Ailem

[sugar_cake]

Oncellikle iyi gunler.Lafi uzatmak istemiyorum cunku anlatacaklarim oldukca karisik.Ben 23 yasinda bir genc kizim.Benim sorunum ailem;oyle de "ayy bana gece yarisina kadar izin vermiolaar" cinsinden sorun degil,oldukca ciddi.

Ilk once annemden baslamak istiyorum; annem ASIRI korumaci bi ailenin tek kizi.Almanya'ya tasinmis bir turk ailesinin kizi.Ortaokul mezunu.Gittigi okulda herkes Almanmis ve o yanlizmis,pek arkadasi yokmus yani.Ananemle dedem "yanlis yola sapmasin" diye annemi hep evde kapali,herkesten uzak tutmuslar,bir suru seyi yasaklamislar.Yanlis anlasilmasin,ananemle dedem COK iyi insanlardir;onlarin yaptigi hata cahilliklerinden olsa gerek.

Babam,COK fakir bi aileden cikarak herkesin tanidigi,tonla para kazanan bi isadami olmus biri.Turk filmlerinden cikma gibi.

Dedem babamla tanismis ve annemle evlenmesini uygun gormus.Annem bu evliligi bastan beri istememis hatta evlenecegi gun iNTiHAR etmek icin hap icmis!Ama bisey olmamis gibi kimseye soylemeden dugun yapilmis.Dugunden sonra babamla annem anlasamamis,babam annemin (annem turbanlididr) acilmasini istemis,kavgalar,tartismalar,annem evine geri donmus,istemedigi halde sonra tekrar babama donmus,ananem ve dedem babamla konusmaz,gorusmez olmus.

Sonuc mu?Ben kendimi hatirladigimdan beri annemle babam arasinda birbirlerine edilen TEK iyi bir kelime duymamisimdir.Oglenleri ayni masada yemek yemeyiz.Evimiz hep kirli ve pistir..Annemin hic arakadasi yoktur.Babam tam bir iskoliktir.Annemle sik sik kavga ederler.Babam bir keresinde ben ve kardesime yeni bir anne istiyor musunuz diye sormustu sanki anne carsidan satin alinan bir malmis gibi.Kendimi oldurmek gelmisti icimden...Babam kendini ovmeyi,kendinin guclu oldugunu bilmeyi ve gostermeyi cok sever ve adeta para ve guce TAPAR.. Babamin anneme yaptigi her kotu hareketi kendime yapilmis hissederim..Ben annemin genlerinin yarisini tasimiyor muyum?Nasil olur da babam beni severken annemi sevmez???Annemi sevmezse bence bu beni de sevmiyor demektir.Her ne kadar babam her firsatta beni ne kadar sevdigini soylese de....

Annemin garip huylari vardir;kucuk olaylara cok buyuk tepkiler verir.mesela biz arkadasimla evin panjurlarini acariz,bagirmaya baslar acmayin der.Sonra o gun yapacagi herseyi kimsenin anlamadigi bir sekilde eline veya kagitlara kalemle yazar ve unutmamasi icin boyle yaptigini soyler.Bi yere gitmesi icin SAATLERCE hazirlanmasi gerekir.Eve hirsiz girecegini dusunur ve kapilari kapatir.Bi ara uzaylilarla konustugunu ve ona mesaj gonderdiklerini bile soyluyordu...Annem duygularini belli etmez.Nerdeyse hic bir zaman uzuldugunu gormemisimdir.Hele babam konusunda.Babama kahkahayla gulerek baska kadinlarla birlikte olup olmadigini sorar. 23 yildir HIC BIR ZAMAN beni oksadigini ya da bana KIZIM dedigini hatirlamiyorum.BIR KEZ BiLE.....

