bir de boyle deneyeyim..

Peki oyle olsun, birakayim bu saplantiyi, serhat konusunu tamamen kapatayim,ve bir daha acmayayim, somut problemlerimi yazsam bana yol gosteren olur mu..beni asil bunaltan, umutsuzluga goturen seyler yapamadiklarim, ben serhat konusunu kapatmis, buraya gelmisim..o artik yok..bundan sonra da olmayacak..

ama yine benim moralim cok bozuk, isim yok dicem siz ne olsa baslayin diyeceksiniz ama benim istedigim sey karnimi doyurmak icin(gerci bu gidisle karnimda doymayacak ya) bir is degil..masraflarim,borcum var, onlari odemek icin iyi bir ise ihtiyacim var..Baskalarinin sozlerinden cok etkilenen biri oldugumdan iyi bir is bulamadim, daha dogrusu arayamadim bile..cevremdeki herkes planlarima olumsuz konusuyorlar, isteklerime imkansiz diyorlar, kriz var olmaz diyorlar vsvs..ben imkansiz oldugunu kesinlikle dusunmuyorum, zaten imkansiz olsaydi benim cevremde olmasalar bile yapan insanlar nasil yapabilirdi ki..ama bu konusmalar butun enerjimi silip supuruyor, nasilsa is bulamayacagim hic aramayayim deyp depresif halde uyuyorum..yani bir baskasi gelip bana anlatsa ben ona moral verir, yaparsin edersin, pes etme derim ama inanmayarak degil,icten bir sekilde soylerim..

somut sorunlarimi yaziyorum
buraya geldim,ve bana biri is ayarladi, kendini pohpohlayarak..buldugu is daha onceki isimden daha az kazandiriyor ve daha onceki isimden daha daha az stresli ve yine uzakta, yani icime sinmiyor orda calismak. icime sinmedigi icin mutlu olamiyorum, kendimi kandiriyorum mutlu olmak icin..bu is yuzunden moralim bozuldu, ben bundan fazlasini haketmiyorum, sen buna layiksin sebo gibi aptal dusuncelere giriyorum..hic bir zaman ilerleyemicem geriye gidecegim diye dusunup depresif oluyorum.

ikinci sorun:
ev sorunu, burdan giderken ev arkadasimin bana evden ayrilmami soylemesini, geldigimde yine kal dese de sindiremiyorum, daha once gormezden geldigim evin kotu yanlari gozume batmaya basladi.ev arkadasimin her an bana catacak dusuncesi huzursuz ediyor, eve gelmek istemiyorum ama evde durmaktan baska carem yok, evde durunca hep yataktayim,cunku oturacak yer de yok, yatakta oldukca tembellesiyor ve yine depresif oluyorum, nerdeyse 24 saat uyku modunda olabiliyorum, bu evde hapiste gibi hissediyorum ve 1 ay buna dayanmak zorundayim.ama dayanamiyorum beni geriye goturuyor..moralsizlestiriyor..

3.sorun
master programina baslamak zorundyim ama geldigimden beri okula gitmedim bile, bilmiyorum neden? gidemedim, gerceklestirmekte zorlancagim seyleri duymaktan korktugumdan, olumsuz bisiler cikmasindan,depresifligimden ve tam olarak nereye gidecegimi bile bilmedigimden..gidip bosa zaman harcamaktan vs..bir suru mazeretten dolayi,halledemedim..

ve bunca sorunun arkasindan annemlerle konusurken yalandan mutlu rolu yapmaktan cok sikildim, artik cok geriliyorum, anlamsiz tepkiler vermekten korkuyorum..

iste ozetle benim moralimi bozan seyler bunlar..serhat saplantisi ancak bunlari cozersem gecer..

kizmayin bana cok rahatsiz ettigim icin...

olu gibiyim, iki gundir yapistim su yataga, kalkip yiyecek bir seyler bile almaya gitmiyorum, kendime bu kadar kotu davrandigim icin kendimden nefret ediyorum..

