüreğim hop ediyor acaba buğün ne olacak diye..Aslında hayata karşıda yüreğim hop ediyor şu anda..Ama tekrar birleşmek aynı şeyleri yaşamak istemiyorum..Hayatımı yeniden düzene koyacak ,gücümün olmasını istiyorum..Tek isteğim bu...

[saf_ak]

Ayrılık için madem karar verdiniz; kanuni haklarınızı almadan, kullanmadan sanki evliliği siz bozuyormuşsunuz gib ayrılmak size ne kazandırır ki? Nafakayı verebilsin veya veremesin, siz alın veya almayın bence kesinlikle talep edin şiddet uygulamasını da ortaya koyarak ki; her zaman elinizde koz bulunsun. Aksi halde sonradan pişman olabilirsiniz...

Sakin olun ve kendinize güvenin. Hakkınız olanı talep etmekten feragat etmeyin bence...

[sevimsli]

Aslında şu an avantajlı konumda bile sayılabilirim.O sebeble sorunsuzca ayrılma isteğim.Daha önceki ayrılmalarda ,ya peşime düşüyor ya tehdit ediyor yada farklı şeylerle beni taciz ediyordu.Şu ankinde sessizce kabullendi..Ve bu durumun dinginliğini bozmak istemiyorum..Beni korkutan tekrar ayaklarımın üzerinde durabilecekmiyim yada özgüvenimi kazanabilecek miyim endişesi...Eşim üstelik benden 5 yaş küçük..Ben kafamı toparlarsam yada çalıştığımda ondan daha fazla kazanabilecek bir kadınım..Bunu oda bildiinden hep üstümden hayeller kurup bu kadar eziyetinin üzerine maddiyatta da hep bişeyler istedi.Ama ben vermedim yada vermeye güçüm yetmedi.Hoş verebilseydim de hep daha fazlasını isterdi..Şimdi hiç patırtı kütürdü olmadan bir an önce özgüvenimi kazanmak istiyorum..Bunun içinde telkin istiyorum ..Aksi halde ürkek kedi gibiyim...Biri höd dese ben sinecek posizyondayım...İstemiyorum sırf korkumdan tekrar geri çekilmek...O yüzden ne nafaka gözümde nede adliyede onunla o tür bir dava sürdürecek gücüm yok...

[saf_ak]

Kendi durumunuzu en iyi yine siz değerlendirebilirsiniz. O halde en kısa zamanda bir uzmandan yardım almanızı tavsiye ederim özgüveninizi ayakta tutabilmek adına...
Allah yardımcınız olsun...

[sevimsli]

Amin Allah herkeSinde benimde yardımcısı olsun.Tekrar tşkler..

[lightmoonnn]

Bende sızın yasadıklarınıza benzer seyler yasadm ver bırde kızım var....en sonunda bosandık...bosanma sonrası agır bır depresyon gecırdım..yasadıklarım bende agır yaralar bıraktı...buyuk bır bosluga gırdım...bır yıl sonra kendımı toparladım...3 yılı astı bosanmamız ve ben keske daha once bosansaydım daha az acı cekerdım dıye dusunuyorum...hayat devam edıyor..belkı hersey dortdortluk degıl ama en azından daha az sorunlu

[back_to_future_7]

bence boşanın kadına el kaldıran bi, erkek olamaz.

[tthunderboltt]

Sürekli dayaktan daha kötüsü ne olabilir ki niye korkuyorsunuz. Allaha sığının, Allaha emanet olun kendinize güvenin.

[hira_01]

evliliğiniz boyunca hem psikolojik hem de fizksel anlamda şiddet görmüşsünüz.eşiniz sizi sindirmeye çalışmış, sömürmüş. bundan öncesinde de bazı yaşanan alışkanlıklarınız var. ne kadar şiddet görseniz de o yanınazdaydı fizksel olarak varlığını hissediyordunuz haliyle şimdi yalnızlık korkutuyor sizi. her boşanan kişi de yeni hayatına alışma süreci oluyor bu dönemde zorluklar yaşıyor. ama yaşadıklarınız sizi bu hale getirmiş. boşandıktan sonra kendinize yeni bir düzen kuracaksınız yeniden ayağa kakacaksınızdır. siz diyorsunuz kendi başınıza neler yapabildiğinizi. sadece geçici bir süreç,okuduğum kadarıyla güçlüsünüz alacağınız psikolojik destekle de toparlarsınız.Allah yolunuzu açık etsin.

[899405]

bir an bile düşünme ve bir dahaşiddet uygularsa mutlaka polisi ara.
o sana acımıyor sende ona acıma.kimsende yokmuş devlet yardım
eder iş bulmana.yaşın ilerledikce daha bi çıkmaza girer her şy.

[sevimsli]

Çok teşekkür ederim yorumlarınız için..Yorumlarınız içime su serpiyor..Gerçekten yorum yapan herkeSe en içten şekilde tekrar tekrar tşk ediyorum..Eşim hep kötü değildi.İyi günlerimizde oldu ,bana ev işleri konsusunda yardımcı olduğu zamanlar ,anlayışla karşıladığı günlerde oldu alkol yada kumar yada aldatma gibi sorunlarımızda olmadı ama son 2 veya 3 yıl içinde bu duruma geldik.Buda beni çok yıprattı..Zaten bu yıllar içerisinde normal kilodayken 30 kilo aldım.Mutsuzluğum hem fiziğime ,hem yüzüme hemde ruhuma yansıdı..İyi sayılan bir mesleğim var, ünv mezunuyum, yabancı dilim falan bu tür donanımlarım da olmasına karşı hep onun istedikleri yada onun hayallerini gerçekleştirmeye çalışarak geçti bu 6 senem..Bazen elimden geldi bazen gelemedi..Son 2-3 senede kadınlığımı unutturdu bana.Aynalardan bile soğudum...İşimden 1 ay önce ayrılmama sebeb oldu ,neymiş ona kurulan şirketin büyütmem gerektğini söyleyerek..Halbusiki eski işyerimdeki insanlar beni tanıyor ve bu kadar paspal ve bakımsız halde çalışmama müsade ediyorlardı..Şimdi yeniden ayağa kalkmakta,düzenimi oturtmakta yada bişileri hem kendi fiziğim hemde hayatım doğrultusunda değiştirmem gerektiğini biliyorum ..O gücü bulabilmem için geçeçecek zaman zarfında bu gücü toplamam gerektiğinide biliyorum..Ama gerçekten zor bir süreç olacak ,o süreçten de çok korkuyorum..

[899405]

ne kadar zorda olsa üstesinden gelbilecek bi yapıya sahip
olduğun yazdıklarından anlaşılıyor.öncelikle fiziğinle barış bence
kilolu bayanlar içinde çok şık kıyafetler var.kendine biraz
bak sonra hemen bir işe gir.en azından bu imkanın ve donanımın
var.inan seneler ilerleyince daha da çıkmaza girersin,kendini
daha güçsüz hissedersin.başarabilirsin.ne kadar güçlü olduğunu
göster ona