Ve ben hic bir zaman kendine guvenen biri olamadim ve kendimi berbat hissediyorum.Sonucta dogmam bile bir hata degil mi?? Sizce annem beni sevmiyor mu???...Aile ve sevgiyle ilgili en ufak bir sey duysam,tvda gorsem duygulaniyorum,kimse yoksa da hungur hungur agliyorum...Seneye evlenicem insallah.Arkamda boyle bir aile birakmak istemiyorum.Kiz kardesim icin cok uzuluyorum.Bence annemin babamdan ayrilmamasinin sebebi,ayrildiktan sonra mecburen ananemde kalicak olmasi ve orda ona tekrar baski uygulamalari ve ona is yaptirmalari.Buna ragmen bi sure sonra kesin babamdan ayrilacagini soylemisti.Babamin ayrilmamasinin sebebi ise, belki bizim istememiz belki de itibarini zedelemek istememesi..

Sizce elimden bisey gelir mi??? Babama ve anneme soz verditmistim aile psikologuna gidelim diye..Bir de birisi bana annem icin hipnoterapiyi onermisti.

Kimseye guvenemiyorum ozellikle de erkeklere gicik oluyorum.Bazi tanidiklarimla da kavga ettim.Sanki herkes kotuymus gibi geliyor.Evde sikintidan patliyorum ve yapacak hic bir seyim de yok..Benim yerimde olsaniz ne yapardiniz?

Size soruyorum: SiZCE BU AiLE (tabii aile diyebilirsek) DUZELEBiLiR Mi?VE HANGi YOLLA?? YOKSA EN iYiSi VE SAGLIKLISI ANNEMLE BABAMIN AYRILIP,YOLLARINA DEVAM ETMELERi Mi??????

Sorum oldukca uzun ve can sikici oldu sanirim.Mutlu bi ailesi olan herkes bence bunun kiymeti COK iYi bilmeli.Sevgiler......

[elaa2]

of of okuyunca yazdıklarını nasıl hissettim bilemesin, baştan insanların hayatı ile oynanmış ve annenin yası kac bilmiyorum ama bir cehennemin içinde yaşamak zorunda kalmış, hiç istemediği bir hayat istemediği bir insanı eş olarak kabul etmek dusunmesi bile korkunc ki bu hayatın içine birde çocuklar dahil edilmiş...ben uzman değilim ama benim tavsiyem oncelikle diyalog anne kız konusmları, yakınlaş ve arkadaş olmaya çalış bebek adımları ki bu şekilde kapalı yaşamış birinsanı emin ol açmak çok zordur, sonra kesinlikle annen için psikolog ve onun kendi isteklerinin ve beklentilerinin açığa çıkarılması umarım başarılı olursun, allah yardımcın olsun kardeşim

[ekim22]

Sugar_cake, ilk önce hoşgeldin demek istiyorum aile sınavları çetin ve zordur Allah yardımcın ve yardımcım olsun .Sorunu çok güzel ifade etmişsin teşekkürler, fakat mesele uzman müdahalesi istiyor baban kariyerli ve çevreye karşı nasıl tutum sergileyeceğini biliyor.Annense bırakmış herşeyi sizi bile niye sevmezki anlamam .Ebeveynler birbirlerine bu kadar kızarken çocuk sahibi olabilmelerini çözemedim gitti zaten aynı dert farklı versiyonunu yaşıyorum.Bu arada sanmaki boşansalarda daha iyi olurlardı bizimkiler boşanmışlar ben doğarken ama sonuç hala bir kaos hala çözümsüzlük mutsuzluk.Ben anladım ki sevgi gerek babalık annelik yürek ve kafa işi cidden bir çocuk dünyaya getiriyorsun ve onu annesinden babasından dolayı sevmiyorsun ve üstelik o kadın ve adamı siz yada canınız kadar sevdiğiniz anne babanız tavsiye ediyor..Kafamdaki muamma!!! Sevselerde gösteremiyorlar. :cry:
Şimdi yaşadıklarımdan ve az çok edindiğim tecrübe şu, burda kendini üzmemen.SEN kendin iyi ol onları danışmana psikoloğa yönlendir ama kendini yıpratma ve üzmemeyi öğren kardeşine gelince birbirinize çok bağlanmışsınızdır biz öyle olduk, ablamla o kadar ki anlatamam .ama sonuçta oda yanlış!!Uzattım biliyorum ama O kadar net çizgi olsun çözülsün boşanmayla zor sanmam doktor süreci başlasın bir Umarım iyi ve güzel adımlar arka arkasıya gelir..Sen Kendine Çok Dikkat Et! sevgiler.

