Duyuru

Collapse
No announcement yet.

!!! özellikle erkekler cevaplasin lütfen!!!

Collapse
X
  • Filtrele
  • Zaman
  • Göster
Clear All
new posts

  • #16
    Orjinal yazı sahibi: Absinthe View Post
    Davşan kardeş öyle oturduğun yerden bitmeli demesi kolay tabi..

    öncelikle davşan değil, tavşan:happy:

    absinthe kardeş bedenle, beyin bütütn olmalı
    bence bitmeliii

    Yorum


    • #17
      bu raddeden sonra olacakların büyüklüğüne göre karar vereceğim. bazen öyle içten anlar oluyor ki neden bitsin ki diyorum her şeye rağmen iyi biri yalnız olsam daha mı mutlu olacağım diyorum ve şuan kesin karar vermekte zorlanıyorum. bıçak daha kemiğe dayanmadı demek ki. benim merak ettiğim şey acaba herşeyi bilse tercihi ne olurdu? o yüzden erkek üyelerden kendilerini eşimin yerine koyarak böyle bir durumda ne isterlerdi, erkek gözüyle-gururuyla neyi tercih ederlerdi? bunu öğrenmeye çalışıyorum. herkese de teşekkür ediyorum. yorumlarınız benim için değerli.

      Yorum


      • #18
        çok uzun okumadım.

        Yorum


        • #19
          konu aynen benim gibi bir erkeği anlatmış hiç evlenilmemeli hayatı rutine bağlamış bir aile düzeni hatta aile düzeni bile olmayabiliyor böyle bir karakter de ... duruma göre beş yıllık bir evlilik var madem tedavi ve terapi almasını sağlamak lazım gelebilir ya da tehdit edilebilir ters psikoloji uygula... vs. ama evliliği yıkmak çokta iyi bir şey değil, mücadeleye devam.

          KuzuZade
          Derdest etti gönlümü serabınla gelen nazarın, n'ola ki aslına rücu etse suret-i nigarın..BeyZade
          BEYNİNİZİ değiştirin , HAYATINIZ değişsin... ( Dr. Daniel G. Amen )
          Psikiyatrik rahatsızlığı olan bu kitabı okusun etkili çözüm bulacaksınız. !

          Yorum


          • #20
            Orjinal yazı sahibi: bjksaid92 View Post
            çok uzun okumadım.
            yine de cevaplama gereği duymuşsun sağol
            durumu daha net anlamanız için size şu linki vereyim.
            http://ivillage.mynet.com/burclar-as...ngec-kova.html
            burda yengeç olan benim... ama durum burda anlatılan kadar değil. bu zıtlık yüzünden yaşananların verdiği bir sonuç olarak eşime karşı olan duygularım bitti ve sonra başka birine karşı duygularım olduğunu farkettim. 2 yıl oldu geçmedi gizliyorum ama evlilik de düzelemedi bir türlü. üşenmeyin okuyun işte... zor durumdayım...

            Yorum


            • #21
              Orjinal yazı sahibi: BeyZade View Post
              konu aynen benim gibi bir erkeği anlatmış hiç evlenilmemeli hayatı rutine bağlamış bir aile düzeni hatta aile düzeni bile olmayabiliyor böyle bir karakter de ... duruma göre beş yıllık bir evlilik var madem tedavi ve terapi almasını sağlamak lazım gelebilir ya da tehdit edilebilir ters psikoloji uygula... vs. ama evliliği yıkmak çokta iyi bir şey değil, mücadeleye devam.
              terapiye gidelim uzman desteği alalım iletişimimiz kötü dedim düzeliriz belki dedim ama kime dedim. bende sorun yok sende varsa sen git dedi...