[patiser]

kızım topla kendini... bıraktıkça kendini dağılıp gidersin...hepsi geçecek inan...güçlü olmalısın...Allha dua et...lütfen...

toparlanmak icin ne yapayim? ne yapcagimi da bilmiyorum, sadece uzun sure uyumak istiyorum, kimse de beni rahatsiz etmesin, hatta uyuyup bir daha da uyanamamak en iyisi ama allah onu da istemiyor..

cekip gitsem turkiyeye, hazir serhat da askerdeyken, orda yasamayi becersem..ama kimse hesap sormasa bana..kimseye aciklama yapmasam olmaz mi? otursam toefla evde calissam, dunya para wermemis olurum burdaki okula..
keske yazildigi kadar kolay olsa...

cekip gitsem turkiyeye, hazir serhat da askerdeyken, orda yasamayi becersem..ama kimse hesap sormasa bana..kimseye aciklama yapmasam olmaz mi? otursam toefla evde calissam, dunya para wermemis olurum burdaki okula..
keske yazildigi kadar kolay olsa...

Sebocum tüm yazdıklarını okudum yarın sakin kafayla daha iyi yorum yapacağım..

Ama belki de en iyisi Türkiye ye dönüştür ne dersin..ciddi ciddi bir düşünsen.. :roll:

[kabusgibi]

Şebocuuuuuum,

Kaçma hiçbirşeyden.. Sen güçlü bir kızsın, sadece biraz zor bir dönem geçiriyorsun. Bu dönemde destek almak her insanın hakkıdır. Kendini dinlemeyi bırak artık n'olur, arkadaşım?

Biraz daha dene şansını, elbette sana gülecektir şans. Pes etme hemen. Ama Türkiye'yi özlüyorsan da dön buraya. Burada çalışıp da TOEFL kazananlar var. Ya da dön Türkiye'ye birlikte çalışalım sınava arkadaşım. :roll:

N'olur canını sıkma, biraz daha sabret, lütfen.

Şebocuuuuuum,

Kaçma hiçbirşeyden.. Sen güçlü bir kızsın, sadece biraz zor bir dönem geçiriyorsun. Bu dönemde destek almak her insanın hakkıdır. Kendini dinlemeyi bırak artık n'olur, arkadaşım?

Biraz daha dene şansını, elbette sana gülecektir şans. Pes etme hemen. Ama Türkiye'yi özlüyorsan da dön buraya. Burada çalışıp da TOEFL kazananlar var. Ya da dön Türkiye'ye birlikte çalışalım sınava arkadaşım. :roll:

N'olur canını sıkma, biraz daha sabret, lütfen.

Acikcasi Turkiyede yapip yapamayacagimdan da emin degilim, ailem cok ustume gelecek, en ufacik moral bozuklugumda ne oldu ne oldu diye bogacaklar ama benim hic bir isime yaramayacak aksine onlari uzdugumu dusunup uzulecegim..

ve tabi donersem eski isyerimdekilere ne dicem, basarisiz bir sekilde donecegim ve bu da kotu hissettirecek..

burda bir seyler basarmayi cok istiyorum ama okul parasi cok yuksek, normal calisarak odeyebilecegim bir para degil..yani ekstra bir seyler bulmam gerek..gerci benim universiteden yapan arkadaslarim var, yapamayanlar da var...ben yapan olmak istiyorum ama bunun icin ufkumu genisletecek bir cevrem olmasi lazim ama aksine insanlar beni daraltiyor..yani burda insanlarin sozlerine cok onem verdigim icin kaybediyorum, moralimi bozuyorlar..ufak ayrintilara takiliyorum..ve tabi basima gelen kotu seyler de cabasi..

