Merhaba,
Turkiye'de cok melankolik icine kapali biri oldugum icin sadece 1 kisiyle iliskim oldu. o da bende 19 yas buyuktu ve iliski seklimiz tamamen fetisizme dayaliydi. Bu nedenle galiba iliskilerle ilgili kurdugum temelleri yanlis degerler uzerine oturtmustum. Bu yuzden su an yasadigim ulkede (rusya) mumkun oldugunca cok cinsellik ve ikili iliski yasamaya calisiyordum. ancak belli bir sure sonra is yine fetisizme dayanmaya basladi. bu arada da alkol ve uykusuz geceler hayatimi mahvetmeye beni ailemden ve gercek dunyadan uzaklastirmaya basladi.
Evlendigim kisiyle internette tanismistik. Cok hos, akilli, iyi kalpli ve terbiyeli bir insan. Tanistigimiz zaman ben hala eski hayatimla ilgili birkac kizla daha gorusuyordum. Onunla evliligi kafama koymustum ama emin olmak istiyordum. Bir gun (iliskimiz hayli ilerledigi zaman) telefonumda baska bir kizla olan mesajlari yakaladi ve fena kavga ettik. O gun artik zamanin geldigini, onu kaybetmemem gerektigine karar verdim ve kisa sure sonra aramizi duzeltip evlilik teklif ettim. Gectigimiz yaz evlendik. Ama benim gozum hep disarida. Bu da iliskimizi cok yipratti. bu nedenle esim artik kendi guzelliginden/cekiciliginden emin olamaz oldu. Surekli ufak tefek seyleri abartip kusuyor. Surekli aliniyor ve benim ona ilgi gostermedigimi soyluyor. Ben eski hayatima gore cok degistim, ickiyi biraktim, dine yaklastim, hicbir yere cikmaz oldum. seytan surekli durtuyor ama ama flort etmekten ileri gitmiyorum/gidemiyorum.
aramiz iyiyken hersey guzel ama kavga ettigimizde deliriyorum, cekip gitmek, onu aldatmak ve hatta cok sik olarak intihar etmek istiyorum. biliyorum belki yeterince cabalamiyorum ama az cabamin bir hosgoruyu bile dogurmamasi beni cok incitiyor.
cinsel hayatimiz darmadagin oldu. en basindan zaten cok zayif basladi. digerleriyle yasadigim onca fantaziden zevkten eser yok. cunku karima o gozle bakamiyorum. o benim namusum gozuyle bakiyorum, hos benim namusumun benim namahremim olmasinda bir sakinca yok olmasi gereken de o ama evlendigimizden beri 1 ya da 2 kez disinda kendi istegimle onunla cinsellik yasadigimi hatirlamiyorum. cinsellik belki de butun sorunlarimizin kaynagi.
simdi esim 5 aylik hamile. ve ben esime iyi bir koca, cocuguma da iyi bir baba olmak istiyorum. ama kafamdaki firtinalar yuzunden ne esime, ne isime ne aileme kimseye bir faydam dokunmuyor. battikca batiyorum sanki. burada bu konulari konusacak kimsem yok. olsa bile nasil anlatirim bilmiyorum. son care olarak buraya geldim. umarim yasadiklarimi anlayan ve faydali birkac tavsiye verebilecek birileri vardir.
buraya kadar okudugunuz icin tesekkurler. herkese iyi gunler
Turkiye'de cok melankolik icine kapali biri oldugum icin sadece 1 kisiyle iliskim oldu. o da bende 19 yas buyuktu ve iliski seklimiz tamamen fetisizme dayaliydi. Bu nedenle galiba iliskilerle ilgili kurdugum temelleri yanlis degerler uzerine oturtmustum. Bu yuzden su an yasadigim ulkede (rusya) mumkun oldugunca cok cinsellik ve ikili iliski yasamaya calisiyordum. ancak belli bir sure sonra is yine fetisizme dayanmaya basladi. bu arada da alkol ve uykusuz geceler hayatimi mahvetmeye beni ailemden ve gercek dunyadan uzaklastirmaya basladi.
Evlendigim kisiyle internette tanismistik. Cok hos, akilli, iyi kalpli ve terbiyeli bir insan. Tanistigimiz zaman ben hala eski hayatimla ilgili birkac kizla daha gorusuyordum. Onunla evliligi kafama koymustum ama emin olmak istiyordum. Bir gun (iliskimiz hayli ilerledigi zaman) telefonumda baska bir kizla olan mesajlari yakaladi ve fena kavga ettik. O gun artik zamanin geldigini, onu kaybetmemem gerektigine karar verdim ve kisa sure sonra aramizi duzeltip evlilik teklif ettim. Gectigimiz yaz evlendik. Ama benim gozum hep disarida. Bu da iliskimizi cok yipratti. bu nedenle esim artik kendi guzelliginden/cekiciliginden emin olamaz oldu. Surekli ufak tefek seyleri abartip kusuyor. Surekli aliniyor ve benim ona ilgi gostermedigimi soyluyor. Ben eski hayatima gore cok degistim, ickiyi biraktim, dine yaklastim, hicbir yere cikmaz oldum. seytan surekli durtuyor ama ama flort etmekten ileri gitmiyorum/gidemiyorum.
aramiz iyiyken hersey guzel ama kavga ettigimizde deliriyorum, cekip gitmek, onu aldatmak ve hatta cok sik olarak intihar etmek istiyorum. biliyorum belki yeterince cabalamiyorum ama az cabamin bir hosgoruyu bile dogurmamasi beni cok incitiyor.
cinsel hayatimiz darmadagin oldu. en basindan zaten cok zayif basladi. digerleriyle yasadigim onca fantaziden zevkten eser yok. cunku karima o gozle bakamiyorum. o benim namusum gozuyle bakiyorum, hos benim namusumun benim namahremim olmasinda bir sakinca yok olmasi gereken de o ama evlendigimizden beri 1 ya da 2 kez disinda kendi istegimle onunla cinsellik yasadigimi hatirlamiyorum. cinsellik belki de butun sorunlarimizin kaynagi.
simdi esim 5 aylik hamile. ve ben esime iyi bir koca, cocuguma da iyi bir baba olmak istiyorum. ama kafamdaki firtinalar yuzunden ne esime, ne isime ne aileme kimseye bir faydam dokunmuyor. battikca batiyorum sanki. burada bu konulari konusacak kimsem yok. olsa bile nasil anlatirim bilmiyorum. son care olarak buraya geldim. umarim yasadiklarimi anlayan ve faydali birkac tavsiye verebilecek birileri vardir.
buraya kadar okudugunuz icin tesekkurler. herkese iyi gunler
Yorum