              Yorum


              • #22
                bir erkek ve benzer sorunları geçmişte yaşamış bir olarak mevzuya müdahil olmadan duramadım.
                yaşınızı bilmiyorum ama 5-6 yıl civarı en tehlikeli zamanlar bence. bu yılları atlatırsanız daha kolay iletişim kurabilirsiniz.
                atasözlerini küçümsemeyin bence. "bekara karı boşamak kolaydır" gibi. eğer boşan diyenler kendileri hiç evlenmemiş ise dikkate almayın.
                o gönderdiğiniz burç linkini de. zira yazının altındaki paragrafta ne demiş? üst tarafta yazılanları kendinize çok uygun görebilirsiniz ama en alt paragraftakine de aynı dikkati gösterin!
                test edilmemiş "sevgi, sevgi değildir" sözünü de küçümsemeyin. yengeç kadınlarını tanırım! kafalarının çalışma sistemini sanıyroum yıllar ve sayısız tecrübelr sonrasında ortalama bi erkekten daha iyi anlayabiliyorum. yengeç kadınınıza çok normal gelen şey ortalama Türk erkeği için lüzumsuzdan öte, dayanılamz gelebilir. o açıdan kendini çok masum görme!
                naçizane tavsiyem, eğer kriminal eylemler (vurma, kırma) veya erkek tarafında ilgisizlikten fazlası (3. kadın gibi) yoksa, ayrılmaya meraklı olma.
                eğer senin o tür düşüncelerin eylemlerin varsa, hemen bırak. daldaki kuş-eldeki kuş farkını iyi düşün.
                ayrıldığında dönemsel bri özgürlük hissi yaşasan da ardından da gelecek yalnızlık çöküntsünü henüz doğru hesaplayabildiğini sanmıyorumç
                hepsinden önemlisi, çocuğu düşünün. eğer ortada çocuk olmasa daha esnek tavsiyelerde bulunabilirdim ama çocuğun hayatı boyunca devam edecek travmalara sebebiyet vermeye kişisel tatminler uğruna meraklı olmaya ebeveynlerin hakkı olmadığını öğretecek sosyal yapının zayıflaması üzücü.
                özetle, bence sizinki sınırı geçmemiş. geçmeye hevesli olma. bu dönemi atlatabildiğiniz takdirde yıllar sonra birbirinize daha fazla bağlandığınızı görmek şaşırtıcı olacaktır.
                önemli olan sağlık. geri kalan herşeyin çaresi bulunur. hem kendinizin hem de çocuğunuzun mental sağlığını tehlikeye atmayın!

