Ne sevdiğim belli ne sevmediğim...

[green_eyes]

Konu eskide kalmış.Acaba ne yaptılar?
Halledebildiler mi ..Umarım iki kişi de üzülmez ve çocuklarını düşünürler.

öncelikle herkese merhaba. duyarlı olanlarınız için son durumu anlatmak istedim. bi kere şu baki ben hala diğer kişiyi çok ama çok seviyorum. hayatta gerçek aşk neyse onla aramda o var. ama bütün duygular kilitli bir sandıkta ve diplere gömülü. çok zor oldu ama bunu yaptık. birbirimizi çok sevdiğimiz için ve normal hayatta da birbirine güvenen sadık iki kişi olduğumuz için dostluğpumuzu korumak ve bu dünyada hep dost olarak kalmak için o duyguları aramızdan çıkarma kararı aldık. bu arada evliliğimi nasıl düzeltirim konusunda da radikal kararlar aldım. benim eşime gösterdiğim aşırı taviz veren yanımı değiştirdim. çok konuşmayan ne istediğini bilen ota b.ka izin alır gibi değil de ben gideceğim ben bunu yapacağım diyebilen biri haline geldim. baktım ki işe yarıyor, gelmesi gerekiyorsa benle geliyor ve asla itiraz edemiyor. benim kararlı ama bir o kadar da mesafeli tavrım eşimi şaşırttı. ağzımdan çıkacak kelimeleri merakla bekler oldu. gidelim dediğim zaman gidildi. ama malesef mutsuzluğumu umutsuzluğumu gizleyemedim. eşim buna üzüldü. düşünmeye başladı. bigün dedim ona uğraşıyorum senle güzel vakit geçirmeye çalışıyorum dedim ama yalan değil tadı yok hiçbişeyin dedim. o bu arada sinirli olduğunu bunun bir hastalık olduğunu ve tedavi olması gerektiğini kabul etti. kısa ve net bi şekilde sorunumuzun neler olduğunu ve onda düzelmesi şart olan şeyleri söyledim kabul etti. ilaç kullanmaya başlamıştı. kızmayan sakin güleç bi adam oldu. ben de biraz daha çabalamaya mutlu olmaya çalıştım en azından onun çabalarına karşılık vermeye başladım. sevemeyecem belli aşk zorla iki defa olmaz. ama rabbime şükür. aşkımı içimde gizleyebiliyorum ve eşimle artık kavga etmiyoruz. hayat böyle geçecek. aşk acısı yanıma kar kaldı ama allahın razı olduğu şekil bu. başka türlü debelenmeye gerek yok. herkes için hayırlısı gerçekten de. zor bi sınavdan geçiyorum bitmedi daha...

[green_eyes]

çok zor ya çooook zorr.. rabbime her an dua ediyorum bana acı ve bu sevdayı içimden yok et diye. eşimin dokunuşları bana bir yabancının dokunması gibi geliyo. dün gece bir düğüne gittim arkadaşlarla. kendi düğünümü hayal ettim sırf o duyguları tekrar hatırlayayım hissedeyim diye ama ciğerim söküldü sanki çok üzüldüm göz yaşlarıma hakim olamadım. yokk hiç birşey yok. ne bir heyecanımı hatırladım ne kavuşmanın sevincini hatırlayabildim. sanki hiç sevmemişim hiç beklememişim. yemin ediyorum yazarken bile zor tutuyorum kendimi. allahım bana acısın da kurtarsın bu durumdan. sevgim yer değiştirsin istiyorum. içimdeki aşkı eşime karşı yaşamak istiyorum. var mıdır mümkünü bilmiyorum ama ciğerci kedisi gibi sevdiğimi uzaktan izlemek ellerine dokunamamak beni çok yoruyor. aynı zamanda eşime yakınlaşma çabalarım beni 1 adım öteye götüremedi. 15 gün 1 ay memlekette geçiyor zaman. yanımda sadece eşim oluyo. sevdiğimden uzak kalıyorum ve eşime yoğunlaşıyorum ama zerre değişme olmuyo. akşam yatıp gözlerimi kapattığımda gözümün önünde o var. inşirah suresini okuyorum her dakka. ne zaman ona karşı kavuşma arzum artsa ve çaresizlik beni sıksa o duayı okuyorum. sizce ne olacak bu işin sonu. pes ettim ama yıkılıyorum. yıllar nasıl geçecek böyle. ben bu acıyla mı yaşlanacağım. birgün yıllar geçtiğinde neden ona gitmedim diye pişman mı olacağım. onu severek mi öleceğim. bunları düşünmemek için uğraşıyorum ama kaçamıyorum. çok canım yanıyor...

