17 yaşındayım. Uzun süredir OKB hastasıyım. Doktora gittim. Yüzüme bakmadan reçeteyi doldurdu. İlaçlarını almadım bile. Hayatımı biraz zorlaştırsa da düşünmemi engellemiyor. İlaç tedavisini kabul edecek bir insan değilim.
Aileden gelen sinirlilik var zaten bende. Kendimi bildim bileli böyleyim. Ama son zamanlarda sinir olayı bana zarar vermeye başladı. Özellikle son 1 yıldır sinirlendiğimde nefes alıp verirken zorlanıyorum. Ellerim titriyor. Bazen ellerim uyuşuyor. Hissedemez hale geliyorum. Son en son sinirlendiğimde desibel rekorları kırdım. Kendimi ciddi anlamda kaybediyorum. Sonra hassaslaştım sanki. Bir şeye sinirlendiğimde direk kendimi tutamayıp bağırıyorum karşımdakine. Kız arkadaşımla ufak tefek sorunlara yol açıyor bu. Geçen bir arkadaşım elimden kağıdı almaya çalıştı. Okulun ortasında bağırdım çocuğa. En sevmediğim şeylerden biri elimdeki bir şeyi birinin almaya çalışmasıdır. Önceden de sinirlenirdim ama tepkilerim yumuşak olurdu. Tabi istem dışı oluyor tüm bunlar. Sonra pişman oluyorum tabi.
Ha şimdi derseniz neden doktora gitmiyorsun diye. Yaşadığım şehirde bir kaç psikiyatri var devlet hastanelerinde. Özele gitmek de istemiyorum. Okb için doktora gittim. Sorusunu sordu. Yüzüme bakmadan reçeteyi doldurdu. 15 gün sonra yanıma gel dedi. Ben bu adamın verdiği ilaçları nasıl kullanayım? Anti-depresanlar öyle ha deyince kullanilabilecek, masum, vitamin hapları değil ki. Burada hastalığımın teşhisini koysam Okb gibi bilinçli bir şekilde savaşabilirim. Ki Okb'yi bu şekilde devirdim ben. Hala devam etse de en ağırlarını kendi kafamda yendim. Bunu da bir şekilde atlatabilirim.
Teşekkürler şimdiden.
Aileden gelen sinirlilik var zaten bende. Kendimi bildim bileli böyleyim. Ama son zamanlarda sinir olayı bana zarar vermeye başladı. Özellikle son 1 yıldır sinirlendiğimde nefes alıp verirken zorlanıyorum. Ellerim titriyor. Bazen ellerim uyuşuyor. Hissedemez hale geliyorum. Son en son sinirlendiğimde desibel rekorları kırdım. Kendimi ciddi anlamda kaybediyorum. Sonra hassaslaştım sanki. Bir şeye sinirlendiğimde direk kendimi tutamayıp bağırıyorum karşımdakine. Kız arkadaşımla ufak tefek sorunlara yol açıyor bu. Geçen bir arkadaşım elimden kağıdı almaya çalıştı. Okulun ortasında bağırdım çocuğa. En sevmediğim şeylerden biri elimdeki bir şeyi birinin almaya çalışmasıdır. Önceden de sinirlenirdim ama tepkilerim yumuşak olurdu. Tabi istem dışı oluyor tüm bunlar. Sonra pişman oluyorum tabi.
Ha şimdi derseniz neden doktora gitmiyorsun diye. Yaşadığım şehirde bir kaç psikiyatri var devlet hastanelerinde. Özele gitmek de istemiyorum. Okb için doktora gittim. Sorusunu sordu. Yüzüme bakmadan reçeteyi doldurdu. 15 gün sonra yanıma gel dedi. Ben bu adamın verdiği ilaçları nasıl kullanayım? Anti-depresanlar öyle ha deyince kullanilabilecek, masum, vitamin hapları değil ki. Burada hastalığımın teşhisini koysam Okb gibi bilinçli bir şekilde savaşabilirim. Ki Okb'yi bu şekilde devirdim ben. Hala devam etse de en ağırlarını kendi kafamda yendim. Bunu da bir şekilde atlatabilirim.
Teşekkürler şimdiden.
Yorum