                Yorum


                • #23
                  Orjinal yazı sahibi: ex-perience View Post
                  bir erkek ve benzer sorunları geçmişte yaşamış bir olarak mevzuya müdahil olmadan duramadım.
                  yaşınızı bilmiyorum ama 5-6 yıl civarı en tehlikeli zamanlar bence. bu yılları atlatırsanız daha kolay iletişim kurabilirsiniz.
                  atasözlerini küçümsemeyin bence. "bekara karı boşamak kolaydır" gibi. eğer boşan diyenler kendileri hiç evlenmemiş ise dikkate almayın.
                  o gönderdiğiniz burç linkini de. zira yazının altındaki paragrafta ne demiş? üst tarafta yazılanları kendinize çok uygun görebilirsiniz ama en alt paragraftakine de aynı dikkati gösterin!
                  test edilmemiş "sevgi, sevgi değildir" sözünü de küçümsemeyin. yengeç kadınlarını tanırım! kafalarının çalışma sistemini sanıyroum yıllar ve sayısız tecrübelr sonrasında ortalama bi erkekten daha iyi anlayabiliyorum. yengeç kadınınıza çok normal gelen şey ortalama Türk erkeği için lüzumsuzdan öte, dayanılamz gelebilir. o açıdan kendini çok masum görme!
                  naçizane tavsiyem, eğer kriminal eylemler (vurma, kırma) veya erkek tarafında ilgisizlikten fazlası (3. kadın gibi) yoksa, ayrılmaya meraklı olma.
                  eğer senin o tür düşüncelerin eylemlerin varsa, hemen bırak. daldaki kuş-eldeki kuş farkını iyi düşün.
                  ayrıldığında dönemsel bri özgürlük hissi yaşasan da ardından da gelecek yalnızlık çöküntsünü henüz doğru hesaplayabildiğini sanmıyorumç
                  hepsinden önemlisi, çocuğu düşünün. eğer ortada çocuk olmasa daha esnek tavsiyelerde bulunabilirdim ama çocuğun hayatı boyunca devam edecek travmalara sebebiyet vermeye kişisel tatminler uğruna meraklı olmaya ebeveynlerin hakkı olmadığını öğretecek sosyal yapının zayıflaması üzücü.
                  özetle, bence sizinki sınırı geçmemiş. geçmeye hevesli olma. bu dönemi atlatabildiğiniz takdirde yıllar sonra birbirinize daha fazla bağlandığınızı görmek şaşırtıcı olacaktır.
                  önemli olan sağlık. geri kalan herşeyin çaresi bulunur. hem kendinizin hem de çocuğunuzun mental sağlığını tehlikeye atmayın!
                  yaşım 30 ve 2004 yılında tanıştık 3 yıl birliktelikten sonra 2007de evlendik. ve sonuç bu. üstelik problemim sadece duygusal yoksunluk değil. konuşamıyoruz, tartışamıyoruz ve barışamıyoruz. kinci gururlu inatçı ve en sonunda bana hak veriyo ama icraat yok. ben buyum diyo başka bişey demiyo. yengeçleri anlamak zordur biliyorum ama yengeç ve kova karakterleri astrolojiye göre en uçlarda ve gerçekten zıt. yaşadıklarımı biliyorum ben astrolojinin ne dediği önemli değil. sadece yaşadıklarıma uyuyo o kadar. o yüzden özetlemesi bakımından verdim o linki.son söylediklerinizin gerçek olmasını çok istiyorum. benim niyetim zaten sırf kendimi düşünüp sorunlu olan evliliğimi bitirerek mutlu olduğum tarafa yelken açmak değil. kim gelirse gelsin karşıma, bir daha evlilik yapmayı düşünemiyorum bile. yalnızlıktan ve çocuğumun kötü etkilenmesinden çok korkuyorum. zaten korkmasam bugüne kadar sürdürmezdim. ama biz kavga ederken çocuk yanımıza geliyo anne ağlama baba anneme bağırma diyerek babasının bacaklarına vurmaya çalışıyo. bazen birbirimize olan hırsımızdan ona da bağırıp yanımızdan kovuyoruz kavgamız bir yana bir de o yakıyo içimizi. ben iki kat daha yıkılıyorum derdimize düştük onu kırdık diye. sonra çocuk hıçkırıklara boğuluyo ben de ona sarılıp ağlıyorum mahvoluyorum. bunları yaşamak çocuk için daha mı iyi sizce?
                  Last edited by green_eyes; 15-11-2012, 05:25 PM.

                  Yorum


                  • #24
                    Orjinal yazı sahibi: green_eyes View Post
                    en sonunda bana hak veriyo ama icraat yok.
                    bana ümit veren bu cümleyi ima eden açıklamalardı önceki msajlarında. eğer bi şekilde hak veriyosa, tartışsanız da barışabiliyo olmanız lazım.

                    ama anladığım, tamam her şeyi dağııt, parçala diye gaz vermemiş olmam hoşa gitmemiş.

                    konuşmak, tartışmak da yengeçlerin meraklı olduğu kadar gerekli bi şey de*ğildir aslında!
                    Ama eğer kocan karadenizli ise, bütün söylediklerimi geri alıyorum!

                    Yorum


                    • #25
                      Orjinal yazı sahibi: ex-perience View Post
                      bana ümit veren bu cümleyi ima eden açıklamalardı önceki msajlarında. eğer bi şekilde hak veriyosa, tartışsanız da barışabiliyo olmanız lazım.

                      ama anladığım, tamam her şeyi dağııt, parçala diye gaz vermemiş olmam hoşa gitmemiş.