sebo, belki okumussunuzdur dr. richard carlson in "don't sweat the small stuff" adli bi kitabi var okumamissaniz israrla tavsiye ederim, bilmiyorum ny da bulabilirmisiniz ama esat oren in turce cevrisi "ufak seyleri dert etmeyin hepsi de ufak seylerdir" bi bolumunde diyoki; nereye giderseniz siz oradasiniz, baska yerde olmakla tatilde, baska meslekte, baska bir evde, baska bir ortamda daha mutlu olacakmisiz gibi gelir. oysa bu hic dogru degildir. dogrusunu isterseniz, eger yikici zihinsel aliskanliklariniz varsa, yani, kolayca huzursuz olup sinirleniyosaniz, cogu zaman ofkeli ve kirginsaniz, ya da , surekli halinizden sikayetciyseniz, nereye giderseniz gidin, bu egilimleriniz pesinizden gelecektir. bunun tersi de dogrudur. eger genelde mutlu ve ender olarak sinirlenen bir insansaniz, isediginiz kadar ortam ve arkadas degistirin bundan pek az olumsuz etki gorursunuz. bir zamanlar birisi bana "california da ki insanlar nasildir? diye sormustu. bende ona, :"sizin yasadiginiz yerde insanlar nasildir? diye sordum. "bencil ve acgozludurler," diye karsilik verdi. ona buyuk olasilikla California daki insanlari da bencil ve acgozlu bulacagini soyledim. hayatin da tipki bir otomobil surmek gibi, disardan iceri dogru degil de, icerden disari dogru oldugunu anladiginiz zaman cok guzel seyler olmaya baslayacaktir. o anda tercih ettihiniz baska bir yeri dusunmektense, kendinizi bulundugunuz yerde huzuru bulmaya verirseniz, huzuru hemen oracikta ve o anda bulmaya baslarsiniz. sonra ne kadar cesitli yerlere tasinip yeni isler denesenizde ve yeni insanlarla tanissanizda, icinizdeki o huzur duygusu hep sizinle olacaktir.
ayrica yasamin surekli bir degisim durumunda oldugunu asla unutmayin. herseyin bir baslangici ve sonu vardir. her agac bir tohumla baslar ve neden sonra tekrar topraga donusur. her bir kaya parcasi once olusur sonra toza karisir ve yok olur. bu felsefenin modern dunyamizda anlami, her bir otomobil, makine ve giysi parcasinin once uretilecegi, sonra lime lime olup dagilacagidir; bu sadece zaman meselesidir. bedenlerimiz de dogar ve olur. yaratilan bir bardak er ec kirliacaktir. bu felsefeyi kabullenirseniz bir seyin kirilacagini onceden bekliyor olursaniz, o sey kirildigi zaman sarsirip uzulmezsiniz. sevdginiz sey yok oldugunda ( biz bunu sevgilimiz olarakda anlayabiliriz) kederlenecenize, onca zaman ona sahip oldugnuz icin minnet duyarsiniz. bunu gelistirmek icin kolay bir onrekle baslayabilirsiniz, ornegin, en sevdiginiz bir bardagi cikarip onunuze koyun ve guzleligini iyice icinize sindirin. (cok sevdigimiz herhangi bir esyamiz da olabilir) bunu yaptiktan sonra ayni bardagi yere dusurup parcalanmis halde guzunuzun onune getirin. bu sirada her seyin zamanla cozulup, ozgun durumuna geldigi falsefesi aklinizdan cikmasin. elbette, hic kimse en sevdgi bir esyansinin kirilmasini istemez, bunun amaci, kimseyi edilgen veya duygusuz kilmak degil, sadece dogal olusumlari insanin sukunetle karsilamasini saglamaktir. bu sayede en sevdginiz sey yok oldgunda "eyvah kirildi,yok oldu" diyeceginize "eh ne yapalim onunde sonunda olacakti" diye dusunursunuz. bu bilinc sayesinde hem olaylar karsisinda sogukkanliliginizi koruyabiecek hem de hayati hic olmadigi kadar cok taktir etmeye baslayacaksiniz.

vefa-123 icimden geceni yaziyorum basligina daha fazla devam etmek istemedigimden, ve yazinizi cok begendigimden buraya tasidim, zaten bu yazi bana degil bir cok arkadasa iyi gelecek bir yazi diye duusnuyorum..
ilk dun okudugumda bana zora gelince kactigimi hatirlatti..zaten buraya gelmekte ki oncelikli amacim kendimi degistirme, ya da oldugum gibi kabullenmekti..iyi kotu bir cok sey katti bana burasi, en onemli kattigi sey burda takinti haline geldigi gozukse de o sahissiz yasayabilmeyi ogrendim..ve daha ogrenecegim cok sey var ama malesef ki burda yasamayi bir turlu istedigim hale getiremedim, bu da pes etmemi sagliyor..ama korkuyorum turkiyeye gitmekten, herseyin daha kotu olmasindan korkuyorum.burda bazi seyleri degistirmem daha kolay ama dedigim gibi okul beni cikmaza sokuyor, bunaltiyor,caresiz hissettiriyor..

