Arkadaşlar 2 aylık bir evliliğim var.Bir yıllık bir flört döneminden sonra nikahlandık.Düğün yapmadık(eş durumu tayini için nikah kıydık) ve henüz cinsel olarak karı koca olmadık.İkimiz de öğretmeniz,ben 27 yaşındayım,o ise 25 yaşında.
Arkadaşlar bizim sorunumuz şu:Eşimle geçinmek çok zor.Çok sinirli ve kavgacı,her şeye sinirleniyor.Mesela bi defasında kendisine canım dedim,bana kızdı,canım diye herkese hitap edilebilir,ben herkes miyim,bana niye canım diyorsun dedi.Başka bir sefer ise ''kusura bakma'' dedim.Kusura bakma diye yabancıya denir dedi,buna da kızdı.Bir defasında lisede okuduğum bir kitabı tavsiye ettim,bu dediğin bana hiç samimi gelmedi,ben liseli miyim dedi,yine bana kızdı.Bunun gibi çok örnek söyleyebilirim...Aşırı bir ilgi bekliyor.Ne kadar ilgilenirsem ilgileneyim,tatmin olmuyor.Benimle ilgilenmiyorsun,beni sevmiyorsun diyor ve kavga çıkarıyor.Bir defasında bana şöyle bir şey söyledi:Senin hasta olmanı istemiyorum,hasta olunca benimle ilgilenmiyorsun.''dedi.Kendisine beklediği kadar ilgi gösteremezsem cinnet geçiriyor resmen,kavga çıkarıyor,hatta ortalığı kırıp döküyor.Ama ne kadar ilgilensem de tatmin olmuyor,hatta 24 saat kendisiyle ilgilenmemi istediğini söyledi,bir defasında...En küçük hatamda hır gür çıkarıyor.Mesela bir defasında çalıştığı şehire gidecektim.12.30'da yola çıkacağımı söyledim ama meğersem araç 13.30'da hareket ediyormuş.Bir saat geç kalacağımı öğrenince kıyameti kopardı.Bu gecikmeden dolayı küçük bir işimiz aksadı;ama kesinlikle kavga etmeye değecek bir mevzu değildi.Bu olaydan bir süre sonra ''Ben anlayışlı biri değilim.''dedi...Merhamet duygusu az.Kendisi de zaten ben de merhamet pek yok,diyor...Bazen de durup dururken de kötü laflar ediyor.Ben de ''Şefkat pek yok,kendi çocuğuma karşı olur mu bilmem,''dedi,ben niye dedim.''O senin çocuğun diye onu sevmem.''dedi.Bu lafı normal bir muhabbet esnasında söyledi.''Bir defasında benim emrime girmeni istiyorum.''dedi.Bu bir erkeğin kabul edebileceği bir şey mi?Bunu duyunca ben de cinnet geçirdim.Her şeyin altında kötülük arıyor.Mesela birkaç saat telden aramasam,kasıtlı olarak aramadığımı düşünüyor.Yani ben hasta mı oldum,başıma bir iş mi geldi,ya da o an çok önemli bir işim mi vardı,bunları hiç düşünmüyor,beni önemsemiyorsun,bana değer vermiyorsun diyor.Bunun gibi bir sürü saçmalığını sayabilirim.Özellilklerini şöyle sıralayabilirim:Kavgacılık,huysuzluk,pireyi deve yapma,söylenenleri yanlış anlama,anlayışsızlık,merhametsizlik,bencillik,kısk ançlık,sinirlilik.O kavgayı başlatıyor,beni kışkırtıyor,sonunda ben de patllıyorum,ve sürekli kavga ediyoruz,bıktım kavgalardan artık.Bugüne kadar 1000 defa kavga ettiysek 999'unu o çıkarmıştır ve bu kavgaların 990 tanesi yukarıda anlattığım gibi sudan sebeplerden çıkmıştır.Bunları zaten kendi de kabul ediyor.Ama olumlu özellikleri de var.Ahlaken çok düzgün bir kızdır,ev işlerinde beceriklidir,dış görünüş olarak manken gibi güzel kızdır, bu saçmalıkları yapmadığı zamanlarda iyi vakit geçiririz,iyi muhabbet ederiz,güleriz,eğleniriz,sonra bir bakmışsınızdır,bir şeye kızmıştır ve kavga başlamıştır,ikimizde bu kavga esnasında ve kavgadan bir süre sonra sinirden bunalmış,psikolojik olarak çökmüş halde oluruz.Bir iki güne barışırız,iyi oluruz ve sonra yine bir kavga...Hayatımız hep bu döngü içinde devam ediyor,kendisi de zaten şöyle diyor:Karşımdaki kişinin benimle geçinebilmesi için ben kavga çıkardığımda karşımdaki kişi bana karşılık vermemeli,ben ne yaparsam yapayım susmalı diyor.Tabi bu da mümkün değil,sabır taşı olsa çatlar.Ben artık bıktım,psikolojim bozuldu.Eskiden kavgalardan sonra iyi olurduk;ama ben artık cephe aldım,şu aralar küsüz ve ben boşamayı düşünüyorum.
Bu arada değişmesi çok uğraştım,psikiyatriye gitti,kendisi de kötü özelliklerini biliyor ve değişmek istiyor ama elimde değil değişemiyorum diyor.Flört döneminde de bunları yapıyordu,ben birkaç defa terk ettim,her seferinde yalvardı,bir daha yapmayacağım diye yeminler etti.Ama barıştıktan bir sürü sonra aynı şeyleri yine yaptı.Huylu huyundan vazgeçmiyor anlayacağınız.