                      konuşmak, tartışmak da yengeçlerin meraklı olduğu kadar gerekli bi şey de*ğildir aslında!
                      Ama eğer kocan karadenizli ise, bütün söylediklerimi geri alıyorum!
                      tartışılması gerekiyorsa yapılmalı. ben meraklı gibi mi anlaşılıyorum ordan? tartışmaktan kastım bir problemi anlayışla karşındakini dinleyerek çözüme kavuşturmaktır. ilk cümlende küfür ve tehdit edersen her adım kavgaya dönerse hiçbir probem çözülmez. evet hak verdiği için barışıyoruz ama nasıl oluyosa yine aynı anı yaşamaktan geri kalmıyoruz. şaşırıyorum, ben bunu mu dedim ne dedim de bunu çıkardın diyorum ağzım açık kalıyo haklıyken haksız duruma düşüyorum tuhaf bi şekilde konu kendinden çıkıyo anlamıyo yada en son akla dile gelecek şeyleri düşünüp söylüyo asıl meseleye odaklanamadan saatler geçmiş oluyo. ben aynı şeyi tekrarlamaktan helak oluyorum ve sesimi yükseltmeye başlıyorum. çünkü duymayıp uyduran biri gibi konuşuyo karşımda. ondan sonra mesele değişiyo benim bağırmam suç oluyo. yazarken bile kalp atışlarım yükseliyo. ben onunla çatıştığım kadar kimseyle çatışmadım. anlamıyorum çözemiyorum beynim çatlayacak oluyo daha nasıl anlatayım ki görseniz o andaki halimi kendimi savunmadığımı gerçekten ezildiğimi anlardınız. insan değişmez karakter değişmezse yıllar nasıl geçecek böyle? içinden çıkamadığım soru bu. bu kavgalar hakaretler küfürler devam ettikçe kalan saygımızı da yitirip ayrılsak birgün, düşman gibi olmak yada çocuk için görüşürken yüzü<müze bakmayacak halde olmak istemiyorum. of ya küfür etmek istiyorum darlanıyorum 3 gündür küs gibiyiz yine. samimiyet yok sanki akraba gibi iki resmi hayat yaşıyoruz aynı çatı altında. çok mu kolay sanıyosunuz... boşanalım desek seviyorum diyo. herkes şaşıracak çünkü kimse bilmiyo aramızdakileri. ailelerden kimseye anlatmadık. birkaç büyük meseleyi biliyolar. evi terketmeye kalktı 3 kez. o zaman babasını ve abisini haberdar ettim. görünüşte iyiyiz ama birbirimizi bitiriyoruz aslında. size anlatıyorum bir insan bir beyin bir gönülden deva olacak moral olacak bir söz duymak için. yoksa Allahtan başka hiç kimseden çare yok buna.

                      Yorum


                      • #26
                        bu sefer çok moralsiz gördüm sizi. bi sakin olun
                        insan değişmez kısmına katılmıyorum. çok değişir. bi sürü örneğini görüyoruz etrafta.
                        ama velev ki değimese bile, insanın bi sürü tarafı-yüzü vardır. her zaman herkese aynı yüzünü göstermez. size şimdi gösterdiği yüzü hep böyle gösterecekmiş diye düşünmeniz sizi daha daümitsizliğe sevkediyor anlaşılanç.
                        ama şunu düşün. sana kötü davrandığın kişinin çok farklı davrandığı kişiler yok mu? onlara nasıl güzel davranıyosa, şartlar oluştuğunda sana da güzel davranablir.
                        önceki mesajımın son cümlesindeki çekincem baki.