biraz uzun ve sikici olacak belki ama yine kitabin baska ve en sevdigim bi bolumunde; "icinde bulundugunuz ani yasamayi ogrenin. kafamizin salim olmasi buyuk olcude, icinde bulundugumuz ani ne kadar yasablidigimize baglidir. bir gun veya, bir yil once neler oldugu, yada ertesi gun neler olabieceginin onemi yoktur. sizin var oldgunuz yer, icinde bulundugunuz andir. bu her zaman boyledir! ne varki cogumuz bircok seyi ayni anda dert etme sanatinda ustalasmisizdir. gecmisteki sorunlarimiz ve gelecege yonelik endiselerimiz yasadigimiz ana hukmettikce, bizde kaygilarla ve umitsizlike dolu bir bunalima gireriz. bu durmdayken hayattan zevk almayi, onceliklerimiz ve mutlulugumuzu ileri bir tarihe erteleyerek, gelecekte 'bir gunun'bu gunden daha iyi olacagina inanmaya calisiriz. ne yazik ki, simdi bize gelecege bakmamizi soyleyen zihniyet, bunu hep tekrarlar ve o "bir gun" bir turlu gelmez. John lennon 'in bi sozu vardir:" yasam biz baska planlar yapmakla mesgulken, olagelen seylerdir" biz kendimizi bu baska planlara kaptirmisken, cocuklarimiz buyur, sevdigimiz insanlar bizden uzaga tasinirlar, kimi olur, vucudumuz giderek bicim degistirir; bu arada hayallerimiz ucup gidiyordur. kisacasi. HAYATI ISKALIYORUZDUR. cogu insan hayatini, sanki gelecekte kullanacagi bir elbisenin provasiymis gibi yasar. oysa hic oyle degildir, kimsenin yarin burada olacagina guvencesi yoktur.(biz her ne kadar icimizden buna inanamasak da hic olmeyecekmisiz gibi gelsede bize) sahip oldgumuz ve kontrol edebidigimiz tek zaman, icinde bulundugmuz andir. aklimizi yasadigimiz ana verebilirsek icimizden korkuyu atabiliriz. bu korku gelecekte olabiceginden kaygi duydugumuz olaylardir. ileride parasiz kalabiliriz, cocuklarimizin basi derde girebilir, yaslanacak ve olecegiz, diye duydugmuz endiseylerdir. korkuyla savasmak icin en diyi yol dikkatiniz tekrar simdiki zamana dondurmektir.[/b]

HAYATI ISKALAMAK; benim devamli yaptigim sey, ya gecmisimle ya da gelcecgimle ugrasirim ve ani hep kaciririm. ama ani yasamak nedir tam olarak da bilmem, belki de hic ani yasayamadigim icindir..ani yasamak bana biraz sorumsuzca yasamak gibi geliyor, yani nasil olursa animin yarinima etki etmeyecegini dusunerek yasayabilirim ki,,yani su an yasadigim herseyin hesabini yarin vermeyecek miyim? o zaman animi yasarken yarinimi dusunerek hareket etmemelimiyim..ve o yarin geldigi zaman dun yaptiklarimi degerlendirip nerde yanlis yaptigimi gorup bir daha kine dikkatli olmama gerektigini cikartmayacak miyim? ben bu sebebperlden dolayi ani yasayamiyorum..

ani yasamak bana gore, luks bir sey..mesela suan animi yasayayim, elimdeki butun parayi harciyim icimden geldigi gibi.yarini ve dunu dusunmeden..sonra yarin ac ac gezeyim..ben ani yasamayi boyle algiliyorum..dogrusu nedir bilmiyorum ki hic ani yasamadigim icin belki de...

cok huzursuzum :cry: :cry: :cry:

suan kendimden nefret ediyorum, canimi acitmak istiyorum, bu durumdan cikamadigim icin kendimi sucluyorum :cry: :cry:

bu nasil bir hayattir, buna yasamak mi denir...