Annenle babanın ayrılmasına sen ya da bizler karar veremeyiz. Ayrılmaları çözüm gibi gözükmüyor ayrıca. Anlattığın durum kronikleşmiş. Tedavisi zor görünüyor.

Annen zor günler geçirmiş belli. Onun sana gösteremediği sevgi ve yakınlığı sen elinden geldiğince ona göstermelisin.

Allah beterinden korusun, sevgiler.

[geceyolcusu]

Merhaba.

Hoşgeldin öncelikle sugar_cake...


Yaşadıkların gerçekten de çok zor bir durum. Allah sana ve kardeşine kolaylık versin. iyimser ablamın da dediği gibi annenle babanın ayrılmasına ne sen ve kardeşin ne de bizler karar verebiliriz. Bu, anne-babanın ikisinin karar verebileceği bir şey.


Anne ve babanın seni sevmediği yazmışsın ayrı ayrı. bence böyle bir yanılsamaya asla düşme. Çünkü her ne olursa olsun sen onların bir parçasısın. Kim sevmez içinden bir parçasını... Seviyorlardır kesin ama belli etme,gösterme tercihinde bulunmuyorlar... Buna neden olan da sanırım yaşadıkları olsa gerek... Onlar sevgilerini göstermeseler de sen kesinlikle gösterememezlik yapma asla... Hatta çok iyi bir şekilde göster...


Allah yardımcınız olsun...Esen kal...

[sugar_cake]

elaa2,anneme elimden geldigince yakinlasmaya calisiyorum.Onun boyle kendini daha iyi hissettigini dusunuyorum.Ama bazen benden kaciyor,odalara kapaniyor kendimi cok kotu hissediyorum.En cok uzuldugum de annemin hayattan hic bir beklentisi,amaci olmamasi...

ekim22.Ayni kaderi paylastigimizi duymak hem uzundurdu hem de bu dunyada yanliz olmadigim icin biraz sevinidirdikesinlikle her dedigine katiliyorum.ve aynen oyle kardesimle cok baglanik.Birlikte planlar kurdugumuz,agladigimiz,hatta icki ictigimiz bile olmustur.

iyimser ve geceyolcusu,haklisiniz.Keske bi sekilde annemin icinde tuttugu sevgiyi disari vurmasini saglayabilsem...

Ve arkadaslar vaktinizi ayirip ta bana cevap yazdiginiz icin cok cok tesekkur ederim,beni nasil sevindirdiniz anlatamam!Allah size en iyisini versin,bana ve benim durumumda olanlara da sabir versin.Insallah bundan sonra ilk isim annemle babami bir psikologa goturmek olucak.Tabii ikisi de razi kalirsa..

son cümleni sevmedim. süphe etmek değilmi doğru bildiklerimizden bizi caydıran, korkutan. En yalın şekilde ol. yargılamadan dile getir içinde bulundukları durumu ve seni üzdüklerini. genede güçlü ol.
sevgiyi isteme al. Bakışlarınla, sözlerinle, güvenin ve tebessümünle örnek ol onlara.

[sugar_cake]

SooDewaArimasen, dogru diyosun.Onlar bana ornek olamadilar ama ben onlara olucam.Bakalim neler olucak..

Bi de arkadaslar bi sorum olucak.Daha once de yazdigim gibi bi arkadasim bana hipnoterapiyi onermisti etkili cozum yolu olarak.Sizce hipnoterapi boyle bir durum icin uygun mudur?Ve soylendigi kadar kesin ve net sonuclar veriyor mu?