[Lacrymosa.]

İşte evliliğin bi süre sonra ne hale geldiğini en güzel anlatan konulardan biri.. Tel örgülere takılmaya meyilli olan aşk herkese göre suç kabul ediliyor ama insanın 5 yıl sonra duyguları, hisleri değişebilir ve bence siz haklısınız her konuda. Yasak aşk denilen şeyin her zaman bi cazibesi, farklı bi duygusu olabilir, veya sizin eşinize karşı duygunuz kalmadığı için yasak aşkınızı abartmış olabilirsiniz. Ama siz çok aşık olduğunuzu söylüyorsunuz, keşke o akşam olanları anlatsaydınız. Sizin gerçekten bir suçunuz yok, üzülüyorum yazdıklarınızı okurken

[Ronahi.33]

suçlu eşiniz bence kendınızde aramayın suçu ve unutmaya çalışın yaşadıklarınızı ......zamana bırakın sonuçta çocuk var yuvanızı koruyun madem pişman eşiniz düzeldi dıyorsunuz en azından vijdanen rahat olursunuz devam ettrmek adına gösterdıgınız çabalarla ....

[janetlia]

kesinlikle evliliğini, evlendiğin adamı neden sevdiğini düşün. herşey gelip geçici gerçekten, insanı insan yapan şey olumsuzluklarda bile güçlü durabilmektir. Her kavgada, her küslükte çekip gidilseydi içimizdeki duygular kalbura dönerdi. Tamam eğer evliliğin gerçekten eziyet halini almışsa bırak, unut, yeniden ayağa kalk; ama bir de çocoğun varsa diğer insanı sevip sevmediğini, ileride neler yaşayabileceğini iyice düşünmek gerekli. Bazen herkes evliliğinden, ilişkisinden sıkılabilir, yanlış yaptım, yanlış insanla birlikteyim diye düşünebilir. Böyle hissettiğin anlarda üzerinde yorum yapmamaya, başka şeylerle uğraşmaya çalış, birkaç saat sonra kendini daha iyi hissedebilirsin. Hayatta yaşanan herşeyin bir nedeni vardır. Umarım kendi nedenini bulabilirsin.

[green_eyes]

kesinlikle evliliğini, evlendiğin adamı neden sevdiğini düşün. herşey gelip geçici gerçekten, insanı insan yapan şey olumsuzluklarda bile güçlü durabilmektir. Her kavgada, her küslükte çekip gidilseydi içimizdeki duygular kalbura dönerdi. Tamam eğer evliliğin gerçekten eziyet halini almışsa bırak, unut, yeniden ayağa kalk; ama bir de çocoğun varsa diğer insanı sevip sevmediğini, ileride neler yaşayabileceğini iyice düşünmek gerekli. Bazen herkes evliliğinden, ilişkisinden sıkılabilir, yanlış yaptım, yanlış insanla birlikteyim diye düşünebilir. Böyle hissettiğin anlarda üzerinde yorum yapmamaya, başka şeylerle uğraşmaya çalış, birkaç saat sonra kendini daha iyi hissedebilirsin. Hayatta yaşanan herşeyin bir nedeni vardır. Umarım kendi nedenini bulabilirsin.

evet benim aradığım da bu işte. nedenimi arıyorum. evliyken başkasını sevdim bu bir sınav dedim yolumdan döndüm. ama 2 sene geçti hala kopamıyorum. sanki yapmam gereken herşeyi yapmışım artık gerisi rabbime kalmış gibi ama nedense biraz daha kıvranmamı istiyor gibi. çekecek çilem var daha sanki. ondan soğumak eşimi eskisi gibi görmeyi gerçekten de, sevdiğime kavuşmaktan daha çok istiyorum. çünkü olması gereken bu. çocuğum öz anne babayla büyüyecek ve eşim ahlaklı dürüst biri. geçimsizlik yuva yıkmamalı buna inanıyorum. sevgim aşkım ve yüreğimdeki yangını kimseye mal edemem. o benim sorunum. yerim belli ve ben ordayım. yuvamdayım. ama malesef bedenen... kalbimi geri alamadım. bu iş neden bu kadar uzadı anlamış değilim. neden? hep bunu soruyorum. ne kadar umursamamaya çalışsam da içimden bir his yıllar sonra da olsa onunla kaderim kesişecek diyo. onu ebediyen hayatımdan çıkaramıyorum bu konu kapandı diyemiyorum. isteğim dışında inanın. bir umut bir hayal değil. bambaşka bir his. benden bağımsız. bugün biriyle görüşecek. evlendirmeye çalışıyolar. ben öğrendim bi şekilde ama o bildiğimi bilmiyo. hazır mıyım bu durumlara hiç bilemiyorum. çok korkuyorum..