ve soruyorum Allahim nerdesin? bisiler yap, ya yasay ya oldur ama bu durumda birakma beni :cry: :cry:

ben toparlanamiyorum :cry: toparlanmak da istemiyorum artik, yeter yoruldum ben, ne yaparsam yapayim hep boyle devam edecek..ben kendime yardim edemiyorum siz de gormuyor musunuz..kimse yardim edemiyor, deliler hastanesine yatip bir daha da cikmamak belki de en iyisi ama ona bile hakkim yok,ben bir basima koca bir hicim, :cry: aglamaktan baska hic bir sey yapmiyorum artik, saliverdim kendimi, hersey berbat gitsin, salivermek benim hakkim degil mi, neyin cezasini cekiyorum ben :cry:
benim hic bir sucum yok, kime ne yaptim ben..
dayanacak gucum yok, cikis yolum yok...
istiyorum bu durumdan kurtulmak, herseyin herkesin inadina mutlu olmak istiyorum ama olmuyor...
ve simdi herseyden nefret ediyorum,offfffff
butungece uyumadim,sabah oldu, simdi ne yapsam diye dusunuyorum ama ne yapacagimi da bilmiyorum, aslinda yapacak islerim var,ama her biri bir sebepten dolayi kilitli kaliyor, cozemiyorum...sunu yapsam su var olmaz..bunu yapsam olmaz bu var...sunu yapsam olmaz su var..vsvsvs..yok iste yok olmuyor..nerden baslayacagimi da bilmiyorum artik... :cry: :cry:

sebo, acisini hafifletmeye calistiginiz ayrilik haric diger sorunlarinizi gozunuzde cok buyutuyosunuz, bunlar genelde hepimizin sorunlari onemli olan kendimizi salivermemek, direnmek. mutlaka bi yerden baslamalisiniz ki olumlu yada olumsuz bi cevap alarak hayatinizi ona gore yonlendirebilin. ben size pm de yazmistim, eger bir yardimi olacaksa okulunuz icin yada sizi daha mutlu edecek baska bi is bakmak icin kizimi gondereyim ny a kendisi cok giriskin biridir aranizda ayarladiginiz bi gunde belki cesaret alirsiniz birlikte giderseniz, ayrica her yolu denemelisiniz ayakta kalabilmek icin haa baktiniz olmuyo isin ucunda olum yok ya donersiniz istanbula ailenizin yanina. benim eski patronumun cok yakin bi arkadasi vardi iranli, bunlar iki arkadas baya bi parayla gelmisler usa e benim patron guzel bi ev tutmus icini dosemis en guzelinden kari koca birer de araba cekmisler altlarina ye ic derken ellerindeki para cabucak bitmis ve sonradan cok zorluk cekmisler, arkadasi oyle anlatirdi 'geldim parama hic dokunmadim, girip cikmadigim is kalmadi, mesela ilk kuafore girdim, soruyolar tecruben varmi yalan soyluyodum evet var, su kadar sene, aliyolardi ise bi gun geciriyorum anliyolardi atiliyodum ertesi gun, bu sefer baskasini deniyodum orada atiyorum iki gun geciriyodum ucuncu gun kapi disari, boyle boyle denemedigim is kalmadi hemen hemen ama getirdigim paraya dokunmadan geciniyodum bi kac sene gecmeden ilk isimi actim' derdi bir suru hali ve mobilya dukkanlari vardi kadinin. siz gencsiniz daha istedikten sonra beceremeyeceginiz bi sey olamaz, onunuzde bir suru secenek varken ustelik, amerikaya ilk gelen tanidiklarim anlatirlar rusyadan ikinci dunya savasindan kacip buraya siginanlar geldiklerinde iki kelime ingilizce bilmiyolarmis ve aylarca kopek mamasi yemis durmusuz kutularda bilemedigimizden, bi kucucuk su sisesi aldik derdi bi tanesi disardan suya benziyo ama icindekini icmeye cesaret edemiyoruz neyse actik birimiz azcik tadina bakti korka korka neyseki suymus allahtan derlerdi, onlar hic yilmamislar cogusu cok iyi yerlerde bugun, siz neden olmayasiniz.