                        Yorum


                        • #27
                          Orjinal yazı sahibi: ex-perience View Post
                          bu sefer çok moralsiz gördüm sizi. bi sakin olun
                          insan değişmez kısmına katılmıyorum. çok değişir. bi sürü örneğini görüyoruz etrafta.
                          ama velev ki değimese bile, insanın bi sürü tarafı-yüzü vardır. her zaman herkese aynı yüzünü göstermez. size şimdi gösterdiği yüzü hep böyle gösterecekmiş diye düşünmeniz sizi daha daümitsizliğe sevkediyor anlaşılanç.
                          ama şunu düşün. sana kötü davrandığın kişinin çok farklı davrandığı kişiler yok mu? onlara nasıl güzel davranıyosa, şartlar oluştuğunda sana da güzel davranablir.
                          önceki mesajımın son cümlesindeki çekincem baki.
                          karar verdim tek başıma aile terapistine psikoloğa yada ne varsa ona işte gidecem konuşacam kafamdaki sorulara cevap bulmaya çalışacam. çok üzgünüm konuştum eşimle. ben yarın ne olacak ne zaman bela kopacak da ayrılacaz diye düşünerek yaşayamıyorum dedim. ister istemez eski konular açıldı ve keşke o gün boşansaydık falan dedi. o da ben kadar umutsuz bence ve onun benden tek artısı hala seviyor olması. üstelik ben ağladığım zaman bana "ağlamayı bilmeyen insan sevmeyi bilmezmiş. senin bakışların çok derin,çok ağlıyorsun ama sevdiğini hissedemiyorum" dedi. "ben nasılsam sen de öylesin aynam gibisin" dedi. ben iyiysem iyisin kötüysem kötüsün bana karşı, ben kızgınken yanıma gelen yakınlık gösteren kadın değilsin artık" dedi. ne deyim haklı ama hem içim acıyo onun için hem de kızmıyor değilim. çünkü çok yalvardım. herşeyi anlıyor ama iş işten geçti sadece ben biliyorum...

                          Yorum


                          • #28
                            bazen hayatta farklı kararlar almak zorunda olabilir insan.sizindurumunuzda olan birçok insan var ve bana göre her zman aynı hata yapılıyor.düşmanca ayrılıklar boy gösterdiğinde arada hep evlatlar acı çekiyor.bir baba değilim bir annede değilim fakat sağlıklı düşünmeyi arzulayan bi insanım.benim görüşüm bunu görsel olarak kendinize yaşatmayın.belki sözler hafızalardan silinebilir bi nebze ama üzerine gidip bu acıyı görsel olarak tatmayın.şimdi ben olsam hayatımın sonuna dek her gün akşam işten döndüğünde neden die kendime soracağıma ayrılırdım.seviyorsun ama bazen akışına bırakmak gerekiyor.amacım yuvanın yıkılması değil,ayrılmadanda ayrı kalabilirsin aslında kendini özletmende çözüm yolu olabilir ilk gün evlendiğiniz gibi düşünsene belki bişeyler tekrar alevlenir.

