Eşimle 2 yıl flört ettik ve 2 yıldır da evliyiz, çoçuğumuz yok. Evlendiğimiz günden itibaren geçinemiyoruz ve tartışıyoruz, eşimin yüzü hiç gülmüyor. İşten gelip daha kapıdan girerken gerilimi hissediyorum. Sürekli bir asık suratla karşılaşıyorum fakat eşimin yüzünün asıklığı bazen benimle alakalı bazen benimle alakalı olmayan saçma sapan sebepler. Herşeyi takıntı haline getiriyor, ev ve iş arasında geçen bir hayatım olmasına rağmen sürekli onu aldattığımı düşünüyor. Beni kendinden o kadar uzaklaştırdı ki artık onu sevmiyorum, oda bunu biliyor. Benimle hiç ilgilenmiyor. O kadar pasif o kadar hayattan umutsuz br insan ki, onun böyle olması benimde yaşama sevincimi bitirdi. Cinsel hayatımız da vasat durumda çünkü cinselliğin evlilik için bir gereksinim olmadığını söylüyor. Artık bu yaşamadan çok bunaldım ayrılmak istiyorum bunu kendisine de söyledim fakat kabul etmiyor. Duygu sömürüsü yapıyor ve bende artık onu sevmediğim, istemediğim halde bu duruma katlanmaya çalışıyorum. Artık yaptığı herşey bana batmaya başladı. Onu üzmeyi, ona acı çektirmeyi istemiyorum, galiba ona acıyorum ama olmuyor. Artık sıkıntıdan saç ve sakallarım döküldü. Böyle nereye gidecek bilemiyorum.
Ne yapmam gerektiğini bilemiyorum defalarca ayrılma kararı aldık ama eşim bana duygu sömürüsü yaparak ertesi gün vazgeçiyor, böyle yapınca elim kolum bağlanıyor kıyamıyorum. Ona ve kendime daha fazla acı çektirmeden nasıl bir yol izleyeceğimi bilemiyorum.
Ne yapmam gerektiğini bilemiyorum defalarca ayrılma kararı aldık ama eşim bana duygu sömürüsü yaparak ertesi gün vazgeçiyor, böyle yapınca elim kolum bağlanıyor kıyamıyorum. Ona ve kendime daha fazla acı çektirmeden nasıl bir yol izleyeceğimi bilemiyorum.

)
Yorum