sebo, acisini hafifletmeye calistiginiz ayrilik haric diger sorunlarinizi gozunuzde cok buyutuyosunuz, bunlar genelde hepimizin sorunlari onemli olan kendimizi salivermemek, direnmek. mutlaka bi yerden baslamalisiniz ki olumlu yada olumsuz bi cevap alarak hayatinizi ona gore yonlendirebilin. ben size pm de yazmistim, eger bir yardimi olacaksa okulunuz icin yada sizi daha mutlu edecek baska bi is bakmak icin kizimi gondereyim ny a kendisi cok giriskin biridir aranizda ayarladiginiz bi gunde belki cesaret alirsiniz birlikte giderseniz, ayrica her yolu denemelisiniz ayakta kalabilmek icin haa baktiniz olmuyo isin ucunda olum yok ya donersiniz istanbula ailenizin yanina. benim eski patronumun cok yakin bi arkadasi vardi iranli, bunlar iki arkadas baya bi parayla gelmisler usa e benim patron guzel bi ev tutmus icini dosemis en guzelinden kari koca birer de araba cekmisler altlarina ye ic derken ellerindeki para cabucak bitmis ve sonradan cok zorluk cekmisler, arkadasi oyle anlatirdi 'geldim parama hic dokunmadim, girip cikmadigim is kalmadi, mesela ilk kuafore girdim, soruyolar tecruben varmi yalan soyluyodum evet var, su kadar sene, aliyolardi ise bi gun geciriyorum anliyolardi atiliyodum ertesi gun, bu sefer baskasini deniyodum orada atiyorum iki gun geciriyodum ucuncu gun kapi disari, boyle boyle denemedigim is kalmadi hemen hemen ama getirdigim paraya dokunmadan geciniyodum bi kac sene gecmeden ilk isimi actim' derdi bir suru hali ve mobilya dukkanlari vardi kadinin. siz gencsiniz daha istedikten sonra beceremeyeceginiz bi sey olamaz, onunuzde bir suru secenek varken ustelik, amerikaya ilk gelen tanidiklarim anlatirlar rusyadan ikinci dunya savasindan kacip buraya siginanlar geldiklerinde iki kelime ingilizce bilmiyolarmis ve aylarca kopek mamasi yemis durmusuz kutularda bilemedigimizden, bi kucucuk su sisesi aldik derdi bi tanesi disardan suya benziyo ama icindekini icmeye cesaret edemiyoruz neyse actik birimiz azcik tadina bakti korka korka neyseki suymus allahtan derlerdi, onlar hic yilmamislar cogusu cok iyi yerlerde bugun, siz neden olmayasiniz.

sayet pm attiysaniz bana gelmedigi icin size cevap veremedigimi belirtmek isterim..
mahcup hissettim kizinizi buraya gondermek konusunda, tesekkur ederim cok iyi niyetlisiniz..evet gercekten bana destek olacak birilerine ihtiyacim var, bazen insan kendi basina yetemiyor..o iliskiden kurtulmak en zoruydu, ayri yasamayi da becerdim, bilmem ki gercekten suan yasadiklarim ayriliktan daha mi kolay..bu yaziyi okuyunca bir an dusundum, ben gelecegi goremedigim icin bana en zoru gibi geliyor, cozulmeyecek gibi geliyor, anlattiginiz ornekler o an ki modumu degistirdi ve cok da icinden cikilmaycak gibi olmadigini dusundum.her zaman hayalini kurdugum sey,ilerde bugunlere gulecegim, ne gunlerdi diyerek bir cok sey kazanmis olmak maddi manevi..ama kafami toparlayamiyorum,depresif durumdan cikamiyorum.. suan hic bir sey yapmadan evdeyim, calismaya cok ihtiyacim var ama ondan once enerjiye ihtiyacim var ama malesef su aptal, negatif ortamda aktif olamiyorum, tam adim atiyorum bir seyler yapmaya, en azindan birinden destek alip bisiler yapmak istiyorum ama destek almaya calistigim insanlarin dertleri daha da ustume geliyor, bunaliyorum ve daha umutsuz sekilde eve donuyorum...

ben de onlar gibi hic yilmak istemiyorum, yilmadan hersey yapmaya raziyim yeter ki biraz isik goreyim, koru korune yilmamak sonunda huzun getirir.ve korkum da bosa kurek cekmek..mantikli hareket etmeye calisiyorum ama mantigima uymayan seylerle karsilasiyorum ve umutsuzlastiriyor beni..boa mi umutsuz davraniyorum.yilmazsam gercekten ben de onlar gibi olurmuyum?

evet toparlanamamin ilk cezasini cekiyorum, okuldan 4 hafta izin almam icin donem bitmeden 2 hafta once basvurmam gerekiyormus, ben bu kurali bilmedigim icin gelcek donemin ucretini odemem gerekiyormus ki ben mastera baslamak istedigimden o parayi odemem sacma olacak..

ve korkum master icin de gereken zamani geciktirmis olmam, yarin kesin okula gitmem gerek, isallah donemi kacirmam..sorumluluk icinde sorumsuzca yasiyorum iste...