[janetlia]

evet benim aradığım da bu işte. nedenimi arıyorum. evliyken başkasını sevdim bu bir sınav dedim yolumdan döndüm. ama 2 sene geçti hala kopamıyorum. sanki yapmam gereken herşeyi yapmışım artık gerisi rabbime kalmış gibi ama nedense biraz daha kıvranmamı istiyor gibi. çekecek çilem var daha sanki. ondan soğumak eşimi eskisi gibi görmeyi gerçekten de, sevdiğime kavuşmaktan daha çok istiyorum. çünkü olması gereken bu. çocuğum öz anne babayla büyüyecek ve eşim ahlaklı dürüst biri. geçimsizlik yuva yıkmamalı buna inanıyorum. sevgim aşkım ve yüreğimdeki yangını kimseye mal edemem. o benim sorunum. yerim belli ve ben ordayım. yuvamdayım. ama malesef bedenen... kalbimi geri alamadım. bu iş neden bu kadar uzadı anlamış değilim. neden? hep bunu soruyorum. ne kadar umursamamaya çalışsam da içimden bir his yıllar sonra da olsa onunla kaderim kesişecek diyo. onu ebediyen hayatımdan çıkaramıyorum bu konu kapandı diyemiyorum. isteğim dışında inanın. bir umut bir hayal değil. bambaşka bir his. benden bağımsız. bugün biriyle görüşecek. evlendirmeye çalışıyolar. ben öğrendim bi şekilde ama o bildiğimi bilmiyo. hazır mıyım bu durumlara hiç bilemiyorum. çok korkuyorum..

bazen sabah uyandığımızda aynaya bakar ve ''bu ben miyim, benim hayatım mı yaşadığım, yoksa bir başkasının hayatı mı yaşıyorum'' diye sorarız kendimize. ben bu sorulara kendimce bir çözüm buldum, ''hayatın, seçimlerindir'' diyorum, seçtiğin dostlar kadar dostsundur, seçtiğin sevgili/eş kadar iyisindir. ne bir eksik, ne bir fazla. bazen değişmek isteriz. her gün aynı yere giderek akşama kadar aynı işi yapmak, aynı yollardan, aynı eve dönmek, aynı insanlarla konuşmak... o kadar monotonlaşır ki hayat bazen, yaşam ile yaşantıyı karıştırmaya başlarız. 17-18 yaşlarındaki heyecanları arzular bazen kalbimiz, bazen de onun yerine şunu seçseydim hayatım nasıl olurdu acaba diye düşünürüz. bunlar hemen herkesin düşündüğü şeylerdir, ben yapmam diyen yalan soylemış olur. ilk mesajımda da yazdığım gibi, bazen bazı şeyler hakkında çok yorum yapmamak lazım. o ilk heyecanlara dönme arzusunu gerçek aşkla karıştırma yanılgısına düşme, yaşantıdan sıyrılmaya, kendine renk katmaya çalış. çok kucuk, çok basit seyler bile buyuk farklılıklar yaratabilir. hiçbir yetegının olmasına gerek yok, çöp adam bile çizemesen de bir resim kursuna yazıl mesela, yeni arkadaşlar edin. ya da herhangi birşey. zaman ne kadar hızlı aksa da insan kendi yaşantısının durağanlığına kapılıp yanlış kararlar verebilir. bir itirafta bulunayım, hiçbirşeyden emin değiliz, hep bir diğerini merak ederiz. mutluysan devam et, mutsuzsan ciddi ciddi düşün. ama boyle mutluyum dıyorsan zaten kalbin eşinle kalmak istiyordur, sadece durağanlık için çareler arıyordur.