                            Yorum


                            • #29
                              Orjinal yazı sahibi: beyaz222 View Post
                              bazen hayatta farklı kararlar almak zorunda olabilir insan.sizindurumunuzda olan birçok insan var ve bana göre her zman aynı hata yapılıyor.düşmanca ayrılıklar boy gösterdiğinde arada hep evlatlar acı çekiyor.bir baba değilim bir annede değilim fakat sağlıklı düşünmeyi arzulayan bi insanım.benim görüşüm bunu görsel olarak kendinize yaşatmayın.belki sözler hafızalardan silinebilir bi nebze ama üzerine gidip bu acıyı görsel olarak tatmayın.şimdi ben olsam hayatımın sonuna dek her gün akşam işten döndüğünde neden die kendime soracağıma ayrılırdım.seviyorsun ama bazen akışına bırakmak gerekiyor.amacım yuvanın yıkılması değil,ayrılmadanda ayrı kalabilirsin aslında kendini özletmende çözüm yolu olabilir ilk gün evlendiğiniz gibi düşünsene belki bişeyler tekrar alevlenir.
                              insan yapmadan kararının doğruluğunu bilemiyor. dediğim gibi yetti artık dedirtecek bir olay olmayınca hadi bitsin diyemiyorum. ufaktan ufaktan temeller sarsıldı ve ben yanlışa itildim. kimse kendin ettin demesin çünkü ben başkası için silmedim eşimi. eşim beni kendinden soğuttu. uyarmama rağmen davranışlarını yumuşatmadı çantada keklik muamelesi yaptı. çünkü ben öyle eziktim ki sadece çok sevdiğim için ne yapsa yanına gider barışmak için herşeyi yapardım. hiç küsen mesafe koyan kin güden olmadım kapılarımı hiç kapatmadım. belki de o yüzden oldu bunlar. sevdiğim için çok acı çektim her kavgada bi parçam gitti sanki. o yüzden bir gün farkettim ki eskisi kadar umrumda değil. barışmasa da canım yanmıyor. bırakmışım kendi haline. o an anladım eskisi gibi sevmediğimi. ama kondurmak zor tabi. aylar geçti duygularım tamamen körelmişti. bu süre sonunda oldu ne olduysa. kendimi başka birinde buldum. tanıdığım ve güvendiğim, paylaştığımız her konuda huzur veren anlayışlı bir kişilik beni kendine bağlamıştı. ve karşılıklıydı. bekar olsaydım çok mutlu olacağımdan emindim. ama evliydim o da ben de yasak bir ilişkinin insanı değildik ve içimize gömdük herşeyi. ben istiyorum ki eşimi seveyim, eski duygularım alevlensin o kişiye karşı olan sevgimi eşime yöneltebileyim. işte bunu bile söyledim eşime. taa zamanında senden soğuduğumu hissediyorum eskisi gibi görmüyorum seni dedim. kendini sevdir yeniden aşık et elinden geleni yap yoksa ben kötü hissediyorum sonumuz kötü olmasın dedim. ama tavrı hep aynı kaldı. yani o aşık etmek için değil de ben aşık olmak için uğraşan taraf olarak kaldım. bu şekilde ne kadar mümkün olabilir ki? insan zorla sevebilir mi?

                              Yorum


                              • #30
                                Orjinal yazı sahibi: green_eyes View Post
                                insan yapmadan kararının doğruluğunu bilemiyor. dediğim gibi yetti artık dedirtecek bir olay olmayınca hadi bitsin diyemiyorum. ufaktan ufaktan temeller sarsıldı ve ben yanlışa itildim. kimse kendin ettin demesin çünkü ben başkası için silmedim eşimi. eşim beni kendinden soğuttu. uyarmama rağmen davranışlarını yumuşatmadı çantada keklik muamelesi yaptı. çünkü ben öyle eziktim ki sadece çok sevdiğim için ne yapsa yanına gider barışmak için herşeyi yapardım. hiç küsen mesafe koyan kin güden olmadım kapılarımı hiç kapatmadım. belki de o yüzden oldu bunlar. sevdiğim için çok acı çektim her kavgada bi parçam gitti sanki. o yüzden bir gün farkettim ki eskisi kadar umrumda değil. barışmasa da canım yanmıyor. bırakmışım kendi haline. o an anladım eskisi gibi sevmediğimi. ama kondurmak zor tabi. aylar geçti duygularım tamamen körelmişti. bu süre sonunda oldu ne olduysa. kendimi başka birinde buldum. tanıdığım ve güvendiğim, paylaştığımız her konuda huzur veren anlayışlı bir kişilik beni kendine bağlamıştı. ve karşılıklıydı. bekar olsaydım çok mutlu olacağımdan emindim. ama evliydim o da ben de yasak bir ilişkinin insanı değildik ve içimize gömdük herşeyi. ben istiyorum ki eşimi seveyim, eski duygularım alevlensin o kişiye karşı olan sevgimi eşime yöneltebileyim. işte bunu bile söyledim eşime. taa zamanında senden soğuduğumu hissediyorum eskisi gibi görmüyorum seni dedim. kendini sevdir yeniden aşık et elinden geleni yap yoksa ben kötü hissediyorum sonumuz kötü olmasın dedim. ama tavrı hep aynı kaldı. yani o aşık etmek için değil de ben aşık olmak için uğraşan taraf olarak kaldım. bu şekilde ne kadar mümkün olabilir ki? insan zorla sevebilir mi?
                                Tek taraflıysa neden uğraşıyorsun ki ?
                                GİDENE DUR DEMEM ....

                                Yorum

                                İşleniyor...
                                X