Siz ne dersiniz bu insanla ömür geçer mi?Boşanmalı mıyım?
Arkadaşlar bizim sorunumuz şu:Eşimle geçinmek çok zor.Çok sinirli ve kavgacı,her şeye sinirleniyor.Mesela bi defasında kendisine canım dedim,bana kızdı,canım diye herkese hitap edilebilir,ben herkes miyim,bana niye canım diyorsun dedi.Başka bir sefer ise ''kusura bakma'' dedim.Kusura bakma diye yabancıya denir dedi,buna da kızdı.Bir defasında lisede okuduğum bir kitabı tavsiye ettim,bu dediğin bana hiç samimi gelmedi,ben liseli miyim dedi,yine bana kızdı.Bunun gibi çok örnek söyleyebilirim...Aşırı bir ilgi bekliyor.Ne kadar ilgilenirsem ilgileneyim,tatmin olmuyor.Benimle ilgilenmiyorsun,beni sevmiyorsun diyor ve kavga çıkarıyor.Bir defasında bana şöyle bir şey söyledi:Senin hasta olmanı istemiyorum,hasta olunca benimle ilgilenmiyorsun.''dedi.Kendisine beklediği kadar ilgi gösteremezsem cinnet geçiriyor resmen,kavga çıkarıyor,hatta ortalığı kırıp döküyor.Ama ne kadar ilgilensem de tatmin olmuyor,hatta 24 saat kendisiyle ilgilenmemi istediğini söyledi,bir defasında...En küçük hatamda hır gür çıkarıyor.Mesela bir defasında çalıştığı şehire gidecektim.12.30'da yola çıkacağımı söyledim ama meğersem araç 13.30'da hareket ediyormuş.Bir saat geç kalacağımı öğrenince kıyameti kopardı.Bu gecikmeden dolayı küçük bir işimiz aksadı;ama kesinlikle kavga etmeye değecek bir mevzu değildi.Bu olaydan bir süre sonra ''Ben anlayışlı biri değilim.''dedi...Merhamet duygusu az.Kendisi de zaten ben de merhamet pek yok,diyor...Bazen de durup dururken de kötü laflar ediyor.Ben de ''Şefkat pek yok,kendi çocuğuma karşı olur mu bilmem,''dedi,ben niye dedim.''O senin çocuğun diye onu sevmem.''dedi.Bu lafı normal bir muhabbet esnasında söyledi.''Bir defasında benim emrime girmeni istiyorum.''dedi.Bu bir erkeğin kabul edebileceği bir şey mi?Bunu duyunca ben de cinnet geçirdim.Her şeyin altında kötülük arıyor.Mesela birkaç saat telden aramasam,kasıtlı olarak aramadığımı düşünüyor.Yani ben hasta mı oldum,başıma bir iş mi geldi,ya da o an çok önemli bir işim mi vardı,bunları hiç düşünmüyor,beni önemsemiyorsun,bana değer vermiyorsun diyor.Bunun gibi bir sürü saçmalığını sayabilirim.Özellilklerini şöyle sıralayabilirim:Kavgacılık,huysuzluk,pireyi deve yapma,söylenenleri yanlış anlama,anlayışsızlık,merhametsizlik,bencillik,kısk ançlık,sinirlilik.O kavgayı başlatıyor,beni kışkırtıyor,sonunda ben de patllıyorum,ve sürekli kavga ediyoruz,bıktım kavgalardan artık.Bugüne kadar 1000 defa kavga ettiysek 999'unu o çıkarmıştır ve bu kavgaların 990 tanesi yukarıda anlattığım gibi sudan sebeplerden çıkmıştır.Bunları zaten kendi de kabul ediyor.Ama olumlu özellikleri de var.Ahlaken çok düzgün bir kızdır,ev işlerinde beceriklidir,dış görünüş olarak manken gibi güzel kızdır, bu saçmalıkları yapmadığı zamanlarda iyi vakit geçiririz,iyi muhabbet ederiz,güleriz,eğleniriz,sonra bir bakmışsınızdır,bir şeye kızmıştır ve kavga başlamıştır,ikimizde bu kavga esnasında ve kavgadan bir süre sonra sinirden bunalmış,psikolojik olarak çökmüş halde oluruz.Bir iki güne barışırız,iyi oluruz ve sonra yine bir kavga...Hayatımız hep bu döngü içinde devam ediyor,kendisi de zaten şöyle diyor:Karşımdaki kişinin benimle geçinebilmesi için ben kavga çıkardığımda karşımdaki kişi bana karşılık vermemeli,ben ne yaparsam yapayım susmalı diyor.Tabi bu da mümkün değil,sabır taşı olsa çatlar.Ben artık bıktım,psikolojim bozuldu.Eskiden kavgalardan sonra iyi olurduk;ama ben artık cephe aldım,şu aralar küsüz ve ben boşamayı düşünüyorum.
Bu arada değişmesi çok uğraştım,psikiyatriye gitti,kendisi de kötü özelliklerini biliyor ve değişmek istiyor ama elimde değil değişemiyorum diyor.Flört döneminde de bunları yapıyordu,ben birkaç defa terk ettim,her seferinde yalvardı,bir daha yapmayacağım diye yeminler etti.Ama barıştıktan bir sürü sonra aynı şeyleri yine yaptı.Huylu huyundan vazgeçmiyor anlayacağınız.
Siz ne dersiniz bu insanla ömür geçer mi?Boşanmalı mıyım?
Yorum